บทที่ 66 : เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ (1-1)
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 66 : เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ (1-1)
วันรุ่งขึ้นก็มาถึง
ทันทีที่นายท่านเข้าสู่ระบบ งานแรกของเขาคือสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกเฉพาะสำหรับนักเวทย์
[“การก่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวก เลือกประเภทของสิ่งอำนวยความสะดวกที่คุณต้องการ”]
[คุณได้เลือก 'ศูนย์วิจัยเวทย์' ซึ่งเป็นอาคารเสริมของ 'สนามฝึกซ้อม' ต้องการขยายอาคารนี้หรือไม่]
[ใช่/ไม่ใช่]
แรงสั่นสะเทือนแผ่วเบาไปทั่วห้องรอ พร้อมด้วยข้อความปรากฏขึ้น
ฮีโร่ในสนามฝึกดูเหมือนจะคุ้นเคยกับแรงสั่นสะเทือนดังกล่าวแล้ว พวกเขาจึงทำงานต่อไปโดยไม่สนใจ
['ห้องทดลองเล่นแร่แปรธาตุ' ส่วนเสริมของ 'สนามฝึก'...]
['ห้องสมุด' ซึ่งเป็นส่วนขยายของ 'สนามฝึก'...]
[ห้องวิจัยเวทย์เสร็จสมบูรณ์แล้ว! ขณะนี้สามารถทำการวิจัยได้แล้ว]
[ห้องทดลองเล่นแร่แปรธาตุเสร็จสมบูรณ์แล้ว! ตอนนี้คุณสามารถสังเคราะห์อุปกรณ์ต่างๆ ได้แล้ว]
[ห้องสมุดเสร็จสมบูรณ์แล้ว! ตอนนี้นักเวทย์สามารถฝึกฝนความรู้ได้ด้วยตัวเอง]
[ยอดเยี่ยม!]
[อาคารเสริมทั้งสามแห่งของสนามฝึก ได้แก่ ห้องวิจัยเวทย์ ห้องทดลองเล่นแร่แปรธาตุ และห้องสมุด ได้รวมกันเพื่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกใหม่ที่เรียกว่า 'หอแห่งเวทมนตร์']
“ทำไมฉันถึงต้องทำเช่นนี้ด้วย?”
ในบรรดาฮีโร่ที่วิ่งไปรอบสนาม มีหญิงสาวผมสีน้ำตาลคนหนึ่งชื่อออลก้า เธอเป็นฮีโร่ที่สามารถเอาชนะก็อบลินไรเดอร์ได้ 20 คนอย่างน่าประทับใจเมื่อวันก่อน
ออลก้าบ่นไม่หยุดขณะที่เธอวิ่ง
“ทำไมคนชั้นสูงอย่างฉันถึงต้องทนกับการฝึกฝนที่ไร้เหตุผลเช่นนี้กัน?”
“แค่วิ่งต่อไป”
“ฉันเป็นคนมีความสามารถและต้องใช้สมองนะ!”
“ถ้างั้นก็กินแค่มันฝรั่งตั้งแต่นี้เป็นต้นไปสิ เนื้อน่ะมีไว้สำหรับคนที่ใช้แรงเท่านั้น”
“โอ๊ย เอาจริงเหรอเนี่ย!”
ออลก้ากัดฟันและวิ่งต่อไป
นี่คืองานที่ฉันมอบหมายให้เธอ ความแข็งแกร่งของเธอต่ำมาก แม้ว่านักเวทย์จะให้ความสำคัญกับสติปัญญา แต่การมีความแข็งแกร่งเป็นสิ่งสำคัญในสนามรบที่ดาบและหอกปะทะกัน
ปัจจุบันเธอสวมชุดของเจนน่า ชุดดั้งเดิมของออลก้าเป็นชุดเวทมนตร์ที่ประดิษฐ์ขึ้นเป็นพิเศษโดยตระกูลของเธอ เธอบอกว่ามันสามารถเพิ่มพลังเวทย์ไฟได้ แต่หลังจากตรวจสอบแล้ว ฉันก็พบว่าคำที่เธอพูดไม่มีมูลความจริงเลย
"ทำไมต้องเป็นฉัน? ทำไมฉันต้องทำเรื่องนี้ด้วย?”
“เธอบ่นมากเกินไปแล้ว”
ไม่ใช่ว่าฉันสั่งอะไรที่ท้าทายเป็นพิเศษสักหน่อย
วิ่งรอบสนามเพียงสามรอบต่อวัน เธอไม่ต้องแบกกระสอบทรายแบบที่ฉันทำด้วยซ้ำ
การบ่นไม่หยุดหย่อนของเธอทำให้ฉันได้ออกคำสั่งที่น่าขบขันแก่โคลอี้
“ถ้าเธอไม่หยุดบ่น ก็อย่าทำอาหารให้เธอเลย เอาแค่มันฝรั่งทั้งสามมื้อ”
ขณะที่ฉันเดินตามหลังออลก้าระหว่างที่เธอวิ่ง ฉันก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า
ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าที่ชวนน่าหลงใหล ชวนให้รู้สึกถึงความลึกลับบางอย่าง นายท่านเข้าสู่ระบบในช่วงเวลาเช้าเป็นเวลานานแล้ว ดูเหมือนว่าเขาคงกำลังจมไปกับเกมนี้ สังเกตมองดูสนามฝึกอย่างเงียบๆ โดยไม่ออกคำสั่งอะไร
“ฉันยุ่งมาก พวกเธอซ้อมต่อไปนะ”
ฉันไม่สามารถแกล้งทำเป็นฝึกต่อไปได้อีกแล้ว มีงานอีกมากมายีท่กำลังเรียกร้องความสนใจจากฉันในตอนนี้
เมื่อชั้นที่สิบใกล้เข้ามาก็ถือว่าโชคเข้าข้างเรามาก เราได้นักเวทย์มาและห้องโถงแห่งเวทมนตร์อันงดงามก็ได้ถูกเปิดออกแล้ว
ห้องแห่งนี้เป็นห้องที่ฉันรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ มันเต็มไปด้วยวัสดุมากมายที่ฉันรวบรวมมาอย่างอุตสาหะ เมื่อไม่นานนี้ทำให้เราได้รับวัสดุที่หลากหลายจากดันเจี้ยนทั้งสามแห่ง คงถึงเวลาประดิษฐ์สิ่งของอุปโภคบริโภค รวมทั้งยาฟื้นฟูกันแล้ว
เดิมทีสิ่งนี้ถือเป็นงานระดับสูง สงวนไว้สำหรับเภสัชกรและนักเวทย์ที่มีทักษะ แต่ทว่าด้วยการใช้แนวทางเดียวกันกับที่ฉันใช้ในการประดิษฐ์อุปกรณ์ที่อาศัยมินิเกมเข้ามามีส่วนร่วม ฉันก็สามารถผลิตอุปกรณ์ต่างๆ ได้แม้จะไม่มีความเชี่ยวชาญก็ตาม
แน่นอนว่าเป็นเรื่องสำคัญที่จะต้องแอบให้พ้นจากสายตาที่จับจ้องมองของนายท่านไรก็ได้ หากเขาได้เห็นฮีโร่ของเกมสร้างไอเท็มผ่านมินิเกม เขาจะต้องรายงานบั๊คต่อผู้พัฒนาเกมอย่างแน่นอน
หลังจากการเฝ้ามองจนพอใจ นายท่านก็ออกจากระบบไปอย่างสมบูรณ์
ฉันหยุดวิ่งและเดินไปที่ทางออก
“เจนน่า จับตาดูเธอด้วย อย่าให้หนีไปได้”
"แน่นอน! พี่สาว เรามาวิ่งต่อไปด้วยความมุ่งมั่นกันเถอะนะ เราทำได้!"
“ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องมาทำอะไรแบบนี้…”
เมื่อก้าวออกจากจัตุรัส ฉันก็ตะโกนเสียงดัง
"ไอเซลล์!"
[ไอเซลล์ผู้เป็นข้ารับใช้ของท่านโลกิมาแล้ว มีอะไรเหรอคะ?]
“เรามีเรื่องสำคัญที่ต้องจัดการ ฉันจะสร้างไอเท็ม”
[อ๋อ เข้าใจแล้วค่ะ! ฉันจะเปิดมันให้ทันทีเลย!]
ประตูโกดังเปิดออกช้าๆ เผยให้เห็นขุมสมบัติ ฉันรีบขนพวกมันไปใส่รถเข็นที่ทางเข้า
หญ้าแห่งชีวิต สมุนไพรมานา เห็ดกรอบ น้ำบนที่สูง โกลด์สโตน อะซูไรต์…
สาเหตุหนึ่งที่แร่ที่เรามีไม่หลากหลาย เพราะเรามุ่งความสนใจไปที่การรวบรวมทรัพยากรแทน เมื่อเราใกล้จะขึ้นสู่ชั้นที่ 10 ลำดับความสำคัญของการเล่นจะเปลี่ยนไป จากการเก็บระดับจะเปลี่ยนเป็นการสร้างอุปกรณ์
ฉันลากรถเข็นกลับไปที่สนามฝึกซ้อม ออลก้าตอนนี้ร่างเปียกโชกด้วยเหงื่อและหายใจไม่ออก แต่ดวงตาของเธอกลับถ่ายทอดความรู้สึกกระตือรือร้นมาหาฉัน แต่ฉันไม่สนใจและเดินเข้าประตูใหม่ทางด้านซ้ายของสนามฝึก
[หอเวทมนตร์ระดับ 1]
ห้องถูกปกคลุมไปด้วยความมืด โดยมีชั้นหนังสือทั้งสองด้านประดับด้วยหนังสือที่กำลังส่งกลิ่นหอม ฉันสุ่มหยิบอันหนึ่งและพยายามอ่านเนื้อหา มันเต็มไปด้วยสูตรลับและแผนภาพที่ซับซ้อนซึ่งเกินความเข้าใจของฉัน
ขณะที่เข็นไปข้างหน้า ฉันไปยังจุดหมายปลายทางที่ตั้งใจไว้ มุมอันเงียบสงบของห้องโถง ซึ่งมีห้องที่ปูด้วยผ้าม่านรอฉันอยู่ตรงนั้น
“หม้อปรุงยา”
ขณะที่ฉันดันรถเข็นข้างหม้อต้ม ฉันจินตนาการถึงฉากร้านขายยาที่ปรุงยา เทน้ำจากที่สูงลงในหม้อ ตั้งไฟให้เดือด จากนั้นค่อยๆ เพิ่มดอกไม้สีเลือดบดละเอียดในสัดส่วนที่แม่นยำ...
“ยุ่งยากเกินไป”
ด้วยการสะบัดนิ้วของฉัน ไอเซลล์ก็หน้าต่างสังเคราะห์ไอเทมขึ้นมาทันที ราวกับว่าเธอรอคำสั่งของฉันอยู่
จากรถเข็น ฉันหยิบขวดแก้วที่เต็มไปด้วยน้ำจากที่ราบสูงโยนมันลงในหม้อโดยไม่สนใจเสียงแตกที่ตามมา เห็ด ทองคำ และอื่นๆ พวกมันทั้งหมดถูกโยนเข้าไปทันที โดยไม่สนใจอัตราส่วนและสัดส่วนของมัน
หน้าต่างสร้างยาวิเศษปรากฏต่อหน้าฉัน
ฉันเพิกเฉยต่อข้อความเตือนถึงบทลงโทษที่อาจเกิดขึ้นต่อเนื่องกันของมินิเกมที่ใช้สำหรับการประดิษฐ์อุปกรณ์
สำหรับการสร้างยา มันคือเกมกดจังหวะ
[★ ความสำเร็จอันน่าทึ่ง! ★]
['ฮาน(★)' ได้สร้าง 'ยาฟื้นเลือดระดับต่ำ' สำเร็จแล้ว!]
[★ ความสำเร็จอันน่าทึ่ง! ★]
['ฮาน(★)' ได้สร้าง ' ยาฟื้นเลือดระดับต่ำ' สำเร็จแล้ว...]
[★ ความสำเร็จอันน่าทึ่ง! ★]
['ฮาน(★)' ได้สร้าง 'ยาฟื้นมานาระดับต่ำ' สำเร็จแล้ว...]
สิ่งของโผล่ออกมาจากช่องใต้หม้อ
ฉันเปลี่ยนของในรถเข็นให้เป็นยาที่ดื่มได้ทั้งหมด สิ่งนี้อาจกระตุ้นความสงสัยของนายท่านได้ แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
ผลจากการทำงานของฉันทำให้ได้ยาฟื้นเลือดหกอันและมานาสองอัน ยานี้จะมีค่ามากเมื่อเราไปถึงชั้นสิบ
