บทที่ 1:การยึดครองทีมที่เจ็ด

บทที่ 1:การยึดครองทีมที่เจ็ด

วันที่ท้องฟ้าสดใสและพระอาทิตย์แผดแสงเจิดจ้า

ณ ดินแดนแห่งไฟ หมู่บ้านโคโนฮะ

ในห้องเรียนของ ‘โรงเรียนนินจาโคโนฮะ’

“วางมันไว้ตรงนี้ก็คงไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแล้วใช่ไหม?” อุซึมากิ นารูโตะกำลังยืนอยู่บนเก้าอี้ เขาวางแปรงกระดานดำไว้ระหว่างช่องรอยแยกของประตูเพื่อใช้มันเป็นกับดัก

นารูโตะยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย “ทั้งที่เป็นอาจารย์ของทีมที่เจ็ด แต่กลับกล้ามาสายตั้งแต่วันแรกเลยเหรอ? คนที่มาสายน่ะต้องเจอแบบนี้!”

“นารูโตะ นายกำลังทำอะไรน่ะ? ให้ตายสิ ฉันไม่รู้ด้วยแล้วนะ!” ฮารุโนะ ซากุระยืนขึ้นและต่อว่านารูโตะถึงพฤติกรรมของเขา

แต่อันที่จริง เธอก็แอบชื่นชมอยู่ในใจ

'แบบนี้แหละสะใจมาก!'

'ทำได้ดีมากนารูโตะ วางแปรงลบกระดานเพิ่มอีก สั่งสอนบทเรียนให้อาจารย์คนใหม่ผู้กำลังจะล่วงลับเลย!'

“ระดับโจนินจะมาตกหลุมพรางติงต๊องแบบนี่เนี่ยนะ?” อุจิฮะ ซาสึเกะนั่งบนเก้าอี้ เขาเท้าคางพลางมองดูนารูโตะด้วยสายตาเย็นชา

นักเรียนจะต้องรวมทีมกันเป็นหน่วยสามคน โดยมีหัวหน้าทีมเป็นโจนินของหมู่บ้านโคโนฮะมาประจำกลุ่ม

โจนินที่แท้จริงจะตกหลุมพรางระดับต่ำเช่นนี้ได้ยังไงกัน?

นารูโตะวางมือบนหลังศีรษะของเขาแล้วพูดพร้อมรอยยิ้มออกมา "ซาสึเกะ ถึงนายจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ แต่ฉันเห็นนะว่านายตั้งหน้าตั้งตารอเหมือนกันแหละน่า นายคิดว่ากับดักจะได้ผลหรือเปล่า?"

“ฉันจะเป็นเหมือนนายได้ยังไง เจ้างั่งนี้” ซาสึเกะพูดอย่างเย็นชา

"นายว่าไงนะ!" รอยยิ้มของนารูโตะพลันหายไป เขาคว้าคอเสื้อของซาสึเกะด้วยความโกรธ

“นารูโตะ ปล่อยซาสึเกะนะ!” ซากุระหยุดนารูโตะด้วยความตื่นตระหนก

"ซากุระจัง...แต่ฉันเป็นคนโดนว่านะ" นารูโตะตะโกน

*แกร๊ก*

ประตูห้องเรียนถูกผลักออกอย่างเชื่องช้า และทั้งห้องเรียนก็เงียบไป นารูโตะและทั้งสองมองไปที่ประตูที่กำลังเปิดอย่างช้าๆ

สิ่งที่ดึงดูดสายตาของพวกเขาคือชายสวมแว่นกันแดดสีดำ ผมสีดำของเขานั้นยุ่งเล็กน้อย ผิวของเขาเรียบเนียน และใบหน้าของเขาก็หล่อเหล่ามาก เขาสวมชุดสีดำธรรมดา ดูภายนอกแล้วเขามีรูปร่างที่เพรียวบางพอสมควร

เขาคือ ยางิว ซาโตรุ ผู้ทะลุมิติมา

“อาจารย์คนนี้หล่อมากไปแล้ว” ซากุระพูดและปิดปากของเธอ จากนั้นเธอก็มองดูซาโตรุที่ยืนอยู่ที่ประตูด้วยความหลงไหลที่เปล่งประกายออกมาจากดวงตาของเธอ

“เท่กว่าซาสึเกะเสียอีก แต่อีกไม่นานก็หมดหล่อแล้วล่ะ!” นารูโตะหัวเราะคิกคัก มองช่อวว่างระหว่างประตูและแปรงลบกระดานก็ค่อยๆ ร่วงลงมา

ซาสึเกะที่ปากบอกว่าไม่สนใจ แต่จริงๆ แล้วเขาก็จ้องมองไปที่แปรงกระดานที่กำลังหล่นลงมา

แปรงลบกระดานได้ค่อยๆ ตกลงบนหัวของซาโตรุ

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที

แปรงลบกระดานกลับลอยค้างอยู่ในอากาศ ห่างจากศีรษะของเขาเพียงไม่กี่นิ้ว

ทุกคนตกตะลึงเล็กน้อย พวกเขามองไปที่แปรงลบกระดานและฝุ่นชอล์กที่อยู่ห่างจากซาโตรุไปหนึ่งนิ้วด้วยสีหน้ายากจะเชื่อได้

มันหยุดเหรอ?

เกิดอะไรขึ้นกัน?

"เรื่องจริงเหรอเนี่ย?!" นารูโตะขยี้ตาตัวเอง แต่แปรงลบกระดานยังคงลอยค้างอยู่ในอากาศ

“นี่คือความแข็งแกร่งของโจนินสินะ?” ซาสึเกะยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย

ชักจะดูน่าสนใจแล้วสิ

“หล่อมาก...หล่อกว่าซาสึเกะคุงซะอีก” ซากุระเอามือประสานกันที่หน้าอก จ้องมองซาโตรุราวกับพบเจอเทพบุตร

“สวัสดี ฉันชื่อ ยางิว ซาโตรุ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปฉันจะเป็นอาจารย์ของทีมที่เจ็ด ยินดีที่ได้รู้จักนะเจ้าพวกเด็กนิสัยเสีย” ซาโตรุคว้าแปรงลบกระดานแล้วโยนมันใส่นารูโตะ

*ปัง*

แปรงลบกระดานลอยไปกระแทกหน้านารูโตะอย่างแรง ร่างกายของเขาลอยขึ้นไปในอากาศและเขาก็กลิ้งไปบนพื้นสองสามครั้งก่อนที่จะหยุดลง

ซาโตรุยิ้มแล้วพูดต่อ "สรุปแล้วก็คือ ฉันเป็นอาจารย์ของทีมที่เจ็ดของพวกเธอ หวังว่าเราจะเข้ากันได้ดีนะ"

“โอ๊ย เดี๋ยวจะขยี้ให้แหลกเป็นชิ้นๆ เลย!” นารูโตะลุกขึ้นพร้อมกับแปรงลบกระดาน เขาวิ่งเข้าหาซาโตรุอย่างเร่งรีบ

ซาโตรุกดนารูโตะลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงนั่งบนตัวนารูโตะพร้อมกับไขว้ขาแล้วพูดขณะที่หัวเราะออกมาเบาๆ “พรุ่งนี้เช้าเวลาเจ็ดโมง มารวมตัวกันที่สนามฝึกที่เจ็ดด้วยล่ะ”

นารูโตะที่นอนอยู่บนพื้นรู้สึกถึงน้ำหนักที่หลัง ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธ เขาได้แต่ตะโกนออกมาอย่างเจ็บใจ “ปล่อยนะ รอก่อนเถอะ เดี๋ยวโดนแก้แค้นแน่!”

ซากุระถึงกับพูดไม่ออก นี่หวังจะให้เข้ากันได้ดีตรงไหนกัน?

“การตอบสนองเมื่อครู่นั้นเกิดขึ้นเร็วมาก คนๆ นี้คงเป็นนินจาที่ทรงพลังมากเลยสินะ” ซาสึเกะเท้าคางแล้วมองมองไปยังซาโตรุอย่างจริงจัง

“อ้อ แล้วก็อย่าไปกินข้าวเย็นกับข้าวเช้ามาล่ะ” ซาโตรุกล่าว

ซาสึเกะถามออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ทำไม?”

"เพราะเดี๋ยวได้อ้วกแน่" ซาโตรุยิ้มออกมา แต่มันแฝงไปด้วยความอันตรายในรอยยิ้มของเขา

“เกี่ยวข้องกับสิ่งที่จะทำในวันพรุ่งนี้เหรอ?” ซาสึเกะขมวดคิ้วเล็กน้อย

ดูท่าคงจะมีการทำอะไรในสนามเจ็ดแน่นอน การเป็นเกะนินกับการอยู่ในโรงเรียนนินจานั้นช่างเป็นโลกที่แตกต่างกันนัก!

"เจอกันพรุ่งนี้" ซาโตรุไม่ตอบ แต่โบกมือแล้วหายตัวไปในอากาศอันว่างเปล่า

“อ๊ากก ไอ้อาจารย์บ้า พรุ่งนี้ฉันจะทำให้เขาได้รู้ซึ้งเอง!” นารูโตะลุกขึ้นพร้อมกับกำหมัดและกัดฟันแน่น

“เจ้าบื้อ วางกับดักพลาดเองจะมีหน้ามาโกรธอะไรอีก?” ซาสึเกะตะคอกอย่างเย็นชา ก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกจากห้องเรียนไป

“เหอะ พูดมากชะมัด” นารูโตะทำหน้าตาบูดบึ้งแล้วมองไปที่ซากุระ ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มออกมา “ซากุระจัง เราไปกินราเม็งกันเถอะ ฉันมีบัตรส่วนลดด้วยนะ”

“นารูโตะโง่เง่า นายไม่ได้ฟังสิ่งที่อาจารย์ซาโตรุเหรอ? เขาห้ามพวกเรากินอะไรทั้งคืนนี้และเช้าพรุ่งนี้นะ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้จะเกิดปัญหาเอาหรอก” ซากุระมองนารูโตะด้วยสายตาว่างเปล่า

“โดยเฉพาะนายเลยนารูโตะ อย่าไปแอบกินอะไรนะ ไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้นายจะตกอยู่ในอันตรายแน่ แต่เอาเถอะ ก็คงไม่มีใครสนใจนายอยู่ดี” หลังจากพูดจบ ซากุระก็วิ่งตามซาสึเกะไป

"ก็ได้ ก็ได้น่า" นารูโตะก็วิ่งตามซากุระไปทันทีเช่นกัน

“ซากุระจัง รอฉันด้วย”

...

“เธอไล่ตามเขาไป และเจ้าเด็กนี้ก็ไล่ตามเธอไป แหม เด็กสมัยนี้ตกหลุมรักกันไว้จังนะ” ซาโตรุที่นั่งอยู่บนหลังคามองดูเด็กทั้งสามที่กำลังวิ่งอยู่บนถนนด้วยความเบื่อหน่าย

ยางิว ซาโตรุ อายุ 20 ปี ส่วนสูง 185 ซม. เขาชอบผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าและมักจะใช้เงินเพื่อไปเที่ยวผู้หญิงกับดื่มเหล้า

เขาได้เดินทางมายังโลกนินจาที่อันตรายนี้เมื่อแปดปีที่แล้ว และกลายเป็นเด็กกำพร้า

ไม่ได้มีระบบหลังทะลุมิติมา กระทั่งเนตรสังสาระก็ไม่มี แต่วันที่สองหลังจากทะลุมิติมายังโลกใบนี้ ริคุกันหรือตาทิพย์ของฉันก็ถูกเปิดออก

หลังจากที่ตาทิพย์ของฉันถูกเปิด ธาตุทั้งห้าของจักระก็ตื่นขึ้นเช่นกัน

จากนั้นก็ได้ถูกรับเลี้ยงไปโดยซึนาเดะ และได้ออกเดินทางไปทั่วโลก

เมื่อเวลาผ่านไป ซาโตรุได้เรียนรู้ [คุณไสยไร้ขีดจำกัดล่าง] ด้วยตาทิพย์

นี่เหมือนกับเป็นพลังที่สามารถหยุดเวลาได้ชั่วครู่ ผู้คนและสิ่งของที่อยู่ใกล้เขาจะช้าลงอย่างไม่มีสิ้นสุดเพราะพลังของเขา

ตราบใดที่ซาโตรุใช้มัน การโจมตีใดๆ ก็ไม่สามารถแตะต้องตัวเขาได้

แน่นอนว่ามันก็มีจุดอ่อนเช่นกัน

แต่ในปัจจุบันไม่มีใครรู้เรื่องจุดอ่อนของซาโตรุ

นอกจากนี้เขายังได้เรียนรู้

[ไสยเวทย้อนกลับ]

[ไสยเวทไร้ขีดจำกัด]

[ไสยเวทย์หมุนตามอาโอะ (น้ำเงิน) และไสยเวทย์หมุนทวนอากะ (แดง)]

นี่คือความแข็งแกร่งของโกโจ ซาโตรุในยามนี้

แต่ปัจจุบัน ซาโตรุเป็นโจนินระดับสูงแห่งหมู่บ้านโคโนฮะ

เขาไม่สนใจที่จะพิชิตโลก เขาเพียงต้องการมีชีวิตอยู่อย่างสงบสุขและมั่นคง

ตอนนี้เขากำลังทำภารกิจซึ่งได้รับมอบหมายจากซึนาเดะ นั่นคือการให้ความรู้แก่ร่างสถิตสัตว์หางและป้องกันไม่ให้นารูโตะเดินไปในทางที่ผิด

ทั้งยังเพื่อจับตาดูชิมูระ ดันโซ ผู้นำขององค์กรราก ไม่ให้เขาใช้เซลล์โฮคาเงะรุ่นที่ 1 ทำทุกอย่างตามที่เขาต้องการ