ตอนที่ 16 เรื่องราวของ "แซม"

ตอนที่ 16 เรื่องราวของ "แซม"

“นนท์! เข้ามาช่วยฉันด้วย” เสียงเรียกของลีลาดังขึ้น ในขณะที่เธอวิ่งเข้าไปปะทะกับฝูงหมาป่า “ครับ!” เขาไม่รอช้าได้วางกระเป๋าเป้ลง ก่อนจะจับมีดวิ่งตามเธอเข้าไป  เลเวล: 4  ?เลเวล: 4  ?เลเวล: 2  ?เลเวล: 5  ?เลเวล: 3  ?เลเวล: 5  ?เลเวล: 3  ?เลเวล: 4  ?

ทันทีที่เข้าไปใกล้พวกมัน ตัวเลขเลเวลกับสัญลักษณ์สี่เหลี่ยมสีแดง ก็ปรากฏขึ้นให้เห็นบนหัวของพวกมันทันที หากเป็นตอนแรกที่มายังโลกนี้ ลีลาเธอจะไม่พุ่งเข้าไปแบบนี้โดยเด็ดขาด แต่เพราะต้องนี้เธอเริ่มคุ้นชิน และประสบการณ์ที่ได้สู้กับพวกมันมาโดยตลอด ทำให้ตอนนี้ แม้จะเจอกับพวกมันเป็นกลุ่มใหญ่เธอก็ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย หากเลเวลไม่ได้ต่างกันเกินไป ลีลาก็พร้อมจะพุ่งเข้าไปสังหารพวกมันได้ทุกเมื่อ แถมอีกอย่างตอนนี้เธอก็ไม่ได้สู้อยู่แนวหน้าด้วยตัวคนเดียวอีกแล้ว ในทันทีที่เธอพุ่งตัวเข้าไปหาเหล่าบรรดาหมาป่า เธอก็ได้ใช้ดาบฟันตัดหัวของหมาป่าตัวหนึ่งได้อย่างรวดเร็ว โดยที่มันไม่ทันตั้งตัว แต่นั่นก็ทำให้หมาป่าตัวที่เหลือ รับรู้ถึงตัวตนของเธอ พวกมันรับรู้ได้ในทันทีว่า เธอนั้นคือศัตรูที่อันตราย พวกมันจึงรีบหันมาพุ่งเข้าโจมตีที่เธอแทน พวกหมาป่าตัวที่มีเลเวลสูงได้วิ่งเข้าใส่เธอก่อน และพยายามจะฝังเขี้ยวกัดลงบนตัวของเธอแต่ในทันที่หมาป่าตัวที่ 1 ตัวที่ 2 ตัวที่ 3 วิ่งเข้ามาใกล้เธอ เมื่ออยู่ในระยะดาบของเธอ พวกมันก็ถูกเธอฟันจนช่วงหัว ช่วงลำตัว ขาดไปตามๆ กัน แต่มันก็เป็นการเปิดโอกาสให้พวกหมาป่าตัวที่เหลือ สามารถเข้าโจมตีเธอได้ ลีลาที่เห็นแบบนั้นจึงได้รีบกระโดดหลบโจมตีของหมาป่าตัวที่ 4, 5 และ 6 พร้อมกับใช้ดาบรับกรงเล็บของหมาป่าตัวที่ 7 ที่ได้โจมตีเข้ามา และในจังหวะนั้นเองหมาป่าตัวที่ 8 ก็กระโดดเข้ามาจากทางด้านหลังของเธอ หวังจะใช้ปากขย้ำเข้าไปที่คอของเธอในวินาทีแห่งความเป็นความตายนั่นเอง นนท์ก็รีบปรากฎตัวออกมาทันที เขารีบกระโดดเข้าไปขวางมัน พร้อมกับใช้มีดสั้นแทงไปที่หัวของหมาป่าตัวที่ 8 คมมีดได้เข้าไปถึงสมองของมัน และปิดฉากจบชีวิตของมันลงอย่างรวดเร็ว และในจังหวะเดียวกันนั่นเอง ลีลาก็ได้ดึงดาบกลับมาและฟันไปที่หมาป่าตัวที่ 7 จนหัวของมันขาดครึ่ง เผยให้เห็นมันสมองไหลเยิ้มออกมาไม่เพียงแค่นั้น เธอได้กระโดดหมุนตัวพร้อมกับใช้แรงเหวี่ยงดาบฟันไปที่กลางลำตัวของหมาป่าอีกสามตัวที่กำลังพุ่งจู่โจมเข้ามา ทำให้ร่างของพวกหมาป่า หลุดขาดกระเด็นออกจากกันเป็นหกท่อน และตายตามตัวอื่นๆ ไป“เหนื่อยหน่อยนะครับ หมาป่าแค่นี้ ถึงผมจะไม่เข้ามาช่วย ลีลาก็สามารถจัดการพวกมันได้ไม่ยากนี่นา” เขาพูดพร้อมกับเดินเข้าไปหาเธอ“แค่เผื่อไว้น่ะ แล้วอีกอย่าง.. เมื่อกี้ทำไมฉันไม่เห็นเธอเข้ามาช่วยกันบ้างเลยล่ะไลลา” ลีลาพูดพร้อมกับหันไปมองที่น้องสาวของตัวเอง“แหม ก็พวกหมาป่ามันเคลื่อนไหวเร็วมากนี่นา หนูก็กลัวจะยิงไปโดนท่านพี่เอาน่ะสิ” ไลลาพูดพร้อมกับเดินมาเข้าทางเขาเมื่อเดินเข้ามาใกล้ ทั้งสองพี่น้องก็ได้จ้องเขม็งใส่กัน เขาที่เห็นว่าตอนนี้บรรยากาศมันดูไม่ค่อยจะดี เขาจึงได้พูดเปลี่ยนเรื่อง “ดูเหมือนเด็กคนนั้นจะหมดสติไปแล้วนะ” เขาพูดพร้อมกับเดินเข้าไปหาเด็กผู้ชายคนนั้นเด็กผู้ชายคนนี้ มีเส้นผมสีน้ำตาล เมื่อเขาลองตรวจลมหายใจดู ก็พบว่าเด็กคนนี้ยังมีชีวิตอยู่ “ไลลา รีบช่วยมาดูทางนี้หน่อยสิ” “อื้ม เข้าใจแล้ว” น้ำเสียงของไลลาดูสดใสขึ้นในทันทีที่พูดกับเขา หลังจากไลลาเดินเข้ามาถึง เธอก็ได้ใช้สกิลรักษาให้กับเด็กคนนี้ในทันที ผ่านไปไม่นานเปลือกตาของเด็กคนนั้นก็ค่อยๆ เปิดขึ้น “ท..ที่นี่มัน ผมยังไม่ตายเหรอครับ?” เด็กผู้ชายเอ่ยถามพวกเขาขณะที่ลืมตาขึ้นมา ด้วยท่าทีที่ดูจะสับสน“อืม ไม่เป็นไรแล้วล่ะ ฉันจัดการพวกหมาป่าไปหมดแล้ว” ลีลาพูดขึ้น“จริงเหรอครับ? งั้นก็ขอขอบคุณนะครั-  เหวอ!” ในทันทีที่เด็กผู้ชายสังเกตเห็น ผู้ชายเส้นผมสีดำที่อยู่ตรงหน้า ก็ได้ทำหน้าตกใจออกมา พร้อมกับรีบดันตัวเองให้ถอยหนีไปข้างหลัง แต่ข้างหลังเด็กคนนี้เป็นต้นไม้ทำให้ไม่สามารถหนีไปไหนได้ “ห๊ะ?” เขาที่เห็นเด็กชายตรงหน้าทำท่าทีหวาดกลัวเขามากมายขนาดนั้น ในทันทีที่ได้เห็นเขา เขาก็ได้แต่เอียงคอมองดูเด็กคนนี้อย่างสงสัย“ไม่เป็นไร เขาไม่ทำอะไรนายหรอกใจเย็นหน่อย” “ใช่ๆ นนท์เขาใจดีจะดี ไม่ใช่คนน่ากลัวหรอกนะ” ทั้งลีลาและไลลา ต่างเข้าไปปลอบใจเด็กชายคนนั้น และดูเหมือนนี้จะเป็นครั้งแรกในรอบหลายวัน ที่พวกเธอมีความเห็นที่ตรงกัน ใช้เวลาปลอบอยู่สักพัก เด็กชายคนนั้นก็เริ่มใจเย็นลง ก่อนจะกล่าวคำขอบคุณออกมาอีกที แต่สายตาก็ยังคงเหลือบมองเขาเป็นระยะๆ ด้วยสายตาท่าทางหวาดกลัวไม่เปลี่ยน “เอ่อ.. ทำไมดูกลัวผมจัง ผมว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่พวกเราเจอกันนะ” เขาพูดออกมาอย่างสับสน ทั้งๆ ที่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเจอกันแท้ๆ แต่เด็กชายตรงหน้ากับแสดงท่าทีหวาดกลัวเขาออกมาราวกับได้เจอปีศาจ“ขะ ขอโทษครับ!” เด็กคนนั้นแสดงท่าทีลุกลี้ลุกลนขณะที่พูดตอบเขายิ่งเห็นท่าทางของเด็กตรงหน้า เขาก็ยิ่งไม่เข้าใจ ได้แต่เอียงคออย่างสงสัย และคิดอย่างไม่เข้าใจ “อย่าไปคิดมากเลย มันก็เรื่องปกตินั่นแหละ ทำตัวให้ชินเข้าไว้แล้วกัน ดูเหมือนครั้งนี้จะไม่ใช่ครั้งสุดท้าย ที่เราจะได้เจอมนุษย์คนอื่นอีก” ลีลาพูดแล้วก็เดินมาจับไหล่เขา ราวกลับกำลังปลอบใจ “ใช่ ถึงแม้คนอื่นจะมองนนท์ยังไงก็ตาม แต่ไลลาก็ยังคงจะอยู่เคียงข้างนนท์เสมอนะ” ไลลาพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พร้อมกับเดินเข้ามากอดปลอบเขา ‘วิชาควบคุมจิตใจงั้นเหรอ’ เด็กชายคิดในใจด้วยความรู้สึกกลัว ขณะมองดูหญิงสาวทั้งสองที่เหมือนจะหลงรักผู้ชายตรงหน้ายืนนิ่งสับสนอยู่ได้สักพัก เขาก็ได้ถอนหายใจออกมายาวๆ ก่อนจะปล่อยเรื่องที่ไม่เข้าใจออกไปก่อน และหันมาโฟกัสกับสิ่งตรงหน้า และส่งสายตาให้กับลีลา และเหมือนเธอจะเข้าใจความหมายที่เขาต้องการจะสื่อ “แล้วนายมาอยู่ในสภาพนี้ได้ยังไง หรือว่านายเองก็ถูกดึงมาที่โลกนี้เหมือนกันงั้นเหรอ” ลีลาพูดขึ้นเพื่อเปิดบทสนทนา “ชะ..ใช่ครับ ผมก็ถูกดึงมาที่โลกนี้ พร้อมๆ กับคนในครอบครัวอีก 3 คน”แล้วตอนนี้ คนในครอบครัวของนายไปไหนกันหมดแล้วล่ะ?“ลีลายังคงถามต่อเมื่อเธอถามถึงคนในครอบครัว เด็กชายก็ได้ทำหน้าเศร้า ก่อนจะค่อยๆ เล่าเรื่องของตัวเองออกมา..ตัวของเขานั้นมีชื่อว่า แซม อายุ 14 ปี อาศัยอยู่กับครอบครัวเหมือนคนธรรมดาทั่วไป แม่ประกอบอาชีพค้าขาย พ่อทำอาชีพช่างตัดผม และมีน้องสาวคนหนึ่งวัยกำลังน่ารักอายุ 10 ขวบ แต่อยู่มาในวันหนึ่ง ความสงบสุขที่เคยมีก็ต้องหมดไป เมื่อพวกเขาทั้ง 4 คน ถูกดึงให้เข้ามาในโลกแห่งนี้ โชคดีที่จุดที่พวกเขาถูกดึงเข้ามานั้น เป็นหมู่บ้านร้างแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับแม่น้ำ พวกเขาจึงสามารถใช้บ้านร้างแถวนั้นเป็นที่หลบภัยได้ และบวกกับสกิลที่พวกเขาได้มา พ่อได้สกิลหมัดเหล็ก แม่ได้สกิลทำอาหาร น้องสาวได้สกิลฟื้นฟูร่างกายอออัตโนมัติ ส่วนเขาได้สกิลมองไกล แม้แต่ละสกิลจะไม่ใช่สกิลที่ดีมาก แต่เมื่อรวมกัน จึงทำให้พวกเขาทั้ง 4 คนนั้น ยังสามารถประคับประคองกันไปได้แต่แล้วหายนะก็ได้มาเยือน ไม่ใช่จากฝีมือมอนสเตอร์ แต่กลับเกิดจากฝีมือมนุษย์ด้วยกันเอง ในเช้าวันหนึ่ง พ่อของเขาได้ไปเจอกับชายวัยกลางคน 4 คน ที่เพิ่งถูกดึงมายังโลกนี้เช่นกัน และด้วยความใจดีมีเมตตาของพ่อ พ่อของเขาจึงได้ช่วยเหลือชายทั้ง 4 คนนั้น พร้อมกับให้อาหาร น้ำดื่ม และที่พัก รวมทั้งสอนเรื่องการใช้ชีวิตในโลกใหม่นี้ แม้ช่วงแรกๆ พวกนั้นจะเชื่อฟังในสิ่งที่พ่อบอก แต่อยู่มาในคืนหนึ่ง ในระหว่างที่ทุกคนในครอบครัวของเขากำลังนอนหลับกันอยู่นั้นพวกมันก็ได้ใช้เชือกเข้ามามัดทุกคนในครอบครัวของเขาเอาไว้ แต่เขาได้ตื่นมาก่อนและเมื่อพวกมันเห็นว่าไม่สามารถจับเขาไว้ได้ จึงได้พยายามฆ่าเขา และด้วยความกลัวว่าจะโดนฆ่าตาย เขาจึงได้วิ่งหนีออกมา..‘เอ้า ก็นึกว่าจะลุกขึ้นสู้ ช่วยทุกคนในครอบครัวซะอีก ไม่เหมือนในหนังเลยแฮะ’ เขาคิดขึ้นในขณะที่ฟังเรื่องราวของแซม”เพราะงั้นจึงมาอยู่ในสภาพนี้สินะ เฮ้อ..“ลีลาพูดพร้อมกับถอนหายใจออกมา”ขอร้องล่ะครับ ช่วยครอบครัวผมด้วยเถอะ! หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาได้ 3 วันแล้ว ไม่รู้ว่าป่านนี้ พ่อ แม่ และน้องสาวของผมจะเป็นยังไงกันบ้าง“หลังเล่าเรื่องของตัวเองเสร็จ แซมก็รีบขอร้องทุกๆ คนทันที ”เรื่องนั้น ขอคิดดูก่อนละกัน“ลีลาตอบอย่างใจเย็น”ใช่ อีกฝ่ายเป็นมนุษย์ แถมยังมีสกิลไม่ต่างกับพวกเรา คงรีบร้อนทำอะไรไม่ได้หรอก“ไลลาพูดเสริม เมื่อเห็นท่าทางที่ดูไม่ค่อยใส่ใจอะไรของหญิสาวทั้งสองคน แซมก็ได้แต่กำมือแน่น ก่อนจะเปลี่ยนหันไปสบตามองยังชายหนุ่มที่ยืนตรงกลางระหว่างพวกเธอแทนแม้ว่าเด็กหนุ่มจะรู้สึกหวาดกลัวเขาอยู่บ้าง แต่แซมก็รับรู้ได้ว่า ถ้าสามารถโน้มน้าวผู้ชายคนนั้นได้ หญิงสาวอีกสองคนจะต้องยอมช่วยเหลือครอบครัวของพวกเขาแน่ๆ เมื่อคิดได้ดังนั้น แซมจึงได้รีบคลานเข้าไปจับที่เท้าของผู้ชายคนนั้นไว้ พร้อมกับพูดอ้อนวอนขอร้องเขา”ขอร้องนะครับ ได้โปรดช่วยผมด้วย! ไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตาม ผมยอมทุกอย่าง ได้โปรดช่วยครอบครัวของผมด้วยเถิดครับ!!“เด็กผู้ชายรีบพูดอ้อนวอนขอร้องเขา‘ไอ้คำพูดที่ราวกับจะทำสัญญากับปีศาจนั่นอะไรกันฟะ! จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม ได้!’ เขาคิดอย่างค่อยไม่พอใจ ขณะมองดูเด็กชายตรงหน้า พร้อมกับทำหน้าเหนื่อยใจ ”งั้น สิ่งตอบแทน ฉันขอเป็นวิญญาณของนายได้หรือเปล่าล่ะ“เขาพูดตอบพร้อมพยายามทำน้ำเสียงให้ดูน่ากลัวออกมาแต่เหมือนจะทำได้น่ากลัวไปหน่อย เพราะนอกจากจะทำให้แซมกลัวเขาเสียจนตัวสั่นแล้ว ยังทำให้ลีลากับไลลาถึงกับผวาไปด้วย”ก็ได้!! ต่อให้เป็นวิญญาณ หากช่วยครอบครัวของผมได้ล่ะก็ จะให้แลกด้วยอะไรผมก็ยอม!!“แซมพูดด้วยเสียงที่ดังกึกก้อง ‘ถึงจะขี้ขลาดจนทิ้งครอบครัวของตัวเองไป แต่ยังไงก็ยังคงรักครอบครัวสินะ’”ลีลา ไลลา ขอรบกวนหน่อยนะคร้าบ“ด้วยกำลังของเขาคนเดียว คงไม่สามารถที่จะช่วยเหลือทุกคนในครอบครัวของแซมได้อย่างแน่นอน เขาจึงหันไปขอร้องพวกเธอทั้งสองคน”เฮ้อ.. ไม่ช่วยไม่ได้แล้วสินะ เอาตามนั้นแล้วกัน“ลีลาพูดพร้อมถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ แต่ในน้ำเสียงนั้น กลับไม่มีความไม่พอใจปนอยู่เลยแม้แต่น้อย ”นนท์ว่าไง ฉันก็เห็นด้วยทั้งนั้นล่ะ!“ไลลาตอบกลับอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับกอดเขาแน่นยิ่งขึ้นไปกว่าเดิมเสียอีก ”ถ้างั้นก็ตกลงตามนี้นะ“เมื่อเห็นว่าทั้งสองสาวพยักหน้า เขาก็หันไปมองทางแซม”นำทางสิ ไม่อยากช่วยหรือไง.. ครอบครัวน่ะ”ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น แซมก็รู้สึกดีขึ้น พร้อมกับร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ ..

つづく