ตอนที่ 15 ช่วยเหลือ
ตอนที่ 15 ช่วยเหลือ
“ไม่ลืมอะไรแล้วใช่ไหม” ลีลาถามทุกคนในขณะที่พวกเขาอยู่หน้าปากถ้ำ และเตรียมตัวออกเดินทาง
“ไม่มีแล้วครับ”
“เช็คเรียบร้อยแล้วค่ะ”
“เหรอ ถ้างั้นก็ดี” พูดเสร็จลีลาก็เริ่มออกเดินนำหน้า
โดยตำแหน่งการเดินก็ยังคงเป็นเหมือนเดิม ลีลาเป็นแนวหน้า ไลลาคอยให้การสนับสนุนอยู่ตรงกลาง ส่วนเขาก็เป็นเด็กแบกสัมภาระ คอยเดินตามหลังพวกเธอ
ถึงแม้ว่าเขาจะฝึกการต่อสู้มาบ้างแล้ว แต่ยังไงเขาก็เป็นแค่มือใหม่ในด้านการต่อสู้ ดังนั้นจึงทำได้แค่แบกกระเป๋าเป้ และเดินตามพวกเธอไปอย่างว่าง่าย
ซึ่งช่วงเวลาที่พวกเขาได้ออกเดินทางนั้นเป็นช่วงเช้า แสงแดดอ่อนๆ ที่ส่องมากระทบร่างกาย และผืนป่าสีเขียวอุดมสมบูรณ์ มันช่างให้บรรยากาศเหมือนกำลังจะไปปิกนิกกันมากกว่า
เขาดื่มด่ำกับบรรยากาศดีๆ อยู่ได้ไม่นาน เขาก็ได้ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงร้องของมอนสเตอร์ที่อยู่ภายในป่า
ทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น เขาก็ได้แต่ดึงสติกลับมาสู่ความเป็นจริง ก่อนจะชักมีดสั้นที่เหน็บอยู่ที่เอวออกมา เตรียมรับมือกับทุกสถานการณ์
มีดสั้นที่เขาถืออยู่นั้น เป็นมีดสั้นที่มีความคมด้านเดียว ใบมีดมีสีดำ ความยาวรวมด้ามจับประมาณ 14 นิ้ว
ชื่อ: ---
เลเวล: 5
สกิล: ---
ค่าความสึกหรอ: (97/100)
เมื่อเขาลองใช้สมาธิมองดูมัน หน้าต่างสเตตัสของมันก็ได้แสดงให้เขาเห็น แม้เขาจะไม่รู้ว่าระดับของเลเวลของอาวุธ แต่ละเลเวลมันแตกต่างกันแค่ไหน แต่พูดตามความรู้สึกเขารู้สึกว่ามันเป็นมีดที่ดีมากเล่มหนึ่งเลยทีเดียว
ในความรู้สึกของเขา ความคมของมัน หากเขาใช้แรงทั้งหมด ก็น่าจะสามารถใช้ตัดแขนขาของคนให้ขาดได้ภายในทีเดียวเลย
อาวุธชิ้นนี้ ตามคำบอกเล่าของลีลา มันไม่ได้ดรอปมาจากมอนสเตอร์ แต่เธอได้มาจากกล่อง ที่เธอบังเอิญเจอ
และมันยังเป็นอาวุธที่มีเลเวลมากที่สุด ในบรรดาอาวุธของพวกเขาในตอนนี้ด้วย เพราะดาบที่ลีลาใช้นั้นอยู่เลเวล 3 ส่วนธนูของไลลานั้นอยู่เลเวล 2
แต่ถึงแม้มันจะมีเลเวลมากที่สุด แต่เพราะมันเป็นแค่มีดสั้น มันจึงไม่ค่อยเหมาะที่จะใช้ต่อสู้กับพวกมอนสเตอร์สักเท่าไหร่ และด้วยเหตุผลนั้นลีลาเธอจึงมอบมันให้แก่เขา..
ในระหว่างออกเดินทาง พวกเขามักจะเจอกับพวกมอนสเตอร์อยู่บ่อยๆ แต่โชคดีที่พวกมันเป็นแค่พวกมอนสเตอร์เลเวลต่ำ ใช้เวลาต่อสู้กันเพียงไม่นาน พวกเขาก็สามารถจัดการพวกมันได้อย่างไม่ยากเย็นนัก
ส่วนของต่างๆ ที่พวกมันดรอปออกมาให้ ก็มักจะเป็นแค่อาวุธหินโง่ๆ หรือไม่ก็เสื้อผ้าขาดๆ ซึ่งมีคุณภาพต่ำตามเลเวลของพวกมัน
ในระหว่างการเดินทาง ไลลามักจะชวนเขาคุยอยู่เรื่อยๆ จึงทำให้การเดินทางนั้นไม่น่าเบื่อนัก
และหากถามว่าจุดหมายของการเดินทางของพวกเขาคือที่ไหน เขาสามารถตอบได้ทันทีเลยว่า เรื่องนั้นพวกเขาเองก็ยังไม่รู้เหมือนกัน
สิ่งที่พวกเขากำลังหาอยู่ในตอนนี้ ก็คือสถานที่พักที่ดูปลอดภัย และอุดมสมบูรณ์ มีแหล่งน้ำอยู่ใกล้ๆ
ดังนั้นตอนนี้พวกเขาทั้ง 3 จึงทำได้แค่เพียงเดินไปเรื่อยๆ โดยหวังว่าจะได้เจอกับสิ่งที่กำลังตามหาได้ในเร็วๆ นี้..
...
เผลอแป๊บเดียว เวลาก็ได้ร่วงเลยผ่านไปถึง 7 วัน แต่พวกเขาก็ยังไม่ได้เจอในสิ่งที่ตามหา
ในตลอด 7 วันที่ผ่านมา ต้องบอกว่ามันเป็นประสบการณ์ที่เขาจำไม่รู้ลืมเลยทีเดียว
ยิ่งเดินลึกเข้าไปในป่ามากเท่าไร ก็ยิ่งเจอกับมอนสเตอร์แข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น บางทีพวกเขาก็ได้ต่อสู้ บางทีก็ต้องแอบซ่อน และบางครั้งเมื่อรู้ว่าไม่สามารถสู้กับพวกมันได้จริงๆ พวกเขาก็จะต้องวิ่งหนีพวกมันอย่างไม่คิดชีวิต
กลางวันว่าแสนยากลำบากแล้ว แต่มันเทียบอะไรไม่ได้กับช่วงเวลากลางคืน เพราะในช่วงเวลากลางคืนมักจะเต็มไปด้วยมอนสเตอร์ตัวอันตราย ออกมาเดินเพ่นพ่านเต็มไปหมด
ลืมการก่อไฟและนอนบนพื้นไปได้เลย เพราะนอกจากกองไฟมันจะไม่ช่วยอะไรแล้ว มันจะยิ่งเป็นการดึงดูดพวกมอนสเตอร์เข้ามาอีก
หรือหากจะเปลี่ยนไปเป็นนอนบนต้นไม้ก็แทบจะไม่ต่างกัน เพราะพวกมันสามารถกระโดดหรือปีนขึ้นต้นไม้ได้อย่างง่ายดาย
สิ่งที่พวกเขาพอจะทำได้ในตอนนี้ก็คือ หาถ้ำหรือไม่ก็โพรงไม้ใหญ่ๆ เป็นที่หลบภัย แต่หากวันไหนไม่สามารถหาได้ เรื่องการนอนนี่ก็ลืมไปได้เลย
แต่นอกจากเรื่องแย่ๆ ก็ยังพอมีเรื่องดีๆ อยู่บ้าง เพราะการที่ได้ต่อสู้กับพวกมอนสเตอร์ในตลอด 7 วันที่ผ่านมา ทำให้เลเวลของลีลาอัพเป็นเลเวล 5 และไลลาอัพเป็นเลเวล 4
แต่น่าเสียดาย แม้เขาจะได้ฆ่าพวกมอนสเตอร์อยู่บ้าง แต่มันก็ยังไม่เพียงพอที่จะช่วยให้เขาอัพเลเวลเหมือนคนอื่นๆ ได้ ทำให้เลเวลของเขาในตอนนี้ ยังคงเป็นเลเวล 3 อยู่เหมือนเดิม
ส่วนไอเทมที่ดรอปมาได้จากมอนสเตอร์ สิ่งที่มีประโยชน์ที่พวกเขาได้เก็บมาด้วย ได้แก่ มีดสั้น 2 เล่ม (เลเวล 2) เสื้อคลุมสีดำยาว 1 ตัว (เลเวล 4) นอกนั้นก็จะเป็นน้ำและอาหาร
โดยน้ำกับอาหารนั้น เพราะพวกเขาจะต้องบริโภคกันอยู่ทุกวัน บวกลบแล้วปริมาณที่เหลืออยู่ในตอนนี้ ก็ไม่ต่างอะไรกับตอนที่พวกเขาออกมาจากถ้ำมากนัก
ส่วนมีดสั้นทั้งสองเล่มนั้น ลีลากับไลลาก็ได้เอาไปพกติดตัวไว้คนละเล่ม และเสื้อคลุมสีดำยาวนั้นถูกส่งมอบให้กับลีลา เหตุผลก็เพราะมันมีคุณสมบัติในการป้องกัน จึงเหมาะสำหรับเธอที่จะต้องนำอยู่แนวหน้ามากที่สุด
หญิงสาวเส้นผมสีม่วงยาวถือดาบ และสวมเสื้อคลุมสีดำยาว ภาพลักษณ์ของลีลาในตอนนี้ ในสายตาของเขา มันโคตรจะเท่เลย
“ดูดีสุดๆ ไปเลยครับ! เข้ากันสุดๆ เลย” เขาพูดขึ้นในขณะเดินหมุนรอบตัวเธอ พร้อมทั้งกล่าวชื่มชมเธอออกมาไม่หยุดปาก
“งั้นเหรอ ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดี” ลีลาพูดออกมาอย่างเขินๆ พร้อมทั้งพยายามเก็บสีหน้า
ก่อนจะหันไปสบตาน้องสาวตัวเองและยิ้มออกมาอย่างผู้ชนะ ส่วนไลลาก็ทำได้เพียงมองกลับมาอย่างไม่ค่อยพอใจเท่านั้น
แม้จะไม่ได้ตั้งใจ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นสาเหตุ ที่ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองพี่น้องนั้นดูแย่ลง
แม้เขาจะไม่ได้ต้องการให้เรื่องเป็นแบบนั้น แต่พอเขารู้ตัวอีกที พวกเธอทั้งสองก็เริ่มไม่พอใจกันแล้ว
แต่โดยภาพรวม พวกเธอก็ยังร่วมมือกันดี เพียงแต่ใช้สายตาหรือคำพูดเหน็บแนมกันนิดหน่อย หรือไม่ก็ทำตัวใกล้ชิดเขาให้อีกฝ่ายอิจฉาก็เท่านั้น
เขาที่เห็นว่ามันไม่ได้รุนแรงอะไรจึงได้ปล่อยผ่านไป และสัมผัสกับความรู้สึกดีแปลกๆ ที่ถูกสาวสวยทั้งสองต่างแย่งกันเอาใจ
และในระหว่างที่พวกเขากำลังพูดคุยกันอยู่นั้นเอง อยู่ๆ พวกเขาก็ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือดังขึ้นมา
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย ช่วยผมด้วย!” เสียงนั้นเป็นเสียงของเด็กผู้ชาย ฟังจากเสียงแล้วคงอยู่ไม่ไกลมากนัก
ทันทีที่ได้ยินเสียงนั้น พวกเขาทั้งสามก็ได้หันมามองสบตากัน ก่อนจะวิ่งไปยังทิศทางของต้นเสียงนั้นทันที โดยที่ยังไม่มีใครได้พูดอะไร
วิ่งไปเพียงไม่นาน พวกเขาก็ได้เจอกับเด็กผู้ชายที่กำลังตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ
เด็กผู้ชายคนนี้ น่าจะอายุราวๆ 14 ปี ร่างกายเขาเต็มไปด้วยบาดแผล เขากำลังนั่งเอาหลังพิงต้นไม้ใหญ่ พร้อมกับตะโกนร้องไห้ขอความช่วยเหลือไม่ต่างอะไรกับคนสิ้นหวัง และรอบๆ ตัวของเด็กผู้ชายนั้นมันเต็มไปด้วยฝูงหมาป่า
“ใครก็ได้ ช่วยด้วย ฮือๆ ช่วยผมด้วย! ผมกลัวแล้ว ใครก็ได้ช่วยด้วย! ฮึกๆ!” เสียงร้องที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวดังออกมาไม่หยุด พร้อมกับใบหน้าของเด็กชายที่กำลังเปียกปอนไปด้วยน้ำตา
เขามองดูสภาพของเด็กชายคนนี้ ที่ไม่ต่างอะไรกับเขาในตอนแรก ที่ได้มายังโลกนี้ แต่เด็กคนนึ้ก็ยังดีกว่าเขาหน่อย ตรงที่ร่างกายยังไม่ได้บาดเจ็บสาหัสอะไรมากขนาดนั้น
“คงต้องช่วยล่ะนะ” ลีลาหันไปบอกทุกคน
"อืม" เขาและไลลาพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะชักอาวุธของตัวเองออกมาเตรียมตัวต่อสู้..
つづく
