ตอนที่ 357 อุบัติเหตุไม่คาดฝัน*(ฟรี)

ตอนที่ 357 อุบัติเหตุไม่คาดฝัน

เพล้ง!

เสียงสิ่งของที่มีความเปราะบางตกลงมากระแทกกับพื้นแข็งดังมากจน จี้หยู และ เกาจิ้ง ตกใจพร้อมกัน

เกาจิ้ง ปล่อยพี่สาวจี ของเขาทันทีและรีบวิ่งตรงไปที่ห้องนั่งเล่น

เป็นผลให้เขาเห็น ฉินชิง ที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะกาแฟด้วยความสิ้นหวัง โดยมีโทรศัพท์มือถือหล่นอยู่บนพื้นใกล้กับเท้าของเธอ

หน้าจอของโทรศัพท์มือถือมีรอยแตก คงอาจเนื่องมาจากตกลงมากระแทกพื้นอย่างแรง และสิ่งนี้ก็คงเป็นต้นเหตุของเสียงที่เขาได้ยินในตอนแรก

"พี่ชิง?"

จี้หยู ที่ติดตาม เกาจิ้ง มาที่ห้องนั่งเล่นถามด้วยความประหลาดใจ: "เกิดอะไรขึ้น?"

"ฉัน.. พ่อของฉัน…"

ใบหน้าของ ฉินชิง เธอดูตกใจและซีดมาก เธอรีบหยิบโทรศัพท์มือถือที่ตกอยู่บนพื้นยัดลงในกระเป๋าของเธอแบบสุ่มแล้วบ่นว่า: "ฉันอยากกลับไปที่จินเหมิน พ่อของฉันได้รับอุบัติเหตุล้มลงศีรษะกระแทกพื้นได้รับบาดเจ็บ "

นี่เป็นครั้งแรกที่ จี้หยู เห็น ฉินชิง ตื่นตระหนกและสับสนมาก

เธอก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและกอด ฉินชิง ปลอบใจเธอแล้วพูดว่า "ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ลุงฉิน มีโชคชะตาของตัวเอง อย่ากังวลมากเกินไป เธอจะกลับไปตอนนี้ได้อย่างไร"

ฉินชิง สำลักและพูดว่า "ฉันจะไปสนามบินเพื่อดูว่ามีเที่ยวบินใด ๆ หรือไม่"

เกาจิ้ง เปิดซอฟต์แวร์สำหรับจองเที่ยวบินบนโทรศัพท์มือถือของเขา ตรวจสอบแล้วส่ายหัวแล้วพูดว่า "ไม่มีเที่ยวบินอีกแล้วสำหรับวันนี้"

ฉินชิง กัดริมฝีปาก: "ถ้าอย่างนั้น ฉันจะขับรถกลับไป!"

ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะดูใจเย็นลงมากแล้วก็ตาม แต่ความมุ่งมั่นของเธอที่จะไปที่จินเหมินนั้นแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น นั้นมาจากความกังวลใจที่เพิ่มมากขึ้น

เกาจิ้ง พูดอย่างไม่ลังเล: "ถ้าอย่างนั้นฉันจะเป็นคนขับรถพาคุณไปเอง"

ระยะทางจากหยุนเฉิงถึงจินเหมินคือ 1,000 กิโลเมตร และการเดินทางโดยทางด่วนก็ยังต้องใช้เวลามากกว่าเก้าชั่วโมง

เมื่อ ฉินชิง อยู่ในสภาพเช่นนี้ เขาจะมั่นใจได้อย่างไรโดยที่จะปล่อยให้เธอขับรถกลับไปตามลำพัง?

"ขอบคุณ."

ฉินชิง รู้ดีว่าทุกคนเป็นห่วง การขับรถระยะทางไกลในสภาพที่จิตใจไม่พร้อมเช่นนี้มันอันตรายมาก ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะแสดงความขอบคุณ

"เดี๋ยวเราจะออกเดินทางไปกันเลย"

เกาจิ้ง พูดกับ จี้หยู อีกครั้ง: "ฉันจะไปส่ง พี่สาวฉิน ที่จินเหมิน คุณรออยู่ที่นี่ก็ได้"

"อืม"

จี้หยู พูดเบา ๆ : "ขับรถดีๆนะระมัดระวังด้วยและส่งข้อความถึงฉันเมื่อคุณไปถึงจินเหมิน"

เกาจิ้ง พยักหน้าแล้วพา ฉินชิง ไปนั่งในรถ BMW M760Li ที่จอดอยู่ในโรงรถ

หลังจากขับรถออกจากหมิงหลานแกรนด์วิวแล้วก็ใช้ถนนวงแหวนรอบนอกเพื่อตัดขึ้นทางด่วนมุ่งหน้าสู่เมืองหลวง

เกาจิ้ง ขับรถ BMW M760Li ด้วยความเร็ว 130 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

ความเร็วนี้เกินขีดจำกัดสูงสุดของทางหลวงที่กำหนดไว้

อย่างไรก็ตาม หากความเร็วเกินช่วงความปลอดภัยที่กำหนดไว้แต่ไม่เกิน 10% ก็จะไม่ถูกหักคะแนนหรือต้องเสียค่าปรับ ถึงแม้ว่าจะถูกถ่ายรูปทะเบียนรถไว้ก็ตาม

และนี่ถือเป็นความเร็วสูงสุดภายในกฎ

ในเวลานี้ ฉินชิง ซึ่งนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสารก็สงบลงอย่างสมบูรณ์ เธอเหลือบมองที่แผงหน้าปัดบอกความเร็วแล้วพูดว่า "ไม่ต้องขับเร็วมากนักก็ได้ มันอันตรายเราต้องใส่ใจความปลอดภัยด้วย"

"ไม่เป็นไรหรอก ทุกอย่างปกติดี."

เกาจิ้ง ยิ้มและพูดว่า "ด้วยความเร็วเท่านี้ ฉันรับประกันว่าจะไม่มีปัญหาใดๆ"

ไม่ต้องพูดถึง 130 แม้ว่าจะเป็น 260 หรือ 390 ก็ตาม เขาก็สามารถควบคุมมันได้อย่างง่ายดายตราบใดที่ไม่มีปัญหากับตัวรถ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาได้กระตุ้นพลังด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ มนุษย์และรถยนต์ก็ผสานรวมเข้าด้วยกัน ทักษะการขับรถของ เกาจิ้ง สามารถที่จะพิชิตเทพแห่งการขับรถแข่งได้อย่างง่ายดาย!

สมรรถนะที่ยอดเยี่ยมของ BMW M760Li รับประกันความเสถียรในการขับขี่ด้วยความเร็วสูงอย่างเต็มที่

ในตอนแรก ฉินชิง มีความกังวลเล็กน้อย

แต่การขับรถของ เกาจิ้ง นั้นนิ่งเกินไป และเธอก็เหนื่อยมากหลังจากถูกเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเข้ามากระทบกระเทือนต่อความรู้สึกของจิตใจของเธอ เธอจึงหลับไปโดยนั้งพิงเบาะโดยไม่รู้ตัว

เมื่อ ฉินชิง ตื่นจากการหลับใหล เธอก็ลืมตาที่ขุ่นมัวแล้วถามว่า "ตอนนี้เราอยู่ที่ไหน"

เกาจิ้ง ตอบว่า: "ทางออกทางด่วนจินเหมินอยู่ข้างหน้า"

"อะไรนะ!"

ฉินชิง แทบไม่เชื่อหูของเธอเอง และยืดร่างกายขึ้นมานั่งตัวตรงอย่างรวดเร็ว

ในเวลานี้เองที่เธอตระหนักได้ว่าในบางจุดของตัวเธอถูกคลุมด้วยผ้าห่มขนสัตว์!

ฉินชิง ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง รู้สึกถึงความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ในใจ

เพียงเพราะเธอเป็นห่วงพ่อของเธอ เธอจึงไม่คิดมากและรีบตรวจสอบเวลาอย่างรวดเร็ว

ปรากฎว่าเวลาขณะนี้คือ 0:38!

ฉินชิง จำได้ว่าตอนที่เดินทางออกจากบ้านของ เกาจิ้ง งั้นเป็นเวลา 19:00 น เศษๆ

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เกาจิ้ง เสร็จสิ้นการเดินทาง 1,000 กิโลเมตรและมาถึงจินเหมินในเวลาไม่ถึง 6 ชั่วโมง!

ด้วยขับรถความเร็วปกติมันก็คงเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว

"ไม่ต้องกังวล"

ฉินชิง รู้สึกประหลาดใจและเคลื่อนไหวและพูดว่า: "ฉันจะช่วยคุณแก้ปัญหาเรื่องการถูกหักคะแนน!"

บนทางด่วนมีการตรวจสอบตลอดทาง และหาก เกาจิ้ง วิ่งไปตามถนนสายนี้ คะแนนในใบขับขี่ของเขาจะถูกหักคะแนนทั้งหมด

และจะมีปัญหาอื่น ๆตามมา

ฉินชิง ต้องแก้ไขทั้งอารมณ์และเหตุผลของ เกาจิ้ง

เกาจิ้ง โบกมือ: "อย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องนี้ตอนนี้ สิ่งสำคัญในตอนนี้คือเราจะไปทางไหนกันต่อดี?"

ฉินเผิงไห่ พ่อของ ฉินชิง เป็นหัวหน้าตระกูล ฉิน ในจินเหมิง ปีนี้เขาอายุเกินเจ็ดสิบปีแล้ว

ครอบครัวตระกูล ฉิน ถือเป็นครอบครัวที่ร่ำรวยใน จินเหมิน ฉินชิง มีพี่ชาย 2 คนและพี่สาว 1 คน เธอเป็นน้องคนสุดท้องและคนทั้งหมดในครอบครัว ฉินเผิงไห่ ชื่นชอบและดูแลเธอมากที่สุด

ฉินชิง จึงมีความรู้สึกลึกซึ้งต่อพ่อของเธอมากโดยธรรมชาติ

ฉินเผิงไห่ มีสุขภาพที่ดีมาโดยตลอด สำหรับคนร่ำรวยเช่นเขา มีแพทย์ดูแลสุขภาพอยู่รอบตัวเขา ด้วยการตรวจร่างกายเป็นประจำ อาการต่างๆ มักจะถูกตรวจพบล่วงหน้า

แต่เรื่องน่าประหลาดใจบางอย่างก็คาดเดาไม่ได้

ในคืนนี้ ฉินเผิงไห่ เขาดื่มอยู่ที่บ้านมาเล็กน้อย และเขาบังเอิญลื่นล้มตอนที่เดินอยู่ในสวน ผลก็คือ หัวของเขากระแทกเข้ากับก้อนหินอย่างแรง ทำให้เกิดบาดแผลและมีเลือดไหลออกมา

จากนั้นเขาก็ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในจินเหมินเพื่อทำการช่วยเหลือ

เมื่อทราบสถานการณ์และจุดหมายที่แน่ชัด  เกาจิ้ง ก็เปิดระบบนำทางรถยนต์และขับรถตรงไปที่โรงพยาบาลกลางจินเหมิน

กลางดึกมียานพาหนะบนถนนน้อยมาก เขาขับรถเพื่อไปส่ง ฉินชิง ได้อย่างราบรื่นและมาถึงโรงพยาบาลในเวลาไม่นาน

ภายนอกห้องไอซียูของอาคารโรงพยาบาลกลาง ฉินชิง ได้พบกับครอบครัวของเธอ

"แม่!"

เธอสะอื้นและโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของหญิงชราผู้สง่างาม

"ชิงชิง…"

หญิงชราตบหลังฉินชิงอย่างลำบากใจแล้วพูดว่า

"แม่โทรหาลูกหลายครั้งแต่ไม่ได้รับสาย แม่เป็นห่วงลูกมาก ลูกไม่ได้อยู่ที่หยุนเฉิงเหรอ แล้วลูกมาที่นี่ได้อย่างไร"

ฉินชิง ปาดน้ำตาแล้วพูดว่า "เพื่อนขับรถพาฉันมาส่งที่นี่ แม่ ตอนนี้พ่อเป็นยังไงบ้าง"

หลังจากได้ยินคำพูดของ ฉินชิง ดวงตาหลายสิบคู่ก็มองมาที่ เกาจิ้ง ที่ยืนอยู่ข้างหลัง!

ด้วยความรู้สึก ประหลาดใจ อยากรู้อยากเห็น ขี้เล่น พินิจพิเคราะห์ ระแวดระวัง...

มีสมาชิกในครอบครัว ฉิน อยู่มากมาย ทั้งผู้ชาย ผู้หญิง คนแก่และเด็ก

ชายวัยกลางคนสองคนมองที่ เกาจิ้ง ด้วยสายตาที่ซับซ้อนเป็นพิเศษ!

หญิงชรามอง เกาจิ้ง ด้วยความประหลาดใจ แล้วพูดว่า "พ่อของลูกพ้นขีดอันตรายแล้วแต่…"

แม้ว่า ฉินเผิงไห่ จะพ้นขีดอันตรายแล้วหลังจากได้รับการรักษาจากโรงพยาบาลกลางจนสุดทางแล้ว แต่เขาก็ยังอยู่ในอาการโคม่าและสถานการณ์ก็ไม่ได้เป็นไปในแง่ดี

ทางโรงพยาบาลได้จัดตั้งทีมผู้เชี่ยวชาญเพื่อให้คำปรึกษาร่วมกันแก่ครอบครัวของ ฉินเผิงไห่

แต่แม้แต่แพทย์ที่เก่งที่สุดก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่า ฉินเผิงไห่ จะตื่นขึ้นมาได้ไหม

อย่างไรก็ตาม เขาอายุมากแล้ว หลังจากได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ คงจะดีไม่น้อยหากทางโรงพยาบาลสามารถช่วยชีวิตเขาได้

การฟื้นคืนสติขึ้นอยู่กับโชคจริงๆ!

ฉินชิง กลั้นน้ำตาแล้วพูดว่า "ฉันอยากจะเจอพ่อ"

หลังจากที่เห็น ฉินเผิงไห่ นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลโดยมีท่อสอดผ่านหน้าต่างกระจกหนา ฉินชิง รู้สึกหดหู่อย่างยิ่ง ใบหน้าของเธอดูซีดเซียวและเป็นกังวล ซึ่งทำให้แม่ของเธอรู้สึกเป็นทุกข์อย่างมาก!

จบตอน