บท 175 วิกฤตการณ์ที่ไม่เคยมีมาก่อน!
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 175
บท 175 วิกฤตการณ์ที่ไม่เคยมีมาก่อน!
หลังจากพักผ่อนไปสักพัก พวกเขาทั้งสามก็เช็ดเหงื่อด้วยผ้าขนหนูและเดินไปที่ทางออกของห้องฝึก
"ยังไงก็เถอะ โกคู ราดิชพี่ชายของเจ้าอยู่ไหนกัน?” คุริรินเอ่ยถาม
โกคูหัวเราะและตอบว่า"เขาไปซื้ออาหาร จีจี้ไม่ชอบให้ราดิชที่กินอาหารเละเทะที่บ้าน ดังนั้นนางจึงชอบสั่งให้เขาไปทำอะไรแบบนี้ประจำเลย”
“ฮ่าฮ่าฮ่า จีจี้ช่างน่าทึ่งนัก นางถึงขั้นสามารถสั่งชาวไซย่าได้เลยเหรอเนี่ย” หยำฉาหัวเราะออกมา
ในยามนั้นเอง หยำฉาก็ได้หยุดหัวเราะ ใบหน้าของเขากลับกลายเป็นจริงจังขณะที่เขามองขึ้นไป
"โกคู คุริริน! พวกเจ้ารู้สึกได้ไหม?”
"อืม!”
คุริรินและโกคูมองตามสายตาของอีกฝ่ายไปบนท้องฟ้า
เมื่อครู่พวกเขาสัมผัสได้ถึงออร่าที่ทรงพลังอย่างมากกำลังเข้ามาใกล้โลก มีออร่าจำนวนมากซึ่งถึงขั้นทำให้พวกเขาตัวสั่นเล็กน้อย ในบรรดาออร่าเหล่านี้ มีหนึ่งออร่าที่น่าสะพรึงและชั่วร้ายยิ่ง!
"เป็นผู้ใดกัน? จากออร่า คงจะต้องมีกว่าพันคนแน่!”
"มีออร่าหนึ่งที่ทรงพลังมาก! ดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่าพ่อข้าซะอีก!”
ในหมู่คนที่โกคูรู้จัก แม้ว่าออร่าของหลินเฉินและโบรลี่จะทรงพลัง แต่ทั้งคู่ก็ไม่เคยแสดงความแข็งแกร่งที่แท้จริงต่อหน้าโกคูเลย ผู้เดียวที่เขาเคยพบเห็นในร่างซูเปอร์ไซย่าบนโลกก็มีเพียงบาร์ดัคเท่านั้น
แต่ยามนี้ โกคูกลับสัมผัสได้ถึงออร่าที่มาจากนอกอวกาศ ที่มีคนคนหนึ่งที่มีออร่าแข็งแกร่งกว่าพ่อของเขาเสียอีก!
เจตนาชั่วร้ายอันหนาแน่นที่เล็ดลอดออกมาจากออร่าที่ทำให้เขารู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว
“คาคารอท!”
ทันใดนั้น ประตูห้องฝึกก็ถูกเปิดออกและราดิชก็รีบเข้ามาแล้วพูดว่า “เจ้าสัมผัสได้หรือไม่?”
"สัมผัสได้! พี่รู้ไหมว่าพวกเขาเป็นใคร?”
"ข้าไม่รู้ ไปหาเบจิต้าก่อนเถอะ!”
"อืม!"
โกคูพยักหน้าและพูดกับคุริรินว่า "คุริริน เจ้าไปหาเทนชินฮังได้ไหม? ส่วนหยำฉา เจ้าไปบอกพิคโกโร่ทีได้หรือเปล่า? ไว้เจอกันที่วังพระเจ้า สถานการณ์ยามนี้ดูไม่ค่อยดีเลย ข้ารู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี"
"เข้าใจแล้ว"
"ตกลง ไว้เจอกันที่วังพระเจ้า!”
คุริรินและหยำฉาพยักหน้า กลายเป็นเส้นแสงสองเส้นพุ่งออกไป
จากนั้นโกคูก็บินกลับบ้านมา บอกให้จีจี้รู้และมุ่งหน้าไปยังเมืองตะวันตกกับราดิช
ในช่วงเวลาสำคัญนี้ ทั้งสองรู้สึกว่าพวกเขาอาจต้องการความช่วยเหลือของเบจิต้า เพื่อผ่านพ้นวิกฤตที่กำลังจะมาถึง
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เมื่อพวกเขามาถึงเมืองตะวันตก พวกเขาก็เห็นว่าเบต้าใส่ชุดเกราะพร้อมรบแล้ว
“ท่านเบจิต้า!”
ทันทีที่ราดิชลงมาถึงพื้น เขาก็กล่าวอย่างกังวลว่า "ท่านรู้สึกไหม?”
"ล้อกันเล่นหรือไง มีออร่าตั้งมากมายขนาดนี้ ข้าจะไม่รู้สึกได้เช่นไร?”
เบจิต้าชี้ไปที่เครื่องวัดพลังของเขาในขณะที่เขาตอบกลับมา "ข้าได้ยืนยันจากเครื่องวัดพลังแล้ว พวกมันน่าจะมีอย่างน้อยหมื่นคนที่มีระดับพลังเฉลี่ยมากกว่า 10,000 จุด แต่มีคนผู้หนึ่งที่มีระดับพลัง 12 ล้าน!"
“12 ล้านเหรอ?” ราดิชเริ่มตื่นตระหนก "เป็นใครกันที่จะมีพลังสูงขนาดนี้?”
ราดิชหันไปหาโกคูและพูดว่า "คาคารอท หนีกันเถอะ! ศัตรูมันมีความแข็งแรงเกินไป โลกอาจจะตกอยู่ในอันตราย!”
"ไม่! ข้าจะไม่หนีไป!" โกคูจับมือของราดิช "ท่านพี่ โลกเป็นบ้านของข้า! ฉันวิ่งหนีไปเฉยๆ ไม่ได้ ถ้าท่านอยากไปก็รีบไปเลย!”
ใบหน้าของราดิชถึงกับแข็.ทื่อ เขาหันไปหาเบจิต้าและถามว่า"ท่านเบจิต้า?”
"เหอะ! ราดิช เจ้าเป็นชาวไซย่าที่เติบโตขึ้นมาบนดาวเคราะห์เบจิต้า แต่เจ้ากลับไม่กล้าเหมือนกับคาคารอทด้วยซ้ำ! พวกเราชาวไซย่าไม่กลัวการต่อสู้! ถ้าเจ้าอยากหนี ข้านี้แหละจะลงมือฆ่าเจ้าก่อน!" เบจิต้ากล่าวอย่างเฉยเมย
"ไม่เลวเลยนะ เบจิต้า..." โกคูยิ้มออกมา
"อย่าเข้าใจข้าผิดไป! ข้าไม่ได้ทำเพื่อปกป้องโลกสักหน่อย! ข้าแค่อยากจะวัดฝีมือกับพวกมันก็เท่านั้นเอง!" เบจิต้าจ้องไปที่โกคู
"อืม ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ ข้าว่าเราไปที่วังพระเจ้าก่อนเถอะ”
ยามนั้น โกคูและคนอื่นๆ ก็กำลังจะออกไป บูลม่าที่เพิ่งออกมาจากบ้านจึงเอ่ยถามว่า "โกคู! มีศัตรูกำลังมาหรือ?”
"ข้าไม่รู้ แต่ความเป็นไปได้สูงมาก ออร่าของฝ่ายตรงชั่วร้ายยิ่งกว่าเบจิต้าและราดิชเสียอีก!” โกคูตอบ
"ระวังตัวด้วยนะ เจ้าด้วเบจิต้า!"
โกคูพยักหน้า แต่เบจิต้าดูขวยเขินยิ่ง "เจ้าผู้หญิง ข้าไม่ต้องการความกังวลจากเจ้าหรอก!”
หลังจากที่กล่าวออกมาเช่น เบจิต้าก็บินหนีออกไปก่อนคนแรกทันที
ด้านหลังเขา โกคูก็ตะโกนออกมา "เบจิต้า! เจ้ากำลังบินไปผิดทาง!”
"หือ?" ราดิชมองไปที่เบจิต้าที่ทำตัวผิดปกติ ในขณะที่เขาเดินออกไปก็มองไปยังผู้หญิงที่ชื่อว่าบูลม่า เขารู้สึกว่าบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างนางกับเบจิต้า
…
หลังจากนั้นไม่นาน ณ วังพระเจ้า
นักรบ Z ที่ได้ต่อสู้กับเบจิต้าและคนอื่นๆ ต่างมารวมตัวกันที่นี่
แต่ครั้งนี้มีหน้าใหม่โผล่มาด้วย
เบจิต้าและราดิชดูประหลาดใจกับสถานที่แห่งนี้มาก พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีสถานที่แปลกประหลาดบนดาวเคราะห์ขอบจักรวาลเช่นนี้ด้วย
นอกจากนี้ยังมีเด็กในกลุ่มพวกเขาด้วย เด็กคนนี้ซ่อนตัวอยู่หลังพิคโกโร่และกำลังมองไปรอบๆ
"โกฮัง?" โกคูอุทานออกมาและเดินไปหาเขา
เด็กคนนั้นหยุดนิ่งอยู่ชั่วครู่แล้วตะโกนออกมาอย่างมีความสุข"ท่านพ่อ!”
โกคูอุ้มลูกชายที่ไม่ได้เจอมาเป็นเวลานานแล้วถามพิคโกโร่ว่า"พิคโกโร่ เจ้าพาโกฮังมาที่นี่ทำไม?”
"เด็กคนนี้แข็งแกร่งมากอยู่แล้ว ยามนี้เป็นเวลาที่จะทดสอบความแข็งแรงของเขา“พิคโกโร่กล่าวอย่างเฉยเมย”โกคู เจ้าอยากให้ลูกชายของเจ้าเป็นศิษย์ของข้าเอง การจะสั่งสอนเขาเป็นเรื่องของข้า! ถ้าเจ้ามีข้อคัดค้านก็พาตังเขากลับไปได้เลย!”
"ก็ได้ ก็ได้ ข้าไม่ได้แย้งอะไรสักหน่อย” โกคูยิ้มแล้วก็ถามสารทุกข์สุขดิบลูกของเข้า
จากนั้นร่างสองร่างก็เดินออกมา
"ทุกคนอยู่ที่นี่แล้วสินะ?”
พระเจ้าเดินเข้ามาด้วยใบหน้าเคร่งเครียดพร้อมกับมิสเตอร์โปโป้
“พระเจ้า ทุกคนอยู่ที่นี่กันครบแล้ว” โกคูตอบ
"ดี พวกเจ้าทุกคนคงรู้สถานการณ์ มีพลังบางอย่างที่อยู่ในอวกาศใกล้กับโลก มันเป็นพลังมหาศาลที่ไม่เคยมีมาก่อน! ถ้าเป็นไปได้ ข้าหวังว่าพวกเจ้าทุกคนจะสามารถปกป้องโลกเอาไว้ได้!” พระเจ้าพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
"เอ่อ ที่จริงแล้วข้าอยากจะถามว่ามันเป็นการเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า? บางทีคนที่มาอาจไม่ได้เป็นคนเลวไหม? เหมือนกับคราวของเบจิต้าและราดิชไง?" หยำฉากล่าวถาม
ถึงแม้พวกเขาจะสัมผัสได้ถึงออร่าชั่วร้าย แต่ก็ใช่ว่าพวกเขาจะชั่วร้ายโดยสมบูรณ์
ก็เหมือนกับเบจิต้าและราดิช เมื่อพวกเขามาถึงครั้งแรก ร่างกายของพวกเขาเต็มไปด้วยออร่าชั่วร้ายเล็กน้อยเช่นกัน
เมื่อได้ยินเช่นนี้ คุริรินก็พยักหน้าเห็นด้วย “ใช่ หยำฉาถามได้ตรงประเด็น”
แต่พระเจ้ากลับส่ายศีรษะ “ไม่น่าเป็นไปได้ ออร่าในพื้นที่รอบนอกไม่อาจเทียบกับเบจิต้าและราดิชได้เลย พวกมันคืออร่าความชั่วร้ายบริสุทธิ์อย่างแน่นอน คนเหล่านั้นอาจต้องการทำให้สิ่งมีชีวิตที่นี่หลายหมื่นล้านต้องตายลงไป!”
"ม-หมื่นล้าน?” หน้าผากของหยำฉาเต็มไปด้วยเหงื่ออันเย็นเหยียบ
"ศัตรูในครั้งนี้มีความแข็งแกร่งมาก พวกเจ้าทุกคนจงระมัดระวังตัวให้ดี" พระเจ้ากล่าว
"ขอรับ!"
