บทที่ 180 พระเจ้า เร็วเข้า!
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 180
บทที่ 180 พระเจ้า เร็วเข้า!
"หา? ข้าโจมตีโดนแค่เจ้าเด็กตัวเล็กหรือ? น่าเสียดายจริงที่มันไม่ได้โดนชาวไซย่า”
"แก...กล้าดียังไงที่ฆ่าเจาสึ! เจาสึ....เจาสึถูกชุบด้วยลูกแก้วมังกรไปแล้ว เขาฟื้นคืนชีพไม่ได้อีก!"
เพราะเขาถูกโจมตีไปที่ศีรษะโดยตรง กระทั่งถั่วเซียนก็ไม่อาจช่วยชีวิตเจาสึได้ ร่างกายของเทนชินฮังสั่นด้วยความโกรธ เขาสูญเสียเพื่อนสนิทไปตลอดกาลแล้ว
ทันใดนั้น เขาก็ตะโกนออกมาและร่างกายของเขาได้แยกออกเป็นร่างแยกสี่ร่าง
"หมัดสี่วิญญาณ!”
"หืม? นี่มันวิชาแบบไหนกัน?” คูลเลอร์หรี่ตาลงด้วยความสงสัย
เทนชินฮังทั้งสี่ร่างได้พุ่งไปยังคูลเลอร์จากสี่ทิศทางที่แตกต่างกัน จากนั้นพวกเขาทั้งสี่ก็ประสานฝ่ามือเป็นรูปสามเหลี่ยม
จุดกึ่งกลางของสามเหลี่ยมมีจุดมุ่งหมายคือคูลเลอร์
"วิชาหมัดเจ้าพิภพสิบเท่า ปืนใหญ่พลังจิต!”
เทนชินฮังทั้งสี่ส่งเสียงตะโกนออกมาในเวลาเดียวกัน ออร่าสีแดงระเบิดออกจากร่างกายของพวกเขา หลังจากนั้นก็มีคลื่นพลังงานที่เข้มข้นทั้งสี่คลื่นพุ่งขึ้นมาทันที มันกดลงบนตัวของคูลเลอร์อย่างสมบูรณ์
เมื่อเห็นว่าคูลเลอกำลังพ่ายแพ้ให้เทนชินฮัง หยำฉาก็ตะโกนออกมาด้วยความยินดี “ทำได้ดีมาก!”
แต่คุริรินกลับรีบตะโกนว่า "หยุดเทนชินฮังเร็วเข้า!”
หยำฉาถามด้วยความสับสน “คุริริน แต่เอฟเฟคพิเศษกำลังชนะมันได้ไม่ใช่เหรอ?”
"ใช่ แต่เขากำลังผลาญพลังชีวิตของตัวเอง! ปืนใหญ่พลังจิตนั้นสร้างภาระอย่างหนักให้ร่างกาย ทว่าเขากลับใช้วิชาหมัดเจ้าพิภพในเวลาเดียวกัน ถ้าหากคูลเลอร์ไม่ตาย ก็คงเป็นเทนชินฮังที่ตายก่อน!"
"อะไรกัน?"
หยำฉาหันไปมองเทียนชินฮันอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็พบว่าใบหน้าของอีกฝ่ายเริ่มซีดลงเรื่อยๆ ผิวของเขาแทบจะเป็นสีขาวดั่งศพแล้ว!
"ท่าไม่ดีแล้ว! เอาถั่วเซียนให้เขาเร็ว!" หยำฉาหันไปรอบๆ และตะโกนออกมา ทว่ามมันก็สายเกินไป
ทันใดนั้นเสียงของปืนใหญ่พลังจิตก็หยุดลง เทนชินฮังได้รวมกลายเป็นหนึ่งเดียวอีกครั้งและล้มลงไปกับพื้น
เมื่อคุริรินรีบวิ่งไปพร้อมกับถั่วเซียน ลมหายใจของเทนชินฮังก็หยุดลงแล้ว
"อีกหนึ่งตายลงไป” คูลเลอร์ยิ้มเยาะออกมาอย่างผ่อนคลาย
แม้แต่การโจมตีที่แลกชีวิตของเทนชินฮังก็ไม่มีผลต่อคูลเลอร์!
“พระเจ้า! เร่งมือเข้าหน่อยเถอะ!” คุริรินได้แต่ตะโกนออกมา เมื่อเห็นว่าสหายของเขาตายไปทีละคน
……
ขณะเดียวกัน ณ วังพระเจ้า
เมื่อได้เห็นเจาสึ เทนชินฮังได้ตายลงไป พระเจ้าก็ไม่สามารถทำอะไรอื่นได้นอกจากหลับตาลง
มิสเตอร์โปโป้ได้รวบรวมลูกแก้วมังกรหกลูกแล้ว เชนรอนคงสามารถถูกอัญเชิญออกมาได้ในไม่ช้า
จนกว่าจะถึงตอนนั้น พิคโกโร่และคนอื่นๆ คงต้องยื้อไปก่อนอีกสักหน่อย
ด้านข้างพระเจ้า โบรลี่ที่มีสีหน้าเคร่งขรึมกำลังมองดูสถานการณ์ในโลกมนุษย์พร้อมกับกำหมัดแน่น
เทนชินฮังและเจาสึ ทั้งคู่เคยมาที่วังพระเจ้าและอาศัยอยู่กับโบรลี่มาสักพัก
การตายของพวกเขาดูเหมือนจะส่งผลกระทบต่อจิตใจของเขาในทางใดทางหนึ่ง แต่โบรลี่ได้เคยให้คำสัตย์สาบานกับตนเองไว้ในใจแล้ว เขาไม่อาจพังมันลงเช่นนี้ได้
…
ด้านล่างของวังพระเจ้า การต่อสู้ด้านเดียวยังคงดำเนินต่อไป
ไม่นานหลังจากที่เทนชินฮังเสียชีวิต ในที่สุดโกคูก็โผล่ออกมาจากใต้ดินและได้พบเห็นเทนชินฮังกับคนอื่นๆ ที่ตายลงไป โกคูโกรธมากจึงใช้วิชาหมัดเจ้าพิภพ 12 เท่า ก่อนที่จะวิ่งไปหาคูลเลอร์!
แต่หมัดนี้ไม่ได้ส่งผลใดต่อคูลเลอร์เลย
แม้ว่าโกคูจะใช้กำลังทั้งหมดแล้ว แต่เขาก็ยังไม่สามารถทำให้คูลเลอร์ขยับได้ ความเหลื่อมล้ำระหว่างทั้งสองฝ่ายนั้นมากมายมหาศาล
"แข็งแกร่ง! นี่น่ะหรือคือความแข็งแกร่งของปีศาจน้ำแข็ง? เราคงได้ตายแน่..." ราดิชตัวสั่นด้วยความกลัว เขายังไม่ลืมความเจ็บปวดที่ฝังรากลึกลงไปในร่างกายของเขา
แต่ทันใดนั้น ร่างสีแดงอีกร่างหนึ่งก็พุ่งเข้ามา
แตกต่างจากโกคู หมัดของคนผู้นี้กลับสามารถส่งคูลเลอร์ลอยไปได้!
“คาคารอท! มาโจมตีด้วยกันเถอะ!”
“เบจิต้า?”
เมื่อมองไปที่เบต้าที่ร่างกายกำลังเปล่งออร่าสีแดง โกคูก็ชะงักไป "นั่นวิชาหมัดเจ้าพิภพไม่ใช่หรือ? เจ้าเรียนรู้มันได้ยังไง?”
"เหอะ! นี่เป็นแค่เทคนิคธรรมดาสามัญ ข้าแค่มองดูไม่กี่ครั้งก็เรียนรู้ได้แล้ว เพราะตัวข้าคือผู้แข็งแกร่งและเป็นชนชั้นสูงแห่งดาวเคราะห์เบจิต้า!"
"ฮ่าฮ่า" โกคูหัวเราะและมองไปยังคูลเลอร์ที่กำลังยืนขึ้นมา นอกจากถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นละอองนิดๆ หน่อยๆ แล้ว คูลเลอร์ก็ดูเหมือนว่าจะไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย
หมัดที่ทรงพลังของเบจิต้าก็ยังไร้ประโยชน์อยู่ดี
โกคูคิดครู่หนึ่งและพูดว่า"ถ้างั้นเบจิต้าผู้แสนสุดยอด! เจ้าช่วยซื้อเวลาให้ข้าสักหน่อยได้ไหน?”
“เจ้าต้องการที่จะทำอะไร?” เบจิต้าเอ่ยถาม
“ข้ามีไพ่ลับที่อาจจะสามารถฆ่าคูลเลอร์ได้ แต่ต้องใช้เวลามากในการเตรียมตัว ถ้าข้าถูกรบกวน วิชานี้ก็ไม่อาจถูกปลดปล่อยออกมาได้!”
"เจ้าต้องการเวลามากเท่าไร?" เบจิต้าขมวดคิ้ว
"อาจจะไม่กี่นาที”
"เหอะ! ได้! ข้าจะพยายามแล้วกัน แต่ถ้าไพ่ลับของเจ้าไม่ได้ผล ข้าไม่ปล่อยเจ้าไปแน่!”
หลังจากพูดเช่นนั้นจบไป เบจิต้าก็กัดฟันและใช้วิชาหมัดเจ้าพิภพ 8 เท่าที่เขาได้เรียนรู้อย่างลับๆ ในขณะที่เฝ้ามองโกคูและคนอื่นๆ เขาพุ่งตรงเข้าใส่คูลเลอร์ทันที
ระดับพลังของเบจิต้าถึง 1 ล้านแล้วและด้วยวิชาหมัดเจ้าพิภพ 8 เท่า มันก็ทำให้พลังของเขาไกลกว่าโกคูไปมากโข
เดิมทีเบจิต้าวางแผนที่จะท้าทายโกคูอีกครั้ง เพื่อแสดงความแข็งแกร่งของเขาออกมาให้ประจักษ์ แต่เขาไม่ได้คิดเลยว่าจะต้องใช้วิชาหมัดเจ้าพิภพเพื่อช่วยโกคู
โลกนี้ช่างพิศวงยิ่ง
ทว่าถึงจะมีวิชาหมัดเจ้าพิภพ 8 เท่าแต่ความแข็งแกร่งของเบจิต้าก็ยังคงด้อยกว่าคูลเลอร์อยู่มาก
หลังจากที่ทรายและหินปลิวว่อนไปมา สีหน้าของเบจิต้าก็เปลี่ยนไป
เขาแตะแขนที่ชาเล็กน้อย ได้แต่รู้สึกหวาดกลัวในใจ
แม้จะมีพลัง 8 ล้าน แต่เขากลับไม่สามารถต่อกรกับอีกฝ่ายได้เลย! เช่นนั้นเขาต้องกลายเป็นซูเปอร์ไซย่าเพื่อเอาชนะปีศาจน้ำแข็งงั้นหรือ?
"หือ? เสร็จหรือยัง?" คูลเลอร์หาวออกมา "ชนชั้นสูงแห่งชาวไซย่า ยอดฝีมือรุ่นหลัง ก็ถือว่าไม่เลวจริงๆ งั้นก็ตาข้าแล้ว”
ร่างของคูลเลอร์กระพริบไป และเขาก็ปรากฏตัวขึ้นด้านข้างของเบจิต้า
"เร็วมาก" เบจิต้าตกใจอย่างมาก ม่านตาสีดำของเขาหดตัวลงเป็นจุดเล็ก เขารู้ตัวแล้วว่ามันสายเกินไปที่จะหลบ
หมัดที่เหมือนเหล็กได้ทุบเข้าใส่เขา
เบจิต้าส่งเสียงกรีดร้องและกระอักเลือดออกมาเต็มปาก เขาก้มลงและถอยหลังกลับไปสองสามก้าว ทันใดนั้นก็ส่งเสียงตะโกนก็ดังออกมาอีกครั้ง ร่างกายของเขาระเบิดพลังออร่าออกมาเต็มพิกัด
พื้นดินใต้เท้าของเบจิต้าไม่สามารถทนต่อแรงกดดันอันยิ่งใหญ่จากร่างกายของเขาได้ มันทรุดตัวลงพร้อมกับรอยแตกกระจายไปทั่วทุกทิศทาง
จากนั้นก้อนพลังงานทรงกลมก็บินไปหาคูลเลอร์เหมือนลูกศร
ตู้ม!
หลังจากการระเบิดเกิดขึ้น เมฆเห็ดสีทองขนาดใหญ่ก็ลอยขึ้นเหนือพื้นดินในจุดที่มันตกไป
หลังจากที่ก้อนเมฆเห็ดสลายไป ปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่าสิบกิโลเมตรและความลึกที่มากจนไม่อาจรู้ได้ปรากฏขึ้น พื้นที่แท้จริงของมันคือหลุมที่มีรัศมียี่สิบกิโลเมตร เป็นสิ่งที่น่าสะพรึงยิ่ง
ทว่าในใจกลางของการระเบิด คูลเลอร์กลับยังคงไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย
เขากล่าวออกมาพร้อมด้วยรอยยิ้มเยาะบนใบหน้า “พอดีกว่า ข้าชักเบื่อแล้วสิ พวกเจ้าชาวไซย่า จงเตรียมตัวตาย!”
คูลเลอร์ก้มลงเล็กน้อยและกำลังจะลงมือ ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเซาเซอร์และคนอื่นๆ ที่อยู่ด้านหลังไม่ไกลนักตะโกนออกมา
“ฝ่าบาท! บนท้องฟ้า! รีบมองขึ้นไปเร็วขอรับ!”
"หา?"
คูลเลอร์เงยหน้าขึ้นและเห็นว่ามีลูกบอลพลังงานขนาดใหญ่ได้ปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของเขา
เส้นผ่านศูนย์กลางของลูกบอลพลังงานนั้นน่าจะเป็นหนึ่งร้อยเมตร กระทั่งคูลเลอร์ยังต้องรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นมัน
"นขนั่นมันอะไรกัน?"
ทันใดนั้น คูลเลอร์ก็หันศีรษะและเห็นโกคูที่ลอยอยู่ไกลๆ พร้อมกับยกมือขึ้นสูงในอากาศ
