บทที่ 177 ชาวไซย่าต่างสะท้าน
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 177
บทที่ 177 ชาวไซย่าต่างสะท้าน
"ปี๊บ ปี๊บ ปี๊บ!"
เครื่องวัดพลังของชาวไซย่ายังมีระบบการสื่อสาร แต่เบจิต้าพยายามหลายครั้งแล้ว ทว่าบนหน้าจอของเครื่องวัดพลังกลับแสดงให้เห็นว่าไม่สามารถส่งสัญญาณออกไปได้
หลังจากนั้นไม่นาน เบจิต้าก็ตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น
"บัดซบเอ๊ย! พวกมันกำลังรบกวนสัญญาณ!"
"อะไรนะ?" ราดิชตื่นตระหนกมาก
"สัญญาณถูกขัดขวาง หมายความว่าเราจะติดต่อชาวไซย่าคนอื่นไม่ได้เหรอ?” หยำฉาถาม
"ข้ารู้แล้ว! เรามีลูกแก้วมังกรอยู่!”
คุริรินหันไปหาพิคโกโร่แล้วตะโกนว่า"พิคโกโร่ เจ้าติดต่อพระเจ้าได้ไหม? ขอให้เขาส่งมิสเตอร์โปโป้ไปหาลูกแก้วมังกรสิ! เราสามารถใช้เชนรอนส่งข้อความไปให้ชาวไซย่าได้!นะ”
"จริงด้วย มันมีวิธีนี้อยู่!” พิคโกโร่ใช้กระแสจิตทันทีในการถ่ายทอดความคิดนี้ให้กับพระเจ้าทันที
อีกฝั่งหนึ่ง เบจิต้าและราดิชต่างรู้สึกสงสัย “ลูกแก้วมังกร? ลูกแก้วมังกรคืออะไร?”
“ลูกแก้วมังกรเป็นสมบัติบนโลกของเราที่สามารถให้พรใดก็ได้!”
เมื่อเบจิต้าได้ยินโกคูพูดถึงลูกแก้วมังกร ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ "อะไรนะ? มีของแบบนี้ด้วยเหรอ? เช่นนั้นข้าก็สามารถขอเป็นซูเปอร์ไซย่าด้วยความช่วยเหลือของเชนรอนได้น่ะสิ?”
"อย่าแม้แต่จะฝันเลย เชนรอนเองก็มีขีดจำกัดอยู่ มันไม่สามารถทำสิ่งที่เกินความสามารถของมันได้" พิคโกโร่ตอบแล้วหันไปบอกโกคูกับคนอื่นๆ "พระเจ้าส่งมิสเตอร์โปโป้ไปยืมเรดาร์ลูกแก้วมังกรของบูลม่าแล้ว ก่อนที่เหล่าชาวไซย่าจากดาวเคราะห์เบจิต้าจะมาช่วยเหลือเรา เราคงต้องซื้อเวลาไปก่อน”
“นี่เราจะยื้อมันได้จริงเหรอ? เราจะทำได้ใช่ไหม?”
"ไปกันเถอะ จะรู้คำตอบได้ยังไงถ้าไม่ลองดูก่อน?" โกคุหัวเราะและเดินไปยังยานอวกาศที่กำลังลงมา
ในยามนี้เอง ยานอวกาศก็กำลังลอยอยู่เหนือผืนดิน
เมื่อโกคูและคนอื่นๆ มาถึงบริเวณใกล้เคียง พวกเขาก็เห็นว่ามีเอเลี่ยนกลุ่มหนึ่งลงจากยานอวกาศ พวกเขาเข้าแถวเป็นสองแถวจากด้านหน้า สวมชุดเกราะต่อสู้ที่ดูคุ้นเคย
เมื่อเห็นคนเหล่านั้น เบจิต้าก็ตกใจ
"พวกมันคือคนจากกองกำลังฟรีเซอร์งั้นเหรอ?”
“ฟรีเซอร์? เขาถูกราชาลิงค์สังหารไปแล้วไม่ใช่เหรอ?” ราดิชเองก็อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ
ถัดจากเขา โกคูก็ถามออกมาว่า"ท่านพี่ ใครคือฟรีเซอร์เหรอ?”
"เขาเคยเป็นจักรพรรดิแห่งจักรวาลที่ครั้งหนึ่งเคยปกครองกว่าครึ่งหนึ่งของพื้นที่ภาคเหนือ ปกครองแม้กระทั่งเหล่าชาวไซย่า ต่อมาไม่นาน ราชาลิงก์ก็ปรากฏขึ้นและทำให้ชาวไซย่าหลุดพ้นจากการปกครองของฟรีเซอร์ จนเราสามารถสังหารเขาได้!” ราดิชอธิบาย
"ถ้าฟรีเซอร์ตายไปแล้ว ทำไมสมุนของเขามาที่นี่ได้กัน?” คุริรินเอ่ยถาม
ราดิชส่ายศีรษะ ไม่แน่ใจว่าจะอธิบายเช่นไรดี
ทว่าในขณะนี้ทุกคนกำลังตื่นตระหนก พวกเขาก็หันหน้าไปมองยานอวกาศอีกครั้ง
ในทันใดนั้น พวกเขาก็สังเกตเห็นว่าออร่าที่ทรงพลังสามจุดกำลังเดินออกจากยานอวกาศ
คนทั้งสามสวมชุดเกราะรบในสีม่วง สีเขียวและสีน้ำตาล ออร่าของพวกเขามีความแข็งแกร่งเป็นอย่างยิ่ง เทียบไม่ได้กับเหล่ามนุษย์ต่างดาวตนอื่นเลย
"แข็งแกร่งมาก! ทั้งสามตนนี้เป็นผู้นำงั้นเหรอ?" หยำฉากล่าวออกมาด้วยความตกใจ
"เหอะ! พวกมันมีระดับพลังเพียงสี่ถึงห้าแสน ถ้าเจ้าใช้วิชาคูณระดับพลังระยะสั้นของเจ้า เจ้าก็สามารถเอาชนะพวกมันได้" เบจิต้ากล่าวออกมาอย่างเย็นชา "ปัญหาคือเจ้าตัวที่อยู่ด้านหลังมันต่างหาก..."
ขณะที่เขาพูดจบ ร่างสีม่วงก็ค่อยๆ ลอยออกมาพร้อมยานโฉบรูปไข่
เมื่อเห็นชายคนนี้ ดวงตาของเบจิต้าก็เบิกกว้างขึ้น กระทั่งราดิชก็ไม่รู้จะพูดอะไรออกมา
"ฟ-ฟรีเซอร์?”
"ไม่ใช่มัน! ฟรีเซอร์ถูกสังหารโดยราชาลิงค์ไปแล้ว! จริงสิ! เป็นคูลเลอร์! มันคงจะเป็นคูลเลอร์ พี่ชายของฟรีเซอร์!"
เบจิต้ากำหมัดแน่น "บัดซบ! ข้าได้ยินมาว่าคูลเลอร์ถูกไล่ล่าโดยราชาลิงค์และหนีไปทางทิศตะวันออก แล้วทำไมมันถึงโผล่มาที่นี่ได้กัน?”
…
“โลก?”
สายตาที่เย็นชาของคูลเลอร์มองพื้นที่โดยรอบ "ก็ไม่ได้เป็นดาวเคราะห์ที่แย่อะไร เซาเซอร์!”
เซาเซอร์หันหน้ามารับคำสั่งทันที "ขอรับนายท่าน!"
"เปิดเครื่องรบกวนสัญญาณสื่อสารทั้งหมดแล้วใช่ไหม?”
“ขอรับนายท่าน ยานอวกาศที่ประจำการอยู่ในวงโคจรได้เปิดใช้งานเครื่องรบกวนสัญญาณแล้ว และตอนนี้ดาวเคราะห์ดวงนี้ถูกตัดขาดจากโลกภายนอกอย่างสมบูรณ์ขอรับ คนที่อาศัยอยู่ที่นี่จะไม่มีโอกาสได้แจ้งไปยังชาวไซย่าที่อยู่บนดาวเคราะห์เบจิต้าเลย”
"ทำได้ดีมาก” คูลเลอร์กล่าวพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างแผ่วเบา
เซาเซอร์เงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วก็ก้มศีรษะลง พร้อมกับพูดว่า"นายท่าน มีบางอย่างที่ข้าไม่เข้าใจ จากการตรวจสอบของเรา สิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่บนโลกใบนี้ล้วนมีระดับพลังงานน้อยกว่า 10 มันเป็นดาวเคราะห์ระดับต่ำมากเลยนะขอรับ”
“ทำไมถึงต้องมาที่ดาวระดับต่ำเช่นนี้ด้วยขอรับนายท่าน?”
"ก็ต้องมาเพราะพวกชาวไซย่าน่ะสิ!” หางของคูลเลอร์เหวี่ยงไปมาอย่างรุนแรง
"ทั้งหมดเป็นเพราะพวกชาวไซย่า ข้าจึงต้องอดทนเป็นเวลาหลายปี! ยามนี้แค่คิดว่าจะสามารถฆ่าชาวไซย่าได้ มันก็ทำให้ข้าตื่นเต้นอย่างมาก! ข้าจะพลาดโอกาสอันงดงามแบบนี้ได้ยังไงกัน?”
“เซาเซอร์ เปิดเครื่องวัดพลังหาชาวไซย่าทันที! ข้าอยากรู้ว่าพวกไซยานบนโลกนี้อยู่ที่ไหน!”
“ขอรับนายท่าน”
เซาเซอร์โค้งคำนับแล้วให้สัญญาณไปยังเนส สมาชิกของฝูงบินหุ้มเกราะคูลเลอร์ที่อยู่ติดกับเขา
เนสเปิดใช้งานอุปกรณ์ที่ข้อมือของเขาทันที
อุปกรณ์มีหน้าจอที่ดูคล้ายกับเรดาร์ และในไม่ช้า มันก็ปรากฏจุดแสงหลายจุดบนหน้าจอ
เนสรีบกล่าวออกมาทันที "ท่านคูลเลอร์ มียานชาวไซย่าอยู่ที่นี่จริงๆ!" มีปฏิกิริยาของชาวไซย่าสามคนอยู่ห่างจากเราไป 300 เมตร ทางตะวันตกเฉียงใต้ขอรับ!”
"โฮ่โฮ่ ยอดเยี่ยมไปเลย!”
คูลเลอร์หัวเราะอย่างเฉยเมย ดวงตาของเขาเบิกกว้างคล้ายพิษ
"เซาเซอร์ ไปเอาพวกชาวไซย่าทั้งสี่มาให้ข้า! ข้าต้องการให้มันมาอยู่แทบเท้าตรงหน้าข้า มองดูพวกมันตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว!”
“ขอรับนายท่าน”
เซาเซอร์พยักหน้าแล้วชี้ไปที่คนอื่นๆ และพูดว่า"ตามข้ามา!”
"ขอรับ!"
มนุษย์ต่างดาวในชุดเกราะรบงอแขนของพวกเขาและข้อต่อ จนมันเกิดเสียงดังกรอบแกรบ
พวกเขาแยกย้ายกันไปและลงไปหาชาวไซย่าด้านล่างทันที
"โอ้ ไม่นะ! พวกมันเจอตัวเราแล้ว!”
ในขณะที่กองทัพของคูลเลอร์กำลังจะพุ่งเข้าหาโกคูและคนอื่นๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ จู่ๆ พิคโกโร่ก็ตะโกนขึ้นมา
ในวินาทีต่อมา พายุพลังงานได้พุ่งเข้าซัดหาโกคุและคนอื่นๆ ทันที
ตู้ม! ระเบิดรุนแรงได้ปะทุขึ้น เมฆเห็ดขนาดใหญ่ปรากฏบนท้องฟ้า
จุดที่โกคูและคนอื่นๆ ซ่อนตัวอยู่ถูกทำลายทันที
แต่ท่ามกลางควันหนา โกคูและคนอื่นๆ โผล่ออกมาโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ
เมื่อมองไปที่จุดระเบิดลงไป โกคูก็ตะโกนออกมาว่า"ทุกคน ไม่จำเป็นต้องซ่อนอีกต่อแล้ว ไปกันเถอะ”
เมื่อกล่าวจบ โกคูก็ส่งเสียงคำรามออกมาและทันใดนั้น เขาก็ระเบิดพลังออร่าออกมาอย่างรุนแรง
นอกจากนั้นคนอื่นๆ ก็ระเบิดพลังออกมาเช่นกัน
เมื่อนักรบ Z ทุกคนแข็งแกร่งขึ้น ออร่าของพวกเขาก็คล้ายกับกำลังปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า จนท้องฟ้ามืดครึ้มและปรากฏเสียงฟ้าผ่าดังกึกก้อง
มันถึงขั้นที่ทำให้โลกสั่นสะเทือนได้เลย
