บทที่ 120 สังหารศัตรู(ฟรี)
บทที่ 120 สังหารศัตรู
ตูม!
ในขณะนี้ เจียงเฉิงซวนจู่ๆก็จับหอกสมบัติแน่นขึ้น
ชูป่าเฉียงรู้สึกได้ทันทีว่าร่างกายของเขาเคลื่อนไปทางเจียงเฉิงซวนอย่างควบคุมไม่ได้
“เรื่องนี้เป็นไปได้ยังไง?”
ชูป่าเฉียงมีความสับสนเต็มไปทั่วใบหน้าของเขา
เขาไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าความแข็งแกร่งของผู้ฝึกตนระดับการก่อตั้งรากฐานจะสามารถสั่นคลอนสมบัติของผู้ฝึกตนระดับปราการม่วงได้
สิ่งนี้ทำให้ทำลายความเข้าใจของเขาอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม มีบางสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นกำลังจะเกิดขึ้น
ขณะที่ร่างของชูป่าเฉียงกำลังเข้าใกล้เจียงเฉิงซวนเรื่อยๆนั้น ร่างที่พร่ามัวของมังกรสวรรค์และช้างศักดิ์สิทธิ์ก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังเจียงเฉิงซวน
และมันก็หายไปในพริบตา
ก่อนที่เขาจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาสั่นสะท้านทันที
ในเวลาต่อมา พลังธรรมที่ป้องกันร่างกายของเขาก็ถูกทำลายไป
จากนั้น หมัดที่มีพละกำลังอันไม่มีที่สิ้นสุดก็ฟาดเข้าใส่ร่างกายของเขาอย่างรุนแรง!
ปัง!
ในขณะนี้ชูป่าเฉียงถูกส่งไปข้างหลังเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่
ตูมๆๆ! ดังกึกก้องก็ดังขึ้น!
หลังจากชนภูเขาไปสองสามลูก ในที่สุดร่างของเขาก็หยุดลง
เมื่อมองเข้าไปใกล้ๆ จะเห็นว่าหน้าอกของเขามีรูขนาดใหญ่ปรากฏอยู่
พลังที่ครอบงำและทรงอำนาจกำลังทำลายร่างกายของเขาอย่างบ้าคลั่งอยู่
อ๊ากกกก!
ทันใดนั้นชูป่าเฉียงก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก
เมื่อเห็นสิ่งนี้ เจียงเฉิงซวนก็อดไม่ได้ที่จะคิดกับตัวเองว่า
พลังชีวิตของผู้ฝึกตนระดับปราการม่วงนั้นไม่ใช่สิ่งที่ผู้ฝึกตนระดับการก่อตั้งรากฐานจะสามารถเปรียบเทียบได้อย่างแน่นอน
ถึงกระนั้น แม้ว่าชูป่าเฉียงก็ยังไม่ตาย แต่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้วตอนนี้
แต่เจียงเฉิงซวนไม่รู้เลยว่าในขณะนี้ ชูปาเฉียงกำลังประสบกับความกลัวอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
เขาเงยหน้าขึ้นด้วยความยากลำบากและมองไปที่เจียงเฉิงซวน
“พะ..พลังศักดิ์สิทธิ์”
วืบ!
ในขณะนั้นเองที่เสียงดาบอันแหลมคมก็พุ่งผ่านมาในอากาศ
ดวงตาของชูป่าเฉียงเบิกกว้าง เขาอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาว่า
“สหายเต๋าเหยาช่วยข้าด้วย!”
แคร็ก!
อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขาพูดจบดาบบินที่มีสายฟ้าห้าสีก็กวาดผ่านศีรษะของเขาและทำลายร่างกายและจิตวิญญาณของเขาไปอย่างรวดเร็ว
"อะไร?"
เหยาเจียงเทียนที่ยังไม่ฟื้นคืนสติจากฉากที่น่าเหลือเชื่อนี้ จู่ๆก็ถูกดึงกลับสู่ความเป็นจริง
จิตใจของเขาหดตัวขึ้น ในขณะที่เขาพูดออกมาสองสามคำด้วยความยากลำบาก
“ดาบบินที่เป็นสมบัติภายในที่แท้จริง!”
หลังจากที่ผู้ฝึกตนบุกเข้าสู่ระดับปราการม่วง พวกเขาก็สามารถที่จะพยายามปรับแต่งสมบัติที่แท้จริงของพวกเขาได้
อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถทำสำเร็จหรือบรรลุเงื่อนไขนั้นได้
ไม่ต้องพูดถึงว่าการปรับแต่งสมบัติภายในนั้นต้องใช้ทรัพยากรจำนวนมหาศาล เพียงแค่วิธีการปรับแต่งเพียงอย่างเดียวก็ทำให้ผู้ฝึกตนระดับปราการม่วงหลายคนทำอะไรไม่ได้แล้ว
อย่างน้อยที่สุด ยกตัวอย่างเช่น เหยาเจียงเทียน, ชูป่าเฉียงและคนอื่นๆ ที่พวกเขารู้จัก ไม่มีสักคนเดียวที่พวกเขาจะสามารถปรับแต่งสมบัติภายในของตัวเองได้
นี่เป็นเหตุผลหลักว่าทำไมเหยาเจียงเทียนจึงมีปฏิกิริยารุนแรงเช่นนี้หลังจากได้เห็นดาบสายฟ้าห้าธาตุสังหารผู้อมตะของเฉินหรู่หยาน
ปรากฎว่าในขณะที่ต่อสู้กับเขา เฉินหรู่หยานไม่ได้ใช้กำลังเต็มที่เลย
หลังจากรู้เรื่องนี้แล้ว เหยาเจียงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาอย่างยิ่ง
เมื่อสักครู่นี้ โดยไม่ใช้สมบัติภายในของเธอ เธอก็สามารถต่อสู้กับเขาซึ่งอยู่ขั้นที่สามได้อย่างสูสี
ตอนนี้เธอได้นำสมบัติภายในที่แท้จริงของเธอออกมาแล้ว…
เหยาเจียงเทียนไม่กล้าที่จะจินตนาการฉากของเขาในอนาคตเลยโดยไม่มีความลังเลใ ๆ เขารีบหันหลังกลับและหลบหนีออกไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นสิ่งนี้เฉินหรู่หยานก็ตะคอก
“เจ้าต้องการที่จะหนีงั้นหรือ? ฝันไปเถอะ”
จากนั้นดาบสายฟ้าห้าธาตุสังหารผู้อมตะของเฉินหรู่หยานก็กลายเป็นสายฟ้าห้าสีที่ทรงพลังและฟันไปที่เหยาเจียงเทียนอย่างรุนแรง
ตูม!
เสียงดังกึกก้อง!
ทันใดนั้นเสียงฟ้าร้องที่ทำให้แผ่นดินไหวดังขึ้นจากความว่างเปล่า
เหยาเจียงเทียนซึ่งบินหนีไปด้วยกำลังทั้งหมด ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงอันตรายที่เข้ามาใกล้จากด้านหลังอย่างยากที่จะป้องกันได้
ความเร็วนี้..มันจะเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร?
กราว!
เสียงดังกราว!
เมื่อไม่มีเวลาคิด เขาจึงปล่อยดาบบินสมบัติสีเขียวออกมาอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่ดาบบินสมบัตสีเขียวของเขาปะทะกับดาบสายฟ้าห้าธาตุสังหารผู้อมตะของเฉินหรู่หยาน มันก็ส่งเสียงครวญครางทันที และดาบทั้งเล่มก็สูญเสียแสงวิญญาณไป
แน่นอนว่ามันได้รับความเสียหายอย่างหนักและถูกกระแทกกระดอนออกมา
ทันทีหลังจากนั้น สายฟ้าห้าสีที่เกิดจากดาบสายฟ้าห้าธาตุสังหารผู้อมตะก็โจมตีเหยาเจียงเทียนทันที
“อ๊ากกกกกก!”
เสียงกรีดร้องดังขึ้นในอากาศ
จากนั้นร่างที่ไหม้เกรียมก็เซออกมา
เฉินหรู่หยานคว้าโอกาสนี้และควบคุมสายฟ้าห้าธาตุสังหารผู้อมตะให้ฟันลงอีกครั้ง
ตูม!
สายฟ้าห้าสีอันน่าตื่นตาก็ก่อตัวขึ้นในอากาศและตกลงไปที่เหยาเจียงเทียนอย่างรุนแรง
เหยาเจียงเทียนหยิบลูกปัดสีขาวออกมาเพื่อต้องการปิดกั้นมันทันที
อย่างไรก็ตาม ภายใต้การโจมตีอย่างรุนแรรงของสายฟ้าห้าสี ลูกปัดสีขาวของเขาคงอยู่ได้เพียงชั่วครู่ก่อนที่มีรอยแตกร้าวจะปรากฏขึ้นบนพื้นผิวของมัน
จากนั้นแสงแห่งจิตวิญญาณของมันก็หายไปและตกลงสู่พื้นทันที
"ม่ายยย! ข้ายอมรับสิ่งนี้ไม่ได้!”
เหยาเจียงเทียนคำรามด้วยความขุ่นเคือง
ในขณะนี้ดาบสายฟ้าห้าธาตุสังหารผู้อมตะของเฉินหรู่หยานก็ฟันเข้าที่เขาในที่สุด
ฉับ!
มีเสียงฉีกขาด
เหยาเจียงเทียนถูกฟันเป็นสองท่อนโดยดาบสายฟ้าห้าธาตุสังหารผู้อมตะอย่างไม่มีความลังเลใดๆ
จากนั้นปราณดาบก็ค่อยๆสลายหายไป
ส่วนร่างกายของเหยาเจียงเทียนกลายเป็นหมอกเปื้อนเลือดทันที
จากนั้นเป็นต้นมาเหยาเจียงเทียนและชูป่าเฉียงที่ตั้งใจมาฆ่าทั้งคู่ พวกเขาก็เสียชีวิตไปทั้งอย่างนี้
ในขณะนั้น
เจียงเฉิงซวนและเฉินหรู่หยานก็ไม่ได้อ้อยอิ่งอยู่อีกต่อไป
หลังจากที่ทั้งคู่เก็บถุงเก็บของและทำความสะอาดสิ่งสกปรกแล้ว ทั้งคู่ก็ขี่ดาบและกายเป็นลำแสงมุ่งตรงไปยังเขตชายแดนที่ราบสูง
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกเขาจะจากไปเจียงเฉิงซวนและเฉินหรู่หยานต่างก็มองไปในทิศทางหนึ่งพร้อมกัน
ในระยะไกลนั้น สีหน้าแห่งประหลาดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของร่างๆหนึ่ง
เด็กสาวที่อยู่ข้างๆ เขาถามด้วยความสับสนว่า “ท่านพ่อ สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง”
ใช่แล้วล่ะ
ในขณะนี้ คนสองคนที่อยู่ในระยะไกลคือหวงเหวินหยู่และหวงหลิงเออร์ซึ่งออกจากตลาดเหนือเมฆามาเพื่อต้องการช่วยพวกเขา
เมื่อหวงเหวินหยู่ได้ยินคำถามของลูกสาวของเขา เขาก็พูดอย่างครุ่นคิดว่า
“ดูเหมือนว่าพวกเขาจะค้นพบเราแล้ว”
“ค้นพบเราแล้ว?”
หวงหลิงเออร์ไม่เชื่อ
“เป็นไปได้ยังไง?
“พ่อคุณกำลังพูดถึงพี่ชายเจียงและพี่สาวเฉินเหรอ?”
หวงเหวินหยู่พยักหน้า
"ใช่ ดูเหมือนว่าตอนนี้พวกเขาไม่ต้องการความช่วยเหลือจากข้าแล้วล่ะ"
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเหลือบมองลูกสาวของเขาแล้วพูดว่า
“หลิงเออร์อย่าประมาทพี่ชายเจียงและพี่สาวเฉินของเจ้า พวกเขาไม่ใช่คนธรรมดา”
“ไม่ใช่คนธรรมดา?”
"ถูกต้อง"
หวงเหวินหยู่พยักหน้าอีกครั้ง
“เดิมทีข้าคิดว่าข้าอาจจะสามารถตอบแทนพวกเขาที่ช่วยชีวิตเจ้าได้ในครั้งนี้ แต่ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของพวกเขาเกินความคาดหมายของข้าไปมาก
..ผู้ฝึกตนระดับปราการม่วงผู้มีประสบการณ์สองคนถึงขนาดเสียชีวิตด้วยน้ำมือของพวกเขาจริงๆ .. ”
