ตอนที่ 1376 หลินฟาน ร่ำรวยหลายหมื่นล้านยูโร ..จริงหรือ?

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนได้รีบวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน.. พวกเขาได้ยินว่ามีคนร้ายบุกเข้ามาในมหาวิทยาลัย ซึ่งนี่อาจเป็นภัยคุกคามต่อความปลอดภัยของ บุคลากร อาจารย์ และนักศึกษาได้ แน่นอนในเรื่องนี้พวกเขาไม่กล้าประมาท จึงรีบเร่งเข้ามาดูสถานการณ์

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่สามารถเข้าใกล้ได้ พวกเขาถูกหยุดเอาไว้โดยคนที่ หัวหน้าลูกเรือ ได้จัดเตรียมเอาไว้ และสร้างวงล้อมเพื่อป้องกันไม่ให้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ได้เข้ามายุ่ง..

“หลีกไป นี่พวกคุณเป็นใคร?” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ได้ตะโกนขึ้น

“เฮ้ๆ.. เชื่อฟังกันหน่อย!”

อีกฝ่ายพูดอย่างเย็นชา และพวกเขาไม่คิดจะพูดเรื่องไร้สาระใดๆ อีกต่างพากันชักปืนออกมา

พอเมื่อโดนปืนของอีกฝ่ายจ่อหน้ามา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย หลายคนที่ไหนจะกล้าไม่เชื่อฟัง พวกเขาตอนนี้ทำได้เพียงแต่ยืนดูอยู่ห่างๆ เท่านั้น

เมื่อเห็น ยามาโมโตะ ทาเคชิ ชักดาบซามูไรเตรียมรับมือกับ หลินฟาน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนต่างเป็นกังวล เพราะ หลินฟาน ยังเด็กอยู่มาก แน่นอนพวกเขาทั้งหมดยังคิดว่า หลินฟาน เป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลัย ทั้งตอนนี้ชีวิตของนักศึกษาคนนี้กำลังถูกคุกคาม แต่พวกเขากลับไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย

“เราจะทํายังไงดี ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป เขาอาจจะบาดเจ็บหรือแย่ไปกว่านั้นคือเสียชีวิต! เช่นนั้นพวกเราเองอาจมีปัญหาเช่นกัน!”

“ใช่.. หากปล่อยไปเช่นนี้ ทางมหาวิทยาลัยจะตัดสินว่าเราละเลยหน้าที่ไหม?”

ความตายของ หลินฟาน ยังไม่ใช่สิ่งสําคัญที่สุด สิ่งที่สําคัญที่สุดคือสิ่งที่เกิดขึ้นในมหาวิทยาลัย พวกเขาในฐานะเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย.. แน่นอนว่ามีส่วนเกี่ยวข้อง และอาจมีแนวโน้มที่จะตกงาน

ในขณะที่พวกเขากังวล ยามาโมโตะ ทาเคชิ ก็ได้ลงมือกับ หลินฟาน แล้ว

หลังจากนั้นไม่นาน..

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนต่างก็ต้องเบิกตากว้างไปทีละคน และตกตะลึงไปกับภาพที่เห็น…

ทุกคนตกตะลึง ฉากในตอนนี้นั้น ..เงียบมาก และมันเต็มไปด้วยสีหน้าของทุกคนที่กำลังตกตะลึง

เดิมคิดว่านี่จะเป็นการต่อสู้ที่ยากลําบาก บางคนถึงกับกังวลเกี่ยวกับ หลินฟาน เพราะเมื่อพิจารณาจากท่าทางของเขาแล้ว หลินฟาน ดูเหมือนจะไม่ต่างจากอาจารย์ และเหล่านักศึกษาที่อยู่ที่นั่น ส่วน ยามาโมโตะ ทาเคชิ ที่ได้แต่งครบชุด อีกทั้งยังพกดาบซามูไรมาด้วย มองอย่างไร ยามาโมโตะ ทาเคชิ ก็คงเป็นฝ่ายชนะ

อย่างไร.. ฉากที่เต็มไปด้วยเลือด และความรุนแรงเมื่อกี้นี้ กลับได้เปลี่ยนความคิดของทุกคนไปอย่างสิ้นเชิง และมันทําให้ทุกคน ..ตกใจอย่างมาก

หลินฟาน ดุร้ายมาก.. แต่ก็สุดยอดมากจริงๆ!

ใครจะไปคิดว่า หลินฟาน จะจัดการล้ม ยามาโมโตะ ทาเคชิ ลงได้แบบนี้?

ดูท่า ยามาโมโตะ ทาเคชิ คงได้นอนเป็นผักอยู่บนเตียงไปอีกนาน และเกรงว่าเขาอาจจะฟื้นกลับมาไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป คือประมาณว่าสมองของเขาอาจไม่ปกติ ก็อย่างที่คุณเห็นสามหมัดนั้นของ หลินฟาน แน่นอนมันเพียงพอที่จะทำให้เขาเป็นโรคสมองเสื่อมได้แล้ว ..จริงไหม?

โดยเฉพาะพวกคนผิวขาว ในตอนนี้ตกตะลึงจนพากันสั่นสะท้านอยู่ข้างใน สุดยอด สุดยอดโคตรโคตร ตํานานเป็นเรื่องจริง คนจีนต่างก็เป็นกังฟูจริงๆ ใช่ไหม? และยังดูเก่งมาก แบบนี้.. คนต่างชาติอย่างพวกเขาก็มีแต่จะถูกอีกฝ่ายทุบตีไปเพียงเท่านั้น!

คนจีนแข็งแกร่งมาก พวกเขาล้วนเป็นปรมาจารย์กังฟู!

หลังจากวันนี้ หลินฟาน ทำให้คนผิวขาวเหล่านี้มีความคิดที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นกว่าเดิม…

ในสายตาของพวกเขาทุกคน หลินฟาน เป็นเหมือนกับพระเจ้าอย่างไม่ต้องสงสัย เขาไม่เพียงแต่เป็นอัจฉริยะทางด้านคอมพิวเตอร์เท่านั้น แต่ยังเป็นปรมาจารย์กังฟูอีกด้วย! การปรากฏตัวของ หลินฟาน ทําให้คนผิวขาวที่มีความรู้สึกเหนือกว่าพากันก้มศีรษะลงไปทีละคนๆ

หลังจากจัดการกับ ยามาโมโตะ ทาเคชิ ได้แล้ว หลินฟาน ก็หันไปมอง หัวหน้าลูกเรือ พร้อมกล่าวว่า : “คุณยังคิดจะลงมืออีกไหม หากถ้าต้องการอยู่ เช่นนั้น.. คุณก็แค่เรียกพวกเขาให้มารวมตัวกัน ผมกำลังรีบ..”

หัวหน้าลูกเรือ ได้หน้าซีดไปแล้วตอนนี้ เธอยังคงคิดอยู่ตลอดว่า ยามาโมโตะ ทาเคชิ เก่งมาก เพราะชายชาวจีนคนนั้นได้คุยโวกับเธอเอาไว้ว่า ยามาโมโตะ ทาเคชิ เป็นปรมาจารย์จากประเทศญี่ปุ่น และด้วย ยามาโมโตะ ทาเคชิ หลินฟาน คงหนีไม่พ้นเงื้อมมือของพวกเขา ..อย่างแน่นอน

ผลคือ ยามาโมโตะ ทาเคชิ ที่ว่ากันว่าเป็นปรมาจารย์ กับอ่อนแอ เปราะบางจริงๆ เมื่ออยู่ต่อหน้า หลินฟาน…

ในชั่วขณะหนึ่ง เธอแยกไม่ออกแล้วว่า ยามาโมโตะ ทาเคชิ พูดเกินจริงไป หรือว่า หลินฟาน แข็งแกร่งเกินไปกันแน่?

แต่เธอกลับเชื่อว่าเป็นอย่างหลัง คือ หลินฟาน แข็งแกร่งเกินไปจริงๆ ความเก่งกาจของ หลินฟาน นั้น เกินกว่าที่เธอจินตนาการไปมาก

แน่นอนว่า เธอ.. ไม่กล้าลงมือกับ หลินฟาน อีกต่อไปแล้ว เธอไม่ต้องการให้ หลินฟาน ทุบตีเธอเหมือนอย่าง ยามาโมโตะ ทาเคชิ ท้ายที่สุดแล้ว เธอแค่ปฏิบัติตามคําสั่ง และมันดูไม่คุ้มค่าที่จะเสียสละชีวิตของตัวเอง

เธอหยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมา : “ทุกคนเก็บปืนซะ ถ้าหากใครยังไม่อยากตาย ก็ห้ามใครใช้ปืนเด็ดขาด!”

หลินฟาน ไม่เพียงมีฝีมือเท่านั้น แต่ยังมีความสามารถในการสังเกตที่สูงมาก ต่อให้มีลมพัดยอดหญ้าก็ไม่สามารถหลบรอดจากสายตาของ หลินฟาน ไปได้ อีกอย่างหากในหมู่คนที่เธอพามา.. ถ้าใครเกิดมีความคิดจะใช้ปืนยิง หลินฟาน เกรงว่าเขาคงจะถูก หลินฟาน ฆ่า ..ก่อนที่เขาจะทันได้ยกปืนขึ้นมาด้วยซ้ำ

ทุกคนได้วางปืนลงอย่างเชื่อฟัง ซึ่งไม่มีใครกล้าคิดทำอะไรนอกเหนือจากนั้น และแน่นอนไม่มีใครกล้าเสี่ยง ซึ่งหากมีในก่อนหน้านี้ ยามาโมโตะ ทาเคชิ ที่นอนอยู่บนพื้นอย่างอนาจในขณะนี้ ก็เพียงพอแล้วที่จะทําให้พวกเขามีสติ

“คุณไม่คิดจะสู้แล้วใช่ไหม งั้นผมก็คงต้องขอตัวก่อนแล้ว” หลินฟาน กล่าวจบก็หันหลังเตรียมที่จะจากไป

“เดี๋ยวก่อน!”

หัวหน้าลูกเรือ ได้ร้องเรียก หลินฟาน : “คุณกําลังตามหา หลี่ จื่อเสีย อยู่ใช่หรือไม่?”

หลินฟาน ได้หยุดชะงักไป แล้วหันกลับมากล่าวว่า : “คุณมีอะไรจะพูด?”

หัวหน้าลูกเรือ กล่าวว่า : “เกี่ยวกับเรื่องของ หลี่ จื่อเสีย เมื่อคืนฉันได้ยินมาจากชายอ้วนในร้านขายยาจีนพูดว่า คุณมาที่อังกฤษในครั้งนี้ก็เพื่อมาตามหา หลี่ จื่อเสีย ที่หายตัวไป ถูกต้องใช่ไหม? และการที่คุณมาที่มหาวิทยาลัยวันนี้ แสดงว่าคุณยังหาเธอไม่เจอ ถูกไหม ชายที่ร่ำรวยที่สุด?”

ชายที่ร่ำรวยที่สุด?

เมื่อได้ยินคําเรียกนี้ ทุกคนโดยรอบตัวต่างก็ประหลาดใจ ผู้หญิงคนนี้  เรียก หลินฟาน ว่าเป็น ชายที่ร่ำรวยที่สุด ได้อย่างไร?

หลินฟาน ยิ้มแล้วพูดว่า : “ดูเหมือนคุณจะทําการบ้านมาแล้ว”

หัวหน้าลูกเรือ กล่าวว่า : “นั่นเป็นเรื่องปกติ ฉันเองไม่คาดคิดเลยว่า คุณหลิน คนที่ร่ำรวยที่สุดในประเทศจีน ผู้ที่มีทรัพย์สินนับหลายแสนล้าน แม้จะเปลี่ยนเป็นเงินยูโร แต่คุณก็ยังคงร่ำรวยกว่าหลายหมื่นล้าน ไม่น่าแปลกใจเลยที่ คุณหลิน จะไม่กลัวอะไรเลย และด้วยทรัพยากรทางการเงินนี้ แน่นอนว่ามันสามารถทําให้ คุณหลิน สามารถเดินเตร่ไปมาได้อย่างแท้จริง”

อะไรนะ?

ทุกคนตกใจมาก และต้องตกตะลึงไปอีกครั้ง

หลินฟาน ร่ำรวยหลายหมื่นล้านยูโร ..จริงหรือ?

เขาที่แต่งตัวเรียบง่ายขนาดนั้น ทั้งๆ ที่ดูเป็นนักศึกษาที่ยากจน แต่ทําไมถึงร่ำรวยได้ขนาดนี้กัน?

นักศึกษาผิวขาวหลายคนที่เข้าเรียนในโรงเรียนชนชั้นสูงต่างคุกเข่าลงไปแล้วในเวลานี้ ก่อนหน้านี้พวกเขายังคงหัวเราะเยาะ หลินฟาน ที่ยากจน แม้ว่าหลังจากนั้นพวกเขาจะพบว่า หลินฟาน เป็นอัจฉริยะด้านคอมพิวเตอร์ และเป็นปรมาจารย์กังฟู แน่นอนว่าพวกเขาไม่สามารถเปรียบเทียบได้ แต่ถึงอย่างไร.. พวกเขาก็ร่ำรวยกว่า หลินฟาน และนี่เป็นสิ่งเดียวที่พวกเขายังคงรู้สึกเหนือกว่าเมื่ออยู่ต่อหน้า หลินฟาน

ใครมันจะไปคิดว่า หลินฟาน จะเป็นคนที่ร่ำรวยนับหมื่นล้านจริงๆ นี่คือนาทีเดียวมีเงินมากกว่าครอบครัวของพวกเขาเสียอีก ไม่สิ.. ต่อให้เอาครอบครัวของพวกเขามารวมกันก็ไม่มีทางที่จะรวยได้เท่า!

ในสหราชอาณาจักรมีขุนนางอยู่มากมาย และโดยทั่วไปแล้วเหล่าขุนนางมักจะร่ำรวย แต่มีขุนนางเล็กๆ บางคนแม้จะเรียกได้ว่าร่ำรวย แต่ความมั่งคั่งนั้นก็มีอยู่จำกัด ความร่ำรวยนับหมื่นล้านยูโร แม้จะอยู่ในตะวันตก ก็กล่าวได้ว่าเป็นคนที่มีความมั่งคั่งได้แล้ว

นักศึกษาผิวขาวเหล่านี้ มีความเหนือกว่าเพียงอย่างเดียวเมื่ออยู่ต่อหน้า หลินฟาน แต่สิ่งนั้นมันก็แตกสลายไปเสียแล้ว ถึงตอนนี้.. พวกเขาทำได้เพียงแต่คุกเข่าลงต่อหน้า หลินฟาน ได้เพียงเท่านั้น

หัวหน้าลูกเรือ กล่าวว่า : “คุณหลิน คุณมีทุนที่แข็งแกร่ง แต่ตามที่มีการกล่าวไว้ว่า ‘มังกรแกร่งต่างถิ่นก็เอาชนะงูเจ้าถิ่นไม่ได้’ ตอนนี้คุณอยู่ในต่างแดน คุณอย่าหยิ่งเกินไปจะดีกว่า เพราะท้ายที่สุดแล้ว คุณหลิน คุณเองก็ไม่คุ้นเคยกับที่นี่ และต่อให้คุณมั่นใจในความแข็งแกร่งนี้ของคุณ แต่การที่คุณอยากที่จะตามหาใครสักคนที่นี่ มันคงต้องมีความยากลําบากมากมาย ตรงกันข้าม ฉันรู้ดีว่า คุณหลิน ต้องการตามหาตัว หลี่ จื่อเสีย และฉันเองเชื่อว่าฉันสามารถช่วยได้ ไม่เช่นนั้น ฉันเองก็เกรงว่า คุณหลิน คุณจะไม่มีวันหาตัวเธอพบ…”

หลินฟาน ร้องโอ้ แล้วพูดว่า : “คุณต้องการอะไร?”

หัวหน้าลูกเรือ กล่าวว่า : “ยังคงเป็นประโยคเดิม เราทําข้อตกลงกัน ฉันจะใช้ความสัมพันธ์ของฉันเพื่อช่วยคุณตามหา หลี่ จื่อเสีย และสิ่งที่ คุณหลิน ต้องทําคือ บอกตัวตนของบุคคลเป้าหมายมาให้กับเรา และเพื่อความจริงใจ ตอนนี้ฉันเองมีข้อมูลเกี่ยวกับ หลี่ จื่อเสีย ซึ่งสามารถมอบให้กับ คุณหลิน ได้”