บทที่ 54 : สุ่มติดต่อกัน 5 ครั้ง (3-1)
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 54 : สุ่มติดต่อกัน 5 ครั้ง (3-1)
หลังจากนั้นไม่นานกลุ่มทหารรับจ้างหมาป่าคะนองก็กลับมา
“มีแต่พวกกระจอก!”
จาเค็นเลียขวานของเขาราวกับว่าเพิ่งไปสนุกสนานมา
ไม่มีใครตาย
ไม่มีอาการตื่นตกใจ
พวกเขาเข้าไปและกลับออกมาราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ
พวกเขาแตกต่างจากพวกดาว 1 ดวง พวกนี้เปล่งออร่าที่ทำให้กระดูกสันหลังของคนมองรู้สึกเสียวได้
“แกเป็นใคร?”
ผู้ชายที่มีรอยแผลเป็นที่ตามองมาที่ฉันและถามขึ้น
เขาคือเอแวนท์
ฉันตอบโดยไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก
“ชื่อฉันมันเกี่ยวอะไรกับแก?”
“เฮ้ แกคิดว่าแกเป็นใคร พูดอวดกับกับพวกเรามากไปแล้วนะ” จาเค็นตะโกน
“พวกนายเริ่มก่อนเองนะ”
“แล้วผู้หญิงคนนี้คือใคร?”
"พอแล้ว!"
เอแวนท์ก้าวเข้ามาแทรก
จาเค็นที่กำลังหน้าบึ้งก็เงียบไป
“ฉันชื่อเอแวนท์ เดอแจ็ค ผู้นำของกลุ่มหมาป่าคะนอง และนายล่ะ ?”
"ฮาน อิตลัส"
“พกอาวุธเหมือนกัน เป็นทหารรับจ้างเหรอ?”
“ไม่ ฉันเป็นชาวนา”
"ชาวนา?"
ท่าทางที่ดูถูกปรากฏผ่านดวงตาของเอแวนท์แวบหนึ่ง ก่อนที่จะหายไปอย่างรวดเร็ว
เอแวนท์พูดกับฉันอีกว่า
“คนที่เราพบก่อนหน้านี้ คือประชากรที่อาศัยอยู่ที่นี่ทั้งหมดใช่ไหม?”
"ใช่ ถามทำไม?"
“เข้าใจแล้ว”
[รอก่อน!]
เอแวนท์ซึ่งกำลังมุ่งหน้าไปยังที่พักก็หยุดก้าว
ไอเซลล์รีบพูดขึ้นมา
[รอก่อน! นายท่านมีเรื่องจะบอกกับนาย]
“เรื่องอะไร?”
[ไม่ว่ากรณีใดเกิดอะไรขึ้นก็ตาม จงอย่าทำอะไรบุ่มบ่าม]
เจนน่าโน้มตัวเข้ามากระซิบข้างหูฉัน
“ก่อนหน้านี้นายถามฉันว่าคิดไงกับคนพวกนั้นใช่ไหม? ฉันคิดว่าพวกเขาไม่น่าจะใช่คนดี”
“ทำไมถึงคิดแบบนั้น?”
“สายตาของพวกเขามันมีอะไรบางอย่าง แม้ว่าพี่อีดิสจะดูใจดีก็เถอะ…”
"ฉันเห็นแล้ว"
[นายท่าน เริ่มการอัญเชิญ 10 ครั้ง ตื่นเต้นจังที่จะได้เห็นว่าฮีโร่คนไหนจะปรากฏตัว!]
ข้อความที่ไม่คาดคิดปรากฏต่อหน้าต่อตาฉัน
จู่ๆ ก็เรียกฮีโร่สิบคนออกมาในเวลาแบบนี้เนี่ยนะ
'หรือว่า...แบบนี้นี่เอง ฉันพอเข้าใจแล้ว'
เพราะมันเป็นช่วงเวลาสำคัญที่นายท่านตัดสินใจเรียกพวกฮีโร่ออกมา
ฉันกระชับด้ามดาบให้แน่นขึ้น รู้สึกถึงความรู้สึกเย็นยะเยือกที่เกาะอยู่ที่ปลายนิ้วของฉัน
[แคร็ก ตู รู รู รู]
[ติ๊ง!]
[ทั่วไป!]
[นายท่าน 'ไรก็ได้' ได้รับฮีโร่...]
[ทั่วไป!]
[นายท่าน 'ไรก็ได้' ได้รับฮีโร่...]
ประตูห้องอัญเชิญเปิดออก
ทั้งไอเซลล์และฉัน พร้อมด้วยสมาชิกทุกคนของกลุ่มหมาป่าคะนองต่างจ้องมองไปยังที่นั้น
หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งชายและหญิงก็ปรากฏตัวขึ้นที่จัตุรัส แต่ละคนมีรูปลักษณ์ที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง และดูเหมือนพวกเขาจะไม่รู้ถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นต่อหน้าพวกเขาเลย
[นายท่าน เริ่มการหลอมรวม]
[ลากและวางฮีโร่ที่คุณต้องการสังเวยลงบนฮีโร่ที่คุณต้องการเสริมพลัง! ฮีโร่ผู้เสียสละจะหายไป]
“เขาทำมันอีกแล้ว!”
ไอเซลล์รู้เจตนาของนายท่านไรก็ได้จึงขมวดคิ้ว แต่การเพิกเฉยต่อคำสั่งนายท่านนั้นเป็นปัญหา ไอเซลล์ก็เลยได้แต่ตะโกนและออกคำสั่ง
“แซคเคน เล็ค ดีม่า! มุ่งหน้าไปยังแท่นบูชาสังเคราะห์!”
"เธอคือใคร? รู้จักชื่อของฉันได้ยังไง? นะ-นี่มันอะไรกัน?"
“นายท่านบอกให้เข้า! หุบปากแล้วเข้าไปข้างในซะ! แซคเคน เล็ค ดีม่า! ไหนไอ้ตัวไหนกัน? รีบออกมาเลย!”
จาเค็นปรากฏตัวขึ้น และคว้าข้อมือของดีม่าอย่างแรงจนแทบจะกระดูกหัก
เจนน่าพึมพำด้วยสีหน้ากังวล
"ไม่มีทาง…"
“มันเกิดขึ้นแล้ว”
“ทั้งๆ ที่พวกเขาเพิ่งมาถึงเองเนี่ยนะ!”
'บางทีนายท่านเขาอาจจะคิดว่าไม่มีทักษะอะไรติดตัวฮีโร่ 1 ดาวพวกนี้ และเนื่องจากมันเป็นครั้งแรกที่นายท่านทำการอัญเชิญแบบจ่ายเงิน ตอนนี้นายท่านคงเริ่มหลงระเริงกระมัง'
นายท่านไรก็ได้กำลังกระทำข้อผิดพลาดร้ายแรงในยามนี้ แม้ว่าฮีโร่ 1 ดาวส่วนใหญ่จะมีคุณค่าเพียงเล็กน้อย แต่ก็มีพรสวรรค์อันล้ำค่าซ้อนอยู่ในหมู่พวกเขา แต่นายท่านกลับโยนฮีโร่ 1 ดาวที่เพิ่งอัญเชิญมาไปหลอมรวมโดยไม่มีการตรวจสอบใดๆ ก่อนเลย
“แกคือดีม่าใช่ไหม? ใช่แน่ๆ!”
“ฉัน... ฉัน…”
"ตามมา ฉันบอกให้ตามฉันมา!”
จาเค็นล็อกชายคนนั้นไว้แน่นด้วยแขนที่แข็งแรงของเขา
“ยังมีอีกคนหนึ่ง เล็คคือใคร?”
ชายสูงอายุคนหนึ่งถอนหายใจอย่างสิ้นหวัง
จาเค็นยิ้มและลากชายชราด้วยแขนอีกข้างของเขา พวกเขาทั้งสองถูกลากไปที่ห้องการหลอมรวม โดยไม่สามารถต่อต้านอะไรได้ และประตูก็ปิดลง
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง
[การหลอมรวมเสร็จสมบูรณ์!]
['จาเค็น (★★★)' ได้รับการเลื่อนระดับ!]
“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันรู้สึกได้ถึงพลังที่ไหลผ่านตัวฉัน!”
จาเค็นหมุนแขนของเขาและเดินออกมา
[เอเวนท์ โซเรล ดานิล!]
“อะไรนะ เกิดอะไรขึ้น? ด-ได้โปรดไว้ชีวิตฉันด้วย!”
“ไปดักไว้ อย่าให้พวกมันหลบหนีไปได้!”
เอแวนท์สั่งกลุ่มทหารรับจ้างของเขา จากนั้นพวกมันชักอาวุธออกมา ใบหน้าซีดเผือดของผู้คนเมื่อเผชิญหน้ากับดาบที่แหลมคมและแวววาวเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เหล่าฮีโร่ระดับ 1 ดาวจึงรวมตัวกันที่มุมหนึ่งของจัตุรัสอย่างทำอะไรไม่ถูก
สมาชิกของปาร์ตี้หมาป่าคะนองโจมตีพวกเขาให้จนมุมด้วยดาบของ แต่ถึงอย่างนั้นอีดิสก็ยังคงนิ่งเฉย
"เธอทำอะไรอยู่? ทำไมถึงไม่ทำตามคำสั่ง? เธอไม่ใช่พวกเราเหรอ?”
เอแวนท์ถาม ดาบยาวของเขาชักออกมาจากฝักขณะที่เขามองกลับไปที่อีดิส
อีดิสยังคงยืนนิ่งอยู่ โดยไม่ได้หยิบอาวุธของเธอออกมา
“…”
อีดิสก้มหัวของเธอลง กัดริมฝีปากของเธอก่อนที่จะชักมีดออกมาตาม
เจนน่าลุกขึ้นยืนทันที แสดงออกมาถึงความกังวลของเธอ
"นี่มันไม่ถูกต้องนะ!"
['เจนน่า (★)' แสดงความไม่พอใจกับการกระทำล่าสุด!]
“เธอเป็นอะไรไป? ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็อย่าเข้าไปยุ่ง!”
“อย่างน้อยก็ให้โอกาสพวกเขาบ้างสิ! ความเป็นธรรมอยู่ที่ไหน? นายเชื่อว่าสิ่งนี้ถูกต้องเหรอ? มันไม่ใช่เลยนะ!”
“…”
ฉันหลับตาลง
ตั้งแต่มาถึงที่นี่ ฉันก็ได้เห็นเหตุการณ์ต่างๆ มากมาย หลายๆ อย่างมันทำให้ความคิดฉันเปลี่ยนไป
“แท้จริงแล้วผู้คนสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทางที่ดีได้”
ฉันเปิดตาของฉัน
“ไอเซลล์ ฝากข้อความถึงนายท่านที”
[สักครู่นะคะ]
“บอกให้เขารู้ว่าเขาจะไม่มีวันเข้าใจศักยภาพของฮีโร่ 1 ดาวได้อย่างแท้จริง เขาต้องทดสอบพวกฮีโร่ก่อน”
“เอาล่ะ ส่งไปเลย”
[ได้ค่ะ!]
ไอเซลล์ดูสับสน แต่เธอก็กระพือปีกและหายตัวไปอย่างรวดเร็ว
[คำแนะนำ : นายท่านโปรดพิจารณาฮีโร่ของคุณก่อนส่งไปหลอมรวม แม้แต่ฮีโร่ 1 ดาวก็อาจพบพรสวรรค์ที่ซ่อนอยู่ได้ กรุณาทำการคัดแยกฮีโร่ก่อนทำการหลอมรวม]
และนายท่านก็หยุดการกระทำลง
หลังจากนั้นไม่นาน ประตูห้องหลอมรวมก็ปิดลงทันที ทหารรับจ้างที่กำลังมีรอยยิ้มบนใบหน้าก็ตัวแข็งทื่อ จาเค็นเดินเข้ามาหาฉันด้วยสีหน้าหาเรื่อง
“แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร? ทำไมแกถึงเข้ามาขัดขวางเรา”
“ขัดขวางเหรอ? ฉันแค่ให้คำแนะนำนายท่านเท่านั้น”
“แกเรียกสิ่งนั้นว่าคำแนะนำเหรอ?”
“อ้าว แล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะ?”
“แกแส่หาเรื่องตายซะแล้ว!”
จาเค็นที่กำลังเหวี่ยงขวานอยู่ก็หยุดลงทันที
หัวลูกธนูของเจนน่าเล็งไปที่หัวของเขาโดยตรง
“ตอนนี้นายตั้งใจโจมตีพวกเราอยู่สินะ?”
ฉันหัวเราะเบาๆ แล้วดึงดาบออกจากฝัก จากนั้นฉันก็เล็งไปที่ใบหน้าของเอแวนท์
“หยุดเถอะเอแวนท์ ก่อนที่มันจะ….”
"หุบปากซะ!"
เอแวนท์ผลักอีดิสออกไปอย่างแรงและถามฉัน
“แกรู้ไหมว่าเราเป็นใคร?”
"รู้สิ รู้ดีด้วยว่าแกเป็นหนึ่งในนั้นไง”
ฉันชี้ไปทางกระดูกที่กระจัดกระจายอยู่บนจัตุรัส
"แกหมายถึงอะไร?"
“เศษขยะไงล่ะ”