บทที่ 48 : ดันเจี้ยนรายสัปดาห์ (4-1)
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 48 : ดันเจี้ยนรายสัปดาห์ (4-1)
ตอนนี้เราอยู่ที่ชั้น 5
ดันเจี้ยนที่เปิดหลังชั้น 5 มีดันเจี้ยนเพียงสามประเภทเท่านั้นหลังจากเปิดอันได้แก่ เหมืองอิสราสท์ ป่าเคนดัท และที่ราบซินเมียร์
ในดันเจี้ยนทั้งสามนี้ เราสามารถรวบรวมหินจากสัตว์ประหลาดที่ปรากฏและนำหินที่ได้มาเพิ่มความสามารถของเรา
กำหนดการเวลาเปลี่ยนแปลงดันเจี้ยนจะเป็นดังนี้ จันทร์-อังคารเข้าไปที่เหมืองอิสราสท์ พุธ-พฤหัสบดีเข้าไปที่ป่าเคนดัท ศุกร์-เสาร์เข้าไปที่ที่ราบซินเมียร์ และวันอาทิตย์จะสามารถเข้าดันเจี้ยนทุกแห่งได้
ฉันกำลังนั่งอยู่บนม้านั่งในจัตุรัส กำลังเพลิดเพลินกับเนื้อที่ชุ่มฉ่ำ
เป็นเวลานานแล้วตั้งแต่ฉันได้ลิ้มรสเนื้อครั้งสุดท้าย ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าเป็นเวลากว่าหนึ่งเดือนแล้วตั้งแต่ฉันมาถึงสถานที่แห่งนี้โดยไม่มีโอกาสได้ลิ้มรสรสชาติอันชุ่มฉ่ำของมัน
เมื่อวันก่อนนี้ ต้องขอบคุณการล่าอันประสบความสำเร็จของเจนน่า ในที่สุดเราก็ได้เนื้อมา มันเป็นการเปลี่ยนแปลงที่น่ายินดี ไม่จำเป็นต้องสนใจรสชาติของมันหรอก แค่การมีชีวิตอยู่ด้วยมันฝรั่งเพียงอย่างเดียวคงไม่ได้ให้สารอาหารที่เพียงพอออยู่แล้ว
“เธอรออยู่แล้วใช่ไหม?”
"ใช่"
เจนน่าออกมาจากที่พักของเรา
เธอมีธนูและกระบอกใส่ลูกธนูสะพายไว้ที่หลัง และมีกริชห้อยอยู่ที่เอวของเธอ
“เธอว่าอาหารอร่อยหรือเปล่า?”
“อร่อยมากเลยล่ะ! ฉันรู้สึกเหมือนได้กินกวางทั้งตัวเลย”
ในขณะนี้ ได้มีงานปาร์ตี้ที่มีชีวิตชีวาขึ้นในห้องอาหารของที่พัก
นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญของวันนี้ จู่ๆ ฉันก็พูดขึ้นมากับอากาศที่ว่างเปล่า
“ไอเซลล์! ฉันอยากจะเข้าไปในดันเจี้ยน”
[เตรียมตัวให้พร้อมเลย เดี๋ยวฉันจะเปิดประตูให้เองค่ะ!]
เสียงดังเอี๊ยดเกิดขึ้น
ประตูค่อยๆ เปิดออกมา เวลาปัจจุบันที่แสดงคือ 07:48 น.
“ดันเจี้ยนที่เปิดอยู่คือที่ราบซินเมียร์ใช่ไหม?”
[ถูกต้องแล้วค่ะ]
เวลาของโลกผ่านไปหนึ่งวันนับตั้งแต่เมื่อวาน ฉันค่อยๆ สร้างปฏิทินโดยเปรียบเทียบเวลาในห้องรอกับเวลาของโลก เนื้อชิ้นสุดท้ายในมือฉันโดนแทะอย่างหมดจดและโยนกระดูกลงในถังขยะใกล้ๆ
เจนน่าและฉันเตรียมก้าวเข้าสู่ดันเจี้ยนอีกครั้ง
[ปีนหอคอยและกอบกู้โลก!]
[ดันเจี้ยนหลัก: ชั้นปัจจุบัน – 5][ดันเจี้ยนที่แตกต่างกันทุกวันกำลังรออยู่!]
[ดันเจี้ยนวันธรรมดา: ที่ราบซินเมียร์ (11 ชั่วโมง)][รวบรวมวัสดุหายากหลากหลายชนิด!]
“คนเราจะแข็งแกร่งขึ้นได้จริงๆ ด้วยการรวบรวมอะไรแค่นี้เนี่ยนะ?”
“ฉันเคยพูดอะไรผิดหรือเปล่า? แค่ทำตามคำสั่งของฉันก็พอ”
เจนน่าเองก็ใกล้จะได้เลื่อนระดับดาวเช่นเดียวกับฉัน เพื่อให้บรรลุการเลื่อนระดับดาว เธอจำเป็นต้องรวบรวมหินธาตุสองก้อน
ดังนั้นมีเพียงเราสองคนเท่านั้นที่ออกเดินทาง ดูเหมือนอารอนจะชดเชยที่พลาดการฝึกฝนเมื่อวันก่อนนี้ ในขณะที่เขาฝึกฝนหอกอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยตั้งแต่รุ่งสาง ดีก้าก็อยู่ที่นั่นเพื่อฝึกฝนกับเขา
"ใช้ได้"
ฉันเงยหน้าขึ้นมอง
เมฆดำปรากฏบนท้องฟ้าสีเทา ซึ่งหมายความว่านายท่านไรก็ได้ยังคงไม่ได้เข้ามา
ฉันเข้าไปอย่างรวดเร็ว หลังจากสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ฉันก็ดันร่างกายไปข้างหน้า และพาตัวเองเข้าไปข้างในโดยสมบูรณ์
ภูมิทัศน์มีการเปลี่ยนแปลงไป
ลมแรงพัดแรง ทำให้ต้นอ้อสูงในทุ่งโน้มตัวต่ำ
["สร้างปาร์ตี้ชั่วคราว (ฮาน เจนน่า)" ได้เข้าสู่ดันเจี้ยนวันธรรมดา ที่ราบซินเมียร์ (ระดับง่ายมาก) รวบรวมวัตถุดิบให้เยอะที่สุดภายในระยะเวลาที่กำหนด!]
ข้างหน้านั้นประตูมิติได้คลี่ออก ประตูที่ชวนให้นึกถึงประตูที่เราเคยพบในป่าเคนทัลก่อนหน้านี้
เจนน่าเดินออกมา มือของเธอจับไปที่ใบหน้าขณะที่เธอมองไปรอบๆ
“โห เป็นภาพที่ยอดเยี่ยมจริงๆ! ลมเย็นๆ อากาศแบบทำให้สดชื่นมากเลย”
ขณะที่เรายืนอยู่ที่ขอบหน้าผา ที่ราบอันกว้างใหญ่ทอดยาวออกไปข้างใต้เรา แม้ว่าไม่สามารถระบุความสูงที่แน่นอนได้ แต่ก็ดูเหมือนว่าจะสูงกว่าระดับน้ำทะเลอย่างน้อย 1,000 เมตร เมื่อยื่นมือออกไปเหนือหน้าผา เราก็พบกับสิ่งกีดขวางที่มองไม่เห็นขัดขวางเส้นทางของเราอยู่
ภายในหน้าผา มีทุ่งหญ้าที่แผ่กิ่งก้านสาขาแผ่ออกไปต่อหน้าต่อตาเรา ทันใดนั้น ดอกไม้สีแดงก็ดึงดูดความสนใจของฉัน มันเป็นดอกไม้ที่บานสะพรั่งอยู่ภายในรอยแยก
“มันเป็นดอกไม้สีเลือด”
ฉันเคยเห็นรูปของดอกไม้นี้ ไม่คิดว่าจะได้มาเจอ ลักษณะกลีบดอกที่แยกออกเป็นหกกลีบ มันเป็นส่วนประกอบสำคัญในการทำยารักษา ถ้ามีเวลาก็ควรรวบรวมก่อนกลับไป
“ตามฉันมา”
"เข้าใจแล้ว!"
เราเดินผ่านทุ่งหญ้ามุ่งหน้าไปข้างหน้า
สัตว์ประหลาดที่ต้องล่าที่นี่คือหมาป่าแห่งที่ราบ มันเคลื่อนที่รวดเร็วดุจสายฟ้า และชอบอาศัยอยู่แถวๆ ริมแม่น้ำ
'โชคดีเหลือเกิน'
เราพบมันทันที
[หมาป่าที่ราบ Lv.10]
หมาป่าที่ราบเป็นหมาป่าตัวใหญ่ที่มีขนสีน้ำเงินแซมสีดำ
มันกำลังดื่มน้ำโดยเอาเท้าจุ่มลงไปในแม่น้ำ เราหมอบอยู่ใต้ก้อนหินที่ห่างจากแม่น้ำประมาณห้าเมตร
“ไอ้ตัวนั้นเหรอ?”
ฉันพยักหน้าโดยไม่พูด
ฉันหยิบดาบออกจากฝักและยกโล่ขึ้นมา เจนน่าขึ้นลำธนูอย่างรวดเร็ว
แต่ละดันเจี้ยนวันธรรมดาจะมีผู้พิทักษ์ของแต่ล่ะพื้นที่ ได้แก่ ราชินีแห่งป่า หมาป่าที่ราบสูง และงูในถ้ำ
“เล็งไปที่ขา”
“ยิงหัวและล้มมันลงในนัดเดียวไม่ดีกว่าเหรอ?”
“มันจะตอบโต้กลับมาอย่างบ้าคลั่งน่ะสิ”
เจนน่าเล็งธนูให้ตรงไปที่ขาของหมาป่า ขณะที่ฉันชักดาบออกจากฝักและยกโล่ขึ้น เธอก็ยิงธนูทันที
ลูกศรถูกปล่อยออกมา
ชึ้บ!
หมาป่าหลบเลี่ยงลูกธนูอย่างว่องไว ราวกับกำลังคาดการณ์การโจมตีไว้แล้ว
“มันหลบได้!”
“ฉันบอกแล้วว่ามันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น”
หมาป่าตัวนี้มีทักษะพิเศษที่เรียกว่า “หลบเลี่ยงการโจมตีที่ไม่คาดคิด” ซึ่งมีโอกาสสูงที่จะหลบเลี่ยงการโจมตีแบบลอบโจมตีได้ แม้ว่าการซุ่มโจมตีจะดูเป็นไปได้มาก แต่ดูเหมือนว่ากลยุทธ์ของเราก็จะล้มเหลวเสียแล้ว
"โฮก..."
ไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวอีกต่อไป ฉันก้าวออกมาจากด้านหลังก้อนหิน และค่อยๆ เผยตัวตนของฉันออกมา
“โฮกกกกก!”
น้ำลายสีเหลืองหยดที่พื้นตอนที่หมาป่าคำราม
มันมีขนาดใหญ่เกินกว่าที่เคยในป่าทั่วไป คล้ายๆ เหมือนกับราชินีแห่งป่า แขนขาที่แข็งแรงของมันแสดงถึงมัดกล้ามเนื้อที่แข็งแรง และทุกครั้งที่คำราม เขี้ยวอันแหลมคมของมันก็เปล่งประกาย
“มันดูแข็งแกร่งนะ แต่ฉันคิดว่าฉันสามารถโจมตีมันได้”
“ฉันจะเปิดทางให้เอง”
"ไปกันเถอะ!"
ฉันพุ่งไปข้างหน้าพร้อมถือโล่ ขณะที่หมาป่าพุ่งเข้ามาหาฉัน
'ฉันคงต้องลองเอาทักษะบ้าดีเดือดมาใช้แล้ว'
