บทที่ 45 : ดันเจี้ยนรายสัปดาห์ (2-2)
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 45 : ดันเจี้ยนรายสัปดาห์ (2-2)
“'ปาร์ตี้ 4' เข้าสู่ดันเจี้ยนรายสัปดาห์ ป่าเคนดัท (ระดับง่ายมาก) รวบรวมวัตถุดิบให้เยอะที่สุดภายในระยะเวลาที่กำหนด!”
[เคล็ดลับ: ประเภทของดันเจี้ยนจะเปลี่ยนไปตามวันที่ โปรดตรวจสอบให้แน่ใจ!]
“ศัตรูอยู่ที่ไหน? นี่เป็นภารพิเศษแบบที่ชั้น 5 มั้ย?”
เจนน่าสำรวจสภาพแวดล้อมของเธอด้วยสายตาเฉียบแหลมและเป็นกังวล
ฉันบีบแก้มเจนน่าเบาๆ
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
“ทำไมนายถึงหัวเราะแบบนี้? อะไรตลกมากเหรอ?”
“มันตลกเพราะเธอทำหน้าตาตลกไงล่ะ!” ฉันหัวเราะอีกครั้ง
“สถานที่แห่งนี้เรียกว่าดันเจี้ยนรายสัปดาห์ ซึ่งเป็นที่ที่เราต้องรวบรวมวัตถุดิบต่างๆ”
“แค่นั้นเหรอ?!”
"อืม"
ฉันเริ่มสำรวจสภาพแวดล้อม
ข้างหลังฉันมีวงกลมที่ส่องแสงลึกลับซึ่งมีรัศมีประมาณ 3 เมตร มันวูบวาบด้วยแสงเรืองรอง บิดเบือนพื้นที่รอบๆ
“เจ้านี้มัน…คืออะไรเหรอ?”
"ก็... "
ความอยากรู้อยากเห็นเข้าครอบงำฉัน ฉันจึงหยิบหินเล็กๆ ขึ้นมา โยนมันเข้าไปในพื้นที่ลึกลับ
['ฮาน(★)' ได้เก็บ 'ขยะ(F)']
[คำแนะนำ - ขยะที่ไม่จำเป็นจะถูกนำออก กรุณาทิ้งมันไป]
จากนั้น ฉันก็ตัดสินใจหักกิ่งใหญ่ออกจากต้นไม้ใกล้เคียง
ฉันเหวี่ยงกิ่งไม้ที่ถูกตัดขาดไปในอากาศอย่างรวดเร็ว
['ฮาน(★)' ได้เก็บ 'กิ่งไม้']
[คำแนะนำ - เมื่อรวบรวมกิ่งไม้ได้ 100 ชิ้น คุณสามารถแปรรูปเป็น แผ่นไม้ อย่างไรก็ตาม คุณจำเป็นจะต้องมีช่างไม้]
"เข้าใจแล้ว"
"อะไร? ช่วยอธิบายให้ฉันฟังด้วยได้ไหม?”
“โยนวัตถุดิบที่รวบรวมไว้เข้าไปในนั้น พวกสิ่งต่างๆ เช่นกิ่งไม้ พวกมันก็จะไปโผล่ในห้องเก็บของ เอาไว้สร้างอุปกรณ์ต่างๆ ได้”
ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงหักกิ่งไม้อีกกิ่งหนึ่งแล้วโยนทิ้งไป
['ฮาน(★)' ได้เก็บ 'กิ่งไม้']
“ที่เราต้องทำมีแค่นั้นเองเหรอ?”
ฉันพยักหน้าเพื่อยืนยัน
พวกเขาทั้งสามทั้งสับสนและสนใจ เริ่มหักกิ่งก้านจากต้นไม้ใกล้เคียงและโยนพวกมันเข้าไป
ความเป็นจริงแล้ว เพื่อการรวบรวมวุตถุดิบประสิทธิภาพ เราจำเป็นต้องมีเครื่องมือเช่น ขวานหรือเลื่อย การหักกิ่งไม้เป็นร้อยครั้งเทียบไม่ได้กับท่อนไม้ท่อนเดียวด้วยซ้ำ ทว่าเนื่องจากนายท่านไรก็ได้ไม่ได้จัดเตรียมเครื่องมือใดๆ ให้กับเรา เราจึงไม่มีทางเลือกอื่น
“แค่นี้จริงเหรอ? เราจะไม่ต้องต่อสู้ใช่ไหม?”
“ใช่”
พวกเขาทั้งสามถอนหายใจอย่างโล่งอก ดูค่อนข้างสบายใจขึ้นมาก
การรวบรวมกิ่งไม้ย่อมกว่าการต่อสู้กับสัตว์ประหลาดจนเลือดสาดกระเซ็น ฉันทิ้งทั้งสามคนไว้ข้างหลัง เราสองคนเดินทางต่อไปในใจกลางป่า
"เราจะไปที่ไหน?"
“ล่าสัตว์”
“การล่าสัตว์? สัตว์แบบไหน? หมูป่า? กวาง? กระต่าย? ในที่สุดเราก็จะได้กินเนื้อแล้วเหรอ?”
ดวงตาของเจนน่าเป็นประกายด้วยความตื่นเต้น และทันใดนั้นเธอก็เริ่มวิ่ง
“รอฉันก่อนนะเนื้อจ๋า!”
เจนน่าวิ่งผ่านช่องว่างระหว่างต้นไม้ ดันผ่านใบไม้หนาทึบ ในมือขวาของเธอมีธนูและลูกธนูก็ขึ้นลำไว้แล้ว
ฉันเดินตามหลังเจนน่าอย่างใกล้ชิด โดยไม่ละสายตาจากเธอ
เธอกระโดดข้ามเถาวัลย์ที่พันกันอย่างง่ายดายและทะยานผ่านพุ่มไม้หญ้า เคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วไปยังเป้าหมายของเธอ ฉันก็ก้าวตามมาติดตาม
ในระยะไกล ใกล้กับต้นไม้ใหญ่ มีกวางตัวหนึ่งเล็มหญ้าอย่างสงบ
ขณะที่กวางเพลิดเพลินกับการเล็มหญ้าอันแสนเอร็ดอร่อยของมัน ทันใดนั้นมันก็มองเห็นเจนน่าและตกใจจนกระโดดหนีไป แต่เพียงชั่วพริบตา ลูกธนูของเจนน่าก็ปักแทงทะลุขาของกวาง
ด้วยความว่องไว เจนน่ากระโดดแบบสามเหลี่ยมข้ามกิ่งไม้ที่พันกันเพื่อฉวยโอกาสนี้ ฉันเองก็ฟันกิ่งไม้ด้วยดาบอย่างรวดเร็วและไล่ตามเธอไป กวางที่ได้รับบาดเจ็บอยู่ไม่ไกลข้างหน้าและกำลังเดินกะโผลกกะเผลกอยู่
"ขอโทษนะ!"
ใบหน้าของเจนน่าไม่มีร่องรอยความสำนึกผิดเลยในขณะที่เธอปักลูกธนูเข้าที่คอกวาง
กวางร้องคร่ำครวญก่อนจะทรุดตัวลงบนพื้นป่าหญ้า เจนน่าก็รู้สึกพึงพอใจอย่างเห็นได้ชัด
“น่าอร่อยชะมัด”
“….”
“ไม่คิดเหมือนกันเหรอ? เนื้อนุ่ม ชุ่มฉ่ำ! ย่างหอมๆ แล้วก็จะได้ความอร่อยเต็มอิ่ม!”
แม้การทำมันฝรั่งของโคลอี้จะอร่อยมาก แต่ก็ไม่รู้เลยว่าเธอจะจัดการกวางทั้งตัวแบบนี้ได้ไหม
“แล่เนื้อได้หรือเปล่า?”
"ได้สิฉันช่วยพ่อทำมาหลายปีแล้ว”
เจนน่าเอามีดสั้นออกมา จากนั้นเธอกดใบมีดไปที่หลอดเลือดแดงกวาง เลือดก็ไหลอย่างต่อเนื่อง
“หลังจากระบายเลือดออกหมดแล้ว เราก็เอาหนังและอวัยวะภายในออก แล่หนังจากนั้นเราก็หั่นเป็นชิ้นพอดีคำเพื่อรับประทานมื้อแสนอร่อย”
“แล่เสร็จก็อย่าลืมโยนไปเก็บนะ อย่าลืมอะไรไว้สักชิ้นนะ”
“นายกำลังจะไปไหนเหรอ?”
“ทำอะไรบางอย่าง”
“งั้นฉันไปด้วย!”
“ฉันจะไปล่าเพิ่ม ฉันเบื่อที่จะกินแต่มันฝรั่งแล้ว”
"ได้!"
ฉันตัดสินใจล่าสัตว์คนเดียว
โดยทิ้งเจนน่าที่ตอนนี้ถลกหนังกวางอย่างช่ำชองไว้ข้างหลัง ฉันเดินเข้าไปในป่าลึกยิ่งขึ้น กระต่ายตัวหนึ่งเงยหน้าขึ้นและกระตุกหูเมื่อเห็นฉัน มันไม่ใช่เป้าหมายของฉัน ฉันจึงไม่สนใจและเดินทางต่อไป
สิ่งที่ฉันต้องการคือ “ราชินีแห่งพงไพร”
มันเป็นสัตว์หายากที่ปรากฏตัวในดันเจี้ยนประจำสัปดาห์ของป่าเคนดัท
ที่สำคัญคือพวกมันมีหินที่ใช้เป็นวัตถุดิบสำหรับการทำอาวุธเจ๋งๆ ได้
และคงต้องหัวงพึ่งโชคเพื่อที่จะได้เจอมัน
ฉันชักดาบและโล่ออกมา สำรวจบริเวณโดยรอบก่อนที่จะค่อยๆ เดินทวนน้ำไปตามหุบเขา กระต่ายและหมูป่าที่กำลังกินน้ำ แต่ฉันก็ไม่สนใจมัน
ฉันตรวจสอบเวลาที่เหลืออยู่
[32:45]
เหลือเวลาอีกประมาณ 30 นาที เมื่อหมดเวลาแล้ว ฉันจะถูกส่งตัวกลับโดยอัตโนมัติ
ฉันต้องจับมันให้ได้ เพราะนอกจากหินแล้ว ฉันยังต้องการวัตถุดิบเพิ่มอีกสองชิ้นจากดันเจี้ยนประจำสัปดาห์
"เจอตัวแล้ว"
สิ่งมีชีวิตนั้นอาศัยอยู่ในสระน้ำเล็กๆ ภายในหุบเขา
ลักษณะของมันดูคล้ายกับกวาง แต่มีเขาขนาดใหญ่ประดับหน้าผาก รูปร่างที่ใหญ่โตของมันอาจถูกเข้าใจผิดว่าเป็นกวางได้ ทั้งนี้มันยังมีกวางสองตัวลักษณะกำยำยืนขนาบข้างราวกับเป็นเกราะป้องกัน
[ ราชินีแห่งป่า Lv.10 ]
ระดับ 10
ฉันนับเวลาเงียบๆ แล้วซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้
สาม
สอง
หนึ่ง!
ฉันออกมาจากที่ซ่อนและพุ่งไปข้างหน้า
ซวบ!
กวางตัวหนึ่งดิ้นด้วยความเจ็บปวดขณะที่ฉันฟันคอมันอย่างรวดเร็ว อีกตัวหันเขามาทางฉันและพุ่งเข้ามาใส่ ฉันกันมันไว้ด้วยโล่และแทงดาบไปที่คอของมัน
ในพริบตาเดียว ฉันส่งกวางทั้งสองตัวไปที่ชอบๆ และเช็ดเลือดออกจากปลายดาบ
“แฟนของแกตายไปหมดแล้ว อยากตามไปเลยหรือเปล่า?”
ฟรืด ฟืด
มันตอบสนองด้วยการหายใจเสียงดัง
“เข้ามาเลย แม่สาวน้อย”