บทที่ 38: ประเภทภารกิจ - จงเอาชีวิตรอดให้ได้ (3-1)
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 38: ประเภทภารกิจ - จงเอาชีวิตรอดให้ได้ (3-1)
“ซี (★) มีเลือดออก พลังชีวิตของเขาจะลดลงเรื่อยๆ”
"เปลี่ยนเร็วแฮนสัน!"
“ซีเป็นอะไรไหม?”
“ฉันบอกว่าเปลี่ยนตัว! ไม่ต้องสนใจเขา! อย่าให้ก็อบลินพวกนั้นบุกมา!”
"แต่ว่า…"
ร่างของก็อบลินถูกพาดกองไปถึงกำแพงเพื่อใช้เป็นสิ่งกีดขวางชั่วคราว มันคงจะกันไว้ได้ระยะหนึ่ง
“เจนน่ารักษาบาดแผลของซีและห้ามเลือด”
“แล้วพวกก็อบลินล่ะ?”
“ฉันจะจัดการพวกมันเอง”
โดยไม่ลังเลใจ ฉันรีบพุ่งไป
เมื่อฉันไปถึงบริเวณนั้น ฉันเห็นแวบหนึ่งว่ามีตัวที่พยายามจะกระโดดลงมาจากหลังคา เปล่าประโยชน์น่า หัวของพวกมันถูกตัดและล้มลงกับพื้น
เจนน่าฉีกแขนเสื้อของเธอด้วยกริชและใช้ผ้าพันบาดแผลของซีอย่างรวดเร็วและกดเพื่อห้ามเลือดไว้
“แขนของผม แขนของผม!”
“ใจเย็นไว้!”
ฉันลากซีออกจากการต่อสู้
“รวบรวมสติไว้นะเจ้าหนู! อยากให้เราทุกคนตายกันหมดเข้าใจไหม? แผลเกิดที่มือซ้าย แต่มือขวายังถือดาบได้!”
“ผมขอโทษ…พี่พูดถูก…”
“รีบห้ามเลือดและตั้งสติซะ ถ้านายไม่เปลี่ยนกับแฮนสัน เขาได้ตายที่นี่แน่”
“ครับ เข้าใจแล้ว!”
“เจนน่า กลับสู่ตำแหน่งถ้าห้ามเลือดเสร็จแล้ว”
"ได้ค่ะ!"
ทันใดนั้นก็อบลินสามตัวก็ตะเกียกตะกายข้ามกำแพงและเข้ามาในพื้นที่
ฉันรีบเหวี่ยงดาบเข้าไป ก็อบลินสองตัวที่อยู่ในระยะก็ล้มลงอย่างง่ายดาย ก็อบลินที่เหลือต่างพบกับจุดจบเมื่อโล่ของฉันกระแทกกับคอของมัน ต้องขอบคุณความคมของโล่เลย
ในขณะเดียวกัน สิ่งกีดขวางชั่วคราวที่ทำจากศพก็อบลินก็เริ่มพังทลายในทางด้านซ้ายมือ
ก็อบลินบางตัวพยายามปีนขึ้นไปบนกองศพ
“เข้ามาอะไรกันเยอะแยะวะ?” ฉันเพิ่มแรงกดดาบของฉันไปที่ใบหน้าของก็อบลิน มันได้พบกับชะตากรรมอันน่าสังเวชทีเดียว ฉันเสียบพวกมันเข้ากับดาบเหมือนไม้เสียบลูกชิ้น ในอีกด้านหนึ่งก็อบลินสองตัวก็พยายามจะข้ามกำแพงอีกครั้ง
ระยะที่ไกลแบบนี้การใช้ดาบคงไม่เหมาะ แต่ฉันไม่ยอมหยุด หากมันเข้าใกล้อารอนหรือแฮนสัน ปัญหาของเราคงจะทวีคูณ ฉันเข้าใกล้ก็อบลินทั้งสองตัวและเชือดคอพวกมันอย่างรวดเร็ว แต่คราวนี้ก็อบลินอีกสามตัวได้โผล่ออกมาจากจุดซ่อนต่างๆ
“ยังไม่จบเหรอ?”
“เราจะไม่ตายที่นี่หรอก!”
"กร๊ากกกกก!"
กองซากศพก็อบลินที่ด้านซ้ายพังทลายลง ทำให้ก็อบลินหลั่งไหลเข้ามา
“จัดการพวกมัน!”
"เข้าใจแล้ว!"
เจนน่าลุกขึ้นยืนและยิงลูกธนูของเธอโดยไม่รีรอ ก็อบลินสามตัวยืนนิ่งเพราะถูกลูกธนูที่เหมือนสายฟ้าของเธอ
ในขณะเดียวกัน ก็อบลินที่ทะลุผ่านสิ่งกีดขวางก็กำลังหลั่งไหลออกมาจากด้านซ้าย
“กลับไปซะ ไอ้พวกบัดซบ!”
ฉันใช้ความพยายามทั้งหมดของฉันเพื่อโจมตีก็อบลิน มันเซและล้มลงเหมือนโดมิโนเรียงเป็นแถว ฉันแทงดาบไปข้างหน้าโดยไม่มีความลังเล
ด้านซ้ายกลายเป็นที่ที่อันตรายที่สุด ดาบของก็อบลินเล็ดลอดผ่านช่องว่างระหว่างศพ เฉือนข้อศอกของชุดเกราะหนังของฉัน หากดาบนั้นคมกว่านี้เล็กน้อย มันคงจะแทงทะลุกระดูกของฉันไปแล้ว ฉันจึงรีบตัดมือของก็อบลินอย่างรวดเร็ว
ฉันผลักพวกมันกลับด้วยโล่และแทงตามด้วยดาบ ก็อบลินตัวหนึ่งล้มลงเพราะถูกแทงทะลุหน้าอกขณะที่ฉันพยายามต้อนมันออกไป ฝูงก็อบลินหลายสิบตัวก็ดันเข้ามาข้างหน้าอย่างไม่ลดละ
“ดาบของผมเริ่มงอแล้ว!”
ทันใดนั้น เสียงร้องของแฮนสันก็ดังขึ้นท่ามกลางความวุ่นวาย
“ซี ไหวไหม?” ฉันตะโกนถาม
“ไหวครับ! ผมสู้ต่อได้!”
“สลับกับแฮนสัน ถอยกลับไปซ่อมดาบไป!”
[14:35]
แฮนสันถอยเข้าไปและเช็ดใบมีดที่เปื้อนเลือดด้วยแขนเสื้อของเขาอย่างแรง ในไม่ช้า สภาพที่แท้จริงของดาบก็ปรากฏให้เห็นชัด มันถึงกับทำให้แฮนสันส่งเสียงครวญครางออกมา
ใบมีดสึกหรอ ว่าแล้วเชียว ถึงมันจะดีกว่าดาบระดับ F แบบตอนเริ่มเกม แต่สุดท้ายมันก็เป็นเพียงเหล็กธรรมดา
“ถึงมันจะไม่เหลือความคมแล้ว แต่ก็สามารถใช้กำจัดก็อบลินได้ ใช้ฟาดมันซะ!”
ฉันโจมตีก็อบลินด้วยโล่จนทำให้คอของมันหักและตายลงไป
ฉันหยุดชั่วครู่เพื่อสำรวจพื้นที่ ศพก็อบลินหลายสิบศพเกลื่อนกลาด และดูเหมือนว่าจะไม่มีตัวที่บุกรุกไหลเข้ามาแล้ว
อารอนก็อาการไม่ค่อยดีเช่นกัน สิ่งกีดขวางได้พังทลายลงนานแล้ว ทำให้กลุ่มก็อบลินพุ่งเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ความเหนื่อยล้าปรากฏขึ้นบนใบหน้าเขาอย่างเห็นได้ชัด
“เจนน่า สลับกับอารอน”
"ได้!"
“แต่ผมยังไม่เหนื่อย…”
"อย่าดันทุรัง หลีกทางไป!"
เจนน่ากระโดดไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและกรีดคอของก็อบลิน
เลือดพุ่งออกมา ทำให้เสื้อผ้าของเจนน่าเปรอะเปื้อน แต่เธอก็ไม่ใส่ใจในขณะที่เธอยังคงกวัดแกว่งกริชต่อไป
“นายรีบไปพักซะอารอน”
“เอ่อ เข้าใจแล้วครับ…”
อารอนทรุดตัวลงกับพื้นและหอบหายใจ หอกของเขาเต็มไปด้วยเลือดไปถึงด้ามจับ
[12:35]
“เหลือเวลาอีกเพียงสามนาที ยื้อไว้ให้ได้อีกสามนาที!”
แม่ง 30 นาทีมันยาวนานขนาดนี้ได้ไงกัน
ตอนนี้ฉันค่อยๆ รู้สึกได้ถึงความเหนื่อยล้าที่คืบคลานเข้ามา แต่ฉันยังไม่สามารถที่จะเปลี่ยนตัวและพักได้ ฉันยังคงผลักและกระทืบไปที่ก็อบลินที่กำลังรุกเข้ามา
“อารอน สลับกับเจนน่า!”
อารอนลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว จับหอกแล้วพุ่งไปทางขวา
อารอนยังไม่ได้หยุดแม้แต่นาทีเดียว ก็อบลินเริ่มไต่กำแพงเข้ามาอีกครั้ง เจนน่าต้องออกมาเพื่อจัดการมัน
“หยุดปีนขึ้นมาได้แล้ว! ไอ้เจ้าตัวน่าหงุดหงิดพวกนี้!”
เจนน่าบ่นขณะที่เธอขึ้นลำธนู ลูกธนูในซองธนูของเธอถูกใช้หมดไปแล้วมากกว่าครึ่ง ถึงแม้เธอจะสามารถเก็บคืนบางส่วนได้ แต่ก็อาจจะมีหักหรือเสียหายไปด้วยในการต่อสู้
[11:22]
“เฮือก แฮ่ก แฮ่ก!”
ซีพยายามหายใจ ดวงตาของเขาเริ่มจะปิดลง
“แฮนสันเร็ว!”
"ได้ครับ!"
แฮนสันจับดาบและโล่ของเขา รีบเข้ามาเปลี่ยนซีที่ตอนนี้ผิวของเขาซีดมาก
“เจนน่า ช่วยแฮนสันด้วย”
"อะไรนะ? แต่ว่า…"
เจนน่าเหลือบมองที่หลังของเธอ
ฉันรู้ว่ามีลูกธนูเหลืออยู่ไม่มาก
“ถ้าพวกมันบุกเข้ามาได้ เราก็ตายอยู่ดี ยิงไปให้หมดเลย!”
“เข้าใจแล้ว!”
ชี้บ!
ลูกธนูแทงทะลุคอของก็อบลิน ก็อบลินชักกระตุกและกำมีดไว้ในมือที่สั่นเทา
แต่มีดของก็อบลินมันแทงเข้ามาที่ท้องของซี ขณะที่เขาพยายามสลับตัวกับแฮนสัน
“….!”
รูม่านตาของซีเบิกกว้าง
เสียงครวญครางที่ไม่สามารถเข้าใจได้หลุดรอดจากปากของเขา
ตุ๊บ
ซีทรุดตัวลง
เลือดสีแดงเข้มไหลออกมาจากแผลที่ท้องของเขา
[“ซี (★)” ตกอยู่ในภาวะวิกฤติ ชีวิตของเขาตกอยู่ในอันตราย!]
ฉันกัดฟันแน่น