บทที่ 36: ประเภทภารกิจ - จงเอาชีวิตรอดให้ได้ (2-1)
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 36: ประเภทภารกิจ - จงเอาชีวิตรอดให้ได้ (2-1)
“ก็อบลินหลายพันตัวเหรอ? ตาฝาดหรือเปล่าเจนน่า?”
“ฉันก็อยากให้ตัวเองตาฝาดเหมือนกันนั้นแหละ!”
“ตอนนี้ลงมาก่อนเถอะ”
หลังจากที่เจนน่าลงมา ฉันก็บอกสมาชิกปาร์ตี้ให้อยู่ใกล้ๆ
ฉันรู้ว่าต้องทำอะไรในสถานการณ์นี้ ฉันได้สังเกตและวิเคราะห์การต่อสู้นับพันครั้ง รวมถึงดูการเล่นเกมจากผู้เล่นคนอื่นด้วย
แม้ว่ามันอาจจะดูเป็นไปไม่ได้เลย แต่ก็มีกลยุทธ์ที่สามารถใช้ได้อยู่
ระดับความยากของภารกิจนี้สูงมาก
“พี่ ก็อบลินนับพันเลยเหรอ? แน่ใจหรือว่ามันไม่มีข้อผิดพลาดอะไร? พวกเราแค่ห้าคนจะทำอะไรได้…?”
"ไม่ต้องไปกลัว เราไม่จำเป็นต้องเผชิญหน้ากับพวกมัน ภารกิจนี้ไม่ใช่การฆ่ามันพวกมันให้หมด มันคือการเอาชีวิตรอด เราแค่ต้องเอาตัวรอดจนกว่าจะหมดเวลา”
“เราซ่อนไม่ได้เหรอครับ?”
“งั้นจะซ่อนที่ไหนล่ะ?”
ซีลุกขึ้นยืนทันทีและรีบวิ่งไปที่บ้านที่ว่างเปล่า
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็กลับมาด้วยสีหน้าขมขื่น
“เราไม่สามารถเข้าไปในอาคารได้เลย…”
“ไม่เพียงเท่านั้น เราไม่สามารถออกจากเมืองได้เช่นกัน เราต้องเผชิญหน้ากับพวกมันที่นี่ มันซ่อนตัวไม่ได้ มันคือเรื่องของความอดทน”
“พวกเราห้าคนกับกองทัพก็อบลินพันตัว…”
“ก่อนอื่น เราต้องหนีกันก่อน”
จัตุรัสไม่ใช่สถานที่หลบซ่อนที่ดี มีถนนทอดยาวไปทุกทิศทุกทาง และมีรอยแยกของซอกตึกให้เข้าไปมากมาย ถ้าเรามัวแต่ยืนอยู่ที่นั่นเราจะถูกล้อมและโดนฆ่าตายอย่างรวดเร็ว
“พวกมันได้กำหนดจุดเริ่มต้นไว้ล่วงหน้าแล้ว ทางเดินแคบๆ จะทำให้ก็อบลินเข้ามาได้ทีละตัวเท่านั้น”
“เราต้องยื้ออีกนานแค่ไหนครับ?”
“แค่ 10 นาที หากเราอดทนและผ่านไปได้ เราก็จะออกไปจากทีนี้ได้”
“แค่ 10 นาทีเหรอ! พอไหวอยู่ครับ!”
[30:00]
ที่จริงแล้วมันไม่ใช่อย่างที่ฉันพูดไปหรอก
“บัดซบจริง”
ตามหลักแล้ว ถ้าเจอภารกิจเอาชีวิตรอดในหอคอยชั้นแรกๆ โอกาสรอดชีวิตจะมีเพียง 9% เท่านั้น แม้ว่ามันอาจจะไม่ใช่เรื่องน่ากังวลมากนักในหอคอยระดับสูง แต่ภารกิจการเอาชีวิตรอดสำหรับฮีโร่ระดับต่ำๆมันคือ 'ชั้นที่ไว้ใช้สำหรับสังหารฮีโร่'
“ไม่ว่ายังไงเราก็จะต้องรอด”
เราเพิ่งมาแค่ชั้น 5 เท่านั้น
หากเราต้องตายที่นี่ ชื่อของนายท่านในหมู่นายท่านของฉันคงจะเป็นแค่ชื่อที่ตั้งมาเหลวไหลแน่
"วิ่ง! และหาพื้นที่ที่เราทั้งห้าคนสามารถยืนเป็นวงกลมได้ หนีลึกเข้าไปในเมืองเลย!”
"ครับ!"
หากสถานที่ที่เราถูกเรียกมานั้นอยู่ทางตอนใต้ของเมือง สภาพอาคารทางเหนือคงจะไม่ค่อยดีเท่าไร เพราะเจนน่าบอกว่าพวกก็อบลินกำลังเคลื่อนเข้ามาจากทางเหนือ
ดังนั้นอาคารทางตอนใต้จึงยังคงสภาพค่อนข้างสมบูรณ์
“เราอยู่ทางเท้าไม่ได้ เข้าไปในตรอกเถอะ”
จุดสำคัญของภารกิจนี้อยู่ที่การค้นหาฐานที่มั่นสำหรับการป้องกัน
เราเข้าไปในตรอกที่อยู่ติดกับถนนสายหลัก เส้นทางแคบลงพอให้คนเพียงคนเดียวผ่านไปได้สบายๆ
เราไม่สามารถทนรอความตายได้ ไม่นานเราก็ค้นพบพื้นที่ที่เหมาะสมสำหรับการป้องกัน
ตรอกแยกออกเป็นทางสามแพร่ง อาคารโดยรอบมันสูงเกินกว่าที่ศัตรูจะปีนเข้ามาได้ และไม่มีช่องเปิดหรือรอยแยกใดๆ เลย
“ไปทางนี้กันเถอะ”
แม้ว่าจะมีตึกและช่องทางรายล้อม แต่อาคารส่วนใหญ่ทรุดโทรม ทำให้พวกมันสามารถเจาะทะลุเข้ามาได้ง่าย และตอนนี้เวลาของเรากำลังจะหมดลง ดังนั้นการหาพื้นที่แคบๆ ที่มีทางเดินเดียวเปิดและปิดกั้นทุกด้านจึงดูเป็นไปได้ที่สุดในการเอาตัวรอดในสถานการณ์เช่นีน้
กร๊ากกกกกกก!
เสียงร้องของก็อบลินที่อยู่ห่างไกลดังมาถึงหูของเรา
"เอาล่ะ ฉันจะกำหนดตำแหน่งการยืนขอองเรา”
“ตำแหน่ง?”
“เส้นทางเข้าแคบแบบนี้ ต่อให้มีพันตัวมันก็เข้ามาพร้อมกันไม่ได้ พอมันเข้ามาเราจะจัดการกับก็อบลินทีละตัว ไม่ว่าจะเป็นหลักพันหรือหลักหมื่นก็ไม่ต้องกังวล ทำได้ไหม?”
“จะพยายามให้สุดฝีมือครับ!”
ซีตอบด้วยน้ำเสียงที่ดังหนักแน่น
ดีมาก เรามาลองดูกัน
“ฉันจะจัดการทางด้านซ้าย และอารอนจัดการทางด้านขวา”
"ครับพี่!"
“ซีและแฮนสัน ยันด้านหลังไว้ สลับกันสู้เมื่อนายคนใดคนหนึ่งหมดแรง อย่าฝืนตัวเองให้มากนัก ถ้าไม่ไหวถอยมาตั้งหลัก เข้าใจใช่ไหม?”
"ครับ!"
ฉันจะคอยจัดการทางซ้ายที่แคบที่สุด
อารอนจัดการทางขวาที่ค่อนข้างกว้างกว่า เนื่องจากเขาถือหอกเขาจึงต้องมีพื้นที่เพียงพอที่จะเหวี่ยงหอกได้
เจนน่าถามคำถาม
“แล้วฉันล่ะ?”
“เจนน่า เธอจะรออยู่ที่ตรงกลางทางแยก”
"เดี๋ยวนะ?"
“อย่ายิง จนกว่าฉันจะสั่งให้ยิง”
“ถ้ากังวลว่าฉันจะยิงโดนพวกเรา ฉันสาบานมันจะไม่เป็นอย่างนั้น ฉันมั่นใจในความสามารถของฉัน”
“นั่นไม่ใช่ปัญหา เหตุผลคือเราแค่ต้องเก็บลูกธนูไว้ใช้ยามฉุกเฉิน”
"เข้าใจแล้ว"
แม้ว่าเจนน่าจะไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้ แต่เธอก็พยักหน้าตอบรับ
“ตั้งใจฟังให้ดี ฉันจะบอกวิธี”
"ครับ!"
“ขั้นแรก หากพวกก็อบลินตายให้พยายามเคลื่อนศพก็อบลินไปข้างหน้าให้มากที่สุด สร้างศพพวกมันให้เป็นป้อมปราการชั่วคราวกับพวกเรา ยิ่งพื้นที่แคบลงเท่าไรก็ยิ่งดีเท่านั้น เข้าใจไหม?”
"รับทราบ!"
“หากเหนื่อย หมดแรง และทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วให้เรียกหาเจนน่า”
“นั่นหมายความว่าฉันควรจะยิงธนูเลยใช่ไหม?”
“ไม่ เธอต้องใช้กริชแทน พอหายเหนื่อยแล้วก็จะสลับกันอีกที”
“เอ่อ…”
“ถ้ามันจำเป็น ก็สามารถยิงธนูได้ แต่อย่าลืมเก็บลูกธนูกลับมาด้วย”
"เข้าใจแล้ว"
ที่บอกเจนน่าเก็บลูกธนูให้ เพราะเธอมีลูกธนูเพียง 20 ดอก
หากเราต้องเผชิญกับศัตรูนับพัน ก็จำเป็นต้องใช้มันเมื่อจำเป็นจริงๆ เท่านั้น
“จำไว้ว่า ถ้ามันหลุดเข้ามาได้แม้แต่ตัวเดียวเราตายหมดนี่แน่ ถ้าเราถูกล้อมจากทั้งสองด้านก็คงไม่มีทางรอดเช่นกัน”
“เราจะจำเรื่องนั้นไว้!”
“เอาล่ะ เริ่มกันเถอะ!”
“กร๊ากกกกกก”
เสียงคำรามของก็อบลินเริ่มดังก้อง
[30:00]
"30 นาที…"
เวลาในหอคอยนี้เหมือนกับเวลาจริงในโลก
ตัวจับเวลาจะเริ่มนับถอยหลังตอนที่ก็อบลินหาพวกเราเจอ
“รีบสร้างสิ่งกีดขวางก่อนที่ก็อบลินจะมาถึง!”
“ครับ!”
ฉันเอาหินและเศษไม้ไว้มากั้นไว้ด้านหน้า
