บทที่ 35: ประเภทภารกิจ - จงเอาชีวิตรอดให้ได้ (1-2)
บทที่ 35: ประเภทภารกิจ - จงเอาชีวิตรอดให้ได้ (1-2)
เวลาผ่านไป
ซีและแฮนสัน มีความมั่นใจมากกว่าเดิม พวกเขามุ่งมั่นการฝึกซ้อมและตอนนี้ก็คุ้นเคยกับรูปแบบการสู้มากขึ้น แม้ว่าเจนน่ากับฉันจะให้พวกเขาสู้เพียงสองคน แต่พวกเขาก็จัดการฮาร์ปี้และก็อบลินได้ค่อนข้างเชี่ยวชาญแล้ว
“วันนี้เราจะขึ้นไปชั้น 4 อีกแล้วเหรอ? ผมอยากเห็นสิ่งที่อยู่บนชั้นถัดไปแล้วอ่ะพี่”
ซีไล่นิ้วไปตามพื้นผิวของโล่ที่มีรอยจากการฝึกขณะที่เขาพูด
รอยแยกของมิติและเวลาถูกเปิดออกเช่นเคย เรายืนรออยู่ใกล้ๆ มัน ไม่ใช่แค่ฉันกับเจนน่าเท่านั้น แต่อารอน ซีและแฮนสันต่างก็ไม่แสดงอาการตื่นตระหนกอะไรออกมาอีกแล้ว
"ไอเซลล์"
[ค่ะ]
“วันนี้ชั้น 5 ใช่ไหม?”
[น่าจะใช่นะคะ!]
"จริงเหรอ? ชั้น 5 เหรอ?”
เจนน่ากระพริบตา ดวงตาของเธอสะท้อนความประหลาดใจออกมา
กระจกทางด้านซ้ายค่อยๆ เปล่งแสงสว่างออกมา
ฉันเตรียมตัวเองให้พร้อมสำหรับการต่อสู้ที่ใกล้เข้ามา
เป็นที่ว่ากันว่าชั้น 5 มีความท้าทายมากเมื่อเปรียบเทียบกับชั้นก่อนๆ นอกเหนือจากภารกิจและกับดักบางส่วนแล้ว ที่จริงมันก็สามารถผ่านได้โดยไม่ยากเกินไป เพราะฉันรู้เคล็ดลับทั้งหมดดี
“ครั้งนี้อะไรต่างๆ อาจจะแตกต่างกับที่เคยผ่านมา ถ้าจะทำตัวชิวฉันก็ไม่ว่าอะไร แต่ถ้าประมาทเกินไปอาจทำให้ตายได้ ดังนั้นห้ามประมาทโดยเด็ดขาด”
“รับทราบ!”
[ปีนหอคอยและกอบกู้โลก!]
[ดันเจี้ยนหลัก: ชั้นปัจจุบัน – 4]
ฉันปล่อยให้ตัวเองถูกห่อหุ้มด้วยแสงอันเจิดจ้า
และเมื่อฉันลืมตาขึ้นอีกครั้ง ก็พบว่าตัวเองอยู่ในพื้นที่ที่ไม่คุ้นเคย
มันเป็นพื้นที่ในเมือง ทิวทัศน์โดยรอบเต็มไปด้วยตึกร้าง บ้านเมืองเหล่านี้ถูกสร้างด้วยหิน
มันไม่ใช่คอนกรีตและซีเมนต์เหมือนที่ใช้สร้างในยุคสมัยใหม่ ถนนที่นี่ปูด้วยอิฐ อาคารยอดแหลมตรงกลางที่สูงตระหง่านได้ดึงดูดความสนใจของเรา
ฉันสำรวจสภาพแวดล้อมโดยรอบ
ไม่มีข้อความระบุรายละเอียดภารกิจของเรา เพราะนี้คือช่วงพักก่อนที่จะเริ่มต่อสู้
“พี่ ที่นี่ไม่มีสัตว์ประหลาดเลยซักตัวนะ…”
“ฉันรู้แล้ว”
ปกติแล้วทันทีที่เรามาถึง เราจะเผชิญหน้ากับศัตรูทันที แต่สถานการณ์ปัจจุบันแตกต่างออกไป เมืองนี้ดูไร้สิ่งมีชีวิต และไม่มีสัตว์ประหลาดใดๆ ปรากฏให้เห็น แม้แต่คนก็ไม่มีสักคนเดียว
“นี่ไม่ใช่ภารกิจปราบปราม”
ฉันถอนหายใจออกมาด้วยความผิดหวัง
“ทุกคน! มุ่งหน้าไปที่ใจกลางเมืองก่อนแล้วประเมินสถานการณ์รอบๆ เตรียมตัวให้พร้อม!”
สมาชิกปาร์ตี้ขยับและรับคำสั่งกันอย่างรวดเร็ว พวกเขายึดมั่นในที่ฝึกมาและทำการลาดตระเวนทันที
เราเดินเป็นเส้นตรงเส้นเดียว โดยมีฉันเป็นผู้นำ มีอารอนและเจนน่าอยู่ตรงกลาง ส่วนซีและแฮนสันอยู่ด้านหลังสุด
“หากพบเห็นสิ่งน่าสงสัยให้รายงานทันที”
“รับทราบ!”
เรามุ่งหน้าสู่ใจกลางเมืองอย่างระมัดระวัง
ฉันมองย้อนกลับไปที่กำแพงชั้นนอกที่ล้อมรอบเมือง เพื่อยืนยันให้มั่นใจว่าเราไม่ได้มาผิดทาง
เมื่อเราเดินลึกเข้าไปในเมือง สิ่งประหลาดก็เริ่มปรากฏ
“…”
สีหน้าของซีไม่ได้เปลี่ยนไป แต่เขากลับกลืนน้ำลายจนดังเฮือก
ประการแรก ไม่ใช่แค่สภาพอาคารที่ทรุดโทรม แต่ส่วนใหญ่มันถูกทำลายจนกลายเป็นซากปรักหักพังไปแล้ว เศษอิฐและไม้กีดขวางถนนเต็มไปหมด ทำให้เราต้องเดินเลี่ยงเป็นบางช่วง
ประการที่สองคือไม่มีผู้คนเลย
ที่นี่คือเมืองร้างที่เต็มไปด้วยบรรยากาศอันน่าขนลุก
“เอ่อ อา เหวออออ!”
“มีอะไรเหรอ?”
“พี่ ทะ-ทางนี้!”
ฉันเข้าไปหาแฮนสันที่กำลังเสียสติ
เขาชี้ไปทางด้านในของอาคารที่พังทลาย เมื่อเพ่งดูฉันเหลือบเห็นร่างที่สลัวๆและน่ากลัว
มันคือกะโหลกศีรษะมนุษย์
ฉันก้าวไปที่อาคาร
ฉันพยายามจะเข้าไป แต่สิ่งกีดขวางที่มองไม่เห็นขวางเส้นทางของฉันอยู่ แสดงให้เห็นว่าไม่มีทางเข้าไปได้เลย
“…”
“สถานที่นี้มันคืออะไรกัน? มีอาคารเต็มไปหมด แต่กลับไม่มีผู้คนอยู่เลย…”
ซีและแฮนสันก็มีสีหน้าที่ไม่สบายใจ
“ไปต่อกันเถอะ”
ถนนทอดยาวไปสู่ใจกลางเมือง
ทันใดนั้นใกล้กำแพงเมือง ฉันสังเกตเห็นคราบสีน้ำตาลเข้ม แม้ว่ามันจะแห้งกรังและบางเบา แต่ฉันก็ยังมองเห็นอยู่
“เป็นคราบเลือดสินะ”
เมื่อเราเข้าใกล้ใจกลางเมือง อาคารต่างๆ ก็ทรุดโทรมมากขึ้นเรื่อยๆ เศษซากจากโครงสร้างที่พังทลายและซากศพมนุษย์กระจัดกระจายเกลื่อนไปทั่วพื้นที่
เมืองนี้ถูกทำลายล้างไปแล้ว
เมื่อถึงจัตุรัสกลาง…
ฉากยังคงเหมือนเดิม อาคารที่พังทลายลงและไม่มีสัตว์ประหลาดหรือผู้คน ฉันสั่งให้ทุกคนนั่งลงรอ จากนั้นเจนน่าก็เดินเข้ามาหาฉัน
“นี่แตกต่างจากที่เราเคยพบมาก่อนเลยนะ”
“ที่ผ่านมานั่นเป็นเพียงการอุ่นเครื่องเท่านั้นแหละ”
ด่านบอสในแต่ละชั้นมีความแตกต่างกันอย่างมาก ทั้งในด้านขนาดและความซับซ้อน
“แล้วเมื่อไรศัตรูจะปรากฏตัว?”
“รอก่อนเถอะ ฉันกำลังดูรายละเอียดรอบๆ อยู่”
เมืองอันโดดเดี่ยวที่ไม่มีศัตรูหรือพันธมิตร
คราบเลือดและโครงกระดูกที่กระจัดกระจายอยู่ทั่ว
ข้อความแจ้งเตือนภารกิจยังคงไม่ปรากฏ
ฉันได้ข้อสรุปแล้ว
ฉันชี้ไปที่หอระฆังที่สภาพยังดีอยู่
“เจนน่าช่วยปีนขึ้นไปบนนั้นที”
"ปีนแล้วทำไงต่อ?"
“ไปให้สูงที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วดูว่าเห็นอะไรบ้าง”
“ได้เลย!”
เจนน่าเริ่มปีนขึ้นไปอย่างว่องไว ไม่นานเธอก็ปีนไปถึงจุดสูงสุด
“ฉันคิดว่านี่สูงสุดแล้วนะ!”
เจนน่าตะโกนมาจากด้านบน
"เห็นอะไรบ้างไหม?"
“ก็ อืม เมือง… และ…เดี๋ยวนะ”
การมองเห็นของเธอได้รับการพัฒนาด้วยทักษะ ‘ตาเหยี่ยว’
“เมือง…และ…?”
“…”
เจนน่าชะงักไป
“มีอะไรหรือเปล่าเจนน่า?”
อารอนตะโกนถามจากด้านล่าง
“เอ่อ มันคือเมือง…และก็ฉันหวังว่าฉันจะตาฝาดไปนะ”
'เธอมองไม่ผิดหรอก'
“เอาจริงเหรอเนี่ย? เราจะรอดไหม? เราจัดการมันได้งั้นเหรอ?”
“บอกเรามา เจนน่า!”
“มีฝูงก็อบลินอยู่นอกเมือง ดูเหมือนพวกมันจะมุ่งหน้ามาทางนี้”
“กี่ตัว?”
“…เป็นพัน”
“หา เธอพูดว่ายังไงนะ?”
“มีก็อบลินเป็นพันตัว…กำลังมุ่งหน้ามาที่เรา”
[คำเตือน!]
[ชั้น 5]
[ประเภทภารกิจ – เอาชีวิตรอด]
[เป้าหมาย – เอาตัวรอดจากฝูงศัตรูที่เข้ามา!]
[ก็อบลิน Lv.? 1846 ตัว ]