เด็กหนุ่มสามคนที่มารวมตัวกันที่นี่ได้แก่ ซี แฮนสันและดีก้า พวกเขาทั้งหมดอายุต่ำกว่ายี่สิบ เด็กหนุ่มเหล่านี้คงเคยได้ยินที่อารอนพูดกับฉัน และเริ่มเรียกฉันว่า "พี่" ตามด้วย

“เป็นเพราะระดับของฉันสูงกว่าน่ะ”

"ระดับเหรอครับ?"

“เดี๋ยวก็รู้เอง”

ทั้งสามคนอยู่ในระดับ 2

ความแตกต่างในด้านสถานะระหว่างฉันและพวกเขาคือ 7-8 จุด และเป็นช่องว่างระหว่างเด็กและผู้ใหญ่ด้วย

ทว่าถ้ามันเป็นเพียงความแตกต่างในด้านความแข็งแกร่งมันก็คงไม่ได้แตกต่างกันมาก ทว่าฉันเหนือกว่ามากในด้านความสามารถเพิ่มเติม เช่น การมองและความเร็วในการตอบสนอง อาจเป็นเพราะอิทธิพลของการฝึกอย่างหนัก

และเหนือสิ่งอื่นใดคือทักษะ

พลังที่ไม่รู้จักได้ชดเชยทักษะดาบที่ฉันแทบไม่เคยเรียนรู้มาก่อน สาเหตุทั้งหมดมาจากทักษะดาบที่ฉันได้เรียนรู้มา ฉันรู้สึกได้โดยสัญชาตญาณว่าต้องขยับดาบและโล่ รวมถึงขาและแขนของแบบไหนด้วย

“ไร้สาระเกินไปแล้ว”

หากเป็นโลก ไม่มีทางเลยที่ฉันจะแข็งแกร่งและชำนาญดาบได้มากขนาดนี้

ที่อีกด้านหนึ่งของสนามฝึก เจนน่ากำลังวิ่งพร้อมยิงธนูไปด้วย ทุกครั้งที่เธอยิงลูกธนู มันจะเจาะเป้าหมายที่อยู่ห่างออกไปมากกว่า 30 เมตร เจนน่าถึงระดับ 5 ในทักษะด้านการยิงธนูระดับต่ำแล้ว ทักษะการใช้กริชระดับต่ำของเธอก็ถึงระดับ 2 เช่นกัน

ตรงกันข้าม อารอนเขาไปถึงแค่ระดับ 2 ในทักษะหอกมาสักพักแล้ว ทั้งยังไม่มีความพัฒนาอะไรเลย แม้เขาเป็นคนแรกที่มาที่สนามฝึกและเป็นคนสุดท้ายที่กลับตลอดก็ตาม แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าทักษะใหม่จะปรากฏขึ้นให้เขาในทันที

เด็กหนุ่มทั้งสามที่อยู่ตรงหน้าฉันต่างมีทักษะการใช้ดาบในระดับ 1

เด็กพวกนี้มีสภาพเหมือนถั่วงอกเหี่ยวเฉาเมื่อมาถึงในครั้งแรก แต่ตอนนี้พวกเขากำลังแกว่งอาวุธเหมือนเกิดมาพร้อมกับพวกมัน อาจเป็นเพราะพวกเขาอายุใกล้เคียงกัน พวกเขาจึงเข้ากันได้ดี พวกเขาเริ่มเรียกกันและกันว่า พี่ชาย น้องชาย และยังดูสามัคคีกันดีอีกด้วย

อีกสองคนที่เหลือยังไม่มาที่สนามฝึกซ้อม ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังพยายามหาทางหนี

ฉันอยากจะพูดอีกครั้งว่ามันเป็นความพยายามที่ไร้ประโยชน์

แต่ฉันไม่สนใจหรอก

ไม่กี่วันต่อมา ก็มีการอัญเชิญ 10 ครั้งอีกรอบ

คราวนี้ฉันอยู่เฉยๆ อารอนและเด็กหนุ่มทั้งสามคนจัดการเรื่องนี้แทนฉัน โดยเฉพาะอารอนที่อาสาเข้าร่วมต่อสู้ในครั้งแรก ทำให้เราลดการสูญเสียอย่างมาก มีผู้เสียชีวิตเพียงคนเดียวในระหว่างกระบวนการ 'คัดแยก'

“คนเริ่มเยอะแล้ว”

เจนน่าพูดขณะกินขนม

มันเป็นขนมแท่งที่ทำโดยการทำจากน้ำตาล โคลอี้ทำสิ่งนี้ให้เจนน่าที่ต้องการของว่าง

ฉันกำลังนั่งพิงโซฟา

ตอนนี้ฉันเริ่มคุ้นเคยกับการอยู่ห้องพักกลางแล้ว ฉันเลยไม่คิดจะไปที่ห้องของฉัน

เจนน่าเคี้ยวและกลืนขนมที่เหลือแล้วพูดว่า “อ้าว ทำไมนายท่านไม่ขึ้นไปที่ชั้น 5 สักทีล่ะ? เป็นเวลานานแล้วนะที่เราอยู่แค่ชั้น 4”

ฉันคิดไว้แล้วว่าคำถามนี้จะเกิดขึ้น

เป็นเวลานานแล้วตั้งแต่เราผ่านชั้น 4 ซึ่งเป็นพื้นที่ที่มีฮาร์ปี้และก็อบลิน จนถึงตอนนี้ปาร์ตี้หลักประกอบไปด้วยฉัน เจนน่า และอารอนที่เพิ่งจะเคลียร์ชั้น 4 เท่านั้น ส่วนกลุ่มที่เหลือยังเพิ่งเคยขึ้นไปแค่ชั้น 1 หรือ 2

“ไม่มีทางที่เราจะขึ้นไปตอนนี้ได้”

ความยากจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วใน 5 ชั้น เพราะมันมีบอสอยู่

ถ้านายท่านไรก็ได้ ไปค้นข้อมูลมา เขาคงจะรู้ว่าการส่งเราไปที่ชั้น 5 แบบนี้เป็นการกระทำที่อันตรายมาก เราขาดทั้งทักษะและอุปกรณ์ ไม่ต้องพูดถึงจำนวนคนเลย

“เราต้องการสมาชิกอีกสองคน”

ปาร์ตี้สามารถมีสมาชิกได้สูงสุดห้าคน

คนที่เข้ามาร่วมกับเราน่าจะเป็นเด็กหนุ่มสองในสามคนที่ตอนนี้ดูเหมือนพวกเขาจะปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว บางทีอาจเป็นเพราะพวกเขายังเด็กอยู่ พวกเขาจึงแสดงความกระตือรือร้นออกมามาก ซีถึงขั้นพูดด้วยรอยยิ้มว่าชีวิตแบบนี้ดีกว่าการทำฟาร์มหรือการล่าสัตว์เสียอีก

ไว้มาดูกันว่าเขาจะคิดอย่างนั้นอีกไหมในอนาคต

บทช่วยสอนของพิกมีอัพจบลงแล้ว แต่การสอนในเชิงปฏิบัติยังไม่เสร็จสิ้น

วันนี้อารอนบอกกับผู้มาใหม่ว่าถ้าพวกเขายังตั้งสติไม่ได้และไม่แข็งแกร่งพอ พวกเขาไม่สามารถอยู่รอดได้อย่างแน่นอน

ถ้าขึ้นไปถึงชั้น 4 นั้น นั่นแหละจะเป็นจุดที่นรกเริ่มต้น

หลังจากนั้นมันจะยากลำบากขนาดไหนน่ะเหรอ? จะมีผู้เสียชีวิตอีกกี่คนในการต่อสู้ภายภาคหน้า แม้ว่าจะฝึกฝนซ้ำแล้วซ้ำเล่าที่สนามฝึก…ฉันก็ไม่สามารถรับประกันได้ 100% ว่าจะรอดเหมือนกัน

ต่ำกว่าชั้น 10 มีประเภทด่านและกับดักนับไม่ถ้วนที่ทำให้มีอัตราความสำเร็จต่ำ เช่น ภารกิจเอาชีวิตรอด

แต่ฉันคงไม่จำเป็นต้องบอกเจนน่าถึงเรื่องนี้หรอก

ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด