บทที่ 29: การวางรากฐานให้มั่นคง (3-2)
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 29: การวางรากฐานให้มั่นคง (3-2)
“ในที่สุดก็สามารถบอกลามันฝรั่งที่กินมาหลายวันได้แล้วใช่ไหม?”
“ถ้ามีโรงอาหาร อะไรๆ ก็อาจจะดีขึ้นนิดหน่อยแหละมั้ง”
มันคงจะไม่เปลี่ยนแปลงมาก แต่ก็ดีกว่าเดิม
"เย้"
เจนน่ากระโดดไปมาด้วยความดีใจและตื่นเต้น อารอนเองก็ดูเหมือนจะอารมณ์ดีเช่นกัน
สิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นถือได้ว่าเป็นรางวัลสำหรับชัยชนะของพวกเขา
“ถ้าเราสู้ให้มากกว่านี้ เราจะได้กินอาหารราคาแพงด้วยไหม?”
“ก็อาจจะ”
“ฉันขอสเต็กที่ดีที่สุด!”
“ฉันขอไก่งวงแล้วกัน!”
ใบหน้าของทั้งสองดูสดใสขึ้นมาก
ในทางกลับกัน ฉันยังคงนิ่งและสงบ เมื่อเห็นว่าฉันไม่แสดงท่าทีอะไรออกมา พวกเขาก็เริ่มสังเกตปฏิกิริยาของฉัน
อารอนพูดขึ้น
“มีข่าวร้ายอะไรเหรอครับ?”
“จำไว้นะ หากสิ่งใดที่ดูเหมือนไร้ประโยชน์สำหรับนายท่าน สิ่งนั้นจะถูกทิ้ง เข้าใจใช่ไหม?”
พวกเขาพยักหน้า
“อย่าลืมล่ะ”
“เราจะจำเรื่องนั้นไว้ครับ!”
“ฉันก็จะจำไว้ และตั้งใจฝึกให้หนักขึ้นเหมือนกัน!”
“อีกไม่นานฮีโร่ระดับ 3 ดาวคงจะเริ่มออกมากันแล้ว”
อาจจะมี 4 ดาวหรือบางทีอาจเป็น 5 ดาวด้วยซ้ำ
ขณะนี้เรายังรับหน้าที่เป็นแนวหน้า แต่นั่นเป็นเพราะมีฮีโร่ไม่เพียงพอ และมันสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลาขึ้นอยู่กับสถานการณ์
ฉันมองไปที่ปุ่มการอัญเชิญ
ประตูการอัญเชิญพร้อมเปิดอยู่เสมอ
แม้แต่ตอนนี้
และตอนนั้นเอง
[นายท่าน เริ่มการอัญเชิญต่อเนื่อง 10 ครั้ง ตื่นเต้นจังที่ได้เห็นว่าฮีโร่คนไหนจะปรากฏออกมา!]
เจนน่าที่สังเกตที่ประตูอัญเชิญที่กำลังเปิดออกมา
“โอ๊ะ เปิดแล้ว”
“ดูเหมือนว่าเราในตอนนี้คงได้เวลาต้อนรับแขกแล้ว”
มันยังไม่ใช่การอัญเชิญโดยใช้อัญมณี
มันเป็นการอัญเชิญทั่วไปโดยใช้ทองคำ
[ตั๊ก ตั๊ก ตู๊ด ตู๊ด ]
[ชริ้ง!]
[ทั่วไป!]
“นายท่าน 'ไรก็ได้' …”
[ทั่วไป!]
“นายท่าน 'ไรก็ได้' …”
หลังจากนั้นไม่นาน ชายและหญิงสิบคนก็เริ่มเดินออกมาไปที่จัตุรัส
ตอนนี้หลังจากเห็นปรากฏการณ์นี้เกิดขึ้นมากกว่าสองครั้ง มันก็ดูไม่แปลกอีกต่อไป
พวกเขาสังเกตเห็นเราขณะที่เดินไปรอบๆ จัตุรัส ชายคนหนึ่งที่หัวเกรียนเดินเข้ามาหาเรา
“พะ พวกคุณเป็นใคร? คุณพาเรามาที่นี่เหรอ?”
ท่าทางของพวกเขาวิตกกังวล เสียงของเขาสั่น
ปฏิกิริยาทั้งหมดเหมือนกัน
เจนน่าพูดด้วยน้ำเสียงขมขื่น
“มันไม่ใช่เรา คนที่ชื่อนายท่านต่างหากที่อัญเชิญพวกคุณมา”
“นายท่าน? ใครคือคนนั้น? นักเวทย์เหรอ?”
"ทำนองนั้น"
“แล้วคุณเป็นใคร? ทำไมเราถึงมาที่นี่ได้? ส่งเรากลับที…”
"ใจเย็นๆ หน่อจะได้ไหม?"
ฉันถูขมับของฉัน
พอได้ยินเรื่องเดียวกันหลายครั้งที่ต้องพูดซ้ำแล้ว มันก็ทำให้ฉันปวดหัวยิ่ง
“ไหงทำเหมือนรำคาญเรามากขนาดนั้นกัน? แค่บอกเรามาว่าใครพาเรามาที่นี่!”
“ฉันไม่คิดจะอธิบายให้ฟังหรอก พูดไปพวกนายก็ไม่เชื่ออยู่แล้ว ค้นหาคำตอบด้วยตัวเองเถอะ ไว้พวกนายรอดกลับมาฉันจะเล่าให้ฟังเอง”
“กำลังพูดถึงอะไร! นายคือใคร…”
“ฉันบอกว่าให้เงียบไง”
ฉันปลดดาบออกจากฝัก ใบหน้าของชายคนนั้นแข็งทื่อเมื่อเห็นมัน
พวกเขาไม่มีอาวุธ ในขณะที่เราติดอาวุธด้วยดาบ โล่ คันธนู และหอก ครบมือ ชายคนนั้นจึงไม่พูดอะไรต่อไปอีก
ฉันไม่ใช่คนที่มีความเห็นอกเห็นใจเหมือนพระเยซูหรือพระพุทธเจ้าหรอกนะ
“พี่…”
อารอนดูลำบากใจเล็กน้อยเมื่อมองมาที่ฉัน
“กำลังคิดว่าทำไมฉันไม่ไปพยายามโน้มน้าวพวกเขาสินะ? จะให้บอกพวกเขาว่าพวกเขาต้องต่อสู้กับสัตว์ประหลาดเพื่อเอาชีวิตรอดใช่ไหม? แล้วนายคิดว่าพวกเขาจะเชื่อไหมล่ะ?”
พวกเขาคงต้องสัมผัสกับมันเอง
พวกเขาจะต้องรู้เรื่องนี้ด้วยตนเอง แม้ว่าพวกเขาจะไม่ชอบก็ตาม
[ยินดีต้อนรับสู่หอคอย ไอ้พวกเศษสวะ!]
ไอเซลล์ปรากฏตัวและกอดอกของเธอ ดูเหมือนว่าเธอกำลังพยายามข่มขู่พวกที่มาใหม่
มันน่าตลกสำหรับฉันมาก แต่ไม่ใช่สำหรับพวกเขา
"ใครกัน?"
[จงเงียบและตั้งใจฟัง หากแกทุกคนเอาแต่พึมพำและพึมพำจะต้องเสียใจ]
ฝูงชนเงียบลง
ไอเซลล์ดูพอใจแล้วจึงเงยหน้าขึ้นแล้วพูด
[มีใครในนี้เคยเป็นช่างไม้บ้างไหม?”]
ชายหนุ่มที่มีรูปร่างหน้าตาธรรมดายกมือขึ้น
[นายไปที่นั่น]
ชายหนุ่มขยับไปทางซ้ายอย่างเงียบ ๆ
[ต่อไป ใครเคยเป็นช่างตีเหล็กบ้าง?]
คราวนี้ไม่มีใครยกมือขึ้น
ไอเซลล์เลียริมฝีปากของเธอเบาๆ และพูดเป็นครั้งสุดท้าย
[ใครเคยเป็นแม่ครัวบ้าง]
“ฉะ ฉัน ฉันทำอาหารได้!”
ชายวัยกลางคนที่เพิ่งพูดกับเรายกมือขึ้น
[นายก็ไปทางนั้นเหมือนกัน]
ชายคนนั้นเดินไปที่ที่ช่างไม้อยู่
"เธอกำลังทำอะไร?" เจนน่าสงสัย
“เธอกำลังแบ่งหน้าที่ ห้องอาหารต้องการคนทำอาหาร โรงตีเหล็กก็ต้องการช่างตีเหล็ก นั้นเป็นเพราะมีการสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกขึ้นมาใหม่เลยต้องใช้คนที่เหมาะสมกับหน้าที่”
ฉันอดไม่ได้ที่จะนึกถึง ไลล์ ที่ถูกอัญเชิญมาครั้งแรก เขาเป็นหัวหน้าช่างไม้เลยนะ หากเขาถูกอัญเชิญมาในครั้งนี้ เขาอาจจะได้เข้าไปทำหน้าที่ในโรงงานช่างไม้แล้วก็ได้
ในสถานการณ์ตอนนี้ มันก็เหมือนกับการตัดสินใจเลือกเป็นทหารก่อนต้องไปจับใบดำใบแดง
หากมีพรสวรรค์ในการทำอาหาร ก็จะกลายเป็นแม่ครัว หากมีความสามารถในการขับรถ ก็จะกลายเป็นคนขับรถ ในทำนองเดียวกัน ไอเซลล์ซึ่งได้รับคำสั่งจากนายท่านจึงกำลังแบ่งหน้าที่อยู่
“ฮ่าฮ่า ขอให้โชคดีนะ”
ฉันมองไปที่ทุกคนและพูดขึ้นมาอย่างเงียบๆ
เมื่อช่างไม้และแม่ครัวโดนคัดเลือกไปแล้ว ก็มีคนที่เหลืออยู่ตอนนี้ทั้งหมดแปดคน
[เริ่มสร้างปาร์ตี้]
“ลากและวางฮีโร่ของคุณ!”
“'ซี (★)' เข้าร่วม 'ปาร์ตี้ 2'!”
“'แฮนสัน(★)' เข้าร่วม 'ปาร์ตี้ 2' …”
“'จอห์น(★)' เข้าร่วม 'ปาร์ตี้ 2' …”
[จงเปิดออกรอยแยกของมิติและเวลา!]
ไอเซลล์พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
หากไม่มีความสามารถพิเศษอะไร
ที่เหลือก็จำเป็น้ตองใช้ร่างกายที่มีอยู่ให้เกิดประโยชน์