บทที่ 28: การวางรากฐานให้มั่นคง (3-1)
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 28: การวางรากฐานให้มั่นคง (3-1)
ฉันกลับมาผ่านรอยแยกของมิติและเวลา ฉันเช็ดเลือดบนดาบของฉันอย่างรวดเร็ว
“ในที่สุดก็จบลงแล้ว”
“อุ๊กกก…!”
อารอนล้มลง เริ่มอ้วกออกมา ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ ทั้งตัวของเขาเย็นเหยียบ และมือที่จับหอกก็สั่นเทา
"ไหวไหม?"
“ผ ผม…ไหว…”
เจนน่าตบหลังอารอนเบาๆ หลังจากที่อารอนสงบลงแล้ว เราก็เดินออกไปที่จัตุรัส ขณะที่ประตูปิดลง อารอนที่ดวงตาสั่นเทามองไปที่ทางเข้าที่ปิดสนิทของห้องหลอมรวม
“จะเกิดอะไรขึ้นกับผมเหรอ?”
"ฉันไม่รู้"
จริงๆ แล้วอารอนไม่ได้มีส่วนร่วมมากนักในการต่อสู้ครั้งล่าสุด เขามีบทบาทในการปกป้องเจนน่ารวมกับฉัน แต่ส่วนใหญ่แล้วเขาก็แค่แทงหรือเหวี่ยงหอกอย่างไร้จุดหมาย
ถึงกระนั้นก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย
[บันทึก'แอรอน(★)'เป็นฮีโร่ตัวโปรด]
“นายจะไม่เป็นไรแล้ว”
“จะ จริงเหรอครับ?”
“ไม่เห็นเหรอ? ประตูไม่เปิด”
"ผมยังมีชีวิตอยู่! ผ-ผมยังมีชีวิตอยู่ ทำได้ ผมทำได้แล้ว!”
อารอนคุกเข่าลง ยกมือทั้งสองข้างขึ้นอย่างคนได้รับชัยชนะ
[ลงทะเบียน 'ดาบยาวปราณีตอย่างดี(C-)' เป็นอุปกรณ์พิเศษของ 'ฮาน(★)']
[ลงทะเบียน 'โล่เหล็กทนทาน(C)' เป็นอุปกรณ์พิเศษของ 'ฮาน(★)']
[ลงทะเบียน 'ธนูเล็กสมดุล(C)' เป็นอุปกรณ์พิเศษของ 'เจนน่า(★)' ]
[ลงทะเบียนอุปกรณ์พิเศษ 'หอกยาวแหลม(C-)' เป็นอุปกรณ์พิเศษของ 'อารอน(★)']
“ทำไมคลังอาวุธถึงไม่เปิด? เราไม่ต้องคืนอาวุธเหรอ?”
เจนน่าถาม
ฉันได้รับข้อความแจ้งว่ามีการลงทะเบียนอุปกรณ์พิเศษแล้ว อุปกรณ์พิเศษหมายถึงระบบที่เชื่อมโยงอาวุธเฉพาะตัวของฮีโร่ ไม่มีใครสามารถใช้อาวุธที่ลงทะเบียนไว้แล้วได้นอกจากฮีโร่ที่ได้รับมอบ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องเก็บไว้ในคลังอาวุธ
“นายท่านต้องการให้เราเก็บพวกมันไว้กับตัว”
“เราไม่จำเป็นต้องคืนพวกมันเหรอ? สุดยอดเลย! นั่นหมายความว่าฉันสามารถฝึกฝนด้วยธนูนี้แทนการใช้ธนูฝึกแล้วสินะ!”
ดวงตาของเจนน่าเป็นประกาย ขณะที่ฉันพยักหน้า เธอก็สวมกอดคันธนู
อาวุธไม้ที่มีอยู่ในสนามฝึกซ้อม มีน้ำหนักและขนาดแตกต่างจากอาวุธจริงที่เราใช้ มันคงจะดีกว่ามากถ้าทำความคุ้นเคยกับอาวุธที่เราจะใช้ในการต่อสู้จริง
“เรากลับเลยได้ไหม? ดูเหมือนว่าวันนี้จะจบลงแล้วนะ”
"มันยังไม่จบ รออีกหน่อย”
แม้ว่าห้องหลอมรวม และคลังอาวุธจะถูกปิด แต่แสงสว่างบนท้องฟ้าก็ไม่จางหายไป ฉันเดินช้าๆ ไปยังมุมหนึ่งของจัตุรัสแล้วนั่งลง
“พี่รอด้วย! รอผมด้วย!” อารอนตะโกน
ฉันมองเขา จากนั้นเจนน่าก็พูดว่า
“…พาเขาไปด้วยเถอะ”
เจนน่าลากอารอนที่กำลังทำท่าทางแปลกๆ ขณะคุกเข่าลง
[ตึ้ง ! คุณต้องการซื้อแพ็คเกจใหม่ในราคา 65,000 วอนหรือไม่]
[ใช่ (เลือก) / ไม่ใช่]
หน้าจอโฮโลแกรมปรากฏขึ้นพร้อมกับของที่บรรจุอัญมณีสีน้ำเงินและเหรียญทอง
[แพ็คเกจใหม่ ข้อเสนอพิเศษครั้งเดียวสำหรับนายท่านคนใหม่!]
[5,000 อัญมณีและ 300,000 ทองในราคาเพียง 65,000 วอน!]
[จำนวนเงินนี้จะถูกเพิ่มลงในบิลค่าโทรศัพท์ของคุณในเดือนถัดไป คุณแน่ใจหรือไม่ว่าต้องการดำเนินการชำระเงินต่อ?]
[ใช่ (เลือก) / ไม่ใช่]
[กรุณากรอกรหัสผ่านการชำระเงินของคุณ]
[ ]
[กำลังโหลด…]
[ชำระเงินเรียบร้อยแล้ว!]
[ใบเสร็จจัดส่งทางอีเมล โปรดตรวจสอบ!]
“นายท่านทำอะไรอยู่เหรอ? ทำไมถึงยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นกันล่ะ?”
“เขาคงใช้เงินทำอะไรบางอย่าง”
"เงิน?"
“เมื่อวันก่อนเธอไม่ได้บอกเหรอว่าเบื่อการกินมันฝรั่ง รอดูสิ่งที่จะเกิดขึ้นเถอะ”
พูดง่ายๆ ก็คือพิกมีอัพเป็นเกมแนวอัตโนมัติ
มันแตกต่างจากเกมมือถืออื่นๆ ที่ให้อัญมณีสำหรับทำภารกิจให้สำเร็จ หรือจัดกิจกรรมที่มีการแจกอัญมณีบ่อยๆ แต่พิกมีอัพมีการแจกน้อยมาก แม้ว่าอาจมีกิจกรรมที่แจกเยอะสำหรับนายท่านหน้าใหม่หรืออะไรแบบนั้น แต่ในความเป็นจริง พวกเขามอบอัญมณีให้นายท่านทั้งหมดแค่ 1,000 อัญมณีในช่วงเวลาสิบวัน แม้จะมีอัญมณีถึง 1,000 เม็ด แต่นายท่านก็ทำอะไรได้ไม่มาก เพราะนายท่านคงจะใช้ทั้งหมดไปกับการสุ่มกาชาแบบใช้อัญมณี หรือการก่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกพื้นฐานสองแห่งได้เพียงเท่านั้น
วิธีการได้อัญมณี ซึ่งเป็นสกุลเงินในพิกมีอัพนั้นจึงมีทางเลือกอยู่จำกัด
“อย่างที่ฉันคิดไว้ เขากำลังคิดที่จะใช้เงินสินะ”
เขากำลังสนุกกับมัน
ปฏิกิริยาที่ของเหล่าฮีโร่และการต่อสู้ที่สมจริง แน่นอนว่าสำหรับนายท่านไรก็ได้นั้นคงรู้สึกเหมือนว่าเขากำลังควบคุมมนุษย์จริงๆ
ตัวตนนิสัยของเขาเริ่มแสดงออกมาทีละน้อย
ประการแรก เวลาเข้าสู่ระบบของเขาได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว เป็นไปได้ว่าเขาอาจะเป็นพนักงานออฟฟิศที่มีการกำหนดเวลาเลิกงานไว้ชัดเจน ตอนนี้มันแตกต่างจากตอนที่เขาเริ่มเล่นครั้งแรก เขาเริ่มทำการขยายสิ่งอำนวยความสะดวกอย่างต่อเนื่อง และวันนี้เขายังใช้ฟังก์ชันของอุปกรณ์พิเศษที่ไม่สามารถรู้ได้จากคำแนะนำที่มีให้ในเกม มีความเป็นไปได้สูงมากที่เขาคงกำลังค้นหากลยุทธ์ในเว็บไซต์ที่ของเกมพิกมีอัพ
“ถ้าเขาอ่านกลยุทธ์ เขาคงจะรู้ว่าจะใช้อัญมณี 5,000 เม็ดเหล่านั้นควรใช้กับที่ไหนบ้าง”
[ก่อสร้าง สิ่งอำนวยความสะดวก กรุณาเลือกประเภทสิ่งอำนวยความสะดวกที่ต้องการ]
[เลือก 'หอพัก Lv.1' คุณต้องการขยายอาคารนี้หรือไม่]
[ใช่ (เลือก) / ไม่ใช่]
“หอพักถึงระดับ 2 แล้ว การจำกัดจำนวนฮีโร่ที่คุณสามารถมีได้ถูกขยายเพิ่มขึ้น”
[คุณได้เลือก 'ห้องอาหาร' ซึ่งเป็นอาคารย่อยของ 'หอพัก' คุณต้องการสร้างมันหรือไม่?]
[ใช่ (เลือก) / ไม่ใช่]
จัตุรัสสั่นสะเทือน
เนื่องจากแรงสั่นสะเทือนที่ไม่คาดคิด อารอนและเจนน่าจึงเริ่มตื่นตระหนก ฉันมุ่งความสนใจไปที่หน้าต่างที่ปรากฏอย่างรวดเร็ว
[คุณได้เลือก 'โรงไม้' ซึ่งเป็นอาคารย่อยของ 'คลังอาวุธ' คุณต้องการสร้างมันหรือไม่?]
['โรงแปรรูปเหล็ก' ซึ่งเป็นอาคารในย่อยของ 'คลังอาวุธ'...]
[ ‘สนามฝึกซ้อม Lv.1’…]
[ห้องอาหารเสร็จสมบูรณ์แล้ว! อาหารคุณภาพดีจะถูกมอบให้กับฮีโร่]
[โรงไม้เสร็จสมบูรณ์! ค่าโบนัสจะถูกมอบให้สำหรับการประดิษฐ์อุปกรณ์]
[โรงแปรรูปเหล็กเสร็จสมบูรณ์! ค่าโบนัสจะถูกมอบให้สำหรับการประดิษฐ์อุปกรณ์]
[อาคารย่อยสามแห่งของคลังอาวุธ : โรงตีเหล็ก โรงไม้ และโรงแปรรูปเหล็ก ได้ถูกรวมเข้าด้วยกันเพื่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกใหม่ 'โรงงานประดิษฐ์อาวุธ'!]
[สนามฝึกซ้อมถึงระดับ 2 แล้ว! ประสิทธิภาพการฝึกฝนของฮีโร่จะเพิ่มขึ้น]
[ยอดเยี่ยม!]
[จากการขยายตัวของสิ่งอำนวยความสะดวก จัตุรัสจึงพัฒนาเป็นระดับ 2 เช่นกัน!]
สิ่งของต่างๆ ที่ถูกปิดกั้นไว้ก่อนหน้านี้ปรากฏขึ้นในจตุรัส
ม้านั่งทำจากไม้ กระถางดอกไม้เล็กๆ พร้อมดอกไม้ที่กำลังบาน และน้ำพุ บรรยากาศที่แห้งแล้งก่อนหน้านี้มีชีวิตชีวาขึ้นมาเล็กน้อย
แน่นอนว่า เจนน่าและอารอนต่างก็ประหลาดใจจนอ้าปากค้าง
ฉันสรุปสถานการณ์ปัจจุบันและอธิบายสั้นๆ
ทั้งสองรู้อยู่แล้วว่าสถานที่แห่งนี้ถูกปกครองโดยผู้ที่ถูกเรียกว่านายท่าน
“ยิ่งขึ้นไปชั้นบนเท่าไหร่ ห้องรอก็จะยิ่งดีขึ้นเหรอ?”
“นายท่านเป็นจอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ใช่ไหม? มัน เป็นไปได้ไง….”
จอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่เหรอ?
บางทีการเรียกแบบนี้ก็อาจถูกต้องแล้วก็ได้
