บทที่ 16: หากต้องการมีชีวิตรอด จงโต้คลื่นที่ซัดเข้ามาให้ดี (1-1)
บทที่ 16: หากต้องการมีชีวิตรอด จงโต้คลื่นที่ซัดเข้ามาให้ดี (1-1)
เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันเดินออกมาที่จัตุรัส
ทั่วทั้งจัตุรัสเต็มไปด้วยความเงียบสงบ อากาศเย็นสบาย
ไม่มีใครอยู่ในจัตุรัสเลยแม้แต่คนเดียว
'เจนน่าหายไปไหน?'
หลังจากเห็นว่าเจนน่าเดินเข้าไปที่หอพัก ฉันก็เดินตามเธอไป แต่ไม่พบเธอ ฉันจึงยอมแพ้ที่จะตามหาและมานั่งรอที่โซฟา
ซึ่งมันไม่ใช่เตียง
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลัก ปัญหาคือเธอหายไปไหนไม่รู้
ค่ายฝึกเปิดแล้ว หากฉันได้ฝึกจิตใจในสัปดาห์ที่ผ่านมา ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะฝึกฝนร่างกายแล้ว เมื่อคิดได้เช่นนี้ ฉันจึงเดินเข้าไปในค่ายฝึก
[ค่ายฝึก Lv.1]
ขนาดประมาณ 50 พย็อง (หน่วยวัดเกาหลี เท่ากับ 41.32 ตารางวา)
หุ่นไล่กาที่ทำจากฟางตั้งอยู่แทบทุกที่ ที่ชั้นวางตรงมุมลานนั้นมีอาวุธฝึกซ้อมหลายชนิด เช่น ดาบไม้ หอก และโล่ นอกจากนั้นมันว่างเปล่า แต่มันเป็นเพียงค่ายฝึกระดับ 1 มีให้เท่านี้ก็น่าประทับใจแล้ว
ฉันเริ่มวิ่งไปรอบๆค่ายฝึก
หายใจเข้าเบาๆ สองครั้ง และหายใจออกลึกๆ หนึ่งครั้ง
มันเป็นเทคนิคง่ายๆ ที่ฉันได้เรียนรู้ในค่ายทหาร ฉันวิ่งแบบนั้นเป็นเวลา 10 นาที
วิ่งด้วยความเร็วสม่ำเสมอ น่องของฉันจะได้ไม่เจ็บและไม่รู้สึกขาดห้วงอากาศหายใจ
ฉันเปิดหน้าต่างสถานะ
[ ฮาน อิสลัต (★) Lv. 5 (ประสบการณ์ 44/50)]
[คลาส: เริ่มต้น]
[ความแข็งแกร่ง: 15/15]
[สติปัญญา: 15/15]
[แรงกาย: 15/15]
[ความว่องไว: 15/15]
[ทักษะ: ไม่มี]
น่าสังเวชจริง
ฉันขมวดคิ้ว ประสบการณ์เพิ่มขึ้นแค่ 4 เองเหรอ ? ทำไมค่าสติปัญญาถึงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ? มันเป็นค่าสถานะที่ไม่มีประโยชน์ทางกายภาพเลยนะ
แต่ถึงกระนั้นก็เถอะ ชัดเจนว่าร่างกายของฉันในโลกแห่งพิกมีอัพนี้ เหนือกว่าร่างกายของฉันบนโลกจริงๆ อาจจะเพราะว่าหลังจากออกจากกองทัพ ฉันแทบจะไม่ได้ออกกำลังกายเลย และฉันก็เดินอยู่แค่ไม่กี่ก้าว ขึ้นบันไดก็ไม่กี่ขั้น เพราะฉันขับรถและขึ้นลิฟต์เอาอย่างเดียว
ฉันนี้แหละคือตัวอย่างของคนสมัยใหม่ที่ขาดการออกกำลังกาย
แต่ตอนนี้ฉันกลับรู้สึกเหมือนได้กลับไปเป็นทหารอีกครั้งไม่มีผิด
เพื่อการต่อสู้ เพื่อการเป็นฮีโร่ชั้นยอด
“โลกพิกมีอัพนี้แตกต่างจากโลกปกติ”
ราเมนบนชั้นและน้ำส้มในตู้เย็นจะถูกเติมให้เต็มตลอด สามารถกินและดื่มได้มากเท่าที่ต้องการ เมื่อเปิดลิ้นชักหรือตู้เสื้อผ้าหลังจากที่เราคิดถึงของอะไรบางอย่าง ของที่คิดก็จะปรากฏขึ้น แต่แน่นอนว่าไม่มี K-2S หรือ AK-47 อะไรทำนองนั้นหรอกนะ
สิ่งที่จะได้คือของใช้ในชีวิตประจำวันเช่น เสื้อผ้า ดินสอ และกระดาษชำระ
หลังจากวิ่งได้ประมาณ 30 นาที ร่างกายของฉันก็รู้สึกปรับตัวได้แล้ว ฉันจึงเริ่มวิดพื้นทันที
ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว
บางครั้งก็มีฮีโร่ที่แสดงความสามารถในการต่อสู้ที่แตกต่างจากฮีโร่คนอื่นๆ แม้ว่าจะอยู่ในระดับเดียวกันก็ตาม
มีสิ่งหนึ่งที่พวกเขานั้นเหมือนกัน
พวกเขาไม่ละเลยการฝึกทักษะด้านร่างกาย
ฉันไม่รู้เลยในตอนที่เล่นเกมว่าพวกฮีโร่ที่มีจะฝึกฝนตลอด แม้ค่าสถานะและระดับของพวกเขาจะไม่เพิ่มขึ้น แต่การฝึกก็ช่วยขัดเกลาในเรื่องของการเรียนรู้ เพิ่มทักษะสติปัญญาและทักษะทั่วไปได้ ดังนั้นฉันจึงเคยได้แต่สงสัยว่าทำไมพวกเขาถึงฝึกฝนอย่างหนักในค่ายฝึกซ้อม จนฉันได้อัพเกรดสิ่งอำนวยความสะดวกในค่ายเพราะฉันคิดว่ามันน่าชื่นชมดีที่ตัวละครในเกมทุ่มเทกับการฝึก
เมื่อมองย้อนกลับไปในอดีต ก็ดูเหมือนว่าพวกเขาคงจะไม่ใช่แค่ตัวละครในเกม
ซึ่งด้วยความพยายามของพวกเขา ก็ทำให้ได้รับผลตอบแทนอย่างดีกลับคืนมา พอเมื่อระดับเพิ่มขึ้น พวกเขาก็จะค่อยๆ โดดเด่นขึ้นไปอีก
ฉันนิยามว่ามันคือ "ระเบียบแห่งการฝึก"
ว่ากันว่าการสร้างอาคารสูงย่อมต้องมีรากฐานที่มั่นคง
ฮีโร่ 1 ดาวเริ่มต้นด้วยค่าสถานะพื้นฐาน 10 ความแข็งแกร่ง 10 ความฉลาด 10 แรงกาย 10 ความคล่องตัว 10
ไม่ว่าจะเป็นหญิงวัยกลางคนที่ได้ทานอาหารอย่างดีหรือคุณปู่ที่ทำงานข้ามวันข้ามคืน ความสามารถทางกายภาพของพวกเขาก็จะเท่าเดิม แต่ผลลัพธ์จะแตกต่างออกไปตามตัวคน
“ข้อแรก สภาพจิตใจ”
ฮีโร่ที่ตกอยู่ในความกลัวหรือตื่นตระหนกได้ง่ายไม่คุ้มกับความพยายามในการฝึกร่างกายอย่างหนัก
ความสามารถในการสงบสติอารมณ์ในทุกสถานการณ์ และหาหนทางสู่ชัยชนะนั้นคือสิ่งที่จำเป็นต้องมี
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม “ตรรกะการต่อสู้” ถึงได้รับการยอมรับว่าเป็นทักษะติดตัวระดับ S
“ข้อสอง ทักษะ”
เกณฑ์ที่สองในการแยกฮีโร่ที่เปรียบเสมือนเพชรที่ยังไม่เจียระไนออกจากฮีโร่คนอื่นนั้นคือทักษะ
ฮีโร่บางคนเก่งในการใช้ดาบ ในขณะที่บางคนเก่งในการใช้หอก ฮีโร่มีความสามารถที่แตกต่างกันในด้านทักษะการใช้อาวุธ โดยปกติแล้วฮีโร่ที่มีอันดับสูงจะถูกอัญเชิญมาพร้อมกับพรสวรรค์ที่ได้รับพัฒนาแล้ว แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีฮีโร่ที่มีอันดับต่ำกว่าที่มีทักษะแบบนี้ถูกซ่อนไว้ และตัวนายท่านจำเป็นต้องช่วยพวกเขาค้นหาพรสวรรค์ที่ซ่อนเร้นอยู่
ฉันเองก็ยังไม่รู้ทักษะของตัวเอง แต่ในอนาคตฉันคงมีโอกาสในการค้นหามันอีกมากมาย ฉันคิดว่าคงจะไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้สักพักหนึ่ง
“ข้อสาม ปัจจัยกายภาพ”
นั่นคือสิ่งที่ฉันกำลังทำอยู่ตอนนี้ยังไงล่ะ
สรุปได้ว่า
สภาพจิตใจ
ทักษะ
ร่างกาย
เมื่อองค์ประกอบทั้ง 3 อย่างนี้มารวมกัน ฉันจะได้มีศักยภาพที่สามารถจะแข่งขันกับฮีโร่ระดับ 5 ดาวได้
ฉันรู้จากประสบการณ์ที่เล่นเกมนี้มาช้านาน ฮีโร่พวกนั้นมันแทบไม่ต่างกับสัตว์ประหลาดเลยจริงๆ
เมื่อพวกเขามีความคิดที่จะทำหรือพัฒนาตัวเองแล้ว ก็ไม่มีอะไรหยุดยั้งพวกเขาได้
"นายกำลังทำอะไรอยู่เหรอ?"
ฉันได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมา
ฉันหยุดวิดพื้นและลุกขึ้นยืน ขณะที่ฉันมองไปที่ทางเข้าค่ายฝึก เจนน่า หญิงสาวที่มีผมสีแดงที่มัดผมอยู่ตอนนี้ก็กำลังมองมาที่ฉัน
ฉันตอบไปว่า “ฉันกำลังฝึกเพื่อฆ่าไอ้พวกนั้นไง ทำไม มีอะไร?”
“ทำไมน้ำเสียงของนายแข็งกร้าวขนาดนี้? พูดดีๆ ก็ได้ ฉันอุตส่าห์ตามหานายตั้งแต่เช้าเลยนะ”
เจนน่าบ่นเมื่อเธอเข้ามาในค่ายฝึก หลังจากนั้นเธอก็หยิบธนูและลูกธนูมาขึ้นลำเพื่อเตรียมยิง
“ฉันคิดมาทั้งคืนแล้วว่าจะเอาไงต่อจากนี้ ที่เราไม่สามารถออกจากที่นี่ได้เป็นเรื่องจริงใช่ไหม?”
ฉันไม่ได้ตอบอะไรเธอไป
เจนน่าเริ่มตั้งท่าแล้วดึงสายธนู
“ให้ฉันเข้าร่วมด้วยเถอะ ฉันไม่เป็นภาระนายหรอก”
"เธอทำอะไรได้บ้าง?"
“ถึงเราจะไม่ค่อยสนิทกัน แต่ฉันจะบอกให้รู้นะ เห็นแบบนี้แต่ฉันก็ยิงธนูเก่งพอตัว พ่อของฉันเป็นนายพราน เพราะงั้นการยิงธนูจึงเป็นงานอดิเรกของฉันเลย”
เจนน่าถือยิงธนูพร้อมกับยิงออกไปอย่างรวดเร็ว ด้วยเสียงที่แผ่วเบา ลูกธนูก็พุ่งชนหุ่นซ้อมที่อยู่ห่างออกไป 10 เมตร
“ตอนนี้ต่อให้ฉันบ่นหรือว่าร้องไห้ไปก็คงไม่มีประโยชน์ นายรู้วิธีเอาชีวิตรอดจากที่นี่ใช่ไหม?”
“เมื่อวันก่อนคือการต่อสู้ครั้งแรกของเธอใช่ไหม?”
"ใช่ เพราะตามปกติฉันอยู่แต่ที่บ้าน”
“เธอยิงธนูเก่งแค่ไหน?”
“งั้นๆ แหละมั้ง”
จากนั้นเจนน่าจึงยิงธนูออกไปอีก
มันเข้าเป้าหุ่นตัวเดียวกัน และเข้าตรงจุดเดิมด้วย
'หน้าต่างสถานะ'
[เจนน่า คิไร (★) ระดับ 2 (ค่าประสบการณ์ 5/20)]
[อาชีพ: ผู้เริ่มต้น]
[ความแข็งแกร่ง: 11/11]
[สติปัญญา: 10/10]
[แรงกาย: 11/11]
[ความว่องไว: 12/12]
[ทักษะ: การยิงธนูระดับต่ำ (Lv.1)]
อัตราการเติบโตต่ำกว่าปกติ จากค่าที่ลงในสติปัญญาก็เปลี่ยนเป็นความว่องไวเพิ่มขึ้น 2 แต้ม นอกจากนี้เธอยังมีทักษะติดตัวที่มีอยู่แล้วสำหรับฮีโร่ระดับ 1 ดาว
ในบรรดาสามคนที่ออกไป เธอเป็นคนเดียวที่กลับมาได้
มันเป็นการต่อสู้ครั้งแรกของเธอ แม้ว่าเธอจะกลัวขนาดไหน แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้ต่อความตื่นกลัวและยังสามารถยิงก็อบลินได้สำเร็จโดยไม่มีความลังเลใดๆ ดูแล้วเธอคงมีเป้าหมายที่ชัดเจนและรู้ว่าจะต้องทำอะไรต่อไป
'เพชรในตมชัดๆ'
ฉันนึกถึงการต่อสู้เมื่อวานนี้ มีคนสามคนวิ่งหนีไปแม้ว่าจะมีอาวุธในมือพวกเขาก็ตาม แล้วถ้าในอนาคตเธอกลายเป็นคนขี้ขลาดเหมือนกันล่ะ? ฉันจะสามารถเคลียร์ด่านต่อไปตามลำพังหรือเปล่า?
แต่ตอนนี้เขาจำเป็นต้องเอาตัวรอดก่อน
ฉันจึงตอบเธอไปว่า “ได้ ฉันจะช่วยเธอเอง”
“ฝากด้วยนะ”
เจนน่ายิ้มและยื่นมือออกไป
ฉันจับมือเธอ
['เจนน่า (★)' รู้สึกดีต่อ 'ฮาน (★)']
[เปิดใช้งานโบนัสความสนิทสนมแล้ว]
[คำแนะนำ : จะได้รับโบนัสค่าสถานะเมื่อสร้างปาร์ตี้กับฮีโร่ฝ่ายที่มีความสนิทสนมต่อกัน]
“พ่อฉันเคยบอกไว้ว่าถ้าอยากมีชีวิตรอดก็ต้องโต้คลื่นที่ซัดเข้ามาให้ดี”
"เขาพูดถูก"
“เขาเป็นพ่อที่ดีเลยใช่ไหมล่ะ?”