1155 - ดินแดนยมโลก
1155 - ดินแดนยมโลก
“ขัดเกลาโดมเต๋าสวรรค์เพื่อทำลายร่างกายและวิญญาณของเขาซะ!”ราชาบรรพชนสือเตี้ยนตะโกนเบาๆ และเป็นผู้นำในการคายแก่นแท้ต้นกำเนิดเซียนออกมาจากปาก คนอื่นๆ ก็ปฏิบัติตามนางเพื่อทำลายล้างเจียงไท่ซูจากระยะไกล
พวกเขาไม่ต้องการเสี่ยงอีกต่อไป และต้องการสังหารราชาสวรรค์ด้วยวิธีที่ปลอดภัยที่สุด โดยใช้แก่นแท้เซียนขัดเกลาอีกฝ่ายให้ตายอย่างช้าๆ
ภายใต้ลำแสงที่พุ่งขึ้นมา ร่างกายของพวกเขาเปล่งประกายเจิดจ้าราวกับเปลวไฟที่โหมกระหน่ำ แต่ละคนยิงแสงศักดิ์สิทธิ์ออกไปข้างหน้าเพื่อสร้างเป็นโดมขนาดเล็กในการปิดผนึกราชาสวรรค์ไว้
ภายใต้การกระทำทั้งหมดนี้ราชาสวรรค์ยังคงนั่งดีดกู่ฉินด้วยความสงบสุข มือทั้งสองข้างของเขาเคลื่อนไหวในจังหวะที่กลมกลืนกับธรรมชาติ เสียงเพลงแผ่วแผ่วนั้นค่อยค่อยก้องกังวานขึ้นเรื่อยเรื่อยและทำให้ท้องฟ้าสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
“ปัง!”
พลังศักดิ์สิทธิ์สีทองพุ่งออกไปเจาะโดมเต๋าสวรรค์เหมือนกระบี่ศักดิ์สิทธิ์เล่มใหญ่ การกระทำนี้ทำให้ราชาบรรพชนนับสิบคนสีหน้าเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรง
“ไม่ต้องกังวล เขาต้องจ่ายในราคาเหมาะสมเช่นกัน หลังจากนี้เราก็แค่เผาผลาญพลังชีวิตของเขาไปเรื่อยเรื่อยก็พอ!”
ราชาบรรพชนคนหนึ่งตะโกนอย่างตื่นเต้น เพราะเขาเห็นเลือดอีกหยดไหลออกมาจากมุมปากของราชาสวรรค์
ในขณะนี้ราชาบรรพชนหลายคนเริ่มซ่อมแซมโดมเต๋าสวรรค์ด้วยแก่นแท้เซียนของพวกเขา ในขณะที่กระบี่ศักดิ์สิทธิ์ของราชาสวรรค์ก็ฟาดฟันทำลายโดมนั้นอย่างต่อเนื่อง
ผู้บ่มเพาะเผ่าพันธุ์มนุษย์เต็มไปด้วยความกังวล หากสถานการณ์ยังคงเป็นเช่นนี้ต่อไป เกรงว่าราชาสวรรค์ของพวกเขาอาจจะต้องกลับคืนสู่เต๋าผู้ยิ่งใหญ่จากอาการบาดเจ็บที่กำเริบขึ้น
“ฆ่า!”
ราชาบรรพชนมากกว่าสิบคนคำราม และแก่นแท้เซียนที่พวกเขาปลดปล่อยออกมาก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อยๆ พวกมันกลายเป็นทะเลแห่งความ ศักดิ์สิทธิ์ที่บีบรัดเข้าหาราชาสวรรค์มากขึ้นเรื่อยๆ
“ปัง ปัง...”
ภายในโดมสีทองที่บีบรัดเข้ามาราชาสวรรค์เคลื่อนไหวนิ้วทั้งสองมือด้วยความเร็วที่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ในเวลาเดียวกันกระบี่สวรรค์หลายร้อยเล่มก็เริ่มฟาดฟันเข้าหาโดมศักดิ์สิทธิ์อย่างบ้าคลั่ง
แก่นแท้เซียนเหล่านั้นถูกฟาดฟันจนเกิดประกายไฟสาดสองออกไปทุกทิศทาง
“เฉียง”
เสียงที่เปรียบเสมือนมีดกรีดเข้าไปในใจของทุกคนทำให้ พวกเขาสัมผัสได้ถึงความคมกล้าของใบมีดสวรรค์ได้อย่างชัดเจน
“อา...”
ราชาบรรพชนคนหนึ่งร้องลั่น ร่างครึ่งหนึ่งของเขาถูกกระแทกจากระลอกคลื่นสีทองที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าจนบินคว้างออกไปในแนวราบและวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ก็ถูกทำลายไปพร้อมกัน
“แม้กระทั่งแบบนี้เจ้าก็ยังฆ่าคนได้!” ราชาบรรพชนคนอื่นๆ ตกใจ เป็นอย่างมาก
ปากของราชาสวรรค์มีเลือดไหลทะลักออกมาไม่หยุด และเขาได้จ่ายราคาอันหนักหน่วงเพื่อทำลายกรงขังนี้
แน่นอนว่าเขาจะไม่หยุดอยู่แค่นั้น เขาดึงสายกูฉินอย่างแรง และปลดปล่อยระลอกคลื่นสีทองที่แม้แต่ผู้บ่มเพาะธรรมดาก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนพุ่งไปข้างหน้า
“ปุ๊!”
ราชาบรรพชนคนหนึ่งถูกละลอกคลื่นสีทองนี้ทะลวงผ่านกะโหลกศีรษะและทำให้ร่างของเขาล้มลงบนพื้นโดยไม่อาจดิ้นรนได้แม้แต่น้อย
“ฆ่าเขาซะ เขาทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว” คนที่เหลือตะโกนเสียงดัง
ในเวลาเดียวกัน ราชาบรรพชนสือเตี้ยนที่จ้องมองด้วยสายตาเย็นชาจากด้านข้างในที่สุดก็ลงมือแล้ว ทวนมังกรสีแดงเลือดของนางดึงดูดสายฟ้าจากสรวงสวรรค์อย่างบ้าคลั่ง
จากนั้นนางก็ทิ่มแทงอาวุธครึ่งก้าวเต๋าสุดขั้วให้พุ่งเข้าหาราชาสวรรค์ที่นั่งอยู่ด้านล่างด้วยความเร็วไม่แตกต่างจากสายฟ้า
ทวนมังกรสีแดงดุจเลือดกำลังลุกโชนอย่างแรง และเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ที่ไร้ขอบเขตก็เผาผลาญความว่างเปล่าจนทำให้เกิดรอยแยกของมิติสีดำปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า
การโจมตีครั้งนี้รวดเร็วมาก ไม่ต้องพูดถึงพลังทำลายล้างของทวนมังกร เพียงแค่รอยแยกมิติสีดำนี้ก็สามารถฉีกกระชากร่างของสิ่งมีชีวิตอมตะออกจากกันได้อย่างง่ายดาย!
อย่างไรก็ตามในช่วงเวลาวิกฤตนั้น สายกู่ฉินในมือของราชาสวรรค์ก็ส่งเสียงคำรามดังก้อง
“เจิ้ง”
มังกรสีแดงเลือดที่พันอยู่รอบตัวทวนได้ส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธ คลื่นเสียงของมันเพียงพอที่จะสั่นสะเทือนทั้งสวรรค์พิภพ
โครม!
ภายใต้เสียงระเบิดที่ดังสนั่นหวั่นไหวปลายของคมทวนมังกรได้แทงทะลุไหล่ขวาของราชาสวรรค์ ในขณะเดียวกันเสียงกู่ฉินที่ระเบิดออกมานั้นได้บดขยี้อาวุธครึ่งก้าวเต๋าสุดขั้วชิ้นนี้ให้แหลกสลายกลายเป็นเพียงฝุ่นผงที่กระจายไปทั่วท้องฟ้า
ในระยะไกลราชาบรรพชนสือเตี้ยนร่างกายสั่นสะท้านอย่างรุนแรง และเนื้อหนังทุกตารางนิ้วของนางก็มีรอยแตกมากมายปรากฏขึ้น นางกระอักเลือดออกมาเต็มปากแล้วถอยหลังกลับไปสองสามก้าว
“นี่คือร่างราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ที่บรรลุการเป็นเซียนด้วยความสำเร็จอันยิ่งใหญ่!”
นางกรีดร้องด้วยความตกใจและรัศมีแห่งความบ้าคลั่งที่ล้นออกมาก็โหมกระหน่ำอย่างรุนแรง
ความเงียบกระจายไปทั่วสนามรบ ราชาบรรพชนสือเตี้ยน แข็งแกร่งมากเพียงใดทุกคนต่างรู้ดี ถึงอย่างนั้นนางก็ไม่มีปัญญาเอาชนะราชาสวรรค์ของเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสได้
“ฆ่าเขาซะ อย่าให้โอกาสเขาหลุดออกจากกรงขัง หากโอกาสนี้ล่วงเลยไปเขาจะกลายเป็นภัยพิบัติของเผ่าพันธุ์โบราณอย่างไม่สิ้นสุด!” ราชาบรรพชนไท่หมิงตะโกนอย่างเร่งร้อน
สงครามเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ราชาบรรพชนเหล่านี้ก้าวไปข้างหน้าและเปิดการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขาโดยไม่คิดจะเปิดโอกาสให้ราชาสวรรค์สามารถฟื้นฟูตัวเองได้
“อา…”
ราชาสวรรค์คำรามด้วยความโกรธนิ้วของเขาบรรเลงอย่างคล่องแคล่วและทำให้บทเพลงศักดิ์สิทธิ์คำรามขึ้นสู่ท้องฟ้า
ราชาบรรพชนอีกคนหนึ่งถูกสังหารอย่างโหดร้าย ในขณะที่ราชาสวรรค์ก็กระอักเลือดคำใหญ่และทำให้ชุดสีขาวของเขาถูกย้อมไปด้วยโลหิตสีแดงฉาน
“ข้าควรทำอย่างไรดี?”
เย่ฟ่านทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาต้องการใช้อาวุธเต๋าสุดขั้วอย่างหม้ออสูรกลืนสวรรค์โจมตีช่วยเหลือราชาสวรรค์ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป
“เก้าดินแดนยมโลกจงปรากฏขึ้น!”
ทันใดนั้นราชาบรรพชนไท่หมิงก็คำรามเสียงต่ำ พร้อมกับอัญเชิญภาพธรรมของทวีปขนาดใหญ่เก้าแห่งให้ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า
“เจ้าบรรลุความสำเร็จนี้ตั้งแต่เมื่อใด?”
ราชาบรรพชนสือเตี้ยนรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก อย่างไรก็ตามนางรู้ดีว่านี่ไม่ใช่เวลากล่าวเรื่องไร้สาระ นางเร่งเร้าพลังศักดิ์สิทธิ์ของตัวเองอีกครั้งก่อนจะพุ่งไปข้างหน้าเพื่อร่วมโจมตีผสานกับราชาบรรพชนคนอื่นๆ
ทวีปอันกว้างใหญ่ของดินแดนยมโลกปกคลุมไปด้วยหมอกสีดำแต่ยังพอจะเห็นได้ว่าพวกมันเป็นดินแดนแห้งแล้งที่เต็มไปด้วยหญ้าสีเหลืองและทะเลทรายสุดลูกหูลูกตา
“พลังของดินแดนยมโลกลึกล้ำและไม่อาจจินตนาการได้ มันไม่มีทางที่ข้าฝึกฝนได้สำเร็จต่อให้ใช้เวลาหลายพันปีก็ตาม และนี่เป็นเพียงความสำเร็จเบื้องต้นเท่านั้น!” ราชาบรรพชนไท่หมิงกล่าว
ในขณะนี้ราชาบรรพชนของเผ่าพันธุ์โบราณเหลืออยู่เพียงสิบคน เท่านั้น
อย่างไรก็ตามภายใต้อาการบาดเจ็บที่เกิดขึ้นกับราชาสวรรค์ ต่อให้จำนวนคนของพวกเขาเหลือไม่ถึงครึ่ง แต่สถานการณ์ของกลุ่มราชาบรรพชนยังดูเหมือนจะได้เปรียบราชาสวรรค์อยู่เล็กน้อย
“เฉียง”
แสงศักดิ์สิทธิ์สีทองที่ถูกยิงออกมาจากกู่ฉินเปล่งประกายเจิดจ้า ราชาสวรรค์เจียงไท่ซูขยับมือของเขาอีกครั้งพร้อมกับกระตุ้นบทเพลงศักดิ์สิทธิ์ให้ส่งเสียงคำรามดังก้องสวรรค์พิภพ!
บูม!
ในครั้งนี้การโจมตีของราชาสวรรค์ค่อนข้างแตกต่างไปจากเดิมอย่างมากเพราะ บทเพลงศักดิ์สิทธิ์ของเค้าในตอนนี้ไม่ได้มีท่วงทำนองที่ไพเราะอีกต่อไปแต่เสียงของมันคล้ายกับเสียงระเบิดของสายฟ้ามากกว่า
“อา…”
ภายใต้เสียงระเบิดนี้ราชาบรรพชนสองคนส่งเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดก่อนที่ศรีษะของพวกเขาจะถูกบดขยี้จนแหลกละเอียด และร่างของราชาบรรพชนทั้งสองคนก็ตกลงมาที่ระเบียงตงเทียนราวกับเศษขยะ
ในเวลาเดียวกันหลังจากที่เสียงคำรามของบทเพลงศักดิ์สิทธิ์ดังขึ้นอีกครั้ง แม้แต่ดินแดนยมโลกทั้งเก้าทวีปที่ถูกอัญเชิญออกมาก็ยังเกิดแรงสั่นสะเทือนกระเพื่อมไปทั่วและมีท่าทีว่าจะจมหายไปในความว่างเปล่าอีกครั้ง
“ช่วยข้าเร็ว!”
ราชาบรรพชนไท่หมิง คำรามด้วยความกลัวพร้อมกับเร่งเร้าพลังพลังศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดเพื่ออัญเชิญดินแดนยมโลกให้ปรากฏตัวออกมาให้ได้
……