บทที่ 101 เชลล์ไม้เท้าเหล็ก
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 101 เชลล์ไม้เท้าเหล็ก
ทันใดนั้น ก็ได้มีเสียงดังไล่หลังขึ้นมา
เมื่อโจรปล้นธนาคารหันศีรษะ พวกเขาก็พบชายเอเชียรูปร่างใหญ่สูง ตัวเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ มีรอยแผลเป็นยาวที่ด้านซ้ายของใบหน้ากำลังมองมาที่พวกเขา
ทั้งสองมองหน้ากันอย่างเงียบๆ โจรที่มีรอยสักยกปืนกลในมือของเขาขึ้นมา "แกควรจะดีใจที่เราไม่ได้ขับรถชนแก หุบปากซะถ้าไม่อยากจบลงตรงนี้"
ภัยคุกคามที่แสนร้ายแรงนี้แน่นอนว่าไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเชลล์เลย
ด้วยความที่เป็นร่างแยก แม้ว่าโจรธนาคารจะยิงมา มันก็ไม่ส่งผลกระทบอะไรต่อไรอันที่อยู่ในร้านขายของเก่า
เชลล์ไม่สนใจคำขู่ของอีกฝ่าย เขาเอื้อมมือเข้าไปดึงไม้เหล็กที่มีรูปร่างผิดปกติออกมาจากรถขายอาหาร เมื่อเขาวางปลายลงบนพื้น มันก็ส่งเสียงทื่อและหนักหน่วงขึ้น
"จะทำอย่างงี้งั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นฉันก็คงไม่จำเป็นต้องสุภาพอีกต่อไปแล้ว" เชลล์ถือไม้เท้าเหล็ก มองไปที่ทั้งสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขาและพูดด้วยใบหน้านิ่งสงบ
"อะไรวะ?"
ก่อนที่โจรปล้นธนาคารสองคนจะเข้าใจว่าคำพูดของเชลล์สื่อถึงอะไร พวกเขาก็เห็นไม้เหล็กหนักในมือของอีกฝ่ายพุ่งเข้าหาพวกเขาอย่างกะทันหัน
"แกตาย!"
เมื่อเห็นชายที่ปรากฏตัวขึ้นจากที่ไหนก็ไม่รู้พุ่งเข้าหาพวกเขาอย่างไม่กลัวความตาย สีหน้าของโจรที่มีรอยสักก็เปลี่ยนไป เขายกปืนในมือขึ้นและยิงไปที่ร่างนั้นทันที
เสียงปืนดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทำให้คนเดินถนนที่สับสนอยู่อีกฟากหนึ่งของถนนต่างตกใจ
เมื่อเห็นทั้งสองฝ่ายกำลังต่อสู้กันอย่างกะทันหัน วัยรุ่นสวมหน้ากากก็รู้สึกสับสนเช่นกัน เขาพร้อมที่จะจัดการกับโจรพวกนี้แล้ว เหตุใดทั้งสองจึงหันไปสนใจคนอื่นแทน?
เมื่อเผชิญกับอำนาจการยิงอันทรงพลังจากโจรปล้นธนาคาร เชลล์ก็ไม่ได้หลบหลีกไปไหนเลย เขายกไม้เท้าเหล็กขึ้นหมุนมันในมืออย่างรวดเร็วและป้องกันกระสุน ในเวลาต่อมา ไม้เท้าเหล็กของเชลล์ก็ดูเหมือนว่ามันจะกลายเป็นโล่ที่ผ่านไม่ได้และกระเด้งกระสุนออกไปจนหมด
[เชลล์] เป็นคนที่ได้รับการจัดอันดับให้เป็นการ์ดระดับ D โดยระบบ แม้ว่าความสามารถส่วนใหญ่ของเขาจะมุ่งไปที่การทำอาหาร แต่เขาก็ไม่ได้ขาดเหลือทักษะการต่อสู้ ชื่อของเขาได้ถูกขนานนามว่าเป็น 'ไม้เท้าเหล็กเซลล์' โดยระบบ
แต่อย่าเชียวว่าตัวเขามาจากเรื่อง 'ยอดกุ๊กแดนมังกร' ทักษะของเชลล์กับไม้เท้าเหล็กของเขาถูกรวมเข้ากับทักษะการทำอาหารของเขา
ในฐานะปรมาจารย์ติ่มซำ เขาควรจะพกไม้นวดแป้งมากกว่า เพียงแค่ยามนี้เขาใช้ไม้เท้าเหล็กยาวมาแทนก็เท่านั้น
เมื่อป้องกันกระสุนได้แล้ว เชลล์ก็ยังคงเดินไปหาชายทั้งสอง
"นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิด!"
[คะแนนชื่อเสียงจากโจรปล้นธนาคาร + 0.05]
[คะแนนชื่อเสียงจากโจรปล้นธนาคาร + 0.05]
[คะแนนชื่อเสียงจากปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ +75]
ในระยะไกล วัยรุ่นสวมหน้ากาก ไม่สิ เจ้าหนุ่มแมงมุมกำลังมองดูฉากการต่อสู้ที่ไม่ธรรมดาตรงหน้าเขา ปากของเขาอ้าค้างด้วยความตกตะลึง
แม้ว่าเขาจะได้รับความสามารถเหมือนแมงมุมตั้งแต่เขาถูกแมงมุมกัมมันตรังสีกัด... แต่เขาคงไม่สามารถเหวี่ยงไม้เท้าเหล็กไปรอบๆ และป้องกันกระสุนได้เหมือนชายร่างใหญ่คนนั้นอย่างแน่นอน
'ว่าแล้วเชียว...'
ในร้านขายของเก่า ไรอันสังเกตเห็นชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอระบบและก็ได้พยักหน้าทันที
เมื่อไรอันเห็นชายหนุ่มสวมหน้ากาก เขาก็เดาตัวตนของอีกฝ่ายได้คร่าวๆ แล้ว แม้ว่าชุดคลุมสีแดงพร้อมหน้ากากถักจะดูทำมาหยาบๆ มาก แต่สีแดงและสีน้ำเงินก็เป็นเหมือนคำใบ้ที่ชัดเจนถึงตัวตนของเขา
เห็นได้ชัดว่าเขาคือปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ สไปเดอร์แมนที่กำลังจะโด่งดัง
ทว่าเมื่อพิจารณาจากชุดหยาบๆ และลักษณะของอีกฝ่าย ไรอันคาดเดาว่าอีกฝ่ายน่าจะเป็นสไปเดอร์แมนที่เพิ่งได้รับความสามารถมา คงยังอยู่ในช่วงเริ่มต้นของอาชีพซูเปอร์ฮีโร่ของเขาสินะ
ไรอันเริ่มคิดว่าไอ้หนุ่มแมงมุมคนนี้อยู่ในช่วงเวลาไหนของเรื่อง
อีกด้านหนึ่ง เชลล์ก็เดินเข้าไปหาโจรปล้นธนาคารทั้งสองพร้อมกับไม้เท้าเหล็กที่อยู่ในมือของเขา ภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของพวกเขา ไม้เท้าเหล็กได้ถูกเหวี่ยงมาที่พวกเขาและเกิดเสียงแตกหักของกระดูกขึ้นอย่างดัง โจรปล้นธนาคารทั้งสองล้มลงกับพื้นทันที
"นี่คุณฆ่าพวกเขางั้นเหรอ?"
เมื่อมองไปที่ชายสองคนที่ล้มลงกับพื้นในท่าที่บิดเบี้ยว แมงมุมหนุ่มก็อดไม่ได้ที่จะถามออกมา
“ไม่” เชลล์ส่ายศีรษะและเหลือบมองหน้ากากหยาบๆ ของปีเตอร์ "ฉันรั้งแรงไว้แล้ว พวกเขาอาจต้องไปโรงพยาบาล แต่พวกเขาไม่ตาย"
"แต่นั่นดูเจ็บปวดมากเลยนะ" ปีเตอร์มองไปที่โจรปล้นธนาคารทั้งสองคนแล้วมองกลับไปที่ไม้เท้าเหล็กในมือของเชลล์ ดูเหมือนว่ามันจะหนาพอๆ กับแขนของเขาเลย แมงมุมหนุ่มกลืนน้ำลายและพึมพำโดยไม่รู้ตัว "ผมไม่คิดว่าพวกเขาจะฟื้นตัวได้ในเร็วๆ นี้หรอก" หนึ่งในความสามารถที่เขาได้รับจากการกัดของแมงมุมคือการได้ยินที่ดีขึ้นมาก มันทำให้เขาได้ยินเสียงกระดูกหักของโจรปล้นธนาคารทั้งสองคน
“เธอเป็นใคร? ทำไมเธอถึงใส่หน้ากากน่าเกลียดแบบนั่น?” เชลล์มองไปยังแมงมุมหนุ่มตรงหน้าพร้อมกับถามขึ้นมา
"น่าเกลียดเหรอ?!"
เห็นได้ชัดว่าคำพูดของเชลล์ทำร้ายจิตใจแมงมุมหนุ่มมาก มันทำให้เขากระโดดลงมาบนพื้นเพื่อแย้งทันที "ผมยอมรับก็ได้ว่าหน้ากากนั้นค่อนข้างดูไม่ละเอียดสักหน่อย แต่ผมก็พยายามอย่างหนักเลยนะ มันไม่ได้น่าเกลียดเลย! มันแค่อยู่ระหว่างการพัฒนาต่างหาก!"
"ฉันไม่ได้จะว่าแค่หน้ากากน่ากลัวบนหัวเธอหรอกนะ แต่คนพวกนี้และปืนอีก...ดูเหมือนว่าเด็กอย่างเธอไม่ควรจะมามีส่วนเกี่ยวข้องด้วยเลย
"ผมก็บอกคุณแล้วไงว่ามันกำลังพัฒนาอยู่ และผมก็ไม่ได้...
แมงมุมหนุ่มอ้าปากพยายามแย้ง แต่เขาตระหนักว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดไม่มีอะไรผิดปกติเลย หน้ากากที่เขาใส่มันดูแย่จริงและจากอายุ เขาก็เป็นเด็กด้วย
แน่นอนว่าถึงจะไม่อาจแย้งกลับไปได้ แต่ก็เห็นได้ชัดว่าแมงมุมหนุ่มจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ กับคำพูดของเซลล์เพียงสองสามคำ เขายังคงมีความคิดที่จะใช้พลังของเขาเพื่อผดุงความยุติธรรมอยู่ดี
จากระยะไกล เสียงไซเรนอันแผ่วเบาได้ดังเข้ามาใกล้
เช่นเคย ตำรวจมักมาถึงที่เกิดเหตุเป็นคนสุดท้ายเสมอ
เมื่อได้ยินเสียงไซเรนใกล้เข้ามาจากระยะไกล ปีเตอร์ก็มีความคิดที่จะออกไป แม้ว่าการต่อสู้กับอาชญากรของเขาจะไม่ราบรื่นนักเพราะเชลล์ได้ขโมยแสงไปแล้ว แต่การได้ลองมาผดุงความยุติธรรมครั้งแรกก็ทำให้ฮีโร่หนุ่มรู้สึกมั่นใจขึ้นมาก
แมงมุมหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองเชลล์แล้วมองย้อนกลับไป "ผมขอโทษที่ไม่สามารถหยุดรถให้ไปชนกับรถบรรทุกของคุณได้"
พอกล่าวจบ เขาก็ไม่รอให้เชลล์ตอบอะไร สไปเดอร์แมนยกแขนขึ้นทันที ตัวปล่อยใยทำมืออันเรียบง่ายบนข้อมือของเขายิงใยแมงมุมออกมา และในวินาทีต่อมา ร่างของเขาก็กระโดดและหายไปตามอาคารสูงตระหง่านในนิวยอร์ก
