บทที่ 108
ทันใดนั้นหัวใจของเจี่ยงซวี่ราวกับถูกจุดสว่างด้วยเปลวไฟ เปล่งประกายและอบอุ่น เขากล่าว "นายห่วงใยฉันจริงๆ ด้วย" หลินอันหลานพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม "งั้นฉันไปก่อนนะ ไม่รบกวนเวลานายนอนหลับแล้ว" "ได้" หลินอันหลานแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก และกล่าวในใจไปได้สักที ยากเย็นซะเหลือเกิน! เขาเดินมาส่งเจี่ยงซวี่ถึงหน้...
