สองพี่น้อง
ตอนที่ 3 สองพี่น้อง
ยามค่ำคืน ในป่าที่เต็มไปด้วยความมืดได้มีหญิงสาวสองคนกำลังเดินลัดเลาะไปตามแนวป่าอย่างระมัดระวัง
คนที่เดินนำหน้านั้น เป็นหญิงสาวที่มีรูปร่างสูงราวๆ 180 ซ.ม. เธอมีเส้นผมยาวสีม่วงดวงตาสีฟ้า รูปร่างดูดีได้สัดส่วน ใบหน้าคมเข้มออกไปในทางสาวหล่อ เธอเดินไปเรื่อยๆ อย่างระวังตัว พร้อมกับกำดาบในมือเอาไว้แน่น
ส่วนหญิงสาวคนที่เดินตามหลัง เธอมีผมสีม่วงยาวดวงตาสีน้ำเงิน รูปร่างดูอวบอิ่มมีน้ำมีนวล หน้าอกใหญ่ เธอเดินถือธนูตามหลังหญิงสาวที่อยู่ข้างหน้าด้วยท่าทางหวาดระแวงตลอดเวลา
ทั้งสองสาวนั้นได้สะพายกระเป๋าเป้ไว้ข้างหลัง เดินไปได้สักพักหญิงสาวที่เดินนำหน้าก็ได้พูดขึ้น
“เดินระวังๆ หน่อยนะไลลา อย่าได้ไปเหยียบกิ่งไม้เข้าล่ะ”
“ระ รู้นา! พี่ล่ะก็หนูไม่ใช่เด็กซุ่มซ่ามสักหน่อย ว้าย!”
“เฮ้อ.. ก็บอกแล้วไงว่าให้ระวัง” เธอพูดออกมาก่อนจะหายใจขณะมองดูน้องสาวตัวเอง สะดุดก้อนหินล้มหน้าฟาดพื้น
“อื้ออ เจ็บจังเลยค่ะพี่ หนูขอใช้สกิลรักษาได้ไหม”
“ไม่ได้แผลแค่นิดหน่อยเอง ผ่านไปสักพักเดี๋ยวก็หายเจ็บแล้ว เล็กน้อยไม่ถึงตายหรอก เก็บสกิลเอาไว้ใช้รักษาตอนที่จำเป็นจริงๆ จะดีกว่า”
“พี่ลีลาใจร้ายอย่างอ่ะ แผลแค่นี้ใช้มานาแค่นิดเดียวเอง เดี๋ยวสักแป๊บมันก็กลับมาเต็มเหมือนเดิมแล้ว”
“ใช่ ใช้เวลาแค่แป๊บเดียว แต่ในเวลาแค่แป๊บเดียวนั้น หากพี่หรือเธอเกิดได้รับบาดเจ็บสาหัสล่ะก็.. จะตายกันได้นะ” ลีลาพูดออกมาด้วยเสียงฟังดูน่ากลัวพร้อมกับจ้องมองไปที่น้องสาว
"...."
“หยุดบ่น แล้วรีบลุกขึ้นมาได้แล้ว อยู่กลางป่าแบบนี้มันคงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เราต้องรีบหาที่ปลอดภัยให้เร็วที่สุดนะ เข้าใจใช่ไหม?”
“ค่ะๆๆ หนูรู้แล้วน่า~”
“ก็แค่นั้นแหละ เอาล่ะเดินทางต่อได้แล้ว อ๊ะ! รีบหลบเร็ว!” เธอพูดด้วยเสียงรีบร้อนก่อนจะดึงร่างของน้องสาวให้ไปหลบข้างหลังต้นไม้
“เกิดอะไรขึ้นคะพี่!”
“เงียบก่อน” เธอรีบใช้มือปิดปากน้องสาวของตัวเองก่อนจะมองไปที่ทิศทางหนึ่ง
ผ่านไปสักพักพวกเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่กำลังวิ่งมาทางพวกเธอดังขึ้นเรื่อยๆ แล้วมันก็ทำให้พวกเธอเริ่มรู้สึกกดดัน พร้อมกับเริ่มมีเหงื่อไหลซึมออกมาตามแขนและลำตัวของเธอ
ในป่าที่มืดสนิท สิ่งที่ทำให้เห็นรอบข้างได้มีเพียงแค่แสงจันทร์ที่สาดส่องมาเท่านั้น
ไม่นานต้นกำเนิดของเสียงก็ได้โผล่ออกมาให้พวกเธอได้เห็น ซึ่งเขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังวิ่งมาทางนี้อย่างรีบร้อน และข้างหลังของเขาก็ได้มีสัตว์ประหลาดรูปร่างคล้ายเด็ก กำลังวิ่งไล่ตามเขาอยู่
ร่างทั้ง 4 ได้วิ่งมาใกล้พวกเธอมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่าห่างจากพวกเธอเพียงแค่ 15 เมตร หลังจากนั้นก็ได้วิ่งผ่านพวกเธอไป โดยไม่ได้สังเกตเห็นพวกเธอที่กำลังหลบซ่อนตัวอยู่
ทั้งสองมองดูร่างทั้ง 4 ที่วิ่งจากไป ด้วยใบหน้าที่ครุ่นคิด
“ดูเหมือนนอกจากพวกเราแล้วยังมีมนุษย์คนอื่นอยู่ที่นี้ด้วยนะ” ไลลาพูดขึ้นขณะมองดูเหตุการณ์ตรงหน้า
“อะ เอาไงดีคะพี่ พวกเราจะตามไปไหม เหมือนเขาต้องการความช่วยเหลือนะ”
“เอาสิ อย่างน้อยก็ลองตามไปดูก่อน” เมื่อได้ยินเสียงของน้องสาวพูด ลีลาเธอก็นิ่งคิดอยู่สักแป๊บนึงก่อนจะพยักหน้า
เมื่อได้คำตอบ ทั้งสองก็เริ่มสะกดรอยตามร่างเหล่านั้นไป..
สะกดรอยตามไปได้สักพักหนึ่ง พวกเธอก็ได้เจอกับผู้ชายคนนั้นอีกครั้ง และดูเหมือนสถานการณ์ของเขาในตอนนี้จะไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่
ร่างของเขาถูกรุมล้อมไปด้วยสัตว์ประหลาดทั้งสาม เขาที่ล้มลงไปกับพื้นนั้นพยายามคิดจะต่อสู้กับพวกมัน
แต่ลุกขึ้นได้ไม่ทันไร เขาก็ถูกสัตว์ประหลาดที่อยู่ข้างหลังใช้ท่อนไม้ฟาดลงไปที่กลางหลัง ทำให้เขาต้องล้มลงไปอีกครั้ง
จากนั้นเขาก็ถูกพวกมันทั้งสามตัวรุมทุบตีอย่างโหดร้าย
“พี่คะ เรารีบไปช่วยเขาเร็วๆ” ไลลารีบพูดขึ้นอย่างร้อนใจ เมื่อเห็นสัตว์ประหลาดทั้งสามฟาดท่อนไม้ใส่เขาไม่ยั้ง
“ก่อนจะทำอะไร ก็ต้องคิดให้ดีก่อนสิยัยบ้า พวกมันมีตั้ง 3 ตัว ประมาทนิดเดียวเราอาจถึงตายเลยนะ” ลีลาพูดดุ ในขณะที่กำลังคิดหาวิธีแก้ไขสถานการณ์ตรงหน้าอยู่
“ตะ แต่ ปล่อยไว้แบบนั้น เขาจะโดนตีตายก็ได้นะคะ”
ได้ยินอย่างนั้นลีลาก็ได้แต่กุมขมับ ขณะมองไปที่ร่างที่กำลังถูกทารุณกรรมนั้น พร้อมพยายามคิดผลเสียผลได้ และความเสี่ยงทั้งหมด
‘ออกมา’เพียงแค่นั้นหน้าต่างประหลาดก็ออกมาตรงหน้าของเธอ
ชื่อ: ลีลา
อายุ: 23 ปี
เผ่าพันธุ์: มนุษย์
เพศ: หญิง
ฉายา: —
เลเวล: 3
พลังชีวิต: 100/100
มานา: 10/10
ร่างกาย: 144
สกิล: สัญชาตญาณ (เลเวล: 1)
แต้ม: 0
เธอมองดูหน้าต่างสเตตัสของตัวเอง พร้อมกับขบคิดอย่างรอบคอบ
‘พวกมันกำลังให้ความสนใจอยู่กับผู้ชายคนนั้น หากเราแอบเข้าไปโจมตีจากข้างหลังของพวกมัน เราคงสามารถจัดการมันได้ตัวหนึ่ง ส่วนอีกตัวคงต้องให้ไลลาใช้ธนูยิงโจมตี อย่างน้อยก็คงสร้างบาดแผลได้ และดูจากแรงที่พวกมันกำลังใช้ท่อนไม้ตีผู้ชายคนนั้น ดูแล้วพวกมันคงไม่ใช่พวกที่มีพละกำลังแข็งแรงสักเท่าไหร่ งั้นก็เอาแบบนี้ล่ะ’
“ไลลา เดี๋ยวพี่จะแอบเข้าไปโจมตีพวกมันจากทางข้างหลัง เมื่อพี่เริ่มโจมตีมันแล้ว เธอก็ยิงธนูใส่ร่างมันอีกตัวเลยนะ เข้าใจใช่ไหม”
“โอเคค่ะ หนูเข้าใจแล้ว พี่รีบๆ เข้าไปจัดมันเถอะ!”
เมื่อทุกอย่างพร้อม ลีลาเธอก็ได้ย่องเข้าไปข้างหลังของพวกมันในทันที ค่อยๆ ย่องเข้าไปอย่างช้าๆ ใช้เวลาสักพักก็ถึงข้างหลังพวกมัน
เธอไม่รอช้า รีบใช้ดาบฟันเข้าไปที่คอของมันในทันที ทำให้หัวของมันนั้นได้หลุดออกจากคอและกระเด็นตกลงบนพื้นอย่างแรง
จากนั้นเธอก็รีบพุ่งเข้าไปโจมตีสัตว์ประหลาดอีกตัวอย่างรวดเร็ว แต่สัตว์ประหลาดตัวนั้น มันก็ได้มองเห็นเธอพอดี แม้ว่ามันจะตกใจ แต่มันก็รีบยกไม้หันมาโจมตีทางเธอทันที
ส่วนอีกตัวหนึ่ง เมื่อเห็นเพื่อนถูกโจมตีก็พยายามจะเข้าไปช่วย แต่ก็ถูกลูกธนูของไลลาปักเข้าที่กลางตัว จนมันต้องส่งเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
ในเวลานั้น ลีลาก็ได้มองไปที่ท่อนไม้ที่กำลังฟาดลงมา และในวินาทีนั้นเอง สกิลสัญชาตญาณของเธอ มันก็ได้บอกให้เธอพุ่งเข้าไปหามันโดยไม่ต้องหลบ
ซึ่งเธอก็ทำตามนั้นโดยไม่ลังเล และอาจจะเพราะสัตว์ประหลาดตรงหน้าของเธอ มันกำลังตื่นตัวและรีบร้อนจนเกินไป จึงทำให้ท่อนไม้นั้นฟาดลงมาเร็วเกินไปกว่าที่ควรจะเป็น ท่อนไม้ของมันได้ฟาดลงมาห่างจากใบหน้าของเธอเพียงไม่กี่เซ็นติเมตร
และก่อนที่มันจะได้เตรียมโจมตีเธออีกครั้ง เธอก็ได้เข้าไปอยู่ในระยะที่สามารถโจมตีมันได้เป็นอย่างดีที่สุด เธอได้ใช้ดาบฟันออกไป ใบดาบได้ตัดคอมันออกจนหลุด หัวเน่าๆ นั้นได้ตกลงสู่พื้นพร้อมกับกลิ้งไปราวกับลูกบอล
แม้จะดูเหมือนนานแต่ระยะเวลาที่เธอใช้ไปกับมันไม่ถึง 4 วินาทีเสียด้วยซ้ำ
จากนั้นเธอก็หันไปมองสัตว์ประหลาดอีกตัวที่ยังไม่ตาย เธอเห็นมันกำลังพยายามใช้มือดึงธนูที่ปักกลางลำตัวตัวของมันอยู่ออก
เธอจึงไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดมือ เธอรีบวิ่งเข้าไปประชิดตัวของมัน พร้อมกับเตรียมใช้ดาบฟันเข้าที่ตัวของมันอย่างแรง แต่มันก็ได้หันมาเห็นพอดี มันจึงได้ใช้ท่อนไม้ ยกขึ้นมาปกป้องส่วนคอของตัวเองเอาไว้
และเธอก็รู้ตั้งแต่แรก ว่ามันจะต้องป้องกันลำคอของตัวเอง เธอจึงไม่คิดที่จะฟันคอของมัน เธอเล็งดาบไปที่ลำตัวของมัน ก่อนจะจัดการฟันลงไปอย่างแรง
และด้วยความคมของใบดาบ บวกกับแรงของเธอที่รวบรวมไปทั้งหมด ทำให้ในวินาทีต่อมา ร่างกายของมันก็ได้ถูกแยกขาดออกเป็นสองส่วน
ทั้งเลือด ลำไส้ เครื่องในและเสียงหวีดร้องของมันก็ได้ดังออกมาอย่างน่ากลัว ในขณะเดียวกัน มันก็ได้ชักกระตุกอยู่แบบนั้นไม่กี่วินาทีก่อนจะแน่นิ่งไป
เธอไม่คิดที่จะเสียเวลากับพวกมันอีกต่อไป เธอรีบหันหน้าไปมองผู้ชายที่กำลังนอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้น
สภาพของเขาในตอนนี้ มันช่างต่างกับครั้งแรกที่เธอเห็นเขาเมื่อไม่ถึงชั่วโมงก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง
ร่างกายของเขาในตอนนี้ เต็มไปด้วยร่องรอยการถูกทุบตี ราวกลับได้ถูกทารุณกรรมมาอย่างแสนสาหัส สภาพกระดูกและกล้ามเนื้อเหมือนจะแหลกไปหมดแล้ว
“สรุปว่าตายรึยังล่ะเนี่ย?” เห็นสภาพของเขาแบบนั้นแล้ว เธอก็พูดออกมาอย่างไม่แน่ใจ
และเมื่อเห็นว่าเหตุการณ์ทุกอย่างจบลงด้วยดี น้องสาวของเธอก็ได้รีบวิ่งเข้ามาหาเธอและเขาทันที และเมื่อไลลาได้เห็นสภาพร่างกายของผู้ชายที่กำลังนอนอาบเลือดอยู่บนพื้น เธอก็ได้ร้องออกมาอย่างตกใจ
“ว้าย!!”
“อย่ามัวแต่ตกใจ ลองดูหน่อยสิว่า เรายังจะสามารถรักษาเขาได้ไหม”
“อ๋อ! ค่ะๆ!” ไลลารีบเข้าไปนั่งลงใกล้ๆ เขา ก่อนจะทำการตรวจดูชีพจรและลมหายใจของเขา ทำให้พบว่าเขายังไม่ตาย
“ดีจัง เขายังไม่ตายค่ะพี่ แต่ดวงตาและเส้นผมของเขาคนนี้มัน..”
“เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะ ตอนนี้เธอจะต้องรีบรักษาเขาก่อนเร็ว”
“ค่ะพี่” เธอพยักหน้าตอบรับอย่างจริงจัง ก่อนจะเริ่มลงมือรักษาผู้ชายตรงหน้าทันที..
つづく
