นักฆ่าเกิดใหม่กลายเป็นจอมดาบอัจฉริยะ 110
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 110
ราอนกับเกรียร์ เจ้าชายองค์ที่สามแห่งอาณาจักรโอเว่น เข้าไปในร้านน้ำชาในตรอกอันเงียบสงบด้านนอกตลาดมืด
"เอ่อ เมื่อกี้ฉันเข้าไปผิดจังหวะหรือเปล่า?”
เกรียร์ เดอ โอเว่นขมวดคิ้วขณะจับถ้วยชาของเขา
“ไม่ครับ พอดีเลย”
ราอนส่ายหัวและยิ้ม
'มันเป็นช่วงเวลาที่สมบูรณ์แบบ’
ราอนไม่สามารถเปิดเผยชื่อจริงของตัวเองได้เนื่องจากอยู่ระหว่างการสอบ และเกรียร์เข้ามาช่วยเขาเรื่องนี้ได้พอดี
การทดสอบระบุว่าเขาไม่สามารถเปิดเผยตัวตนของเขาเองได้ แต่ไม่ได้บอกว่าห้ามคนอื่นพูดแทน
'เธอเข้าใจผิดแล้ว’
เหมือนเธอจะคิดไปเองว่าเขาเป็นสมาชิกสายตรง เธอถูกหลอกเพียงเพราะสีผมและดวงตาของเขา
'แต่ถ้าเขาไม่เข้ามาก็ยังมีวิธีอื่นอยู่'
แม้ว่าเกรียร์จะไม่ปรากฏตัว ราอนก็ยังมีอีกหลายวิธีที่จะแก้ไขสถานการณ์นี้ แต่นี่เป็นวิธีที่ดีกว่าที่เขาคิดไว้ทั้งหมด
“แล้วทำไมนายถึงมาไกลแบบนี้ล่ะ?”
เกรียร์เปิดปากของเขาหลังจากยกชาดื่ม
“ผมแวะมาซื้ออุปกรณ์ก่อนไปสอบ”
"สอบ?”
“สอบเพื่อเป็นนักดาบ”
"อ๋อ สอบจบหลักสูตรสินะ อย่างนี้ฉันก็นำหน้านายไปหนึ่งก้าวแล้วสิ?”
"ครับ?"
"หึๆ”
เกรียร์ยิ้มและนำดาบที่ห้อยอยู่ตรงเอวของเขาขึ้นมาบนโต๊ะ มีสัญลักษณ์รูปสิงโตอยู่ใกล้ด้ามดาบ
"โอ้! เครื่องหมายของอัศวินนี่ครับ!”
ดอเรียนที่ยังไม่ค่อยได้สติลุกขึ้นยืน
“เอ่อ จะเรียกว่าอัศวินก็แปลกๆ เพราะฉันเป็นเจ้าชาย.. เอาเป็นว่าตอนนี้ความสามารถของฉันได้รับการยอมรับแล้วละกัน”
"ยินดีด้วยนะครับ”
"ฮ่าๆ ขอบคุณนะ”
เกรียร์ลูบสัญลักษณ์สิงโตอย่างอ่อนโยนก่อนจะเก็บมันเข้าที่เดิม
“แต่เรื่องเมื่อกี้มันแปลกๆ นะ เธอจะกล้าพูดว่านักดาบอัจฉริยะของซีกฮาร์ทเป็นหัวขโมยได้ยังไง?”
เขาบ่นว่ามันเป็นเรื่องเหลวไหล
ไอ้โง่เง่าเอ๊ย! มันเป็นเรื่องจริงต่างหาก เด็กบ้านี่ขโมยมันไปจริงๆ!
“เอ่อ!”
ราธเร่มปล่อยความหนาวเย็นออกมา มันหงุดหงิดที่มันไม่สามารถบอกใครเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ ส่วนดอเรียนก็คร่ำครวญกับตัวเอง
“ไม่ต้องกังวลเรื่องเจย์น่านะ เธอแค่ไม่ค่อยมีมารยาทเพราะว่าเธอถูกเลี้ยงดูมาแบบตามใจเกินไป เดี๋ยวฉันจะคุยกับเธอให้”
"ขอบคุณที่จะช่วยนะครับ"
“ยังไงก็ตาม นายพูดถึงอุปกรณ์ นายกำลังมองหาอุปกรณ์แบบไหนอยู่?”
“ผมกำลังมองหาดาบอยู่ครับ เพราะเรายังไม่มีดาบที่เป็นของตัวเองกัน”
ราอนเคาะดาบที่เขามี มันไม่ใช่ดาบที่แย่แต่ก็ไม่ใช่ดาบที่ดีเช่นกัน ซึ่งเป็นเหตุผลที่เขาต้องการดาบใหม่ก่อนที่จะเข้าสู่สนามรบ
“อืม งั้นฉันจะแนะนำให้ละกัน มีถนนที่เป็นโรงทำอาวุธอยู่สุดทิศตะวันตก ร้านจะอยู่ตรงหัวมุม…”
เกรียร์ใช้ท่าทางเพื่อบอกเขาเกี่ยวกับโรงทำอาวุธ
“มันเล็กและสกปรก แต่ฉันกล้ารับประกันความสามารถของพวกเขา ฉันอยากจะแนะนำนายให้พวกเขารู้จักด้วยตัวเองแต่ฉันยังทำธุระของฉันไม่เสร็จเลย…”
"ไม่เป็นไรครับ แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว”
ราอนส่ายหัว แค่คำแนะนำออกมาจากปากเขาก็ช่วยราอนได้มากเกินพอแล้ว
“ฉันอยากจะต่อสู้กับนายอีกสักครั้ง น่าเสียดายจัง”
“ผมก็เหมือนกันครับ”
พลังงานของเกรียร์แตกต่างจากเมื่อก่อน ดูเหมือนว่าเขาจะข้ามผ่านกำแพงด้วยการทำภารกิจและการฝึกฝนซ้ำๆ เช่นเดียวกับราอน
“อย่าลืมไปเยี่ยมเยียนโอเว่นบ้างล่ะ ฉันอยากลองหาวิธีเอาชนะนายดู”
เขายิ้มเหมือนกับตอนอยู่ที่ซีกฮาร์ทก่อนจะจากไป เมื่อดูจากทิศทางที่เขาไปแล้ว เขาคงกำลังกลับไปที่ตลาดมืด
“ฮู่ว เกือบแย่แล้วไง”
ดอเรียนถอนหายใจยาว
“ผมไม่เคยคิดเลยว่าคุณชายจะทำตัวหุนหันพลันแล่นขนาดนี้ มัน...”
"เพราะฉันจะไม่โดนจับได้ไง”
ราอนยิ้ม ดอเรียนอาจจะวิตกกังวล แต่ราอนกลับสงบอย่างสมบูรณ์แบบ สถานการณ์ทั้งหมดอยู่ในกำมือของเขา
“ถ้าคุณชายพูดอย่างนั้นก็คงจะจริง เราไปโรงทำอาวุธกันก่อนดีมั้ยครับ?”
"ไม่”
ราอนส่ายหัว รู้สึกได้ว่าผีเสื้อในกระเป๋าดิ้นเล็กน้อย
“ยังมีเรื่องต้องทำก่อน”
* * *
หลังจากได้ห้องพักแล้ว ราอนก็เอาผีเสื้อสีดำออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
ผีเสื้อที่เรืองแสงสีดำจางๆ บินมาเกาะบนนิ้วของเขา
มันเป็นแสงที่สวยงามจนใครๆ ก็อยากจะมองมัน แต่นั่นไม่ใช่รูปร่างที่แท้จริงของผีเสื้อ
ข้าสงสัยจริงๆ ว่าอะไรทำให้เจ้าขโมยผีเสื้อไร้ประโยชน์ตัวนี้มา
“ในโลกนี้ไม่มีสิ่งไหนไร้ประโยชน์ มันแค่ต้องอยู่ให้ถูกที่”
โกหก! มีขยะไร้ประโยชน์มากมายในโลกมนุษย์
“แล้วแกจะเปลี่ยนใจพอได้เห็นมัน”
ราอนหยิบดอกไม้ที่ครึ่งหนึ่งเป็นสีแดงและอีกครึ่งเป็นสีน้ำเงินออกมาจากกระเป๋าของเขา มันคือดอกเตตันที่เขาได้มาจากกลุ่มโจรสโนว์ไทเกอร์นั่นเอง
"นี่เป็นของขวัญสำหรับแก”
ราอนสั่นดอกเตตันไปมา แล้วผีเสื้อสีดำซึ่งอยู่ที่มือซ้ายก็บินไปเกาะบนกลีบดอกไม้ที่ยังไม่บาน
ผีเสื้อสีดำมุดหัวเข้าไปในดอกเตตัน สีของดอกไม้เริ่มเข้มขึ้นเรื่อยๆ แต่ในทางกลับกัน ปีกสีดำของผีเสื้อสีดำค่อยๆ ถูกย้อมเป็นสีขาว
วิ้ง!
แสงสีดำของผีเสื้อสีดำหายไป และกลีบของดอกเตตันก็เรืองแสงเจิดจ้า
แสงที่เกิดจากสิ่งมีชีวิตลึกลับทั้งสองแผ่กระจายไปทั่วห้อง
เมื่อแสงสีน้ำเงินระยิบระยับเริ่มจางลง ปีกสีดำของผีเสื้อสีดำก็กลายเป็นสีขาว และดอกตูมของดอกเตตันก็เบ่งบานเต็มที่พร้อมกับส่งกลิ่นหอมสดชื่นออกมา
ก-เกิดอะไรขึ้น?! ผีเสื้อที่เอาดูดมานาเหมือนปีศาจที่หิวโหยทำให้ดอกไม้เบ่งบานได้เยี่ยงไร!
'ฉันบอกแล้วว่าแล้วไม่มีสิ่งใดที่ไร้ประโยชน์'
ราอนยิ้ม ผีเสื้อสีดำบินออกมาทันทีที่ดอกเตตันบานเต็มที่ ปีกของมันกระพืออย่างมีพลังไม่เหมือนตอนแรกที่เขาเห็นมัน
"ตอนนี้แกดูดีขึ้นเยอะเลย”
เมื่อเขายกมือขึ้น ผีเสื้อสีดำที่บินวนเป็นวงกลมก็ลงมาเกาะบนมือของเขา
"ยินดีด้วยที่หลุดพ้นจากคำสาป”
ผีเสื้อสีดำและดอกเตตันมีคำสาป
ผีเสื้อสีดำถูกสาปให้กินมานาต่อไปเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่มันไม่สามารถย่อยได้ ส่วนดอกเตตันก็ถูกสาปให้ไม่สามารถรวบรวมมานาเองได้
คำสาปทั้งสองนั้นทำให้อันดับของสิ่งมีชีวิตลึกลับทั้งสองอยู่ในระดับหายาก
แต่ว่า...
'เมื่อมันทั้งสองได้มาเจอกัน'
เมื่อผีเสื้อสีดำถ่ายโอนมานาที่มันสะสมมาตลอดไปยังดอกเตตันที่ไม่สามารถรวบรวมมานาเองได้ คำสาปทั้งสองก็หายไป
ผีเสื้อสีดำจะได้เป็นอิสระหลังจากให้มานากับดอกเตตันจนหมด และดอกเตตันก็จะเบ่งบานเป็นดอกไม้ที่สวยงาม
'แทบจะไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย'
ราอนก็ไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อนเหมือนกัน ถ้าไม่ใช่เพราะความรู้จากหนังสือปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิง
วือ
ขณะที่ราอนกำลังมองดูแสงสว่างจากดอกเตตัน ผีเสื้อสีดำก็สะกิดหลังมือของเขา
“โอเค ฉันเข้าใจแล้วๆ”
เขาเปิดหน้าต่างพร้อมรอยยิ้ม เขายื่นมือออกไปนอกหน้าต่างที่เปิดอยู่เพื่อให้ผีเสื้อสีดำบินออกไป
พรึ่บ
ผีเสื้อสีดำบินออกไปช้าๆ และกระพือปีกอย่างร่าเริง หลังจากบินวนเวียนไปรอบๆ สักพัก มันก็หันกลับมามองเขา
มันพับปีกเป็นครั้งสุดท้ายราวกับกำลังบอกลา และบินออกไปสู่ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่
"ขอให้มีชีวิตที่ดี”
ราอนโบกมือแล้วปิดหน้าต่าง เขานั่งลงบนพื้นเพื่อมองดูดอกเตตันที่บานสะพรั่งเต็มที่
สองในสี่กลีบของมันเปล่งประกายเป็นสีแดง ในขณะที่อีกสองกลีบเปล่งประกายเป็นสีน้ำเงิน มันสวยงามและมีกลิ่นหอมพอที่จะใช้เป็นของตกแต่งได้
'นี่แหละรูปแบบที่แท้จริงของมัน'
ปกติแล้วดอกเตตันจะมีมานาธาตุไฟและน้ำเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ผีเสื้อสีดำได้ปล่อยมานาจำนวนมากให้มันจนกลายเป็นรูปแบบที่แท้จริงของมันแล้ว
'น่าจะกินได้แล้วล่ะ’
ในเมื่อดอกไม้บานแล้ว ตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะเขาจะใช้มัน
ยาอมฤตมักจะมีความบริสุทธิ์ต่ำกว่ามานาจากธรรมชาติเพราะมันจะเกิดการปนเปื้อนในกระบวนการต่างๆ
อย่างไรก็ตาม ดอกเตตันดอกนี้นั้นแตกต่างออกไป
มันไม่ได้บานสะพรั่งด้วยตัวเอง มันได้รับความช่วยเหลือจากสิ่งมีชีวิตลึกลับอื่นทำให้พลังงานของมันยังบริสุทธิ์ และเพราะมันมีธาตุถึงสองอย่าง มานาของทั้งสองอย่างจึงมีความบริสุทธิ์ที่แทบจะเรียกได้ว่าดิบเลยทีเดียว
'เป็นยาอมฤตที่เหมาะกับฉันสุดๆ'
ราอนมีทั้งวงแหวนแห่งไฟ, หมื่นเปลวเพลิง และออร่าน้ำแข็ง เขาเหมาะสมกว่าใครๆ ในเรื่องการดูดซับพลังงานของดอกเตตัน
'งั้นก็...'
เขาหยิบดอกเตตันเข้าปากราวกับว่าเขากำลังกินยาเม็ดเล็กๆ เขาไม่จำเป็นต้องเคี้ยวมันเลย เพราะดอกเตตันละลายในปากเหมือนน้ำตาลและไหลลงคอก่อนที่เขาจะได้รู้สึกถึงรสหวานๆ ของมันด้วยซ้ำ
'ว้าว...'
ท้องของเขาร้อนและเย็นสลับกันไปมา เขารู้สึกเหมือนไฟกับน้ำแข็งสลับกันแตะกระเพาะของเขา เขารับรู้ได้ว่าดอกเตตันเป็นของจริงเพราะความรู้สึกที่ร้อนๆ เย็นๆ เหมือนจะฉีกกระเพาะของเขาออก
ราอนยิ้มเล็กน้อย เขานั่งลงบนพื้นเพื่อหมุนวงแหวนแห่งไฟและเรียกใช้หมื่นเปลวเพลิง พลังงานบริสุทธิ์ที่ออกมาจากศูนย์พลังงานของเขาทำให้พลังงานของดอกเตตันที่กัดกระเพาะของเขาเริ่มสงบลง
วืด!
ออร่าอันร้อนแรงจากหมื่นเปลวเพลิงพุ่งขึ้นมาผ่านวงจรมานาของเขาเพื่อนำทางพลังงานของดอกเตตัน ทั้งร่างกายของเขามีความร้อนและเย็นเคลื่อนไหวไปมา
พลังงานของดอกเตตันเริ่มกระจายไปทั่วร่างกายของเขา
'บริสุทธิ์มากจริงๆ’
พลังธาตุทั้งสองที่อยู่ในดอกเตตันนั้นสะอาดราวกับหิมะที่พึ่งตก เขาแค่ต้องใช้หมื่นเปลวเพลิงนำทางพวกมันไป
วืด!
ทั้งตัวของราอนสั่น มันไม่ใช่เพราะความเจ็บปวด
มันเป็นความตื่นเต้นของพลังงานดอกเตตันที่ได้เข้าไปในศูนย์พลังงานของเขา เป็นผลให้ปากของเขาโค้งงอเป็นรอยยิ้ม
ครืน!
เมื่อเขาใช้หมื่นเปลวเพลิงซ้ำอีก ศูนย์พลังงานและร่างกายของเขาก็จะสั่นสะเทือนเพื่อระบายของเสียที่เคยติดอยู่ในวงจรมานาของเขาออกไป
ฟรึ่บ!
ราอนเข้าสู่ภวังค์ รู้สึกว่าร่างกายและออร่าของเขาก้าวไปสู่อีกระดับหนึ่ง
* * *
* * *
ราอนลืมตาขึ้น สายฟ้าสีเทาเข้มพุ่งออกมาจากดวงตาสีแดงของเขา
[คำสาปเยือกแข็งหนึ่งสายได้หายไปแล้ว]
[ความทนทานของศูนย์พลังงานและวงจรมานาเพิ่มขึ้น]
[พลังงานเพิ่มขึ้นอย่างมาก]
[พลังจิตเพิ่มขึ้นอย่างมาก]
[แต้มสถานะเพิ่มขึ้นอย่างมาก]
ไม่จำเป็นต้องอ่านข้อความเลย พลังงานอันบริสุทธิ์สูงที่เติมเต็มศูนย์พลังงานของเขา วงจรมานาที่กว้างขึ้น และร่างกายที่เบาของเขา กำลังบอกเขาเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในร่างกาย
'ดีกว่าที่คิด’
เขาคิดว่าเขาคงไม่สามารถดูดซับพลังทั้งหมดได้แม้ว่าจะเป็นดอกเตตัน แต่เขาคิดผิด
ความบริสุทธิ์ของดอกเตตันมากกว่าหญ้าสิบแฉก และเขาสามารถดูดซับพลังงานส่วนใหญ่ได้โดยไม่เสียเปล่า
หน้าต่างสถานะ
ชื่อ: ราอน ซีกฮาร์ท
ฉายา: 'ไม่ย่อท้อ'
สถานะ: คำสาปเยือกแข็ง(สี่สาย)
คุณสมบัติ: ราธ, วงแหวนแห่งไฟ(ห้าดาว), ต้านทานน้ำ(สี่ดาว), ญาณแห่งบุปผาหิมะ(สามดาว), หมื่นเปลวเพลิง(สามดาว), ผลึกเยือกแข็ง(สามดาว), ต้านทานไฟ(สามดาว), คำสาปเลือดไหล(หนึ่งดาว), แทงข้างหลัง(หนึ่งดาว), เจตจำนงเหล็ก(หนึ่งดาว)
ความแข็งแกร่ง : 72
ความว่องไว: 73
พละกำลัง: 66
พลังงาน: 70
การรับรู้: 79
ความโกรธ: 10
แต้มสถานะทั้งหมดของเขาเพิ่มขึ้น แต่แต้มสถานะที่เพิ่มขึ้นมากที่สุดก็คือพลังงานของเขา พลังงานได้เพิ่มขึ้นจาก 10 ไปเป็น 70
'ถ้าเป็นตอนนี้ก็คงสู้ได้เป็นครึ่งวัน'
ออร่าในศูนย์พลังงานของเขาเพิ่มขึ้นมากเท่ากับแต้มสถานะพลังงาน ดูเหมือนว่าเขาจะทำได้ดีทีเดียวในการต่อสู้ตัวต่อตัว
'แบบนี้คงเอาชนะนักดาบระดับเชี่ยวชาญช่วงปลายได้ไม่ยาก'
เขาไม่ได้แข็งแกร่งขึ้นเพียงเพราะออร่าของเขาเพิ่มขึ้นอย่างเดียว
ตอนนี้เขาสามารถใช้เทคนิคหลายอย่างในหนังสือหมื่นเปลวเพลิงได้แล้ว ซึ่งหมายความว่าตอนนี้เขาแข็งแกร่งขึ้นเกือบสองเท่าจากเมื่อก่อน แม้ว่าจะยังมีเทคนิคที่เขาใช้ไม่ได้อยู่มากกว่าเทคนิคที่เขาทำได้
'นั่นช่วยไม่ได้'
เทคนิคของหมื่นเปลวเพลิงส่วนมากจะต้องใช้ออร่าจำนวนมหาศาล เขายังขาดออร่าอีกเยอะเพื่อที่จะใช้เทคนิคทั้งหมดนั่นได้
'นั่นคือเหตุผลที่ฉันต้องเติบโตให้เร็วขึ้น'
เขามีหลายอย่างที่ต้องทำ
เขาต้องทำให้ซิลเวียกลับไปเป็นสายตรง ช่วยน้องชายของจูเดียล และตัดหัวเดรุส โรเบิร์ต
เขาจำเป็นต้องแข็งแกร่งขึ้นเพื่อเป้าหมายพวกนั้น และไม่ใช่แค่ออร่า แต่ร่างกายและจิตใจของเขาก็ต้องแข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน
“เฮ้อ”
ราอนยืนขึ้นและมองออกไปนอกหน้าต่าง ดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ในภวังค์มาทั้งคืนตั้งแต่เมื่อบ่าย ตอนนี้ดวงอาทิตย์กำลังจะขึ้นแล้ว
'ลองดูหน่อยแล้วกัน’
เขาไม่รู้สึกเหนื่อยเลยแม้จะใช้เวลาทั้งคืนในการฝึกฝนก็ตาม
เขาไปยังที่พื้นที่เปิดโล่งที่ไม่มีใครอยู่รอบๆ เพื่อทดสอบร่างกายและพลังงานภายในของเขา
เขาอบอุ่นร่างกายและกระทืบพื้น
ครืน!
พื้นมีรอยเท้าของเขาฝังลึก ทรายกระจายขึ้นรอบตัวเขา มันเป็นการกระทืบพื้นเหมือนกับเมื่อก่อนแต่เสียงก็ดังก้องไปทั่วบริเวณเนื่องจากพลังงานภายในคุณภาพสูงกว่า
วูม!
เขาลองฟันดาบ อากาศเย็นๆ ยามรุ่งสางถูกเฉือนออกจากกันเหมือนกระดาษ
วืด!
แสงสีแดงเข้มปรากฏบนดาบของราอน เทคนิคของ 'หมื่นเปลวเพลิง' ที่ไม่เคยปรากฏได้ถูกปล่อยออกมาตามธรรมชาติ
ฟึ่บ! ฟั่บ!
ดาบของเขาฟาดฟันราวกับสายฟ้าขณะที่เขาเหวี่ยงมันไปรอบๆ มันเป็นเทคนิคที่น่ากลัวซึ่งพอใช้อย่างต่อเนื่องก็ทำให้แม้แต่นักดาบที่มีเก่งกาจก็ไม่สามารถป้องกันได้
ตูม!
คลื่นความร้อนแผ่ออกมาจากดาบไฟของเขาทำลายบริเวณโดยรอบราวกับว่าที่นี่ถูกลูกกระสุนปืนใหญ่โจมตี
“เฮ้อ…”
หลังจากใช้ดาบเชื่อมดาว เขี้ยวแห่งความวิกลจริต และหมื่นเปลวเพลิง ราอนก็ยืดตัวให้ตรงแลพหายใจออกด้วยความตื่นเต้น
'เยี่ยมเลย’
ราอนยิ้มด้วยความพึงพอใจ ร่างกายและหลอดเลือดของเขาดีขึ้นมากจากการขับของเสียออกไป ความเร็วตอบสนองของทั้งพลังงานภายในและร่างกายของเขาก็เร็วขึ้นเช่นกัน
การทดสอบร่างกายของเขาออกมาดีมาก
การอ่านข้อความไม่เหมือนกับการได้ลองขยับร่างกายจริงๆ ต้องลองขยับร่างกายถึงจะแน่ใจว่าเขาเปลี่ยนไปมากแค่ไหน
"ดีล่ะ ถ้าอย่างนั้น"
ราอนเก็บดาบและมองไปที่ดวงอาทิตย์ที่กำลังขึ้น
“ไปเอาดาบใหม่กันเถอะ”
