ตอนที่ 6 พยายามเข้านะคุณสามี

ตอนที่ 6 พยายามเข้านะคุณสามี

ณ เวลาเที่ยงตรง ภายในป่าดิบชื้นที่เต็มไปด้วยต้นไม้ขนาดใหญ่ ในป่านี้เต็มไปด้วยใบไม้สีเขียวยืนต้นติดกันอย่างหนาทึบ

“แถวนี้ต้นหญ้าเยอะชะมัดเลย” ลีลาบ่นออกมาอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก ก่อนจะใช้ดาบตัดต้นหญ้าที่ขวางทางออก โดยมีไลลาและนนท์คอยเดินตามอยู่ข้างหลัง

หลังจากที่พวกเขาทั้งสามได้ตกลงกันแล้ว จึงได้เก็บข้าวของและออกเดินทาง

โดยตำแหน่งการยืนนั้น ก็จะมีลีลายืนถือดาบเดินนำหน้า ถัดไปก็คือน้องสาวของเธอ ที่กำลังถือธนูอยู่ในมือ พร้อมกับพยายามกวาดสายตามองดูบรรยากาศโดยรอบเพื่อระวังอันตราย

ส่วนคนที่เดินรั้งท้ายอยู่นั้นนั่นก็คือเขาเอง โดยเขานั้นมีหน้าที่สะพายกระเป๋าเป้เก็บของของทั้งสองสาว เพื่อให้พวกเธอสามารถสู้ได้อย่างสะดวก

“เอ่อ แบบว่า ต้องมาเป็นคนสะพายกระเป๋า แถมยังต้องให้ผู้หญิงคอยปกป้องเนี่ย มันดูน่าอายเหมือนกันนะครับ” เขาพูดออกมาด้วยใบหน้าแดงเล็กน้อยด้วยความเขิน

“ช่วยไม่ได้นี่นา ก็สเตตัสร่างกายของนายมันอ่อนแอที่สุดในหมู่พวกเรา แถมยังไม่มีประสบการณ์ต่อสู้อีก ขนาดไลลายังมีถึง 121 เลย แต่ของนายมีแค่ 75 ถามจริงเถอะ วันๆ นายไม่ทำอะไรเลยหรอ?” ลีลาพูดพร้อมกับส่งสายตามองแรงมาที่เขา

“แฮะๆ” เขาได้แต่หัวเราะอย่างเขินอาย

“พี่ล่ะก็ อย่าไปดุนนท์เขาสิ เขาเป็นแค่คนธรรมดาเองนะ ไม่ใช่นักล่าเหมือนพวกเราสักหน่อย จะเอามาเทียบกันไม่ได้หรอกนะ”

ไลลาช่วยพูดแก้ต่างให้เขา ก่อนจะหันมาพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเหมือนอย่างเช่นเคย

“นนท์ไม่ต้องไปคิดมากกับคำพูดของพี่ลีลาหรอกนะ ถึงพี่จะพูดออกมาอย่างนั้น แต่แท้จริงแล้ว พี่เขาก็แค่เป็นห่วงนนท์เท่านั้นแหละ”

“เงียบเถอะน่า ไลลา!” ลีลาส่งเสียงดุออกมา ราวกับว่าไม่ต้องการให้น้องสาวตัวเองพูดอะไรไปมากกว่านั้นแล้ว

“เห็นไหมล่ะ” ไลลาพูดพร้อมกับอมยิ้มๆ

‘ดูท่า ลีลาคงเป็นพวกซึนเดเระสินะ’ เขาอดคิดในใจไม่ได้

“ผมไม่คิดมากหรอกครับ แต่ว่าไลลาน่าอิจฉาจังเลยนะครับ ที่มีพี่สาวทั้งแข็งแกร่งและใจดีขนาดนี้”

+1

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตัวเลขขึ้นเหนือหัวของใคร แม้ลีลาจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ท่าทางที่แสดงออกมานั้น เขาก็รู้ได้ในทันทีว่าเธอนั้นกำลังเขินอยู่

“ใช่ไหมล่ะ! พี่สาวของฉันน่ะเป็นคนที่ยอดเยี่ยมที่สุดเลยล่ะนะ” ไลลายืดอกพูดอย่างภาคภูมิใจในตัวพี่สาวของเธอ

“แหม ผมเองก็อยากจะมีคุณพี่สาวที่สุดยอดแบบนี้บ้างจังเลยน๊าา~” เขาพูดพร้อมกับยิ้มมุมปาก ก่อนจะเข้าไปกระซิบอะไรบางอย่างข้างหูของไลลา

“นี่ๆ ถ้าผมคบกับไลลา ลีลาจะมองผมเป็นน้องชายอีกคนไหมนะ?”

เพราะความสนิทสนมในช่วง 4 วันที่ผ่านมา ทำให้เขาสามารถเล่นมุกอะไรแบบนี้กับเธอได้อย่างสนิทสนม

“อื้มม ก็อาจจะนะ แต่คงเป็นไปได้ยากหน่อย”

เขายังไม่ทันถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้นก็สังเกตเห็น ลีลาหยุดเดินและจ้องมองมาที่เขาด้วยสายตาน่ากลัว

“อย่า หวัง!” ไม่พูดเปล่า ลีลาเธอได้ใช้มือทำท่าปาดคออย่างน่ากลัว ก่อนจะหันกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ

ไลลาที่กำลังมองทั้งสองคนอยู่ ก็ได้หัวเราะออกมาอย่างร่าเริง

“คิกๆ พยายามเข้านะ(ว่าที่)คุณสามี” พูดจบไลลาก็เดินตามพี่สาวของตัวเองไป โดยทิ้งเขาไว้อยู่อย่างโดดเดี่ยว

‘อา ก่อนจะจีบคนน้อง สงสัยต้องเริ่มจีบคนพี่ก่อนแล้วล่ะมั้งเนี่ย’ เขาขบคิดก่อนจะเดินตามทั้งสองคนไป..

..

ทั้งสามคนได้เดินต่อไปเรื่อยๆ ประมาณ 2 ชั่วโมง ก็ผ่านจุดที่มีต้นหญ้าหนา ตลอดทางที่เดินมานั้น มักจะได้ยินเสียงมอนสเตอร์อยู่เป็นระยะ

แต่ต้องยกความดีความชอบให้กับสกิลสัญชาตญาณของลีลา จึงทำให้พวกเขาทั้งสามนั้น สามารถหลีกเลี่ยงการต่อสู้ที่ไม่จำเป็นได้ แต่ก็ใช่ว่าจะสามารถหลีกเลี่ยงการต่อสู้ได้ตลอดหรอกนะ

อย่างเช่นในตอนนี้ ... ในระหว่างที่พวกเขากำลังเดินอยู่นั้น จู่ๆ ก็ถูกมันพุ่งเข้ามาโจมตี โชคดีที่ลีลาสามารถรับรู้ตัวตนของมันได้ก่อน จึงทำให้พวกเขาสามารถหลบออกมาได้ และยังคงปลอดภัย

มันเป็นหมีขนาดใหญ่ตัวเท่าช้าง เส้นขนสีดำยาว มันมองพวกเขาทั้งสามด้วยสายตาที่ราวกับว่าพวกเขาเป็นเหยื่อของมัน แถมเจ้าหมีร่างยักษ์ตัวนั้น มันยังอ้าปาก ทำให้มองเห็นเขี้ยวอันแหลมคมของมัน แถมยังมีน้ำลายไหลยืดออกมาจากปากของมันอีกด้วย เป็นภาพที่ดูน่าสยดสยอเป็นอย่างมาก

เลเวล: 32 ?

ด้วยเลเวลที่ต่างกันเกินไป ตอนแรกพวกเขาไม่คิดจะสู้กับเจ้าหมีร่างยักษ์ตัวนี้เลยแม้แต่น้อย แม้พวกเขาพยายามที่จะหลบหนี แต่ก็ไม่สามารถทำได้ เพราะความเร็วที่ต่างกันจนเกินไป หากพยายามจะหลบหนีจะต้องมีคนใดคนหนึ่งตายแน่นอน

“นนท์ เดี๋ยวนายรีบไปหาที่ซ่อนก่อนเลยนะ เดี๋ยวพวกเรารับมือเอง” ลีลาหันมาพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

ขณะที่ใบหน้าของไลลานั้น ก็เริ่มดูวิตกกังวล เธอรีบตั้งท่าเตรียมรับมือ พร้อมกับยืนกำดาบแน่นด้วยท่าทางมั่นคง และเตรียมพร้อมเพื่อจะเคลื่อนไหวร่างกายต่อสู้กับมันได้ทุกเวลา

“โอเค งั้นผมฝากด้วยนะ” พูดจบเขาก็รีบวิ่งไปหลบหลังต้นไม้ด้วยท่าทางหวาดกลัว

สิ่งที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาตอนนี้ มันน่ากลัวกว่าก็อบลินที่เขาเคยเจอแบบเทียบกันไม่ติด

ความรู้สึกของเขาตอนนี้ ไม่ต่างอะไรกับ กำลังเผชิญหน้ากับช้างป่าที่กำลังตกมัน ไม่สิมันดูน่ากลัวยิ่งกว่านั้นอีก

ดูจากขนาดตัวของมันแล้ว พละกำลังของมันคงไม่ต่างอะไรกับช้างป่า แถมเสริมด้วยเขี้ยวเล็บที่น่ากลัวนั้นอีก

“ไลลา รีบเล็งธนูไปที่บริเวณใบหน้าหรือดวงตาของมันเร็ว” ลีลาพูดพร้อมกำดาบในมือแน่น

“ได้ค่ะ!”

ไม่ปล่อยให้ทั้งสองรอนาน หมียักษ์ที่อยู่ข้างหน้าพวกเธอก็ได้วิ่งตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว และส่งเสียงร้องคำรามดังออกมา จนทำให้หัวใจของพวกเธอทั้งสองเริ่มเต้นรัวด้วยความหวาดหวั่น

ในวินาทีนั้นไลลาก็รีบง้างธนูขึ้น พร้อมกับพยายามยิงไปที่ดวงตาของมัน

ฟุ๊บ!!

ลูกธนูของเธอได้พุ่งเข้าไปหามันด้วยความเร็วสูง แต่ก็น่าเสียดายแม้ไลลาเธอจะพยายามเล็งธนูไปที่ใบหน้าของมันแล้ว แต่ก็เพราะเจ้าหมียักษ์นั้นไม่ได้อยู่นิ่ง และมันกำลังวิ่งตรงเข้ามาทางพวกเธอ จึงทำให้ลูกธนูของไลลานั้น พลาดเป้าไปอย่างน่าเสียดาย

“ไลลารีบเปลี่ยนตำแหน่ง แล้วคอยยิงสนับสนุนฉันแทน โอเคนะ”

“ค่ะๆ พี่ระวังตัวด้วยนะคะ!” ไลลารีบตอบรับพร้อมกับรีบวิ่งหลบออกไปอย่างรวดเร็ว

และวินาทีต่อมา ร่างของหมียักษ์นั้นมันก็ได้วิ่งเข้ามาถึงตัวลีลา มันได้อ้าปากออก โชว์เขี้ยวอันแหลมคม พร้อมกับพุ่งเข้าไปกัดที่ร่างของลีลา

"ลีลา ระวัง!!!" เขาที่กำลังมองดูเหตุการณ์ทุกอย่างอยู่ ก็รีบตะโกนบอกเธอทันที

และแน่นอนเธอไม่ได้ยืนรอความตายแต่อย่างใด ลีลาเธอได้กระโดดหลบออกไปด้านข้างอย่างเร็ว พร้อมกับหันดาบฟันเข้าไปที่คอของมันอย่างแรง

ใบดาบได้ฟันทะลุผ่านผิวหนังของมันเข้าไป ก่อนจะหยุดลงอย่างรวดเร็ว เพราะดาบในมือของเธอ สามารถสร้างเพียงบาดแผลตื้นๆ ให้กับมันได้เท่านั้น

“โธ่เอ้ย!” ลีลาทำหน้าไม่สบอารมณ์ ก่อนจะรีบดึงดาบออกมาและรีบถอยห่าง

และในจังหวะที่มันจะโจมตีลีลาซ้ำอีกครั้ง มันก็ถูกลูกธนูปักเข้าที่ใบหน้าเข้าอย่างจัง

ลูกธนูของไลลาได้พุ่งเข้ามาผ่านทะลุแก้มของมัน จนทำให้มันส่งเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

และลีลาก็ได้อาศัยจังหวะนั้นพุ่งเข้าไปโจมตีมันซ้ำอีกครั้ง เธอเล็งดาบไปที่คอของมันเหมือนเดิม แต่ก็ยังคงไร้ซึ่งบาดแผลฉกรรจ์ ดาบของลีลาสามารถสร้างได้เพียงบาดแผลตื้นๆ บนคอของมันแค่นั้น

“บ้าชิบ” เธอสบถออกมาอย่างหัวเสียที่ไม่อาจทำอะไรมันได้

และก่อนที่เธอจะถูกมันโจมตีเข้าอีกครั้งเธอจึงคิดที่จะรีบถอยออกมา แต่ดูเหมือนมันจะไม่ง่ายเลยสักนิด

เพราะตอนนี้มันได้พุ่งตามมาโจมตีที่ตัวของเธอต่ออย่างรวดเร็ว เจ้าหมียักษ์นั่นมันได้ใช้แขนซ้ายฟาดกรงเล็บเข้าโจมตีเธอ เธอที่เห็นอย่างนั้นก็รีบทิ้งตัวลงนอนเพื่อหลบกรงเล็บนั้นได้อย่างหวุดหวิด

และเมื่อมันยังฆ่าเธอไม่ได้ เจ้าหมียักษ์ตัวนั้นมันก็ยิ่งหงุดหงิด มันได้กระหน่ำฟาดกรงเล็บเข้าโจมตีตัวของเธอต่อไปไม่ยั้ง แต่เธอก็สามารถกระโดดหมุนตัวหลบการโจมตีที่กระหน่ำเข้ามาได้

‘ไม่เป็นไร ความเร็วของมันไม่ได้มากจนหลบไม่ทัน’ ลีลาพยายามคิดปลอบใจตัวเอง

ในขณะที่เธอลุกขึ้นยืน และพยายามก้าวขาออกจากจุดนั้น เท้าของเธอได้ไปสะดุดรากไม้จนทำให้หกล้ม

"โอ๊ย ซวยล่ะสิ!" เธอพูดพร้อมกับรีบพยุงตัวเองลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

แม้เธอจะลุกขึ้นยืนได้สำเร็จ แต่สิ่งที่รอเธออยู่นั่นก็คือกรงเล็บขนาดใหญ่ที่ฟาดลงมาที่ร่างกายของเธอ

ตอนนี้กรงเล็บของมันที่กำลังฟาดลงมา มันใกล้จะประชิดตัวเธอแล้ว แล้วมันก็ทำให้เธอไม่สามารถกระโดดหลบได้ทัน

เธอจึงทำได้แค่เพียง ยกดาบขึ้นมาขวางป้องกันตัวของเธอเอาไว้เท่านั้น แต่มันก็แทบจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย

ในวินาทีต่อมา ด้วยพละกำลังที่มากมายมหาศาลของเจ้าหมียักษ์นั่น มันก็ทำให้ร่างกายของเธอถูกฟาดจนกระเด็นลอยไปกระแทกกับต้นไม้ใหญ่ ที่อยู่ห่างไกลจากจุดนั้นประมาณเกือบ 10 เมตร

แม้เธอจะต่อสู้ได้เก่งกาจแค่ไหน แต่สุดท้ายร่างกายก็ยังเป็นเพียงแค่มนุษย์ผู้หญิงธรรมดาคนนึงเท่านั้น

เมื่อร่างกายของเธอถูกอัดกระแทกเข้ากับต้นไม้ใหญ่อย่างแรง เธอก็ได้กระอักเลือดออกมา พร้อมกับนอนหายใจรวยรินอยู่ใต้ต้นไม้

“พี่คะ!!” ไลลาที่กำลังดูเหตุการณ์อยู่นั้น ก็ได้ตะโกนเรียกพี่สาวของตัวเองด้วยความตกใจ

ก่อนจะพยายามใช้ธนูยิงใส่เจ้าหมียักษ์นั่น แต่ลูกธนูทั้งหมดก็ทำได้แค่เจาะทะลุเข้าไปในชั้นผิวหนังของมันได้เพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น

"บ้าชะมัด!" เธอพูดบ่นออกมาอย่างหัวเสีย เมื่อลูกธนูของเธอไม่สามารถทำอะไรเจ้าหมียักษ์ตัวนั้นได้เลย

เขาที่กำลังแอบซุ่มมองดูเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่นั้น ก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจ เมื่อเห็นว่าเหตุการณ์ในตอนนี้มันจะไม่ค่อยสู้ดีสักเท่าไหร่

‘ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป พวกเราคงได้ตายกันหมดแน่ๆ’ เขาคิดในใจด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความกังวล ก่อนจะก้มลงมองมีดสั้นที่อยู่ในมือของตัวเอง...

つづく