บทที่ 97 ข้อบกพร่อง
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 97 ข้อบกพร่อง
"ปรมาจารย์ยิป คุณกำลังปิดโรงฝึกงั้นเหรอครับ?"
“อืม” ยิปมันพยักหน้าให้กับผู้อยู่อาศัยในย่านไชน่าทาวน์และพูดออกไปอย่างสุภาพว่า "ฉันคิดว่าคงไม่มีใครมาที่นี่แล้ว ดังนั้นฉันจึงไม่รอและคิดจะปิดโรงฝึกไป เพื่อที่จะได้รีบกลับไปยังบ้าน"
"ไม่ใช่ว่าคุณเพิ่งรับลูกศิษย์ใหม่มาเหรอ พ่อหนุ่มที่ดูเก้ๆ กังๆ คนนั้นน่ะ?
ยิปมัน "เขาหยุดฝึกฝนไป โดยบอกว่าเป็นเพราะครอบครัวของเขาไม่ยอมให้เขาฝึก"
"เฮ้อ ผมว่าแล้วพวกคนต่างชาตินี้ไม่มีความอดทนกันเลย ปรมาจารย์อิปรู้วิชาศิลปะการต่อสู้จริงๆ น่าเสียดายแทนเขาเหลือเกิน" เมื่อได้ยินเช่นนั้น เพื่อนบ้านก็พูดขึ้นด้วยความขุ่นเคือง ทั้งที่จริงเขาที่อยู่ในย่านไชน่าทาวน์ก็ถือว่าเป็นชาวต่างชาติเช่นกัน
"บางทีเขาอาจมีปัญหาบางอย่างในครอบครัวของเขา" ยิปมันส่ายศีรษะและไม่คิดสนใจปัญหานี้อีกต่อไป
"ปรมาจารย์ยิป ให้ผมแนะนำโรงฝึกศิลปะการต่อสู้ให้คนอื่นหรือเปล่า?"
"ด้วยความยินดีที่ต้องการช่วยเหลือ แต่ปล่อยให้เรื่องราวมันไหลไปตามครรลองเถิด" เมื่อปฏิเสธอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มและพูดคุยกันอีกสักพัก จากนั้นยิปมันก็มุ่งหน้าออกจากย่านไชน่าทาวน์
ด้วยความที่เป็นร่างแยก ยิปมันจึงไม่ต้องพักผ่อนเลย เหตุผลที่เขามายังโรงฝึกศิลปะการต่อสู้ในย่านไชน่าทาวน์ทุกวันก็เพื่อทำการสร้างตัวตนเท่านัน้เอง
"อ๊า--"
เมื่อผ่านตรอกที่มืดเล็กน้อยไป เสียงกรีดร้องเสียงหนึ่งก็ดังมาจากตรอกจนทำให้เขาหยุดลง
หลังจากนั้นเอง ก็มีชายผิวขาวกำลังวิ่งออกจากตรอกพร้อมกับกระเป๋าเงินของผู้หญิงคนหนึ่งในมือของเขา เมื่อเขาเห็นยิปมันที่ยืนอยู่ที่ทางเข้าตรอก ชายคนนั้นก็ตะโกนด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม "ให้ตายสิ หลีกไปซะ!"
คำพูดของชายคนนั้นทำให้ยิปมันขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว
เมื่อมองไปที่ร่างตรงหน้า เขากลับไม่ได้ขยับออกจากทางตามที่อีกฝ่ายพูด เขายังคงยืนนิ่งอยู่ที่ทางเข้าตรอก
"ไอ้บัดซบ งั้นฉันจะฆ่าแกซะ!"
เมื่อเห็นว่าชายตรงหน้าไม่ได้หลบไป สีหน้าของชายคนนั้นก็ยิ่งเต็มไปด้วยความโกรธมากขึ้นไปอีก เขาพุ่งตรงไปหายิปมันทันที
ยิปมันมองอย่างสงบนิ่งไปที่ชายคนนั้นที่กำลังพุ่งเข้ามา
ทันใดนั้น ยิปมันที่นิ่งอยู่ตลอดก็ลืมตาตื่นขึ้นมา
เขาเพียงแค่ก้าวเท้าข้างหนึ่ง สะบัดเท้ากระแทกใส่ขาของชายคนนั้นอย่างแม่นยำ ทันใดนั้นชายคนนั้นก็ล้มลงไปกับพื้นต่อหน้ายิปมันทันที
[คะแนนชื่อเสียงจากเจ้าหน้าที่องค์กรชีลด์ +10]
“หือ?”
ในร้านขายของเก่า ไรอันสังเกตเห็นการแจ้งเตือนที่ผิดปกติจนต้องลุกขึ้นมานั่งตรง
'ฉันว่าแล้วเชียวว่าทำไมองค์กรชีลด์จะยอมแพ้ง่ายๆ แบบนี้?'
ขณะที่คิด ยิปมันก็ไม่ได้หยุดมือ เขายังมองไปที่ชายผิวขาวบนพื้นที่กำลังฝืนลุกขึ้นมา ยิปมันตรงไปหาเขาและเคาะอีกฝ่ายเบาๆ ด้วยการสับมือที่หลังคอ
[คะแนนชื่อเสียงจากเจ้าหน้าที่องค์กรชีลด์ +20]
เมื่อมองลงไปยังพื้นเบื้องล่าง เขาก็ชำเลืองมองไปที่เจ้าหน้าที่องค์กรชีลด์ที่แสร้งทำตัวเป็นคนธรรมดา ยิปมันเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าจากมือของอีกฝ่าย
ทันใดนั้นภายในตรอก หญิงสาวผมยาวสีแดงก็เดินเข้ามาพร้อมกับหอบหายใจและมองไปยังร่างสูงใหญ่ที่นอนนิ่งอยู่บนพื้น สีหน้าของหญิงสาวตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นเธอก็ดูประหลาดใจมากที่เห็นยิปมันที่อยู่ตรงหัวมุมตรอก
"คุณหยุดเข้าไว้งั้นเหรอ?"
"ถูกต้องแล้ว กระเป๋าใบนี้เป็นของเธอใช่หรือเปล่า?" เมื่อมองไปที่หญิงสาวที่กำลังสับสน ยิปมันก็พยักหน้าตอบไป
"ฉันขอบคุณมากเท่าไรก็ไม่พอเลย ถ้าเกิดคุณไม่หยุดเขาไว้ ฉันก็ไม่รู้แล้วว่าจะต้องทำยังไงดี" เมื่อได้ยินคำตอบของยิปมัน หญิงสาวก็ขอบคุณด้วยความตื่นตันใจเป็ฯอย่างมาก
เมื่อเห็นเช่นนี้ ยิปมันก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย "ที่จริงถึงฉันจะไม่ช่วย เธอก็คงสามารถเอากระเป๋าคืนมาได้อยู่แล้ว"
“หือ?”
เมื่อได้ยินคำพูดอันประหลาดของยิปมัน หญิงสาวก็กระพริบตาปริบๆ ด้วยสีหน้าสับสน
"อันที่จริงด้วยทักษะของคุณผู้หญิง ฉันแปลกใจมากด้วยซ้ำที่เขาสามารถขโมยกระเป๋าเงินจากเธอได้" ยิปมันพูดต่อโดยไม่สนใจท่าทางของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย
เมื่อได้ยินคำพูดของยิปมัน สีหน้าของหญิงสาวพลันเปลี่ยนไปทันที เมื่อเห็นว่าผู้ชายตรงหน้าเธอจะรู้ตัวแล้ว เธอก็ทิ้งท่าทางอันบอบบางก่อนหน้านี้ทันทีและยกมือขึ้นเพื่อจัดการที่ค่อนข้างยุ่งเหยิงของเธอ เธอไม่ปฏิเสธอะไรพร้อมกับถามว่า "คุณรู้ได้ยังไง?"
ในฐานะเจ้าหน้าที่ที่ผ่านการฝึกมา เธอคิดว่าการปลอมตัวของเธอนั้นไร้ที่ติ
"สัญชาตญาณของผู้ฝึกวรยุทธ์"
“สัญชาตญาณ?” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นเนื่องจากไม่เชื่อคำพูดนั้น
"แม้ว่าเธอจะจงใจแสร้งทำเป็นเปลี่ยนวิธีการเดิน แต่ฉันก็รู้ว่าเธอไม่ใช่คนธรรมดา อย่างน้อยเธอคงจะฝึกวิธีการเดินมาสินะ"
"การเดิน?"
คำตอบของยิปมันทำให้หญิงสาวตกอยู่ในห้วงภวังค์ หลายปีที่เธอเป็นเจ้าหน้าที่ให้องค์กรมา มัทำให้ทักษะการต่อสู้ของเธอรุดหน้าขึ้นอย่างไม่ธรรมดาสักนิดเดียว แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่าทักษะเหล่านี้จะทำให้เธอเปิดเผยตนเองและกลายเป็นข้อบกพร่อง
'ความจริงแล้วมันเพราะฉันรู้ว่าเป็นเธอมาตั้งแต่แรกแล้วต่างหาก'
ในร้านขายของเก่า ไรอันมองไปที่นาตาชาที่กำลังตกอยู่ในห้วงภวังค์เพราะคำพูดของยิปมัน
นาตาชา โรมานอฟฟ์ที่เป็นแบล็ควิโดว์ไม่ได้ทำอะไรผิดพลาดต่อหน้าร่างแยกเลย
แม้ว่าก่อนหน้านี้ไรอันจะมีลางสังหรณ์ว่าองค์กรชีลด์จะไม่หยุดเพียงเท่านี้ แต่ไรอันก็ไม่เคยคาดคิดเลยว่าอีกฝ่ายจะส่งคนระดับสูงเช่นนี้มาพบกับร่างแยกยิปมัน
ไรอันรู้สึกปลาบปลื้มที่องค์กรชีลด์ให้ความสำคัญกับร่างแยกคนนี้มาก ในเวลาเดียวกัน เขาก็ได้ตัดสินใจว่าเขาจะต้องรวบรวมคะแนนจำนวนมากจากองค์กรชีลด์มาให้ได้
เมื่อคิดเช่นนี้ เขาก็เริ่มให้ยิปมันถามนาตาชาออกมา "ตอนนี้เธอบอกฉันหรือยังว่าเธอเป็นใครกันแน่ คุณผู้หญิง?"
ในฐานะที่เป็นสุดยอดเจ้าหน้าที่ที่มีชื่อเสียงในองค์กรชีลด์ นาตาชาจึงยับยั้งอารมณ์ของเธออย่างรวดเร็ว ชำเลืองมองเพื่อนร่วมงานของเธอที่อยู่บนพื้นพร้อมกับถามยิปมันแทนว่า "ที่จริงฉันควรเป็นคนถามคุณต่างหาก ยิปมัน"
"ทำไม...คุณถึงมาที่นิวยอร์กกัน? และประเด็นหลักเลยคือ คุณมาจากที่ไหนกันแน่?"
เมื่อได้ยินคำถามที่เจาะลึกถึงประเด็นของนาตาชา ยิปมันก็ยังคงแสร้งทำเป็นนิ่งเฉยเช่นเดิม "ตอนแรกฉันมาที่นิวยอร์กเพื่อหาคำตอบ แต่ในระหว่างนั้นก็มีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น ทำให้ฉันต้องอยู่ต่ออีกสักพัก"
"ส่วนที่ถามว่าฉันมาจากที่ไหน..."
"ฉันมาจากเผิงไหล"
[คะแนนชื่อเสียงจากนาตาชา โรมานอฟฟ์ +55]
