บทที่ 26: วัสดุสำหรับการปรับแต่งกู่หนังสือ ห้องสมุดที่ไม่มีที่สิ้นสุด

"มีวิธีใดบ้างในการปรับปรุงความเข้าใจ?"

ในขณะนี้ สายตาของ โจว สุ่ยตกไปที่ ชามกู่ศักดิ์สิทธิ์ เขาคิดว่าสมบัติชิ้นนี้อาจช่วยเขาแก้ปัญหานี้ได้

ติ้ง~~

ในทันที ชามกู่ศักดิ์สิทธิ์ ราวกับว่าสัมผัสได้ถึงความคิดของเขาและสั่นเทาเบา ๆ ทันที มีข้อความปรากฏขึ้นในจิตสำนึกของเขา

"เดี๋ยวน่ะ กู่หนังสือ?! กู่หนังสือ สามารถช่วยฉันปรับปรุงความเข้าใจของฉันได้?!"

โจว สุ่ย หรี่ตาลง.

กู่หนังสือ เป็นกู่หนอน ชนิดพิเศษประเภทหนึ่ง มันกินหนังสือเป็นอาหาร และสามารถกินหนังสือเล่มแล้วเล่มเล่า คัมภีร์หยกมรดกเล่มแล้วเล่มเล่า เมื่อมันกินหนังสือเหล่านี้เข้าไป มันสามารถบันทึกเนื้อหาทั้งหมดของหนังสือเหล่านั้นได้ทันที และมันมีความสามารถในการจดจำได้ไม่รู้ลืม หากมันกินหนังสือมากพอ มันสามารถกลายเป็นห้องสมุดขนาดใหญ่ได้"

ความจุหน่วยความจำของมันไม่มีที่สิ้นสุด และยิ่งมันกินหนังสือมากเท่าไหร่ พลังของมันก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น

ที่สำคัญที่สุดคือมันสามารถช่วยเจ้าบ้านเข้าใจเนื้อหาของหนังสือได้ ทำหน้าที่เป็นเครื่องมือช่วยบ่มเพาะในการปรับปรุงความเข้าใจและเร่งความเร็วในการทำความเข้าใจ

"มีกู่หนอน แบบนี้ในโลกจริงๆ เหรอ? ฉันต้องปรับแต่งมันให้ได้"

โจว สุ่ยรู้สึกตื่นเต้นมาก

หากเขาสามารถปรับแต่งกู่หนอน นี้สำเร็จได้ เทคนิคการบ่มเพาะและวิชาปราณต่างๆ ก็จะไม่เป็นปัญหาสำหรับเขาอีกต่อไป เขาจะสามารถเข้าใจสิ่งเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย

ไม่รู้ว่าเขาจะประหยัดเวลาในการบ่มเพาะได้มากแค่ไหน

"วัสดุหลักคือ หนอนไม้แมลงวิญญาณชนิดหนึ่งที่เชี่ยวชาญในการแทะไม้ นอกจากนี้ยังมีวัสดุอื่นๆ อีก 36 ชนิด"

"ดูเหมือนว่าถึงเวลาซื้อวัสดุแล้ว"

โจว สุ่ยลูบคางของเขา.

โชคดีที่เขาอยู่ใน เมืองเมฆหมอก และใกล้ ๆ นั้นเป็นเทือกเขา เมฆหมอก ซึ่งเป็นเทือกเขาที่มีชื่อเสียงในการผลิตวัสดุวิญญาณต่างๆ รวมถึงวัสดุวิญญาณของมิตินับพัน ตราบที่มีหินวิญญาณ เขาสามารถซื้อวัสดุวิญญาณที่ต้องการได้เกือบทั้งหมด"

ท้ายที่สุด เมื่อเขาปรับแต่ง กู่หนังสือ การบ่มเพาะของเขาก็จะง่ายขึ้นมาก

ดังนั้น เรื่องนี้จึงสำคัญมาก

............

บูม~~

ในทันที โจว สุ่ยนั่งขัดสมาธิบนพื้น เรียกใช้ กู่โคลน และทำให้โคลนปรากฏขึ้นทันที

โคลนนี้เกือบจะเหมือนกับร่างหลักของเขา ยกเว้นระดับการบ่มเพาะที่ต่ำกว่าเล็กน้อยเท่านั้น

เขาวางแผนที่จะใช้โคลนเพื่อซื้อวัสดุสำหรับปรับแต่ง กู่หนังสือ

แม้ว่า ผู้บ่มเพาะชั่วร้าย จะไม่กล้าลงมือใน เมืองเมฆหมอก ในเวลากลางวันแสกๆ แต่ก็เป็นการดีที่จะปลอดภัยไว้ก่อน

แม้กระทั่งหากโคลนเผชิญอันตราย ก็ไม่ส่งผลต่อร่างหลักของเขามากนัก อย่างมากก็แค่สูญเสียทรัพย์สมบัติเล็กน้อยเท่านั้น

ไม่ว่าในกรณีใด เขาจะไม่ประมาทจนกว่าการบ่มเพาะของเขาจะถึงสถานะไร้เทียมทาน

ฟิ้ว!

โจว สุ่ยโคลนออกจากบ้านและมุ่งหน้าสู่ถนนสายหลักของ เมืองเมฆหมอก

การเดินทางเป็นไปอย่างราบรื่น มี ผู้บ่มเพาะเพียงไม่กี่คนบนถนน อาจเป็นเพราะความปลอดภัยโดยรอบที่ไม่ดีในเมือง เมืองเมฆหมอก ในช่วงนี้ ทำให้ ผู้บ่มเพาะไม่กล้าออกมาพักผ่อนมากนัก

เขามาถึง ศาลานักเล่นแร่แปรธาตุ ใน เมืองเมฆหมอก ได้อย่างราบรื่นและเห็น เฒ่าแก่จ้าว

"โอ้ นี่ไม่ใช่ เด็กน้อยโจวเหรอ? นานแล้วนะ การบ่มเพาะของคุณดีขึ้นมากเลย คุณถึงขั้น รวมลมปราณ ระดับที่สี่แล้วใช่ไหม?" เฒ่าแก่จ้าวกล่าวชมด้วยลิ้นครืดคราด ดวงตาของเขาเฉียบคมและสังเกตระดับการบ่มเพาะของ โจว สุ่ยได้ทันที

อะไร?!

โจว สุ่ยตกใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าระดับการบ่มเพาะของเขาจะถูกค้นพบได้เร็วขนาดนี้ แม้ว่าจะเป็น ร่างโคลนของเขาก็ตามแต่ระดับการบ่มเพาะของเขาก็เกือบจะเท่ากับตัวจริงของเขา

ดูเหมือนว่าเขาจะต้องทำการฝึกฝนวิชา "การเปลี่ยนแปลงปีศาจภาพลวงตา" ให้สำเร็จโดยเร็วที่สุด มิฉะนั้น ผู้บ่มเพาะทุกคนจะสามารถมองเห็นตัวตนที่แท้จริงของเขาได้ และเขาจะไม่มีความเป็นส่วนตัวเหลืออยู่เลย

ที่สำคัญที่สุดคือ หากระดับการบ่มเพาะของเขาสูงขึ้นอย่างรวดเร็วเกินไป ทุกคนจะสังเกตเห็นความผิดปกติได้

ไม่สำคัญว่า สหายเต๋า ของเขาจะรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขาหรือไม่ แต่ ผู้บ่มเพาะที่ไม่บริสุทธิ์ใจอาจคิดที่จะฆ่าเขาและยึดสมบัติของเขา

"คุณ จ้าว ใจดีเกินไปแล้ว มันเป็นแค่ สหายเต๋า ของฉันที่ช่วยฉันเท่านั้น ถ้าไม่มีความช่วยเหลือของเธอ ระดับการบ่มเพาะของฉันจะดีขึ้นได้อย่างไร?" โจว สุ่ยยิ้มเล็กน้อย บ่งบอกว่าทั้งหมดเป็นเพราะ สหายเต๋า ของเขา

สหายเต๋า!?

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจ้าของร้านจ้าว ก็เข้าใจทันที ทันใดนั้นเขาก็จำได้ว่า สหายเต๋า ของ โจว สุ่ยเป็น ผู้บ่มเพาะ ระดับ รวมลมปราณ ระดับที่ 9 ถ้าเขาได้รับความช่วยเหลือจาก ผู้บ่มเพาะ ระดับ รวมลมปราณ ระดับที่ 9 และกินยาเม็ดวิเศษจำนวนมาก ก็มีโอกาศเป็นไปได้ที่เขาจะก้าวไปสู่ระดับ รวมลมปราณ ระดับที่ 4 ในเวลาอันสั้น เพียงแค่ต้องใช้ หินวิญญาณ จำนวนมากเท่านั้น

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เจ้าของร้านจ้าว อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉา เด็กคนนี้ดูธรรมดา แต่เขาสามารถเอาชนะใจ ผู้บ่มเพาะ ระดับ รวมลมปราณ ในช่วงท้ายได้ ช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ อะไรคือความลับของเขา?

เป็นไปได้ไหมว่าเด็กคนนี้มีบุคลิกที่กล้าหาญและมีชีวิตชีวาจริงๆ ซึ่งสามารถเอาชนะใจ ผู้บ่มเพาะหญิงได้?

อย่างไรก็ตาม ภายนอก เจ้าของร้านจ้าว ยังคงสงบ

"ฉันเข้าใจแล้ว ฉันสงสัยว่าคราวนี้คุณมาซื้ออะไรที่นี่ หนุ่มน้อย?" เจ้าของร้านจ้าว ถาม

"ฉันต้องการซื้อ หนอนไม้ชนิดหนึ่ง สัตว์ที่กินเนื้อไม้โดยเฉพาะ คุณมีที่นี่ไหม?" โจว สุ่ยถามตรงไปตรงมา

"หนอนไม้? คุณหมายถึงหนอนไม้หรือเปล่า? นี่คือหนึ่งในส่วนผสมหลักของยาเม็ดวิญญาณไม้ โชคดีที่มีสต็อกอยู่ แต่คุณต้องจ่ายห้าร้อยหินวิญญาณเกรดต่ำ"

หลังจากพิจารณาอย่างรอบคอบ เจ้าของร้านจ้าว จึงเสนอราคา

"ฉันเอามัน" โจว สุ่ยพูดโดยไม่ลังเล ห้าร้อย หินวิญญาณเกรดต่ำ นั้นไม่เป็นไรสำหรับเขา ตราบที่เขาสามารถปรับแต่ง กู่หนังสือ ได้ ทุกอย่างก็คุ้มค่า

"ดูเหมือนว่า โจวน้อยจะโชคดีจริงๆ คุณสามารถหา หินวิญญาณ ได้มากขนาดนี้"

เจ้าของร้านจ้าว รู้สึกขมขื่นในใจ ไม่เชื่อว่าเด็กคนนี้หา หินวิญญาณ ได้ด้วยตัวเอง ต้องเป็นของที่ รวมลมปราณ ผู้บ่มเพาะ ในช่วงท้ายมอบให้แน่ ๆ เด็กคนนี้ใช้วิธีอะไรกันแน่ในการเอาใจ ผู้บ่มเพาะ หญิงที่งดงามขนาดนี้?

เขาสามารถหลอกล่อเธอให้ให้ หินวิญญาณ มากมายขนาดนี้เป็นค่าขนม?

ถ้าเขารู้ว่าการอยู่อาศัยกับผู้หญิงนั้นสบายขนาดนี้ เขาก็คงจะทำเช่นกัน

แต่น่าเสียดายที่เขาแก่แล้ว และรูปร่างหน้าตาของเขาก็เสียไปนานแล้ว คงไม่มี ผู้บ่มเพาะ หญิงคนไหนสนใจเขา

"ไม่ ไม่ ฉันใช้ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของครอบครัวฉันไปแล้ว ฉันเหลือเงินสักหยดเดียวจริงๆ"

"เอ่อ นอกจากหนอนไม้ แล้ว ฉันยังต้องการวัสดุอื่นๆ ขายให้ฉันด้วย"

โจว สุ่ยกล่าวอย่างถ่อมตน และยังคงซื้อวัสดุอื่นๆ ต่อไป

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจ้าของร้านจ้าว และพนักงานร้านขายยาที่อยู่รอบข้างก็อิจฉาเป็นสีเขียว ผู้ชายคนนี้รวยแค่ไหนกัน? เขาอ้างว่าใช้ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของครอบครัวไปแล้ว แต่ก็ยังซื้อวัสดุ วิญญาณมากมายขนาดนี้

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเงินนี้ต้องมาจาก ผู้บ่มเพาะ หญิงที่มีอายุมากกว่าคนนั้น

ไม่อย่างนั้นเด็กคนนี้จะมี หินวิญญาณ ได้มากขนาดนี้ได้อย่างไร?

เดิมทีเด็กคนนี้ไม่มีอะไรพิเศษ แต่หลังจากคบหากับผู้หญิงที่ร่ำรวยแล้ว เขาก็กลายเป็นคนฟุ่มเฟือยทันที เขาไม่แม้แต่จะกระพริบตาเมื่อใช้จ่าย hundreds of หินวิญญาณเกรดต่ำ

มันเป็นเพียงเรื่องของคนตัวเล็กที่กลายเป็นคนหยิ่งยโส

พนักงานที่อยู่รอบข้างกัดฟันด้วยความอิจฉา

แต่พวกเขาไม่มีทางเลือก ทำได้เพียงปฏิบัติตามคำขอของ โจว สุ่ยและค้นหาวัสดุ วิญญาณต่างๆ

ท้ายที่สุดแล้ว เขามีเงิน และเขาก็เป็นลูกค้า นั่นทำให้เขาเหมือนพระเจ้า

(จบบทนี้)