บทที่ 24:การตายของผู้บ่มเพาะชั่วร้าย,ชีวิตที่มั่นคง

"ณ ขณะนี้ โจว สุ่ย เพิ่งเสร็จสิ้นการ บ่มเพาะคู่ กับสอง สหายเต๋า ของเขา

เขาได้รับข้อความจากร่างโคลนของเขา และใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความสุข

เขารู้ว่าร่างโคลนของเขาได้ฆ่า สามปิศาจเมืองเมฆหมอก และยึดสมบัติทั้งหมดของพวกเขา

แต่สิ่งที่ทำให้เขามีความสุขอย่างยิ่งคือหลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ ในที่สุดเขาก็ได้รู้ว่าความแข็งแกร่งของเขานั้นมากเพียงใด

"การที่สามารถฆ่า ผู้บ่มเพาะ ระดับ รวมลมปราณ ขั้นเจ็ด ได้สามคนเช่นนี้ หมายความว่าด้วยพลังการต่อสู้ในปัจจุบันของฉัน ฉันก็จะมีอำนาจปกป้องตัวเองในเมือง เมืองเมฆหมอก ได้เช่นกัน"

โจว สุ่ย รู้สึกตื่นเต้นมาก

เมื่อเขาข้ามมายังโลกนี้ครั้งแรก เขาเต็มไปด้วยความกลัวและความวิตกกังวล กลัวว่า ผู้บ่มเพาะ ที่อยู่รอบตัวเขาจะตบเขาจนตายโดยไม่มีโอกาศได้โวยวาย

หลังจากทั้งหมด โลกนี้ไม่มีกฎหมาย และ ประชาชน ที่ระดับ บ่มเพาะ ต่ำไม่มีสิทธิ์

แต่ตอนนี้มันต่างออกไป บ่มเพาะ ของเขาได้มาถึงระดับที่สี่ของ รวมลมปราณ และด้วยพลังของ กู่วิญญาณแห่งความฝัน เขาสามารถฆ่า ผู้บ่มเพาะ ระดับ รวมลมปราณ ขั้นเจ็ด ได้ในทันที พลังการต่อสู้ของเขานั้นไม่มีใครเทียบได้

ถ้าเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป มันจะทำให้เกิดความวุ่นวายในเมือง เมืองเมฆหมอก อย่างแน่นอน

ถ้าเขาไม่มีแม้แต่อำนาจที่จะปกป้องตัวเองในเมือง เมืองเมฆหมอก แม้แต่น้อย ก็ไม่มีใครรับประกันชีวิตและทรัพย์สินของเขาได้

จนถึงตอนนี้ ในที่สุดเขาก็มีความรู้สึกปลอดภัยเล็กน้อย

แน่นอนว่าเขามีสอง สหายเต๋า ที่จะปกป้องเขา ดังนั้นจึงไม่ควรมีอันตรายมากนัก

แต่ท้ายที่สุดแล้ว การมีพลังของตัวเองก็ยังปลอดภัยกว่า

"ไม่ ฉันไม่ควรหยิ่งมาก ตอนนี้ฉันเพิ่งอยู่ในระดับที่สี่ของ รวมลมปราณ ยังเป็นแค่คนตัวเล็ก ๆ"

"ไม่คำนึงว่าฉันจะไร้เทียมทานในขั้น รวมลมปราณ ได้หรือไม่ แม้กระทั่งถ้าฉันกลายเป็นไร้เทียมทานในขั้น รวมลมปราณ จริงๆ ก็ยัง ผู้บ่มเพาะ ระดับสร้างรากฐาน อยู่ในโลกนี้ และแม้แต่ อมตะแท้จริง ระดับ แกนทอง"

"ถ้าฉันเผลอไปยั่วยุ ผู้บ่มเพาะ เหล่านี้ ฉันจะไม่แม้แต่จะรู้ว่าฉันตายได้อย่างไร"

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ โจว สุ่ย ก็สงบลงเช่นกัน ความตื่นเต้นในใจของเขาจางหายไปเล็กน้อย ในท้ายที่สุด บ่มเพาะ ของเขายังต่ำเกินไปและเขายังไม่สามารถหยิ่งยโสได้

ผู้บ่มเพาะ มากมายล้มตายเพราะความประมาทชั่วครู่

แม้กระทั่งศิษย์จากสำนักที่มีชื่อเสียงก็ยังอาจตกเป็นเหยื่อของการโจมตีแบบซุ่มโจมตีของผู้บ่มเพาะทั่วไป

แม้จะเป็นอัจฉริยะก็ตาม ถ้าพวกเขาไม่เติบโต พวกเขาก็เป็นเพียงคนอ่อนแอ ไม่น่ากล่าวถึง

"แต่พลังของกู่ โคลนนั้นช่างน่าทึ่งจริงๆ ร่างหลักสามารถอยู่บ้านและบ่มเพาะได้ ในขณะที่ร่างโคลนสามารถเคลื่อนที่ได้อย่างอิสระ แม้ว่ามันจะตาย ฉันก็สามารถทำให้โคลนอีกตัวหนึ่งเข้มข้นขึ้นได้ตลอดเวลาโดยไม่ส่งผลกระทบต่อร่างหลัก"

"ถ้าฉันเพิ่มพลังของ กู่วิญญาณแห่งความฝัน มันจะไร้เทียมทาน"

โจว สุ่ย ลูบคางของเขา

ตอนนี้เขามีความเข้าใจที่ชัดเจนยิ่งขึ้นเกี่ยวกับวิธีการบ่มเพาะ เทคนิคกู่ศักดิ์สิทธิ์ การรวมกันของกู่ ที่แตกต่างกันนั้นมีความสำคัญอย่างยิ่ง บางครั้งทำให้เกิดผลกระทบที่หนึ่งบวกหนึ่งมากกว่าสอง

"มีอะไรผิดปกติไหมสามี ทำไมคุณถึงดูมีความสุขจัง?"

จี ชิงหยู และมู่ ซีหยาน สังเกตเห็นการแสดงออกของ โจว สุ่ย และถามด้วยความอยากรู้

"ไม่มีอะไร ฉันคิดปัญหาบางอย่างออกแล้ว เพื่อเป็นการเฉลิมฉลอง มาทำกันอีกครั้งเถอะ"

โจว สุ่ย กล่าวอย่างกล้าหาญ

อะไรนะ?!

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ จี ชิงหยู และมู่ ซีหยาน หน้าแดง เสียใจอย่างเงียบ ๆ ว่าสามีของพวกเขาเป็นวัวที่ไม่มีวันหมดอายุ แข็งแรงเกินไป

...............

คืนหนึ่งผ่านไปในพริบตา

ในเวลานี้ มีเสียงดังออกมาจากภายนอกเช่นกัน และกลุ่ม ผู้บ่มเพาะ ที่อยู่ใกล้เคียงก็ปรากฏตัวบนถนน

ในเวลานี้ โจว สุ่ย, จี ชิงหยู,มู่ ซีหยาน, เซีย จิงหยาน และคนอื่น ๆ ก็ตื่นขึ้นและได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครมจากภายนอก

"คุณเคยได้ยินไหม? เมื่อคืนที่ผ่านมา กลุ่มเมฆหมอกลึกลับ มาที่นี่ด้วยเจตนาร้าย และจบลงด้วยการตายอย่างน่าเศร้าในที่นี้" บางคนพูดอย่างลึกลับ

"อะไรนะ? กลุ่มเมฆหมอกลึกลับ? พวกนี้เป็น ผู้บ่มเพาะชั่วร้าย ที่มีชื่อเสียง? ว่ากันว่าพวกเขาทั้งหมดเป็น ผู้บ่มเพาะ ที่อยู่ในขั้น รวมลมปราณ ขั้นปลาย ฆ่าคนนับไม่ถ้วน ใครกันแน่ที่ฆ่าพวกเขา?"

"ฉันไม่แน่ใจ ไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นคนทำ ดูเหมือนว่า กลุ่มเมฆหมอกลึกลับ ไม่สามารถตอบสนองได้ และพวกเขาถูกคนลึกลับฆ่า น่ากลัวจริงๆ"

"พูดได้เลยว่าความยุติธรรมได้บังเกิดแล้ว สามผู้บ่มเพาะ เหล่านี้อาละวาดมานานเกินไป เป็นไปได้ว่า ผู้อาวุโส และตระกูลของถูกพวกเขาฆ่ามาก่อน และตอนนี้พวกเขาก็เผชิญกับกรรม"

ในที่สุดความยุติธรรมก็ได้รับการตอบสนองแล้ว ผู้บ่มเพาะทั่งสามคนนี้ก่อกวนความสงบสุขมานานเกินไปแล้ว เป็นไปได้ว่าพวกเขาถูกผู้สังหารโดย อาวุโสและครอบครัวของเขาผู้เคราะห์ร้าย และตอนนี้พวกเขาก็ได้รับผลกรรมแล้ว

"พูดตามตรงเป็นไปได้ไหมว่าคนลงมือคือ ผู้บ่มเพาะ จากถนนของเรา?"

"เป็นไปไม่ได้ ผู้ที่สามารถจัดการกับ กลุ่มเมฆหมอกลึกลับ ได้คือ ผู้บ่มเพาะ หญิงไม่กี่คนในขั้น รวมลมปราณ ขั้นปลาย แต่เมื่อคืนฉันไม่ได้นอนทั้งคืนและไม่เห็นการเคลื่อนไหวในบ้านใกล้เคียง"

"งั้นก็ไม่ใช่สาม ผู้บ่มเพาะ หญิงนั่น แล้วใครล่ะ? มันแปลกจริงๆ"

"ฉันคิดว่ามันอาจจะเป็นกรณีของโจรทะเลาะกัน คุณรู้ไหมว่า ผู้บ่มเพาะชั่วร้าย เหล่านั้นต้องซ่อนสมบัติไว้มากมาย พวกเขาสามารถโจมตี ผู้บ่มเพาะอิสระ ของเราได้ แต่คนอื่น ๆ จะไม่โจมตีพวกเขาด้วยเหรอ?"

"นั่นเป็นความจริง แต่ละ ผู้บ่มเพาะชั่วร้าย ต้องมีทรัพย์สมบัติมากมาย การปล้น ผู้บ่มเพาะอิสระ ของเราไม่คุ้มกับการปล้น ผู้บ่มเพาะชั่วร้ายs เหล่านั้น กำไรจะต้องมากกว่า"

"ถ้าเป็นอย่างนั้น ตอนนี้ กลุ่มเมฆหมอกลึกลับ ตายแล้ว พวกเราปลอดภัยแล้วเหรอ?"

"โง่ คิดว่า ผู้บ่มเพาะชั่วร้ายs มีแค่ กลุ่มเมฆหมอกลึกลับ เท่านั้น? นอกจากพวกเขาแล้วยังมี ผู้บ่มเพาะชั่วร้าย อีกมากมาย"

"คุณพูดถูก เรายังไม่ประมาทได้ เว้นแต่ทีมบังคับใช้กฎหมายจะกลับมา เราไม่สามารถออกไปได้ มิฉะนั้นเราจะถูกปล้นทีละคนโดย ผู้บ่มเพาะชั่วร้ายs และพบกับจุดจบที่โศกนาฏกรรม"

"ทนต่อไปเถอะ ดีกว่าเสียชีวิต"

เหล่า ผู้บ่มเพาะ ต่างก็พูดคุยกันทีละคน ต่างก็รู้สึกตื่นเต้น เพราะการตายของ กลุ่มเมฆหมอกลึกลับ เปรียบเสมือนการยกหมอกออกจากหัวของพวกเขา ทำให้พวกเขาปลอดภัยมากขึ้น

แต่ก็ไม่ได้ปลอดภัยอย่างสมบูรณ์

ท้ายที่สุด ไม่รู้ว่ามี ผู้บ่มเพาะชั่วร้ายs กี่ตัวซ่อนอยู่ใน เมืองเมฆหมอก ถ้าพวกเขาไม่ระวัง พวกมันอาจจะตกอยู่ในเงื้อมมือของพวกเขา

อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะไม่ประมาท

"สามี ดูเหมือนว่า ผู้บ่มเพาะชั่วร้าย ตายที่นี่เมื่อคืนนี้" จี ชิงหยู ก็ได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครมจากภายนอกเช่นกัน

"นี่ไม่ใช่เรื่องดีเหรอ? ถ้าคุณเดินริมแม่น้ำบ่อยๆ รองเท้าของคุณจะไม่เปียกได้อย่างไร? พวกเขาต้องการปล้น ผู้บ่มเพาะอิสระ คนอื่น ๆ และ ผู้บ่มเพาะ คนอื่น ๆ ก็จะปล้นพวกเขาเช่นกัน มันเป็นวัฏจักรแห่งความยุติธรรม" เซีย จิงหยาน รู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดา เธอคุ้นเคยกับสิ่งเหล่านี้มานานแล้ว

"คุณพูดถูก เหล่า ผู้บ่มเพาะ เหล่านั้นคิดว่าการปล้นผู้อื่นเป็นทางลัด แต่พวกเขาไม่ตระหนักว่าเพราะสิ่งนี้เองที่ทำให้พวกเขาฆ่าตัวตาย"

"อาจไม่เป็นไรสักสองครั้งและพวกเขาจะได้รับผลกำไรมากมายจากมัน"

"แต่ทันทีที่พวกเขาเจออุปสรรค มันก็คือทางตัน การทำสิ่งต่าง ๆ เช่นนี้จะจบลงด้วยทางตันในที่สุด"

โจว สุ่ย ก็เห็นด้วยกับเรื่องนี้

พูดตามตรง เขามักจะระมัดระวังไม่ให้หลงทางนั้น ถ้าเขาเคยชินกับการปล้น ในที่สุดเขาก็จะตกอยู่ในนั้นและจะไม่แม้แต่จะรู้ว่าเขาตายในอนาคตอย่างไร

"จะดีกว่าถ้าอยู่ที่ เมืองเมฆหมอก และขายเหล้าวิญญาณและยันต์วิญญาณ ปลอดภัยกว่าและสามารถหาหินวิญญาณได้โดยไม่ต้องเสี่ยง"มู่ ซีหยาน ถอนหายใจ

เธอรู้สึกว่าช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาเป็นวันที่สงบสุขและมีความสุขที่สุด ไม่ต้องนอนในที่โล่ง ไม่ต้องกลัวว่าจะถูกฆ่าเพื่อสมบัติโดยคนอื่น

ตราบใดที่เธออยู่บ้าน เธอก็สามารถหาหินวิญญาณอย่างสงบสุขและปรับปรุงการบ่มเพาะของเธอได้

ไม่มีชีวิตที่ดีกว่านี้

(จบบทนี้)