บทที่ 167 เพื่ออนาคตของโลกและความแข็งแกร่งของนักรบ Z ...
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 167
บทที่ 167 เพื่ออนาคตของโลกและความแข็งแกร่งของนักรบ Z ...
หลังจากขอพรกับลูกแก้วมังกรจากดาวเคราะห์นาเม็กดวงใหม่แล้ว หลินเฉินและคนอื่นๆ ก็บอกลาชาวดาวนาเม็กและกลับสู่โลก
ทันทีที่พวกเขามาถึงวังพระเจ้า ทุกคนก็ตะโกนออกมาด้วยความประหลาดใจ
"โกฮัง!"
"คุริริน! เทนชินฮัง! หยำฉา!"
“เบจิต้า! ทรังค์ นั่นพ่อของเจ้า!”
เมื่อเห็นเพื่อนและครอบครัวที่หายไปนานได้ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา ทุกคนก็วิ่งเข้าหากันด้วยความตื่นตันใจ
“ท่านแม่ ท่านอายุมากขึ้นมากเลยนะ!” โกฮังกอดจีจี้ที่น้ำตากำลังไหลอาบใบหน้า
หลายปีผ่านไป แต่โกฮังก็ยังดูเหมือนชายหนุ่ม ส่วนผมของจีจี้ได้เปลี่ยนเป็นสีขาวแล้ว
“ท่านโรชิ!”
คุริริน เทนชินฮังและหยำฉาต่างก็โค้งคำนับต่อผู้เฒ่าเต่าที่กำลังยิ้มออกมา
“หมายเลข 18…” คุริรินเหลือบมองลาซูลิที่อยู่ด้านข้าง จิตใจของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ต่างๆ มากมาย
ส่วนลาซูลิเพียงพยักหน้าเบาๆ เล็กน้อย ทำให้คุริรินได้แต่ถอนหายใจออกมา
อีกด้านหนึ่ง ทรังค์ยืนอยู่ตรงหน้าเบจิต้าอย่างเขินอาย แม้ว่าเขาจะได้พบกับเบจิต้าตอนที่เขายังเด็ก แต่เขาก็ไม่มีความทรงจำอยู่เลย ตอนนี้พอมีพ่อมาอยู่ตรงหน้าเขา มันก็ทำให้เขารู้สึกไม่คุ้นเคยอย่างยิ่ง
เบจิต้าพลันตะโกนว่า “เจ้าทำได้ดีมาก ข้าเฝ้าดูเจ้าจากยมโลกมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา ข้าภูมิใจในตัวเจ้ามาก!”
เบจิต้ารู้แล้วว่าทรังคซ์สามารถแปลงร่างเป็นซูเปอร์ไซย่าร่าง 2 ได้ แม้ว่าเขาจะทำสำเร็จช้ากว่าโกฮังหลายปีก็ตาม แต่เบจิต้าก็ค่อนข้างพอใจแล้ว เนื่องจากว่าเขามีความทระนงในศักดิ์ศรีของราชาชาวไซย่า เขาจึงไม่อาจแสดงอารมณ์ออกมาได้อย่างง่ายดายนัก
"ครับ!"
ใบหน้าของทรังคซ์ยิ้มแย้มออกมา นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยที่เขาได้รับคำชมจากพ่อ เขารู้สึกคล้ายอยากร้องไห้ออกมาเหลือเกิน
“จงอย่าร้องไห้! เจ้ามีเลือดของชาวไซย่าอยู่! ชาวไซย่าไม่ร้องไห้กันง่ายๆ หรอกนะ!”
"ครับ!"
"ทรังคซ์! ส่วนนั่นคือทรังคซ์ในอนาคตที่แม่เล่าให้เจ้าฟัง โอ้ ว่าแต่ตอนนี้เจ้าทั้งสองคนอายุเท่ากันแล้วไม่ใช่หรือ?”
ในขณะนี้เอง บูลม่าก็เกี่ยวแขนของนางกับทรังคซ์ทั้งสอง ทรังคซ์ทั้งสองมองหน้ากันด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง นอกจากความยาวของเส้นผมแล้ว พวกเขาทั้งสองก็ดูแทบจะเหมือนกันไม่มีผิด
หลังจากมองไปที่ลูกชายทั้งสองของเขา เบจิต้าก็เดินไปหาหลินเฉิน
เมื่อเห็นเช่นนี้ นักรบ Z ที่ฟื้นคืนชีพคนอื่นๆ ก็เลิกพูดคุยกันชั่วคราวและเดินไปหาหลินเฉินกัน
“คุณหลินเฉิน ขอบคุณมากเลย” พวกเขาต่างกล่าวออกมาอย่างสุภาพ
หลินเฉินจึงพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม “ไม่จำเป็นต้องสุภาพหรอก พวกเจ้าคงจะได้ยินทุกเรื่องมาจากไคโอเหนือแล้วใช่ไหม?”
“ใช่” คนที่ฟื้นคืนชีพขึ้นมาใหม่ทุกคนต่างพยักหน้า
“ในเมื่อพวกเจ้ารู้แล้ว ข้าก็จะพูดออกมาตรงๆ ในตอนนั้นเซลล์แข็งแกร่งกว่าเจ้ามาก ยามนี้ผ่านไปกว่าทศวรรษแล้ว พลังของเขาน่าจะอยู่เหนือจินตนาการมากยิ่งขึ้น หากเจ้าต้องการแก้แค้น เจ้าต้องฝึกฝนอย่างหนักในเวลาที่เหลืออยู่!”
“ขอโทษนะท่านหลินเฉิน!” โกฮังยกมือขึ้น “ท่านรู้หรือไม่ว่าเซลล์จะกลับมาเมื่อไรกัน?”
“ไม่เลย กระทั่งท่านไคโอเหนือก็ไม่ทราบได้” หลินเฉินส่ายศีรษะ
“เช่นนั้นทำไมไม่ถามเทพเจ้ามังกรล่ะ?” ชาวดาวนาเม็กตัวเล็กๆ ได้โผล่ออกมาจากวังพระเจ้าและพูดกับหลินเฉิน
คุริรินและโกฮังวิ่งไปหาเขาด้วยความตื่นเต้น “เดนเด้! เจ้าเองก็ฟื้นคืนชีพแล้วเช่นกันสินะ!”
"อืม!"
หลังจากทักทายกันเสร็จสรรพ คุริรินจึงถามว่า “เดนเด้ เมื่อครู่เจ้าว่ายังไงนะ? ถามเทพเจ้ามังกรเหรอ?”
“ใช่” เดนเด้พยักหน้า “ข้าได้ยินจากมิสเตอร์โปโป้ว่าโลกยังไม่ปลอดภัย ดังนั้นจึงไม่เหมาะนักที่จะชุบชีวิตทุกคน เทพเจ้ามังกรยามนี้จึงไม่มีประโยชน์อะไร แต่เราสามารถขอพรและถามเทพเจ้ามังกรถึงเวลาที่เซลล์จะกลับสู่โลกได้”
“มันจะไม่สูญเปล่าหรือ?” โกฮังถามด้วยความสงสัย
“ไม่เลย” เดนเด้ส่ายศีรษะ “เทพเจ้ามังกรให้พรได้สองข้อ หากใช้เพียงข้อเดียว เราก็แค่ต้องรอครึ่งปีเพื่อขอพรอีกครั้ง”
“เช่นนั้นก็เอาตามนั้นเถอะ!” หลินเฉินกล่าว “ยิ่งเรารู้เวลาการกลับมาของเซลล์เร็วเท่าไร เราก็จะสามารถเตรียมตัวให้พร้อมได้มากเท่านั้น”
ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยตามคำแนะนำของหลินเฉิน
ในไม่ช้า มิสเตอร์โปโป้ก็นำลูกแก้วมังกรที่เขาปกป้องมานานกว่าทศวรรษออกมา
ด้วยการถูกชุบชีวิตของเดนเด้ ลูกแก้วมังกรจึงได้คืนรูปแบบเดิมจากหิน
ครู่ต่อมา มังกรสีฟ้าที่สง่างามก็ได้ปรากฏขึ้นเหนือวังพระเจ้า
เดนเด้ถามออกมาว่า “เชนรอน เจ้าบอกเราได้ไหมว่านานแค่ไหนจนกว่าเซลล์จะกลับสู่โลก?”
“คำอธิษฐานของเจ้าเรียบง่ายมาก มีเวลา 25920000 วินาทีจนกว่าเซลล์จะกลับสู่โลก”
ครึ่งหนึ่งของคนที่อยู่ในที่นี่ล้วนรู้สึกสับสนกับคำพูดของเทพเจ้ามังกร
โกฮังจึงตะโกนถามไปว่า “ท่านเทพเจ้ามังกร ช่วยพูดให้เข้าใจง่ายได้ไหม?”
“ประมาณ 10 เดือน”
10 เดือน!
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปเป็นเคร่งเครียดทันที
เหลือเวลาอีกสิบเดือนก็จะถึงศึกตัดสินครั้งสุดท้ายงั้นเหรอ?
เวลานี้ไม่ได้ยาวหรือสั้นเลย
“ทุกคน อีก 10 เดือนข้างหน้าก็คือเวลาของเราในการแก้แค้น ลุยกันเถอะ!”
ท่ามกลางความเงียบ ทรังคซ์เป็นคนแรกที่ตะโกนออกมาทำลายความสงบลงไป
ด้วยการให้กำลังใจของเขา ทุกคนจึงพยักหน้าอย่างพร้อมเพรียง
10 เดือนต่อมา นักรบ Z ของโลกจะสามารถทวงคืนเกียรติยศของพวกเขาได้หรือไม่หรือ พวกเขาจะถูกส่งกลับไปยังยมโลกโดยเซลล์อีกครั้งหรือเปล่า?
ทุกอย่างนั้นขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาจะสามารถก้าวข้ามขีดจำกัดของพวกเขาได้ใน 10 เดือนนี้หรือไม่
ดังนั้นในเวลาที่กำลังจะมาถึง นักรบ Z ที่ฟื้นคืนชีพได้เริ่มการฝึกอย่างเอาเป็นเอาตาย
แม้ว่าพวกเขาหลายคนต้องการใช้เวลากับครอบครัวและเพื่อนๆ มากขึ้น แต่การนับถอยหลัง 10 เดือนก็เหมือนกับกิโยตินที่แขวนอยู่เหนือศีรษะของพวกเขา มันทำให้พวกเขาไม่กล้าที่จะเฉื่อยชาสักนิดเดียว
โชคดีที่มีห้องกาลเวลาที่พวกเขาสามารถลดทอนเรื่องระยะเวลาได้อยู่ เวลาพวกเขาในการฝึกจึงไม่ได้จำกัดเพียง 10 เดือนเท่านั้น
เบจิต้า ทรังคซ์จากอนาคต โกฮังและพิคโกโร่ได้เข้าสู่ห้องกาลเวลาเป็นเวลาหนึ่งวันแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงถือว่ากำลังฝึกอยู่ภายในเป็นเวลาหนึ่งปี ในทางกลับกัน คุริริน เทนชินฮัง หยำฉาและมนุษย์จักรกลหมายเลข 18 ไม่เคยอยู่ในห้องกาลเวลามาก่อน ดังนั้นเวลาในการฝึกของพวกเขาจึงได้ถึงสองปี
ซึ่งครั้งนี้พวกเขายังมีหลินเฉินเป็นอาจารย์ฝึกพิเศษด้วย
สำหรับเบจิต้าและทรังคซ์จากอนาคต หลินเฉินได้ขอให้ทรังคซ์สอนวิธีที่จะก้าวข้ามขีดจำกัดของซูเปอร์ไซย่าให้โดยตรง
เพราะห้องกาลเวลาได้สอนสิ่งเหล่านี้ให้กับทรังคซ์ในห้องกาลเวลาเป็นเวลาสองปีแล้ว ดังนั้นมันจึงไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
สำหรับพิคโกโร่และคนอื่นๆ หลินเฉินได้วางแผนที่จะให้พวกเขาเรียนรู้วิชาหมัดเจ้าพิภพ
แม้ว่าในจักรวาลนี้พวกเขาจะเคยไปที่ดาวเคราะห์ไคโอเหนือมาแล้ว แต่พวกเขายังไม่เคยเรียนรู้วิชาหมัดเจ้าพิภพ
สำหรับพวกเขาที่ไม่อาจแปลงร่างเป็นซูเปอร์ไซย่าได้ การให้หลินเฉินสอนไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร
ดังนั้นแผนของหลินเฉินสำหรับพวกเขาคือการให้เรียนรู้วิชาหมัดเจ้าพิภพก่อน จากนั้นจึงค่อยสอนพื้นฐาน
ส่วนทางด้านโกฮังนั้นแข็งแกร่งอยู่แล้วและเพียงแค่ต้องขัดเกลารากฐานที่มีอยู่เท่านั้น
และมนุษย์จักรกลหมายเลขสิบแปดก็ไม่สามารถเรียนรู้วิชาหมัดเจ้าพิภพได้ แต่การมีร่างกายที่มีความแข็งแกร่งไม่จำกัดมันทำให้นางมีศักยภาพไม่จำกัดเช่นกัน
ในอดีต หมายเลข 18 ต้องยุ่งอยู่กับการปกป้องกองทัพกบฏอยู่ตลอดเวลา ทำให้นางไม่มีเวลาฝึกฝนอย่างถูกต้อง แต่ยามนี้นางมีเวลาแล้ว ตราบใดที่นางมุ่งเน้นและฝึกฝนอย่างหนัก การพัฒนาความแข็งแกร่งของนางก็จะก้าวกระโดดขึ้นสูงอย่างไร้อุปสรรคใดมาขวางกัน้
