มื้ออาหาร?
เช้าตรู่บรรยากาศเย็นสบาย เวลา 7:54 น.
เหล่านักเรียนต่างพากันเข้าห้องเรียนพร้อมกับบรรยากาศสนุกสนานตามภาษาเด็ก ทั้งผู้ชายและผู้หญิงต่างพากันพูดคุยกันอย่างสดใสกับเหล่าเพี่อนที่ไม่ได้เจอกันในช่วงปิดเทอม
“นี้ๆ เมื่อคืนได้ดูเจอร์อเวนไหม อย่างมันอ่ะ!!” เด็กคนหนึ่งพูดกับเพี่อนอย่างตื่นเต้น
“นี่เธอ.. อ้วนขึ้นรึป่าว?” โลลิคนหนึ่งได้ถามเพี่อนของตน
“นั่นปากเหรอนั่น?”
ภายในบรรยากาศสนุกสนานของเหล่าเด็กประถมในห้อง แต่กลับมีเด็กคนหนึ่งกำลังทำหน้าหมดอาลัยตายอยากอยู่?
'เฮ้อ.. หากพูดถึงเหล่าเด็กประถมในความคิดนี่ของพวกคุณเป็นอย่างไร หน้าตาน่ารัก รูปร่างที่ชวนเอาใจเต้น? พร้อมกับนิสัยที่น่ารักน่าชัง นั่นน่าจะเป็นสิ่งที่หลายๆคนคิดและผมก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน แต่น่าเสียดายที่นี่เป็นโลกจริงไม่ใช่อนิเมะคอมเมดี้' ผมคิดพร้อมหันไปมองเพี่อนในห้อง
พวกเขากำลังพูดกันอย่างไม่มีสาระและวิ่งเล่นกันตามภาษาเด็กมันไม่ได้ดูน่ารักน่าเอ็นดูอะไรเลย ออกจะน่ารำคาญซะมากกว่า ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะพวกเขาไม่ได้มีหน้าตาดี? ใช่พวกเขาส่วนใหญ่ไม่ได้มีหน้าตาดีอะไรเลยออกจะธรรมดา
ใช่ตามปกติมันคงไม่มีสาวสวยอยู่เต็มห้องหรอก.. อาจจะเพราะผมดูอนิเมะมากไปจนติดตาที่เห็นตัวละครสาวสวยอยู่เต็มห้อง ถึงได้มาผิดหวังอยู่แบบนี้
‘เฮ้อ.. ช่างเถอะคิดไปก็ปวดหัว’
ถึงจะบอกว่าส่วนใหญ่จะหน้าตาธรรมดาก็เถอะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีสาวสวยอยู่ในห้องหรอกนะ..
..
“นี่.. ก็บอกว่าขอยืมแป๊บเดียวไง ฟังภาษาคนไม่เข้าใจหรือไง” เด็กสาวผมสีแดงหน้าตาสะสวยพูดขึ้นอย่างไม่ชอบใจ
“ต-แต่นั้-น.. มัน ไม่ได้นะ” เด็กผู้หญิงเส้นผมสีเหลืองยาว พูดออกมาด้วยท่าทางเหมือนจะร้องไห้
พร้อมกับพยายามจะแย่งเอาตุ๊กตากระต่ายสีชมพูกลับมา เพราะเส้นผมของเธอบังอยู่ทำให้มองไม่เห็นดวงตา และใบหน้าของเธอได้ชัด
“อะไรแค่ตุ๊กตาเน่าๆตัวหนึ่ง จะอะไรนักหนากัน ห๊ะ!!” เด็กสาวผมสีแดงพูดอย่างไม่พอใจ พร้อมผักเด็กผู้หญิงผมเหลืองออกไป
..
‘ไอนี่มัน? ไอนั่นสินะ สถานการณ์ที่ชอบโผล่ในเกมจีบหนุ่มที่พวกผู้หญิงเขาชอบเล่นกัน’
‘นี่คงจะเป็น สถานการณ์ที่นางร้ายกำลังรังแกนางเอกอยู่สินะ? ต่อจากคงเป็นฉากที่พระเอกโผล่ไปช่วยนางเอก ไม่สิหรือนี่ อาจจะเป็นฉากย้อนความหลัง ที่ทำให้คนอ่านเกิดสงสารนางเอกขึ้นมารึเปล่านะ?’ ผมคิดอย่างจริงจังขณะที่มองดูไปที่ เด็กสาวที่กำลังถูกรังแกอยู่..
..
“ขอร้องล่ะ เอาคืนมานะ นั่นมันเป็นของสำคัญที่แม่ให้ไว้..” เธอพูดพร้อมเริ่มมีน้ำตาไหลออกมา
“แล้วเรื่องนั้นมันเกี่ยวอะไรกับฉันกันล่ะ เลิกสำออยได้แล้วแค่นี้ก็ทำเป็นร้องไห้ คิดจะทำให้คนอื่นเขาสงสารหรือไง!” เธอพูดพร้อมส่งสายตาเกลียดชังไปที่เด็กสาว
เพราะท่าทีที่น่ากลัวของเธอทำให้ไม่มีเด็กคนอื่น กล้าเข้าไปห้าม
ในขณะที่สถานการณ์กำลังเลวร้ายขึ้น ก็มีเด็กชายคนหนึ่งเดินเข้าไปที่ข้างหลังของเด็กผู้หญิงผมแดง ก่อนจะใช้มือล้วงเข้าไปในกระโปรงของเธอก่อนจะขยำไปที่ก้นอย่างเต็มไม้เต็มมือ
“ว้าย!!” เธอกรี๊ดอย่างตกใจ ก่อนจะหันหน้ามาที่ผม
“ทำอะไรของนายกันน่ะ!! ไอโรดจิตนี่!”
“เอาน่า เอาน่า อย่าทะเลาะกันสิ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ ขณะที่ยังขยำก้นเธอไม่ปล่อย
“ปล่อยมือจากก้นฉันได้แล้ว ไอ้บ้านี่!!” เธอพูดก่อนจะรีบถอยออกไป! ด้วยใบหน้าแดงด้วยความโกรธ
“เดี๋ยว.. ฉันจะเอาเรื่องนี้ไปบอกไปครู!!” เธอชี้นิ้วมาที่ผมอย่างเอาเรื่อง
‘แหม กลายเป็นเด็กขี้ฟ้องไปซะแล้ว’
“เอาน่า แค่จับก้นเองเรื่องแค่นี้อย่าคิดมากสิ”
และนี้ก็คือหนึ่งในข้อดีของการเป็นเด็ก ซึ่งก็คือสามารถที่จะลวนลามผู้หญิงหรือเด็กสาวได้โดยที่ไม่ถูกตำรวจจับนั่นเอง!! หรือต่อให้โดนก็โดนตักเตือนนิดหน่อยเพราะเห็นว่าเป็นแค่เด็กนั่นเอง
“แล้วก็..” ผมพูดพร้อมกับแย่งตุ๊กตาจากมือเธอกลับมา
ก่อนจะยื่นมันไปให้เด็กสาวผมเหลือง
“อะไรกัน? เป็นแค่โรดจิตแท้ คิดจะทำตัวเป็นพระเอกหนังรึไง!!” เธอพูดพร้อมกับเดินเข้ามาจะหาเรื่อง
แต่ตอนนั้นเองครูก็เดินเข้ามา พร้อมบอกทุกคนให้ไปนั่งที่
ผมยิ้มออกมาก่อนจะเดินสวนเธอไปนั่งที่ แต่ขณะที่เดินผ่านเธอนั้นเองก็ได้ใช้มือไปขยำก้นของเธออย่างเต็มไม้เต็มมือ
“ไปนั่งที่ได้แล้ว คุณผู้หญิง” ผมพูดอย่างกวนๆ
เธอมองมาที่ผมอย่างโกรธจัด พร้อมกำมือแน่น..
แต่เรื่องก่อนยังไม่ทันจะจบดีเรื่องใหม่ก็มาอย่างไม่คาดฝันวินาที ที่ผมหันไปมองครูประจำชั้นนั่นเองก็ต้องแปลกใจเพราะครูสาวที่ยืนอยู่หน้าชั้นเรียนนั้นหน้าตาคุ้นๆอย่างประหลาด
ไม่นานผมก็นึกออก.. กลายเป็นว่าครูสาวที่หน้าขั้นเรียนเป็นคนเดียวกับผู้หญิงที่ผมช่วยเอาไว้ตอนมาเมืองนี้ครั้งแรกนั่นเองและวินาทีที่ผมเห็นเธอ เธอก็สังเกตเห็นผมเหมือนกัน
เธอทำหน้าตกใจก่อนจะพูดออกมา
“เธอมัน!!..?”
ภายใต้บรรยากาศแปลกๆ ผมกับเธอได้สบตากันอย่างช่วยไม่ได้
‘อา.. ดูเหมือนโรงเรียนนี้จะไม่น่าเบื่ออย่างที่คิดแฮะ’ ผมยิ้มออกมา พร้อมโบกมือให้เธอเบาๆ..
..
ช่วงพักกลางวัน..
ผมได้ออกมาทานข้าวที่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งที่ห่างไกลผู้คน ในระหว่างที่กำลังทานข้าวอยู่ ก็มีเด็กผู้หญิงเดินหามาหาผมพร้อมกับพูดออกมาด้วยเสียงสั่นๆ
“ข-ขอ..บคุณนะคะ ท..ที่ช่วย..” เธอพูดพร้อมกับกอดตุ๊กตาไว้แน่น
ผมได้เงยหน้ามองดูเธอปรากฏว่าเป็นเด็กสาวผมเหลืองที่ผมช่วยไว้นั้นเอง..
“เธอมัน..?”
“ฉ-ฉันชื่อว่า อาเคริ ริเอะ ค่ะ เรียกว่าริเอะก็ได้”
ผมมองไปที่เธอพร้อมสังเกต เธอใส่ชุดนักเรียนเสื้อสีขาวพร้อมโบว์สีแดงกระโปรงสีดำและถุงเท้าสีดำ ดูเหมือนมันจะเป็นชุดที่โรงเรียนกำหนดไว้ เนื้อตัวเธอและชุดค่อนข้างสกปรกเหมือนไปล้มที่ไหนมาพร้อมกับผมยาวสีเหลืองที่ปิดดวงตาเอาไว้
“แล้วเธอ.. ไม่สิริเอะ เธอไม่ทานข้าวเหรอ?” ผมถามอย่างสงสัย
เพราะเธอเหมือนจะหิวแต่กลับไม่มีอะไรที่ดูเหมือนจะเป็นของกินอยู่ที่เธอเลยนี่สิ ซึ่งเป็นอะไรที่แปลก
“เอ่อ.. คือว่า” ริเอะทำหน้าลำบากใจ ก่อนจะพูดออกมา
“ข้าวเที่ยงของฉันถูก.. คุณมินามิเททิ้งไปหมดแล้วค่ะ”ริเอะพูดพร้อมทำหน้าเศร้าๆ
“อ๋อ.. ยัยนั้นสินะ” ผมทำหน้าเข้าใจ
“แล้วเธอไม่มีเงินเลยเหรอ.. ช่างเถอะ” ขณะพูดผมก็เห็นเธอทำหน้าลำบากใจ ก็เลยหยุด
“เธอมาทานกับฉันก็ได้ อ๋อ.. ฉันชื่อเซ็น”
เธอทำหน้าแปลกใจกับคำพูดของผม ก่อนจะพยายามปฏิเสธ
“ต-แต่ๆ” ก่อนที่ริเอะจะได้ปฏิเสธ ผมก็ได้ดึงมือเธอมานั่งใกล้ๆ
ตัวของเธอได้มาโดนตัวผมสัมผัสได้ถึงร่างกายนุ่มๆของเด็กสาว พร้อมกับเส้นผมหอมๆ
ริเอะเริ่มหน้าแดงขณะที่นั่งตัวติดกับผม
“เอานี่” ผมพูดพร้อมใช้มือเปล่าหยิบข้าวไปป้อนเธอ
“เอ๋ๆ!! ไม่ใช้ตะเกียบเหรอคะ!?” ริเอะถามอย่างสับสน
“นี่เธอไม่รู้หรือไง ว่าเขาห้ามใช้ตะเกียบร่วมกันน่ะ!!” ผมพูดพร้อมกับใช้มืออีกข้างหนึ่งไปจับไหล่เธอไม่ให้เธอหนี
ร่างกายของพวกเราได้แนบชิดกันขณะที่ผมพยายามจะป้อนข้าวเธอด้วยมือเปล่า และไม่นานริเอะก็ทนแรงกดดันไม่ไหวเธอได้อ้าปากให้ผมป้อนข้าวเธอในที่สุด
“อ-อื้อ.. อื้อ” เธอได้พยายามกินข้าวที่ผมป้อนให้ ในขณะที่นิ้วผมยังอยู่ในปากเธอ
สัมผัสได้ถึงริมฝีปากนุ่มๆและลิ้นที่เต็มไปด้วยน้ำลายเหนียวๆของเธอ ลิ้นของเธอได้พยายามเลียไปที่นิ้วของผมที่มีข้าวอยู่ ในระหว่างนั้นก็ได้มีเสียงแฉะๆดังออกมาฟังดูลามกไม่น้อย!
สักพักผมก็ได้เอานิ้วออกมา นิ้วของผมนั้นเต็มไปด้วยน้ำลายเหนียวๆของเธอ ริเอะได้หายใจออกมาเบาๆพร้อมกับใบหน้าแดงๆของเธอที่มองมาที่ผม
“อร่อยไหม?” ผมถามพร้อมกับยิ้มให้เธอ
ก่อนที่ผมจะเอานิ้วที่มีน้ำลายของเธอติดอยู่มาที่ปากและเลียมัน
“อ-อื้ม” ริเอะตอบอย่างเขินๆ ขณะที่มองมา
“งั้นเหรอ.. งั้นมาทานกันต่อเถอะ” พูดเสร็จผมก็ตักข้าวใส่ปากก่อนจะใช้มือจับไปที่ไหล่ของเธอ
ก่อนจะเข้าไปประกบปากกับเธอ!
“อื้อ!! อื้ออ”
ริมฝีปากของพวกเราได้ประกบกันขณะที่ผมใช้ลิ้นพันไปรอบลิ้นของริเอะพร้อมใช้แขนกอดตัวเธอแน่น! สัมผัสได้ถึงความรู้สึกของลิ้นเล็กๆของเธอและอุณหภูมิอุ่นๆภายในปาก
ผมได้จูบอย่างเมามันไปที่ริเอะสักพักหนึ่ง ก่อนที่ริเอะจะได้กลืนข้าวภายในปากไปจนหมด ผมก็ได้ถอนปากออกมาพร้อมกับน้ำลายที่ยืดออกมาเป็นเส้นบางๆก่อนที่จะขาดลง
“อื้ออ แฮ่กๆ” ริเอะได้หายใจแรงพร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำอย่างน่ารัก
“อย่าเพิ่งหมดแรงสิ.. ข้าวยังเหลืออีกเยอะเลยนะ” ผมพูดพร้อมดึงเธอมากอดแน่น
"อื้ออ อา"
และมองผ่านเส้นผมของเธอเข้าไปที่ดวงตาที่เริ่มมีน้ำตาไหลออกมา..
つづく
