บทที่ 89 ถึงเวลาปล่อยตัว
ในช่วงวันเปิดมหาวิทยาลัย แม้ว่าวิทยาเขจของมหาวิทยาลัยเมืองหลวงโบราณจะเปิดเป็นสาธารณะ แต่ก็มีสถานที่ฝึกฝนเพียงไม่กี่แห่งเท่านั้นที่คนทั่วไปสามารถใช้ได้ อาจมีเพียงพื้นที่ต่อสู้เท่านั้นที่จะเปิดเป็นสาธารณะอย่างสมบูรณ์
สำหรับสถานที่ฝึกฝนที่จำเป็นต้องใช้พลังงานเพื่อเปิดใช้งาน พวกมันส่วนใหญ่ถูกแนะนำให้คนที่มาเยี่ยมชมเพื่อกระตุ้นความปรารถนาของพวกเขา
หากมันถูกเปิดใช้ทั้งหมดจริง มหาวิทยาลัยเมืองหลวงโบราณอาจประสบการสูญเสียครั้งใหญ่ในหนึ่งเดือน
อย่างไรก็ตาม ไม่มีอะไรแน่นอน มีคนพิเศษอยู่ทุกหนแห่ง ต่อไป สาวหูสัตว์ไป่ซีก็ได้พาซืออวี๋ไปยังอาคารขนาดใหญ่ในวิทยาเขตทางเหนือ
ไป่ซีเดินนำหน้าในขณะที่ซืออวี๋และอีเลฟเว่นตามหลังนาง อีกฝ่ายหยิบบัตรมหาวิทยาลัยออกมาและรูดมันก่อนที่พวกเขาจะเข้าไปข้างในได้
“ท่านยาย ท่านอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?”
หลังจากเข้ามา ไป่ซีก็มองไปที่เคาน์เตอร์ ในอีกด้านหนึ่ง หญิงชราผมขาวกำลังพิมพ์คอมพิวเตอร์ ดูเหมือนว่านางกำลังทำงานและหมกมุ่นอยู่กับงานอย่างมาก เพิกเฉยต่อไป่ซีและซืออวี๋ผู้ที่เพิ่งเข้ามาอย่างสมบูรณ์
จากนั้นไป่ซีและซืออวี๋ก็เดินเข้าไปใกล้เพื่อดูและเงียบลงในทันใด
“ให้ข้าเล่นจบรอบนี้ก่อน” หญิงชราจ้องไปที่อินเทอร์เฟซของเกม ริ้วรอยบนใบหน้าของนางสั่นไหว
ในเกม เสียงของคนที่ถูกโจมตีดังออกมาอย่างต่อเนื่อง “อ่า อ่า อ่า! อั๊ค อั๊ค อั๊ค!”
ทันสมัยมาก!
หลังจากคร่ำครวญ ซืออวี๋และไป่ซีก็เฝ้ามองอย่างเงียบสงบอยู่ด้านข้าง หลังจากนั้นไม่นานนัก หญิงชราก็ทุบแป้นพิมพ์ด้วยความโกรธก่อนที่จะหันกลับมาแสดงสีหน้าดีใจ “อ่าา ไป่ซีน้อยนี่เอง ทำไมเจ้าถึงมาที่นี่ล่ะ?”
“ท่านยาย ช่วยข้าตั้งบัตรจำกัดเวลาและเปิดห้องเตรียมตัว มีรุ่นน้องที่ยังไม่เข้ามหาวิทยาลัยที่ต้องการสัมผัสกับสถานที่แห่งนี้”
“โอ้ว” หญิงชรามองไปที่ซืออวี๋และอสูรกินเหล็กน้อยพร้อมกับพร้อมหน้าด้วยรอยยิ้ม “นานแค่ไหนเหรอ?”
มีนโยบายลับในมหาวิทยาลัยเมืองหลวงโบราณ ผู้เยี่ยมชมทุกคนที่นักศึกษาและอาจารย์แพามามีสิทธิ์ใช้สถานที่ฝึกฝนบางแห่งในมหาวิทยาลัยได้ชั่วคราว และพวกเขาก็จะได้รับการดูแลแตกต่างจากคนอื่นที่มาเยี่ยมชมเช่นเดียวกัน
ไป่ซีเหลือบมองซืออวี๋และกล่าวว่า “ครึ่งเดือน”
“ตกลง” หญิงชราพยักหน้า
จากนั้นไป่ซีก็กล่าวกับหญิงชราผู้เป็นคนดูแลว่า “ท่านยาย ช่วยเราเปิดห้องพื้นฐานที่สุดตอนนี้เลย ข้าจะพาเขาไปเตรียมตัวก่อน”
หลังจากไป่ซีกล่าวจบ หญิงชราก็แสดงสีหน้าเข้าใจ นางเริ่มพาซืออวี๋ไปที่ห้องเตรียมตัวที่ชั้นหนึ่ง
…
ในห้องเตรียมตัว ไป่ซีให้ซืออวี๋นั่งลงและเริ่มทำตัวเป็นอาจารย์
“เจ้ารู้ดีถึงความสามารถพื้นฐานในการใช้ลูกปัดซากปรักหักพังเพื่อเก็บสิ่งของและนำสิ่งของออกมา”
“ในขณะเดียวกัน เจ้าต้องเชี่ยวชาญวิธีการเข้าไปในลูกปัดซากปรักหักพังด้วยตัวเจ้าเอง นี่เป็นพื้นฐานในการเชี่ยวชาญความสามารถของ ‘ไร้ตัวตน’”
“และหากเจ้าต้องการใช้ความสามารถที่มีเพียงนักฝึกสัตว์อสูรตำนานเท่านั้นที่ใช้ได้ล่วงหน้า กุญแจสำคัญก็คือการสร้างการเชื่อมต่อระหว่างมิติฝึกสัตว์อสูรของเจ้าและมิติอาณาจักรลับ”
จากนั้นไป่ซีก็เริ่มสอนซืออวี๋ถึงวิธีพิเศษในการควบคุมลูกปัดซากปรักหักพัง
มีความลับมากเกินไปซ่อนอยู่ในมิติฝึกสัตว์อสูร บางคราว ซืออวี๋ก็สงสัยเช่นกันว่าทำไมทิศทางการวิวัฒนาการของมนุษย์ในโลกใบนี้จึงเป็นการฝึกสัตว์อสูร หากนี่เป็นโลกอื่น พวกเขาคงกลายเป็นบุคคลที่ยิ่งใหญ่ไปนานแล้ว
ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิด ไป่ซีก็กล่าวเสริมอย่างต่อเนื่อง
“การใช้ความสามารถนี้ไม่ต้องเสียอะไรเลย”
“ทว่าทุกวินาทีของการไร้ตัวตนนั้นต้องใช้พละกำลังมหาศาล อันที่จริง ความสามารถนี้อาจถูกมองว่าเป็นพรสวรรค์ฝึกสัตว์อสูรรักษาชีวิตที่สองซึ่งสามารถปลุกขึ้นมาได้เมื่ออยู่ระดับตำนานเท่านั้น”
“ข้าเข้าใจแล้ว…” ซืออวี๋พยักหน้า
ก่อนหน้านี้ เขายังคงดีใจที่ไม่ต้องใช้พละกำลังเพื่อออกคำสั่งในการต่อสู้
ทว่าในเวลาเพียงหนึ่งวัน เขาก็มีความสามารถซึ่งใช้พละกำลังในการใช้งาน
ความสามารถนี้เป็นสิ่งล่อลวงให้เขาแส่หาความตาย การไร้ตัวตน… ความสามารถนี้มีสองความหมายอย่างแท้จริง…
ต่อไป ซืออวี๋ก็ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงเพื่อทำความเข้าใจถึงวิธีการสร้างการเชื่อมต่อระหว่างมิติฝึกสัตว์อสูรและลูกปัดซากปรักหักพังด้วยความคิดของเขาก่อนที่ประสบความสำเร็จในการใช้การไร้ตัวตน แม้ว่าจะมีขั้นตอนที่ซับซ้อนมาก แต่ก็เมื่อเขามีเชี่ยวชาญสูงขึ้น เขาก็สามารถใช้มันได้ในทันที
การมีอาจารย์ที่ดีซึ่งแนะนำให้แก่เขานั้นเป็นสิ่งสำคัญอย่างแท้จริง ไป่ซีอธิบายรายละเอียดทุกอย่างให้แก่ซืออวี๋
“ลองทำดูไหม?”
ในขณะที่ซืออวี๋ทำสมาธิเสร็จ เขาก็ลืมตาขึ้นมา ไป่ซียิ้มอยู่ตรงหน้าเขา
“ตกลง” ซืออวี๋พยักหน้าและรวบรวมสมาธิซึ่งนั่นก็ราวกับว่าสายฟ้าประกายอยู่ในใจของเขา
ทักษะลับมิติ การไร้ตัวตน!
ในชั่วพริบตา ร่างของซืออวี๋ก็ดูราวกับจะกลายเป็นภาพมายาและหายไปจากโลกนี้ไปชั่วขณะหนึ่ง ในเวลาเดียวกัน อีเลฟเว่นผู้ที่กำลังพักผ่อนก็ได้ตื่นขึ้นมาอย่างกะทันหันและตกลงไปบนพื้น!
อีเลฟเว่น : ┗|`O′|┛ อู๋!!
เกิดอะไรขึ้น?!!!
มันไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่นั่นก็ทำให้แพนด้าหวาดกลัว เกิดอะไรขึ้นกัน?
“ทำสำเร็จจริงเหรอ?” หลังจากกลายเป็นสภาพไร้ตัวตนชั่วขณะหนึ่ง ซืออวี๋ก็รู้สึกตัวอย่างรวดเร็วพร้อมกับแสดงสีหน้าประหลาดใจ
อีเลฟเว่นมองดูด้วยความสับสน
เมื่อเผชิญหน้ากับความสับสนของอีเลฟเว่น ซืออวี๋จึงอธิบายการไร้ตัวตนให้แก่มันฟังอย่างมีความสุข
“ดีมาก ถ้าเช่นนั้นมาฝึกฝนในการต่อสู้จริงกันเถอะ” ไป่ซียิ้มออกมา
“ข้าหาบัตรจำกัดเวลาครึ่งเดือนมาให้แก่เจ้าแล้ว เจ้าสามารถมาที่นี่เพื่อฝึกฝนความสามารถของเจ้าได้ในช่วงครึ่งเดือนนี้”
“ตามข้ามา”
วิธีการของไป่ซีนั้นรวดเร็วและเด็ดขาด นางไม่ได้ให้ซืออวี๋มีความได้พักหายใจเลย นางออกจากห้องเตรียมตัวทันทีและมาหาหญิงชราที่เป็นผู้ดูแล
“เจ้าพร้อมแล้วใช่ไหม? ระดับพื้นฐานได้เปิดแล้ว เจ้าสามารถเข้าไปได้ทุกเมื่อ” หญิงชรากล่าวออกมา
ไป่ซีมองไปที่ซืออวี๋และส่งสัญญาณให้เขาเข้ามาใกล้ เขาได้มองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์
บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ สภาพแวดล้อมได้ปรากฎออกมา ในขณะเดียวกัน สัตว์อสูรต่างๆ ก็ปรากฎออกมาโดยรอบ
ผีเสื้อคริสตัลสายลม หมีหวาดกลัว หนูกินทอง กบศรพิษ อสูรเกราะน้ำแข็ง ทหารโครงกระดูก…
เมื่อซืออวี๋เห็นฉากนี้ เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขารู้สึกถึงลางร้าย
“สัตว์อสูรพวกนี้ล้วนเป็นร่างพลังงานที่เกิดจากเครื่องจักร ไม่มีความแตกต่างในรูปแบบการต่อสู้ ทักษะของพวกมัน… เมื่อเทียบกับสัตว์อสูรตัวจริงแล้ว มีความแตกต่างเพียงอย่างเดียวก็คือความแข็งแกร่งของพวกมันอ่อนแอจนขีดสุด แม้ว่าคนธรรมดาจะถูกโจมตีด้วยทักษะบางอย่าง พวกเขาก็จะรู้สึกเจ็บปวดเพียงเล็กน้อยเท่าัน้นและไม่ได้รับบาดเจ็บ”
“มีสัตว์อสูรทั้งหมดสิบตัวในระดับพื้นฐาน สิ่งที่เจ้าต้องทำต่อจากนี้ก็คือหลบหลีกอันตรายให้ได้สิบนาที”
“ถูกต้อง เจ้าไม่ต้องนำอสูรกินเหล็กน้อยของเจ้าไปพร้อมกับเจ้า ไม่ว่ายังไง ทักษะที่เจ้าต้องฝึกฝนก็ไม่จำเป็นต้องมีสัตว์อสูรไปด้วย เจ้าสามารถพึ่งพาได้แค่ตัวเจ้าเองเท่านั้น”
ในขณะที่ไป่ซีกล่าวจบ อีเลฟเว่นก็ตกตะลึง มันให้กำลังใจแก่ซืออวี๋ โชคดีนะ เจ้าสามารถทำได้อย่างแน่นอน
ซืออวี๋ : “???”
ซืออวี๋ชี้มาที่ตัวเองและกล่าวว่า “ข้าเพียงคนเดียวเหรอ?”
“ใช่แล้ว” ไป่ซีพยักหน้าและกล่าวว่า “ไม่เป็นไรหรอก นี่เป็นเพียงหนึ่งในความยากที่พื้นฐานที่สุดเท่านั้น ส่วนใหญ่มันถูกใช้เพื่อฝึกฝนความเร็วในการตอบสนองของนักฝึกสัตว์อสูรและความสามารถในการรับมือกับอันตราย”
“หากเจ้านำสัตว์อสูรของเจ้าไปด้วย ผลลัพธ์การฝึกฝนของเจ้าก็จะลดต่ำลง… ท้ายที่สุด ทักษะการรักษาชีวิตของเจ้าก็ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากสัตว์อสูรของเจ้า”
“ตกลง…” ซืออวี๋พยักหน้า จากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปยังห้องบนชั้นสองอย่างกระวนกระวายใจภายใต้คำแนันำของไป่ซี
…
บนชั้นสอง ในห้องขนาดใหญ สัตว์อสูรสิบตัวกระจายอยู่ตามมุมต่างๆ ของห้อง หลังจากกพบว่าพื้นที่นั้นกว้างใหญ่มาก ซืออวี๋ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก อย่างน้อยด้วยวิธีนี้ เขาจะไม่ถูกทุบตีในทันที…
อย่างไรก็ตาม เขายังคงไร้เดียงสาเกินไป ไม่นานหลังจากที่เขาก้าวเข้าไปในห้อง สัตว์อสูรทั้งสิบตัวในห้องก็โจมตีพร้อมกัน!!
ผีเสื้อคริสตัลสายลมโบกใบมีดสายลม และกบศรพิษก็ยิงลูกศรพิษเช่นกัน ในระยะไกล ทหารโครงกระดูกได้ยกดาบกระดูกขึ้นมาและพุ่งเข้าหาซืออวี๋…
สัตว์อสูรทั้งสิบตัวโจมตีในเวลาเดียวกัน ทำให้ซืออวี๋ตกใจจนรีบเข้าสู่สถานะไร้ตัวตนอย่างเร่งรีบ
โชคดี เขาเข้าสู่สถานะไร้ตัวตน มิฉะนั้น ซืออวี๋รู้สึกว่าแม้เขาจะนำอีเลฟเว่นมาด้วย มันก็ไม่สามารถช่วยเขาป้องกันการโจมตีทั้งหมดได้อย่างแน่นอน เว้นเสียแต่ว่ามันจะใช้การปราบปรามเพื่อเอาชนะศัตรูทั้งหมดได้คราวเดียว
บางทีมีเพียงมันถึงขั้นเหนือธรรมชาติในการเคลือบแข็งและสามารถใช้สารเคลือบแข็งเพื่อบัฟให้แก่เขาได้ เขาก็จะมีโอการต้านทานได้
หวือ! หวือ! หวือ! หวือ!
ซืออวี๋ซึ่งอยู่ในสถานะไร้ตัวตนทำให้ทักษะเหล่านั้นพลาดเป้าไป
ในโลกภายนอก…
หญิงชรา ไป่ซี และอีเลฟเว่นใช้จอคอมพิวเตอร์เพื่อดูสถานการณ์ข้างใน
“การไร้ตัวตนจริงด้วย…” หญิงชราเห็นทักษะรักษาชีวิตที่ซืออวี๋ใช้และมองไปที่ไป่ซีในทันที
“สหายน้อยผู้นี้ที่เจ้าพามาไม่ได้มีภูมิหลังเรียบง่ายใช่ไหม?”
ไป่ซีพยักหน้า มือใหม่ที่รุ่นพี่หลู่ชอบนั้นจะเรียบง่ายได้ยังไงกัน?
เขาถอดรหัสซากปรักหักพังได้ในระดับฝึกหักและได้รับลูกปัดซากปรักหักพัง นั่นจึงทำให้เขาเทียบได้กับทายาทรุ่นสองเหล่านั้น
“เขาเพิ่งเชี่ยวชาญทักษะนี้ ด้วยร่างกายของนักฝึกสัตว์อสูรฝึกหัด การใช้สถานะไร้ตัวตนประมาณครึ่งนาทีคือขีดจำกัด”
“หากเขาใช้ทักษะนี้ได้ไม่ดีมากพอ เขาจะตกอยู่ในอันตรายอย่างรวดเร็วและล้มเหลวในการท้าทาย” ไป่ซีกล่าวออกมาาในขณะที่นางมองไปที่ซืออวี๋บนหน้าจอ
นางดูไร้คำกล่าว นั่นเป็นการใช้อย่างสูญเปล่ามากเกินไป!
การไร้ตัวตนไม่ใช่บัฟถาวร มันต้องใช้ในช่วงเวลาสำคัญเท่านั้น มันจะช่วยเขาได้หากเขาใช้งานมันต่อไปได้ ทว่าพละกำลังของเขามีมากพอไหม?
ซืออวี๋เข้าใจจุดประสงค์ของการฝึกฝนนี้ไหม!
“ท้ายที่สุด นี่ก็เป็นครั้งแรกของเขา เขาคงต้องค่อยๆ ปรับตัว…” หญิงชรามีประสบการณ์และกล่าวออกมาอย่างรอบคอบ
ในหน้าจอ ซืออวี๋ยังคงรักษาร่างไร้ตัวตนของเขา ทำให้สัตว์อสูรดุร้ายโจมตีราวกับแมลงวันไร้หัว ทว่าพวกมกันก็ไม่สามารถโจมตีซืออวี๋โดนได้
ฉากยังคงดำเนินไปเช่นนี้ต่อไป
30 วินาทีผ่านไป
40 วินาทีผ่านไป…
หลังจาก 45 วินาที สีหน้าของหญิงชราและไป่ซีก็เริ่มแปลกประหลาด!
“เขาไช้การไร้ตัวตนนานเช่นนี้ได้ยังไงกัน?” ไป่ซีไม่เข้าใจเลย นางก็เชี่ยวชาญทักษะการไร้ตัวตนในระดับฝึกหัดเช่นกัน นางรู้ดีถึงระยะเวลาการใช้งานโดยประมาณ
อย่างไรก็ตาม เมื่อเป็นซืออวี๋ ดูเหมือนว่ามีบางอย่างผิดปกติงั้นเหรอ?
“อู๋!” ในขณะนี้ อีเลฟเว่นได้มองดูฉากนี้อย่างเงียบสงบและวิเคราะห์ความคิดของพวกนางผ่านสีหน้าของหญิงชราและไป่ซี
อีเลฟเว่นมีสีหน้าสงบราวกับจะบอกว่า “อย่าตื่นเต้น ซืออวี๋ไม่ได้แสดงความความแข็งแกร่งมากนักไม่ใช่เหรอ?”
อีเลฟเว่นต้องการจะกล่าวเช่นนี้อย่างแท้จริง นั่นไม่ใช่ว่าร่างกายของซืออวี๋เหนือยิ่งกว่านักฝึกสัตว์อสูรคนอื่นในระดับเดียวกันเท่านั้น ทว่าเขาก็มีประสบการณ์มากมายใน ‘การไร้ตัวตน’ เช่นกัน
ซืออวี๋ผู้ที่สามารถรักษาความสงบได้แม้หลังจากตกอยู่ในสถานะอ่อนแอเป็นเวลาหลายสิบชั่วโมงหลังจากการเพิ่มแต้ม… ดังนั้นหากเขาใช้พละกำลังมากเกินไปและกลายเป็นร่างไร้ตัวตนชั่วขณะหนึ่งล่ะ? นั่นสมเหตุสมผลมาก!
“นี่ไม่สมเหตุสมผลเลย” ไป่ซีจ้องมองไปที่หน้าจอ
ในขณะนั้นเอง ในห้อง ซืออวี๋ตกอยู่ในห้วงความคิดลึก
เขารู้สึกว่าเขาทำเช่นนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว เขารู้สึกว่าเขาทนไม่ได้อีกต่อไป
การไร้ตัวตนนี้ใช้พละกำลังมากยิ่งกว่าที่เขาจินตนาการไว้เสียอีก!
“ฮู่ ฮู่ ฮู่ ฮู่!!!”
ในขณะที่ซืออวี๋กำลังคิดเกี่ยวกับวิธีที่จะออกจากสถานการณ์นี้ ดาบกระดูกขนาดใหย่ของทหารโครงกระดูกยังคงโบกไปมาตรงหน้าซืออวี๋ ทำให้เขารู้สึกเดือดดาลมาก
“เดี๋ยวก่อน เนื่องจากระดับนี้ไม่ได้อันตรายเช่นเดียวกับที่ข้าจินตนาการไว้ บางทีข้าอาจเริ่มการโต้กลับได้ใช่ไหม?”
“รุ่นพี่หูสัตว์ได้กล่สว่านักฝึกสัตว์อสูรที่โดดเด่นอย่างแท้จริงจะต้องมีความสามารถในการเผชิญหน้ากับสัตว์อสูรอย่างกล้าหาญ”
ซืออวี๋ตกตะลึง จิตวิญญาณแห่งการแส่หาความตายที่ซ่อนอยู่ในร่างกายของเขาซึ่งอยู่ติดกับโบราณคดีได้ตื่นขึ้นมา
ในขณะนี้ เขานึกถึงโอกาสที่เขาก้าวเข้าสู่วงการโบราณคดี
อันที่จริง ครั้งแรกที่ซืออวี๋สัมผัสกับโบราณคดีบน ‘โลก’ จากหนัง
“การผจญภัยมังกร!”
เรื่องราวนี้ได้บอกเล่าถึงวิธีที่เฉินหลงผู้ที่เป็นนักโบราณคดีและผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้ได้สำรวจความลึกลับต่างๆ ทั่วโลก
ในเวลานั้น ซืออวี๋ผู้ที่ยังอายุน้อยได้ถูกล่อลวงโดย ‘ความเบียว’ ของเขา เขารู้สึกว่าเฉินหลงหล่อเหลามากและต้องการเลียนแบบเฉินหลง
ไม่เพียงแค่เขาจะเรียนโบราณคดีเท่านั้น แต่เขายังพยายามทำท่าทางต่างๆ อยู่บ่อยครั้ง โดยต้องการทำตามการเคลื่อนไหวที่ยากลำบากของเฉินหลง
ในที่สุด ซืออวี๋ก็ได้เข้าห้องฉุกเฉิน
เรื่องนี้ทำให้เขาเข้าใจว่าหนังเป็นเรื่องที่ถูกแต่งขึ้นมาทั้งหมด
อย่างไรก็ตาม ความฝันของคนเราไม่มีวันสิ้นสุด เมื่อเขาโตขึ้นมา ซืออวี๋ก็ได้ศึกษาทักษะอื่นมากมาย
เขาเรียนรู้ทักษะการต่อสู้ทุกประเภทอย่างผิวเผิน ประสบการณ์นี้ทำให้ซืออวี๋ตายในเวลาต่อมา
กล่าวโดยย่อแล้ว ‘โลก’ ไม่สามารถเติมเต็มความฝันได้ด้วยเหตุผลหลายอย่าง ตอนนี้โอกาสได้มาถึงแล้ว
ตอนนี้เขามีความสามารถที่คล้ายกับเวทมนตร์และร่างกายของเขาก็ดียิ่งขึ้น นั่นทำให้ความกล้าหาญของซืออวี๋เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลในทันที เขาถอนตัวจากสถานะไร้ตัวตนและเตะทหารโครงกระดูกที่อยู่ตรงหน้าเขาซึ่งกำลังกวัดแกว่งดาบไปมาอย่างไร้ความปราณี เขาเตะมันทันทีและดาบกระดูกก็ตกลงบนพื้น
ซืออวี๋หยิบดาบกระดูกขึ้นมาและโบกมันอย่างกระวนกระวายใจเล็กน้อย เล็งไปที่สัตว์อสูรดุร้ายที่เหลืออีกเก้าตัว
เขากำลังจะปลดปล่อยตัวเอง!
“รู้สึกดีมาก” นี่อาจเป็นก้าวแรกของเขาสู่การเป็นยอดมนุษย์!
Fanpage : ผีเสื้อกลางคืน
