บทที่ 88 ความสามารถในการรักษาชีวิตของนักฝึกสัตว์อสูร
สายตาของซืออวี๋ไม่สามารถย้ายไปที่อื่นได้เลย ท้ายที่สุด นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นพรสวรรค์ฝึกสัตว์อสูรนี้ มันแปลกใหม่มาก!
ยิ่งกว่านั้น ในการระเบิดอันรุนแรงที่ผ่านมา ร่างกายของไป่ซีถูกเสริมพลัง ทว่าทำไมชุดของนางถึงไม่เป็นไรเลยล่ะ?
ซืออวี๋สงสัยอย่างแท้จริง มีชุดต่อสู้ที่สามารถต้านทานพลังงานได้เหรอ? เขาต้องการซื้อสองชุดเช่นกัน!
“เจ้าดูพอหรือยัง?”
ในขณะนี้ ไป่ซีเห็นว่าซืออวี๋และอสูรกินเหล็กน้อยกำลังจ้องมองมาที่นาง ร่างของนางก็หายไปทันทีและนางก็ปรากฎตัวข้างหลังซืออวี๋ นางตบไหล่ของซืออวี๋และอุ้มอีเลฟเว่น
“เร็วมาก”
หัวใจของซืออวี๋เต้นไม่เป็นจังหวะ อีเลฟเว่นถูกอีกฝ่ายจับตัวไว้แล้ว อีเลฟเว่นต้องการต่อต้านโดยไม่รู้ตัว ทว่าความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายนั้นแข็งแกร่งอย่างคาดไม่ถึง อีเลฟเว่นจึงไม่สามารถดิ้นหลุดได้เลย
“อู๋!” อีเลฟเว่นรู้สึกราวกับว่ามันได้ย้อนกลับไปยังวันที่มันถูกครอบงำโดยพี่สาวใหญ่หลินซิ่วจู
ความแข็งแกร่งของสหายผู้นี้ไร้สาระยิ่งกว่าพี่สาวหลินซิ่วจู!
“ขอโทษด้วย… นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าได้พบกับพรสวรรค์นี้”
“เจ้าไม่จำเป็นต้องอัญเชิญสัตว์อสูรของเจ้าเพื่อใช้พรสวรรค์นี้เหรอ?” ซืออวี๋มองไปที่จิ้งจอกขาวหกหาง จากนั้นเขาก็มองดูลักษณะที่เปลี่ยนไปของไป่ซี
แม้ว่ามันจะเป็นสีขาวเช่นเดียวกัน แต่มันก็ไม่ใช่จิ้งจอกขาวหกหางอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่จำเป็น พรสวรรค์การหลอมรวมค่อนข้างพิเศษ มันสามารถหลอมรวมกับสัตว์อสูรในมิติฝึกสัตว์อสูรได้โดยตรง เป้าหมายการหลอมรวมในปัจจุบันของข้าคือสัตว์อสูรประเภทเสือ”
ไป่ซีอุ้มอีเลฟเว่นและจ้องมองมันอย่างละเอียดก่อนที่จะส่งมันคืนให้แก่ซืออวี๋
“นั่นคือทักษะการทวีคูณ…”
ในขณะเดียวกัน รูปลักษณ์สัตว์อสูรของนางได้หายไปอย่างเชื่องช้า และนางก็ได้กลับไปสู่รูปลักษณ์เดิมของนาง
“เจ้าเข้าใจสิ่งที่ข้าต้องการสื่อไหม?”
ไป่ซีกล่าวว่า “การต่อสู้ที่เจ้าเข้าร่วมก่อนหน้านี้ควรจะเป็นการต่อสู้ที่นักฝึกสัตว์อสูรอยู่ในสภาพที่ค่อนข้างปลอดภัย…”
“ระดับมืออาชีพคือของจริง หลังจากก้าวเข้าสู่ระดับมืออาชีพ สภาพแวดล้อมที่สะวดกสบายจะลดลงอย่างมหาศาล”
“ด้วยเหตุนี้ หนึ่งในสัตว์อสูรสองตัวแรกของนักฝึกสัตว์อสูรจึงจะเหมาะสำหรับการคุ้มกันนักฝึกสัตว์อสูร”
“แน่นอน เจ้าจะคิดว่านี่เป็นเรื่องง่ายสำหรับข้าเพราะข้ามีพรสวรรค์การหลอมรวม ทว่าไม่ใช่เช่นนั้น มีเทคนิคที่คล้ายกันมากมายนับไม่ถ้วน และนั่นก็ขึ้นอยู่กับว่านักฝึกสัตว์อสูรจะค้นพบพวกมันไหม”
“เสี่ยวเสี่ยวไป่ มานี่สิ” ไป่ซีตะโกนเรียกจิ้งจอกขาวหกหาง และจิ้งจอกก็ได้เดินเข้ามาในทันที
“ระบำหมุนวน” นางกล่าวออกมา
ในวินาทีต่อมา จิ้งจอกขาวหกหางกก็โบกสบัดหางทั้งหกของมัน ก่อตัวเป็นแสงประกายที่กวาดผ่านไปทางไป่ซี
ปัง!!
ซืออวี๋และอีเลฟเว่นตกตะลึงอีกครั้ง รุ่นพี่ผู้นี้เป็นแม่เสือสาวอย่างแท้จริง! นางปล่อยให้สัตว์อสูรของนางโจมตีนางตลอดเวลา แม้ว่านั่นจะเป็นการแสดงให้เขาดู แต่ก็น่ากลัวมาก
ในคราวนี้ ไป่ซีไม่ได้ใช้พรสวรรค์การหลอมรวม อย่างไรก็ตาม หางของจิ้งจอกขาวหกหางหยุดอยู่กลางอากาศ
นี่เป็นเพราะในระหว่างที่มันกวาดผ่านไปทางไป่ซี ริ้วกระแสน้ำนับไม่ถ้วนได้รวมตัวกันจากอากาศอันบางเบา ก่อตัวเป็นโล่น้ำตรงหน้าไป่ซี ทักษะระบำหมุนวนของจิ้งจอกขาวหกหางพุ่งตรงโจมตีโล่น้ำโดยตรง ทว่ามันก็ไม่สามารถทะลวงผ่านไปได้
สาดด!!
เมื่อโล่น้ำหายไป ไป่ซีก็กล่าวว่า “มันเป็นสัตว์อสูรธาตุน้ำอีกตัวของข้า มันเชี่ยวชาญทักษะ ‘โล่วารี’ มันได้ฝึกฝนทักษะของมันจนสามารถใช้ทักษะนี้เพื่อป้องกันอันตรายโดยอัตโนมัติแล้ว ดังนั้นมันจึงสามารถช่วยข้าป้องกันการโจมตีในขณะที่อันตรายเข้ามาใกล้ข้าได้”
“อืมม ในการต่อสู้ ข้าชอบที่จะเปลี่ยนร่างของข้าและให้มันกลายร่างเป็นกระบี่วารีแรงดันสูงเพื่อต่อสู้…” ไป่ซีเลียริมฝีปากขอนาง
ซืออวี๋และอีเลฟเว่นไร้คำกล่าว
จากนั้นอีเลฟเว่นก็มองลงไปที่ซืออวี๋ ทำไมนักฝึกสัตว์อสูรของมันถึงต้องถอยทุกครั้งที่มันทำการต่อสู้ล่ะ?
ความแตกต่างระหว่างทั้งสองคนมหาศาลมากอย่าแท้จริง!
“เอาล่ะ ได้เวลากล่าวถึงเรื่องพวกเจ้าแล้ว เจ้ามีความคิดอะไรบ้างไหม?” ไป่ซีเอ่ยถามออกมา
“นี่…” ซืออวี๋คิดอยู่สักพักหนึ่ง ในอนาคต บักกี้อาจกลายร่างเป็นสัตว์อสูรที่มีทักษะคล้ายกัน หรือมันอาจกลายร่างเป็นชุดเกราะเพื่อป้องกันเขาโดยตรง?
อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถอธิบายเรื่องนี้กับรุ่นพี่หูสัตว์ตรงหน้าเขาได้
“ดูเหมือนว่าเจ้าจะยังคิดไม่ออก” ไป่ซียิ้มและกล่าวเสริมว่า “ข้ามีความคิดหนึ่ง”
“ข้ารู้จักนักฝึกสัตว์อสูรปรมจารย์สองคนที่มีอสูรกินเหล็กซึ่งทำเช่นนี้ได้”
“อะไรนะ?” ซืออวี๋ตกตะลึง อสูรกินเหล็กงั้นเหรอ?
ไป่ซีกล่าวว่า “หนึ่งในสัญลักษณ์ทักษะเผ่าพันธุ์ของอสูรกินเหล็ก การเคลือบแข็งขั้นเหนือธรรมชาติก็คือการปรับใช้ มันสามารถนำสารเคลือบแข็งไปใช้กับวัตถุอื่นรวมถึงสิ่งมีชีวิต เมื่อถึงเวลานั้น เจ้าสามารถแบกมันไว้บนไหล่ของเจ้าและฉีกกระชากคู่ต่อสู้ด้วยมือเปล่า”
“เมื่อมิติฝึกสัตว์อสูรของเจ้าพัฒนาและร่างกายของเจ้าผ่านการเปลี่ยนแปลง เจ้าอาจลองดูได้”
“แน่นอน นั่นก็ขึ้นอยู่กับว่าเจ้าสามารถบ่มเพาะการเคลือบแข็งไปถึงขั้นเหนือธรรมชาติได้ นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”
“!!!” ซืออวี๋และอีเลฟเว่นมองไปที่ไป่ซีผู้ที่กำลังยิ้ม แมลงนับไม่ถ้วนได้ไต่ไปทั่วหัวใจของพวกเขา การเคลือบแข็งใช้เช่นนี้ได้ด้วยเหรอ? ซืออวี๋และอีเลฟเว่นไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลย
ซืออวี๋ : ข้าสามารถใช้ฮาคิเกราะได้เช่นกันเหรอ?
อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ยอมแพ้ไปได้เลย อีเลฟเว่นชอบต่อสู้มาก มันจะเป็นผู้คุ้มกันบนไหล่ของเขาได้ยังไงกัน?
ทว่ามันก็เป็นความคิดที่ดีอย่างแท้จริง
การรักษาความเร็วสูงก็สามารถใช้รักษานักฝึกสัตว์อสูรได้ ดังนั้นการที่ทักษะอื่นใช้กับนักฝึกสัตว์อสูรได้จึงเป็นเรื่องปกติ
“แน่นอน ทั้งหมดคือเรื่องในอนาคต เป้าหมายก็คือการเตือนเจ้า อย่าลืมคิดถึงเรื่องนี้ในอนาคต ท้ายที่สุด เจ้าซึ่งเป็นนักฝึกสัตว์อสูรนั้นสำคัญที่สุด” ไป่ซีกล่าวออกมา
“เรื่องพวกนี้ยังห่างไกลจากเจ้ามากในตอนนี้ รุ่นพี่หลู่กล่าวว่าหากเจ้ามาหาข้า ข้าต้องสอนทักษะพิเศษที่เจ้าสามารถใช้ในตอนนี้ได้”
“เดิมทีนางวางแผนที่จะสอนมันด้วยตัวนางเอง… ทว่าช่วงนี้นางยุ่งมาก ดังนั้นนางจึงมอบหมายให้ข้า แน่นอน หากเจ้าไม่มาหาข้า นางอาจจะสอนมันให้แก่เจ้าเองในภายหลัง”
ซืออวี๋เอ่ยถามว่า “ทักษะอะไร…”
ไป่ซีกอดอกและมองไปที่จิ้งจอกขาวหกหางซึ่งสะบัดหางของมันอีกครั้ง
ในคราวนี้ ไป่ซีแสดงทักษะรักษาชีวิตที่สามของนาง ทักษะแรกคือร่างการหลอมรวมซึ่งมาจากพรสวรรค์ฝึกสัตว์อสูรของนาง ทักษะที่สองคือโล่วารีซึ่งมาจากทักษะของสัตว์อสูรของนาง และทักษะที่สาม…
หางทั้งหกของมันกวาดผ่านทุกสิ่ง ในคราวนี้ มันคล้ายกับโจมตีใส่ภาพมายา มันทะลุผ่านร่างกายของไป่ซีไปโดยตรง ทำให้ซืออวี๋ตกอยู่ในความสับสนอีกครั้ง
“ทักษะนี้เรียกว่า ‘การไร้ตัวตน’ นักฝึกสัตว์อสูรสามารถใช้เจตจำนงในการย้ายร่างกายของพวกเขาเข้าสู่มิติอื่นเพื่อหลบการโจมตี ตามทฤษฏี ในสถานะก่อนหน้านี้ ข้าไม่ได้อยู่ในมิตินี้”
“การที่เจ้าจะสามารถทำร้ายข้าได้ในสถานะนี้จำกัดมาก”
ซืออวี๋ : “?”
นักฝึกสัตว์อสูรเชี่ยวชาญทักษะมิติงั้นเหรอ?
“นี่เป็นความสามารถที่มีเฉพาะนักฝึกสัตว์อสูรนตำนานเท่านั้นที่ใช้ได้ ทว่า…”
ไป่ซีชี้ไปที่ลูกปัดซากปรักหักพังบนคอของซืออวี๋และกล่าวว่า “ทว่าคนที่มีของที่ละรึกของนักฝึกสัตว์อสูรตำนานก็สามารถใช้ความสามารถนี้ได้ด้วยเครื่องมือมิติพิเศษเช่นกัน แม้ว่าจะมีข้อจำกัดบางอย่าง แต่นั่นก็เพียงพอที่จะรักษาชีวิตของพวกเขาในการต่อสู้ระดับต่ำ”
เมื่อนางกล่าวจบ ซืออวี๋ก็สัมผัสกับลูกปัดซากปรักหักพังโดยไม่รู้ตัว
“อย่าแปลกใจ รุ่นพี่หลู่เป็นคนบอกข้า นางกล่าวว่าเจ้าถอดรหัสซากปรักหักพังได้สำเร็จแล้ว ทว่าเจ้าคงไม่รู้วิธีที่ดีที่สุดในการใช้เครื่องมือมิตินี้ใช่ไหม?”
“วิธีการใช้ที่ดีที่สุดก็คือสิ่งที่ข้าแสดงให้เห็นก่อนหน้านี้ มันช่วยให้นักฝึกสัตว์อสูรธรรมดามีความสามารถไร้ตัวตนเช่นเดียวกับนักฝึกสัตว์อสูรตำนานล่วงหน้า” ไป่ซีโบกลูกปัดบนสร้อยและกล่าวว่า “เจ้าต้องการเรียนรู้มันไหม?”
“คนส่วนใหญ่รู้เพียงว่าการเสริมพลังการเจริญเติบโตของพืชจิตวิญญาณและสัตว์อสูรในซากปรักหักพังอาณาจักรลับนั้นมีค่ามากที่สุด พวกเขาไม่รู้ว่ามิติที่ถูกทิ้งไว้โดยนักฝึกสัตว์อสูรตำนานสามารถใช้เช่นนี้ได้ เจ้าโชคดีมาก”
ซืออวี๋ตกตะลึงมาก เขามองไปที่ลูกปัดในมือของอีกฝ่าย นี่เป็นหญิงสาวที่ร่ำรวยอีกคน!
ลูกปัดซากปรักหักพังมีอีกชื่อว่าลูกปัดอาณาจักรลับ!
ไป่ซีผู้นี้มีลูกปัดซากปรักหักพังหนึ่งชิ้น!
สุดยอดคนรวยรุ่นสองงั้นเหรอ???
“ใช่แล้ว” ซืออวี๋กล่าวโดยไม่รู้ตัว ด้วยทักษะนี้ เขาต้องกลัวอะไรอีกล่ะ?
เขาคิดว่าลูกปัดซากปรักหักพังสามารถใช้เพื่อซ่อนตัวในช่วงวิกฤตได้เท่านั้น ทว่ามันกลับใช้ได้อย่างง่ายดายเช่นนี้เลยเหรอ? มันสามารถทำให้ร่างกายไร้ตัวตนจากโลกภายนอกได้โดยตรงงั้นเหรอ?
ไม่น่าแปลกใจเลยที่หลู่ชิงอี้กล่าวว่าลูกปัดซากปรักหักพังนี้เป็นสูตรโกงที่ดีที่สุดของเขาก่อนที่เขาจะกลายเป็นสมาชิกอย่างเป็นทางการของสำนักที่สิบเอ็ด
มันเป็นทั้งคลังมิติ ส่งเสริมการบ่มเพาะ และทักษะการรักษาชีวิต
“ถ้าเช่นนั้นเจ้าควรเรียนรู้จากข้าก่อน” ไป่ซีกล่าวเสริมว่า “มีสถานที่ในมหาวิทยาลัยที่เชี่ยวชาญในการฝึกฝนความสามารถการรักษาชีวิตของนักฝึกสัตว์อสูร ข้าจะพาเจ้าไปที่นั่นเพื่อดูก่อน”
Fanpage : ผีเสื้อกลางคืน
