ปฎิบัติการลับ

ตอนที่ 9 ปฎิบัติการลับ

ตัดมาที่ปัจจุบัน

ผมกำลังปรุงยาอะไรบางอย่างด้วยความอดทน

“อ๊ะ! เยี่ยมไปเลย! ใกล้จะสำเร็จแล้ว” ผมพูดพร้อมยิ้มออกมาอย่างดีใจ

สิ่งที่ผมเจอในวันนั้น ไม่ใช่ยาที่กินแล้วจะเป็นอมตะ หรือกินแล้วทำให้ใช้เวทมนต์ถาถาได้แต่อย่างใด แต่มันเป็นสิ่งที่ผมปรารถนามาตั้งแต่ชีวิตก่อนหน้านี้แล้ว แม้แต่ชีวิตนี้เอง ผมก็ยังต้องการมันอยู่

สิ่งนั้นก็คือ.. ยาเสน่ห์ ยังไงล่ะ!!!

สิ่งที่ผมเจอในหนังสือเล่มนั้นก็คือ สูตรทำยาเสน่ห์ แม้จะน่าเสียดายสักหน่อยที่ในหนังสือเล่มนั้นมันมีสูตรทำยาเสน่ห์อยู่แค่สองสูตร แต่เอาเถอะแค่นี้ก็น่าจะเพียงพอแล้ว

จะว่าไป ต้องขอบใจห้องลับที่นั่นล่ะนะ ที่นอกจากจะมีสูตรทำยาพวกนี้แล้ว ในห้องนั้นยังมีอุปกรณ์ และสมุนไพรต่างๆ ที่ใช้ในการปรุงยาอยู่อีกด้วย ทำให้ผมประหยัดเวลาไปในการไปตามหาวัตถุดิบได้เยอะเลย

แต่จะว่าไป ก็ขอบ่นหน่อยเถอะ วิธีทำนี่มันจะยุ่งยาก สลับซับซ้อนเกินไปแล้ว นอกจากวัตถุดิบที่ต้องใช้ มีไม่ต่ำกว่า 100 ชนิดแล้ว วิธีการทำ ขั้นตอนต่างๆก็ยุ่งยากไม่ต่างกัน

(เฮ้อ.. แต่เอาเถอะ อีกไม่นานหรอก) ผมคิดก่อนจะ หันไปดูท้องฟ้า ซึ่งตอนนี้พระอาทิตย์ก็ใกล้จะลับขอบฟ้าแล้ว

(วันนี้เราพอแค่นี้ก่อนแล้วกัน นี่ก็จะค่ำแล้ว กลับบ้านก่อนดีกว่า เห็นเมื่อเช้า คุณย่สบอกว่าวันนี้ พ่อแม่(บุญธรรม)ของร่างนี้ จะกลับมาบ้านเพื่อมาเยี่ยมเด็กนี่สินะ) ผมคิดอย่างเบื่อๆ ก่อนจะเดินกลับบ้าน

ที่บ้าน

พอกลับไปถึงบ้านก็เห็นคุณย่า กำลังนั่งคุยอยู่กับ ชายหญิงคู่นึงอยู่พอดี

(นั่นคงเป็นพ่อกับแม่บุญธรรมของเราสินะ) ผมมองไปยังพวกเขา พรางคิดในใจ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆ

"ผมกลับมาแล้วครับคุณย่า" ผมพูดบอก

“อ่าว เซ็นกลับมาแล้วเหรอจ๊ะ มานี่สิ พ่อกับแม่เรากำลังรออยู่เลย” คุณย่าที่เห็นผมกลับมา ก็เอ่ยทักทายทันที

พอผมเดินเข้าไปถึงที่โต๊ะ แต่ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไร ผู้หญิงที่คุยอยู่กับย่าก็พุ่งตัวมากอดผมทันที!

“ไม่เจอกันนานเลยนะเซ็น คิดถึงแม่ไหม” ผู้หญิงคนนั้นพูด พร้อมกับกดหัวของผม ให้ซบลงไปที่หน้าอกใหญ่ๆนุ่มๆของเธอ

(อื้มม.. นุ่มนิ่มดีจัง) ผมคิดในใจ

สักพักเธอก็ปล่อยผมออกมา

“คุณแม่? อ้อ อาคาริ งั้นเหรอ!?” ผมพูดออกไป ผมจำได้ว่าแม่ของเด็กนี่ ชื่อ อาคาริ ยังไงเจาก็ไม่ใช่แม่จริงๆ ของผม งั้นผมไม่ขอเรียกเขาว่าแม่ละกัน

“โธ่ ลูกตัวนี้ไม่เจอกันแป๊บเดียวลืมแม่ตัวเองไปแล้วเหรอ” เธอพูดออกมาอย่างงอนๆ

(อ้าว เมื่อกี้บอกว่าไม่เจอกันนานไม่ใช่เหรอ) ผมคิดประท้วงในใจ

"ใครจะลืมอาคาริ ที่แสนดีได้ล่ะครับ" ผมพูดพร้อมยิ้มกว้างส่งไปให้

"ว่าแต่ ทำไมเรียกชื่อแม่แบบนั้นล่ะ" อาคาริถามออกมาด้วยความสงสัย เพราะปกติลูกชาย ไม่เคยเรียกเธอแบบนี้

"ก็อาคาริน่ะ ดูไม่แก่เลย ขนาดไม่เจอกันนานอาคาริยังดูสวย น่ารักเหมือนเด็กสาวอยู่เลย นี่ถ้าเราไปไหนด้วยกัน คนต้องนึกว่าอาคาริเป็นพี่สาวผมแน่ๆ" ผมพูดอย่างเอาใจ

"อะไรเนี่ย ไม่เจอกันไม่เท่าไหร่ ลูกไปหัดพูดคำหวานๆแบบนี้มาจากไหน ฮ่าๆๆ งั้นก็ตามใจ อยากเรียกอาคาริ หรือเรียกแม่ก็ได้ ตามใจลูกเลยจ๊ะ" อาคาริกล่าวอย่างยินดี

"เรียกอาคาริ ก็ดีเหมือนกันนะคุณ ฟังดูน่ารักไปอีกแบบ” พ่อบุญธรรมพูดออกมา

(หมอนี่คงเป็นพ่อสินะ) ผมคิดก่อนจะมองไปดูทั้งสอง อย่างพิจารณา

ผู้หญิงที่ดูเหมือนจะเป็นแม่ผม ดูจากภายนอกอายุประมาณ 20 กว่า แต่คงเยอะกว่านั้นเพราะคนญี่ปุ่นหน้าเด็ก เธอเป็นผู้หญิงที่่เรียกว่าสวยได้อย่างเต็มปาก เส้นผมสีดำยาวถึงเอวดวงตาสีฟ้าใสผิวพรรณก็ขาวไร้ที่ติ

แต่สิ่งที่ผมไม่พูดคงไม่ได้ ก็คือรูปร่างของเธอที่บอกได้ คำเดียวว่าโคตรเซ็กซี่ หน้าอกที่ใหญ่กว่ามาตรฐาน พร้อมกับขาอ่อนอันอวบอิ่มนั้น แม้จะใส่ชุดที่ไม่ได้เปิดเผยอะไรมากนัก แต่ก็ไม่อาจบดบังสรีระอันดูยั่วยวนนั้นได้เลย

แต่ทั้งๆที่ แม่ออกจะดีซะขนาดนั้นแท้ๆ แต่พอมาดูคนเป็นพ่อนี่สิ

(เฮ้อ..) ผมแอบถอนหายใจ ขณะมองไปที่คนเป็นพ่อ ก่อนจะยกมือขึ้นไหว้

"สวัสดีครับพ่อ" ผมกล่าวทักทาย พร้อมส่งยิ้มให้

ผมสีน้ำตาล ดวงตาสีเหลือง หน้าตาช่างดูธรรมดามากๆ หน้าตาอย่างกับพระเอกแนวคอมเมดี้ ที่หน้าตาออกแนว ซื่อบื้อๆ ประมาณนั้น

(สองคนนี้ คบกันไปได้ยังไงกันนะ ดูยังไงก็ไม่เห็นเหมาะสมกันเลย เฮ้อ..) ผมได้แต่คิดในใจอย่างเบื่อๆ

"ย่าทำอาหาร อร่อยๆ เตรียมไว้ให้เราแล้ว รีบขึ้นไปอาบน้ำ แล้วจะได้ลงมาทานข้าวพร้อมกัน" คุณย่าพูดบอกกับผม

"ครับคุณย่า งั้นผมขอตัว ขึ้นไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ" ผมบอกทุกคน ก่อนจะเดินขึ้นข้างบนไปอาบน้ำแต่งตัว

***

ตกกลางคืน เวลา 22:46 น. ผมได้ลืมตาขึ้นมาเพราะรู้สึกปวดท้อง

“ไม่น่าทานข้าวเย็นเข้าไปเยอะเลยเรา ดูสิ มาปวดห้องน้ำเอาตอนดึกเลย” ผมบ่นพึมพัมกับตัวเองเบาๆ พร้อมกับค่อยๆลุกขึ้นนั่ง พร้อมใช้มือขยี้ตาตัวเองอย่างงัวเงีย

การที่ได้นอนอยู่บนเตียงนุ่มๆสบายๆ แล้วอยู่ๆก็ต้องตื่นขึ้นมาเพราะปวดฉี่นี่ เป็นประสบการณ์ที่ค่อนข้างแย่เลยล่ะ แต่เอาเถอะชีวิตคนเรามันก็แบบนี้ล่ะนะ

“หาวววว!” ผมหาวออกมาเสียงดัง ก่อนจะลุกลงจากเตียงด้วยความขี้เกียจ

ผมเดินไปเปิดประตู ค่อยๆเดินลงบันไดไปช้าๆ เพื่อจะเดินไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ชั้นล่าง ในระหว่างที่กำลังเดินผ่านห้องนอนของพ่อแม่บุญธรรมอยู่นั้นเอง ผมก็ได้ยินเสียงแปลกๆ ดังออกมาจากในห้อง

"อื้อ....อ๊าาาา"

"โอ้วว...ซี๊ดดดดด...."

เสียงพวกนั้น ทำให้ผมต้องหยุดเดินทันที ก่อนจะหันไปมองทางห้องของนั้นอย่างสงสัย ผมค่อยๆเดินไปที่ประตูห้อง และค่อยๆแง้มประตูเบาๆ เพื่อแอบดูต้นตอของเสียง

สวบ สวบ สวบ!!!

“อ๊าาา อ๊าาา คุณคะ อ๊าาาา”

พั่บ พั่บ พั่บ!!

“อ๊าาาาา อ๊าาา อ๊าาาา”

"อื้มม สุดยอดไปเลยที่รัก อ๊าาาาา"

"อ๊ะ คุณคะ ฉันเสียวววว อ๊าาาาา"

ภาพที่ผมเห็นในตอนนี้ก็คือ ภาพของอาคาริ ที่เนื้อตัวเปลือยเปล่า ตอนนี้เธอไม่สวมใส่เสื้อผ้าอะไรเลยซักชิ้น และกำลังขึ้นคร่อมอยู่บนตัวพ่อบุญธรรม พร้อมขยับสะโพกขึ้นลงไปมาอย่างเมามัน

แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ!

พั่บ พั่บ พั่บ!

"อ๊ะ อ๊าาาาา"

เสียงเนื้อกระทบเนื้อของคนทั่งคู่ ดังไปทั่วห้อง

"อ๊าาาา ซี๊ดดดดด ขย่มลงมาแรงๆเลยที่รัก"

พั่บ พั่บ พั่บ!!

"อ๊าาาส์"

แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ!

เสียงน้ำเฉอะแฉะที่เกิดจากการขย่มดังขึ้นไปทั่ว

"ซี๊ดดด อ๊าาาา"

"อื้มม แรงๆเลยที่รัก แบบนั้นเลย อ้าาาาา"

เสียงกิจกรรมเข้าจังหวะของคนทั้งสอง ยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

“อ๊าาาา คุณผมจะไม่ไหวแล้ว อ๊าาาา อ๊าา” พ่อบุญธรรมพูดออกมา น้ำเสียงโรยริน

“อ๊าาา อ๊าาาา คุณคะ ทนอีกหน่อย อ๊าาาา อ๊าาา” แม่พูดออกมาด้วยใบหน้าแดงก่ำ พร้อมยิ้มออกมา ใบหน้าของเธอตอนนี้ เต็มไปด้วยความต้องการ

ไม่รู้เพราะผมกำลังปวดฉี่ อยู่หรือเพราะเห็นร่างของอาคาริที่กำลังเปลือยกายอยู่ ทำให้น้องชายของผมแข็งขึ้นมาทันที อย่างควบคุมไม่ได้ ในขณะที่ผมกำลังจะใช้มือตัวเอง ล้วงลงไปในกางเกง เพื่อจะทำอะไรบางอย่างนั้น....

"อ้าาาา อ๊าาาาาา" เสียงครางหวานของ อาคาริ ยังคงดังออกมาอย่างต่อเนื่องไม่หยุด

พั่บ พั่บ พั่บ

พั่บ พั่บ พั่บ

"อ๊าาา อ๊าาาส"

อาคาริ ยังคงขยับสะโพกขึ้นลงบนตัวของอีกฝ่ายไม่พัก ยิ่งเธอรู้สึกเสียวเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งขยับสะโพกขึ้นลงให้ถี่ๆ มากขึ้นเท่านั้น

แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ !

พั่บ พั่บ พั่บ !

เสียงน้ำเฉอะแฉะ ยังออกมาจาก จุดเชื่อมต่อของคนทั้งคู่ อย่างต่อเนื่อง

"อ๊าาาาา ขอลึกๆเลยค่ะรัก"

"อื้อออ อื้มมมม ผมจะไม่ไหวแล้ว อ๊าาา"

"อ๊าาาา " อาคาริร้องครางออกมาเสียงดัง พร้อมใช้มือข้างหนึ่งของตัวเอง บีบขยำหน้าอกใหญ่ๆ ของเธอไปมา เพื่อเพิ่มความเสียวให้ตัวเองไปด้วย ส่วนมืออีกข้างก็วางค้ำไว้ที่หน้าอกของสามีเพื่อยึดไว้ไม่ให้ตัวเองล้ม

"อ๊าาา อ๊าาาาา คุณ! ผมจะไม่ไหวแล้วว อ๊าาาาส!" พ่อบุญธรรมครางออกไม่นาน ก็ปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่น เข้าไปยังร่องนุ่มๆ ของ อาคาริ เต็มแรง

"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก!" พ่อบุญธรรมหอบหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย ก่อนจะฟุบหลับไปในทันที

"นี่เดี๋ยวสิคุณ!! ฉันยังไม่เสร็จเลย คุณจะมาหลับลงไปแบบนี้ไม่ได้นะ!" อาคาริพูดอย่างอารมณ์เสีย สามีเธอหลับลงไปทันทีหลังจากปลดปล่อย ทิ้งเธอให้ค้างคาอยู่เพียงลำพัง ทั้งๆที่เธอยังไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำ

อาคาริ พยายามปลุกผู้เป็นสามีให้ตื่นขึ้นมา แต่ไม่ว่าเธอจะเข่าตัวเขาแรงแค่ไหน หรือเรียกเสียงดังเพียงใด สามีของเธอ ก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาช่วยเธอเลยซักนิด

"นี่คุณ ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ" อาคาริ ยังคงจับไปที่ตัวของสามี พยายามเขย่าแรงๆเพื่อปลุกเขาให้ตื่น

"เฮ้อ.. อีกแล้วเหรอ" อาคาริ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงและสีหน้าผิดหวัง ก่อนล้มตัวลงนอนและพยายามใช้นิ้วช่วยตัวเองต่อไปเรื่อยๆ

อาคาริใช้นิ้วเรียวสวยของเธอ สอดเข้าออกที่ช่องทางรักที่เต็มไปด้วยน้ำหวานไหลเยิ้มออกมาไม่หยุด

เธอเพิ่มจำนวนนิ้วของตัวเอง ใส่เข้าออกเรื่อยๆ จากสองนิ้ว เป็นสามตามลำดับ

แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ

เสียงน้ำเฉอะแฉะ ยังคงดังออกมาจากช่องทางอันฉ่ำเยิ้มของเธอ

"อ๊ะ อ๊าาา อ๊าาา" เธอร้องครางออกมา พร้อมใช้มืออีกข้างที่ว่าง ขยำหน้าอกของตัวเอง แรงๆไปด้วย เนื้อขาวๆแทบปลิ้นออกมาจากช่องว่างระหว่างนิ้ว เห็นแล้วทำให้อยากจะเข้าไปช่วยเธอบีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่มให้แทนจริงๆ

"อ๊าาา อ๊าา" อาคาริครางออกมา พร้อมเริ่มใช้นิ้วบีบไปที่หัวนมของตัวเอง เบาสลับแรง

ผมมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ

(เฮ้อ.. ช่างมันเถอะ) ผมคิดพร้อมผมลุกขึ้นออกไป

***

ผ่านไป 2 วันตั้งแต่เหตุการณ์นั้น ผมเองก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งอะไร กับเหตุการณ์นั้น เพราะขั้นตอนสร้างยาใกล้จะสำเร็จแล้ว หากทำพลาดไปจะต้องเริ่มใหม่ทั้งหมด

ดังนั้น ในช่วง 2 วันนี้ ผมจึงทุ่มเทสมาธิ และแรงกายทั้งหมด ไปกับการปรุงยาทั้งหมด และตอนนี้ก็มาถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้ว

"ความสำเร็จ ใกล้จะเป็นจริงแล้วสินะ" ผมพูดกับตัวเองเบาๆ

ตอนนี้ ด้านหน้าของผมคือหม้อต้มยา ที่วางอยู่บนเตาแก๊ส ใช่แล้วทุกคนฟังไม่ผิดหรอก เตาแก๊ส หลังจากที่ได้ศึกษาและเรียนรู้วิธีการปรุงยาต่างๆมากมายจากในหนังสือ

ทำให้ผมรู้ว่า การควบคุมอุณหภูมิในขั้นตอนการทำยานั้น เป็นอะไรที่สำคัญมาก จะสำเร็จหรือล้มเหลวก็อยู่ที่ขั้นตอนนี้กว่า 70% แล้ว ในสมัยก่อน มักจะใช้วิธีก่อฟืนเพื่อจุดไฟ ซึ่งผมคิดว่า มันเป็นวิธีที่ควบคุมอุณหภูมิความร้อนได้ค่อนข้างยาก

และผมที่เป็นมือใหม่ ก็ขอบอกผ่านวิธีนั้นไปได้เลย ในเมื่อเราเกิดในยุคที่มีสิ่งประดิษฐ์ที่ทันสมัยมากมาย เราก็ควรนำมันมาใช้ให้เป็นประโยชน์ อย่างเตาแก๊สที่เรามีกันอยู่แล้ว ก็ไม่ต้องไปก่อไฟให้ลำบากกันหรอก

ผมเริ่มปรับอุณหภูมิไปตามที่ในหนังสือบอก ก่อนจะเริ่มใส่ส่วนผสมต่างๆลงไป

ไส้เดือนตากแห้งบดละเอียด ดวงตาหนู ดอกแมลโลว์ ไทม์ ใบเสจ ดอกแดนดิไล หงอนไก่ รากของต้นมินต์ เม็ดยี่หร่า โรสฮิป ชิโสะ หัวใจของไก่บดละเอียด เมียวกะ ตะไคร้ และอีกมากมาย

ส่วนผสมต่างๆ ได้ถูกใส่ลงไปในหม้อ อย่างช้าๆ ไม่นานก็มีกลิ่นหอมของสมุนไพรกระจายเต็มไปทั่วบริเวณ ผมค่อยๆใช้ตะหลิวคนมันเบาๆ หลังจากผ่านไป 30 นาที สีของน้ำสมุนไพรในหม้อ ก็เริ่มเปลี่ยนไป จากน้ำสีเหลืองก็ค่อยๆกลายเป็นสีชมพูจางๆ

“เอาล่ะ มาถึงขั้นตอนสุดท้าย” ผมพูดพร้อมหยิบมีดขึ้นมา และยื่นมือไปบนหม้อ

พร้อมกับใช้มีดกรีดไปที่นิ้วของตัวเอง เลือดสีแดงสดของผมได้ไหลออกมาจากปลายนิ้ว และหยดลงไปในหม้อ ทีละหยด...ทีละหยด

สิ่งที่ทำให้ยาเสน่ห์ตัวนี้ แตกต่างจากยาเสน่ห์ตัวอื่นๆที่ผมเคยได้ยินมา นั่นก็คือความพิเศษของมันคือ ผู้ที่ถูกยาตัวนี้เข้าไป จะเกิดอารมณ์กับผู้วางยาเท่านั้น พูดให้ถูกก็คือผู้ที่หยดเลือดลงไปในระหว่างขั้นตอนการปรุงยายาเท่านั้น แตกต่างจากยาตัวอื่นที่ให้ผลกับเพศตรงข้ามทั้งหมด

ต่อมา ผมก็ค่อยๆปรับความแรงไฟ ให้เบาลง

“เอาละต่อไปก็แข่งความอดทนสินะ อื้มม..” ผมพูดพร้อมบิดขี้เกียจ ก่อนจะใช้ตะหลิวคนสมุนไพรที่อยู่ในหม้อไปเรื่อยๆ

…

ผ่านไป 2 ชั่วโมง น้ำสมุนไพรที่อยู่ในหม้อก็ระเหยออกไปจนเกือบหมด จนเหลือแค่น้ำสีชมพูเหนียวๆข้นๆ ที่อยู่ก้นหม้อเท่านั้น

ผมค่อยๆยกหม้อขึ้นมา แล้วเทน้ำที่อยู่ข้างในผ่านผ้ากรองสีขาว ลงไปทีในขวดแก้วที่วางเตรียมเอาไว้

น้ำสีชมพูเหนียวๆ ได้ไหลลงไปผ่านผ้ากรองสีขาวที่รองเอาไว้ ดูๆไปก็ไม่ต่างอะไรกับน้ำผึ้ง เพราะความเหนียวของมัน จึงทำให้ใช้เวลากรองค่อนข้างนานพอสมควร แต่ผ่านไปประมาณ 15 นาที ทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย

ผมหยิบขวดแก้วที่บรรจุน้ำสีชมพูเอาไว้ขึ้นมาดู ก่อนจะยิ้มกว้างออกมา พร้อมกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ

“เสร็จแล้วๆๆ!! ในที่สุด ความพยายามมาตลอดทั้งอาทิตย์ของฉัน ก็ช่วยให้ปรุงยาได้สำเร็จแล้ว”

“เย้ๆ ในที่สุด ฉันก็ทำมันสำเร็จแล้ว!!”

“เพียงเท่านี้ผู้หญิงทั้งหมดบนโลกก็จะเป็นของผม ฮ่าๆๆๆ” ผมพูดกับตัวเอง พร้อมหัวเราะออกมาด้วยความดีใจ

****

(ถ้ามันใช้ได้จริงละก็ดีสินะ เฮ้อ..!) ผมคิดอย่างเหนื่อยๆ ขณะที่นอนจ้องขวดแก้วที่อยู่ในมือ ในห้องนั่งเล่นที่บ้าน

ตอนนี้ เราไม่สามารถรู้ได้เลยว่า ข้อมูลในหนังสือมันจะเป็นเรื่องจริง หรือมันอาจจะไม่ใช่ เรื่องจริงก็ได้

และยาที่ผมปรุงออกมานี้

มันจะใช้ได้จริงไหม ผมปรุงยาได้ถูกตามขั้นตอนในหนังสือรึเปล่า มันจะใช้ได้จริงๆไหม ผมไม่อาจรู้ได้เลย

และการที่จะรู้ว่ามันใช้ได้จริงหรือไม่ มีทางเดียวก็คือ ต้องหาทางพิสูจน์มันยังไงล่ะ

และนี่แหละคือปัญหา…

“แล้วจะให้ฉันไปพิสูจน์กับใครฟะ!!!”

บ้านนี้อยู่ห่างไกลผู้คน บ้านที่อยู่ใกล้ๆก็มีแต่คนแก่ๆ ในที่ชนบทแบบนี้ หนุ่มสาวส่วนใหญ่ก็ออกไปหางานในเมืองหมดแล้ว เพราะงั้นอย่าหวังเลยว่าจะเจอสาวๆ สวยๆ เอ๊าะๆ แถวๆนี้

ก็ไม่ใช่ว่า ไม่มีสาวๆอยู่แถวๆนี้หรอกนะ ก็พอมีอยู่หรอก อย่างมิโกะที่ผมชอบไปแอบดูพวกเธออาบน้ำบ่อยๆ แต่ว่าถ้าไม่จำเป็น ผมก็ไม่ค่อยอยากไปล่อลวงพวกเธอเท่าไหร่ ไม่ใช่ว่ากลัวบาปหรอกนะ

แต่เพราะสถานที่ตรงนั้น มันพลุกพล่านเกินไป เสี่ยงที่จะโดนจับได้ แล้วอีกอย่าง พวกเธอก็เคยข้องเกี่ยวกับพวกของที่ผมแอบทำอยู่ด้วยสิ หากเกิดเรื่อง หรืออาการแปลกๆกับพวกเธอ และถ้าพวกคนที่ศาลเจ้ารู้เข้า อาจจะจับผมไปแขวนคอก็ได้ ใครจะไปรู้กันละ

“เฮ้อ…” ผมได้แต่ถอนหายใจไปมาอยู่คนเดียว

ในระหว่างที่ผมกำลังคิดไม่ตก กับเรื่องของยาเสน่ห์ ที่ไม่รู้จะเอาไปใช้ประโยชน์ยังไง หรือกับใคร ผมก็ได้มีเสียงของคนๆหนึ่ง เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น

“อ้าวเซ็น! วันนี้ลูกไม่ไปข้างนอกเหรอ?” อาคาริได้เอ่ยถามออกมา พร้อมมองมาที่ผมอย่างสงสัย

วินาทีนั้นเอง ผมจ้องมองไปที่ร่างกายอันยั่วยวนของ อาคาริ ราวกับว่าได้เจอจิ๊กซอว์ตัวสุดท้าย ความคิดบางอย่าง ก็ได้ปรากฏขึ้นในหัวผมทันที

“อ๊า จริงสิ! เรื่องง่ายๆแบบนี้ ทำไมฉันถึงเพิ่งคิดได้กันนะ” ผมพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะมองดูไปยังอาคาริ และยกยิ้มออกมาอย่างร้ายๆ

つづく