บทที่ 94 การกลับมาของโทนี่
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 94 การกลับมาของโทนี่
"ข้อมูลสำคัญ?"
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฟิวรี่ก็หันไปมองเจ้าหน้าที่ที่อยู่ตรงหน้าเขา
อีกคนหนึ่งที่อยู่ในห้องก็พอเข้าใจ เขาจึงเดินออกจากห้องสำนักงานอย่างเชื่อฟังและปิดประตูลง
หลังจากดูเจ้าหน้าที่อีกคนออกไป ฮิลล์ก็วางข้อมูลออกไปต่อหน้าฟิวรี่และกล่าวว่า "จากข้อมูลที่เรารวบรวมมาและเปรียบเทียบกับข้อมูลขององค์กรชีลด์ เราเจอรูปที่น่าสนใจโดยบังเอิญค่ะ"
“น่าสนใจเหรอ?”
ฟิวรี่เลิกคิ้วขึ้น มองไปยังข้อมูลตรงหน้าและเห็นภาพขาวดำเก่าๆ อยู่บนนั้น
“บรูซลี?”
ใบหน้าที่คุ้นเคยที่ยืนอยู่ในภาพทำให้ฟิวรี่พึมพำชื่อโดยไม่รู้ตัว เขามองลงไปที่รูปถ่ายและมองขึ้นไปยังเจ้าหน้าที่ฮิลล์ "นั่นเขาจริงๆ เหรอ?"
ฮิลล์พยักหน้า "นั่นคือบรูซลี คนมีชื่อเสียงระดับโลกค่ะ"
“และนี่...” เจ้าหน้าที่ฮิลล์ชี้ เธอยกมือขึ้นและชี้ไปที่ชายอีกคนในภาพ "ตามผลการตรวจสอบ เขาเป็นอาจารย์คนเดียวกับที่เคยสอนศิลปะการต่อสู้ที่เรียกว่าเพลงหมัดหย่งชุนให้บรูซลี ส่วนชื่อของเขา ท่านคงเคยได้ยินแล้ว”
"ยิปมัน"
เมื่อได้ยินคำพูดนั้น ฟิวรี่ก็ทวนชื่อขึ้นมาอีกครั้ง
จากนั้นผู้อำนวยการขององค์กรชีลด์ก็ขมวดคิ้ว "คุณกำลังบอกว่าคนที่เราติดต่อด้วย คืออาจารย์ของซุปเปอร์สตาร์ชื่อดัง บรูซลี! แต่ถ้าเป็นแบบนั้น เขาก็อาจจะอายุมากกว่า 100 ปีแล้วนะ ดูเขาสิ เขาดูเหมือนอายุมากกว่า 100 ปีหรือเปล่า?”
"ยิ่งไปกว่านั้น" ฟิวรี่ดูจะไม่เชื่อเลย เขาชี้ไปยังรูปยิปมันในภาพขาวดำและกล่าวว่า "รูปลักษณ์ของเขาไม่ตรงกันสักนิดเดียว"
"เรื่องนั้น เราได้ทำการวิเคราะห์ใบหน้าแล้ว แม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงในระดับหนึ่ง แต่อันอาจเกิดจากข้อจำกัดของอุปกรณ์การถ่ายในยุคนั้น เราจึงค่อนข้างแน่ใจว่าเป็นคนเดียวกัน แต่มีเรื่องความแตกต่างของอายุที่ดูน้อยกว่าค่ะ"
องค์กรชีลด์ยามนี้ขาดข้อมูลเป็นอย่างมาก เมื่อไรอันเลือกร่างแยกเป็นยิปมัน เขาจงใจวางแผนให้มันใกล้เคียงกับหน้าตาของยิปมันมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ในความเป็นจริง โดยผสมผสานทั้งภาพยนตร์และตัวจริงเข้าใส่ด้วยกัน
ผลลัพธ์ที่ได้ไม่น่าแปลกใจเลยที่สามารถเบี่ยงเบนความสนใจของทางองค์กรชีลด์ไปได้
"..."
คำตอบของเจ้าหน้าที่ฮิลล์ทำให้ฟิวรี่เงียบไปครู่หนึ่ง เขามองลงไปที่รูปถ่ายขาวดำตรงหน้าและครุ่นคิด ก่อนที่จะเปิดปากและออกคำสั่งใหม่ "เริ่มตั้งแต่วันนี้ ยกระดับข้อมูลทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับยิปมันให้อยู่ในระดับ 8 ผมคิดว่าเราต้องการเจ้าหน้าที่ระดับสูงในภารกิจ ชายคนนี้กับอาซิง คงมีความสัมพันธ์บางอย่างกันแน่"
"รับทราบค่ะท่าน"
เจ้าหน้าที่ฮิลล์ที่ได้รับคำสั่งหันหลังกลับและออกจากห้องสำนักงานไป
"ยิปมัน... เพลงหมัดหย่งชุน... บรูซลี?"
เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่ฮิลล์ออกไป ฟิวรี่ก็มองไปที่ชายสองคนในภาพขาวดำอีกครั้ง
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนและทำท่าเช่นเดียวกับที่เจ้าหน้าที่คนก่อนแสดงให้ดู
...
[คะแนนชื่อเสียงจากมาเรีย ฮิลล์ +185]
[คะแนนชื่อเสียงจากนิค ฟิวรี่ +320]
ข้อมูลของยยิปมันูเหมือนจะไปถึงวงในขององค์กรชีลด์แล้ว
ในร้านขายของเก่า ไรอันสังเกตเห็นชื่อที่แสดงบนหน้าจอระบบ เขาจึงได้ตัดสินใจที่จะทำอะไรบางอย่างด้วยตัวเอง
ไรอันละสายตาจากหนังสือพิมพ์ตรงหน้าเขาอย่างเงียบๆ
วันนี้ 'หนังสือพิมพ์ไดอารี่บุคเกิล' ได้ใช้พื้นที่จำนวนมากในการข่าวเรื่องหนึ่ง หลังจากเกือบ 3 เดือนของการค้นหาและช่วยเหลือ ในที่สุดกองทัพก็พบโทนี่ในทะเลทรายของอัฟกานิสถาน
ในหนังสือพิมพ์นิวยอร์ก ส่วนใหญ่ใช้คำว่า 'ปาฏิหาริย์' เพื่ออธิบายเรื่องราวที่โทนี่ สตาร์ครอดมาได้ ราคาหุ้นของสตาร์กอินดัสตรีส์ก็พุ่งทะลุระดับสูงสุดใหม่ในวันเดียวกัน
แน่นอน ไรอันรู้อยู่ว่าสถานการณ์นี้จะเปลี่ยนไปในไม่ช้า
...
ณ สนามบินทหารที่ไหนสักแห่ง
"ก้าวเท้าระวังด้วย"
ผู้พันโรดส์ช่วยพยุงโทนี่ที่เดินอย่างยากลำบากลงมาจากเครื่องบิน
"นี่คุณกำลังล้อผมอยู่หรือไง? ไม่ต้อง"
เมื่อเห็นเตียงแพทย์ที่ถูกผลักเข้ามา โทนี่ก็ไม่ลังเลที่จะพูดออกมาและปฏิเสธในทันที เขาดึงมือข้างหนึ่งสวมเข้ากับชุดสูท จากนั้นจึงเดินไปหาเปปเปอร์พร้อมกับแขนข้างหนึ่งที่ติดเฝือก "ตาแดงมากเลยนะ ร้องไห้เพราะเจ้านายที่หายไปเหรอ?”
"ดีใจต่างหาก ฉันไม่ชอบหางานใหม่"
เปปเปอร์เม้มริมฝีปากของเธอและตอบกลับไป
"อืม งั้นก็อดพักร้อนแล้ว"
โทนี่เลิกคิ้ว กล่าวด้วยน้ำเสียงปกติของเขาพร้อมกับเหลือบมองไปที่เปปเปอร์ที่อยู่ตรงหน้าเขา
...
ภายในรถ
“ไปที่ไหนครับท่าน?”
ในรถ แฮปปี้มองไปที่โทนี่ขึ้นรถและถามด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างมีความสุข
"แฮปปี้ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ" ด้วยตำแหน่งของเขาที่ต้องเอียงตัวเข้าไปในรถ ก็ดูเหมือนจะเปิดปากบาดแผลบนร่างกายของโทนี่ จนทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดพอสมควร
“ดีใจที่ได้เจอท่านอีกครับ”
“ฉันเองก็เหมือนกัน” เมื่อขยับตัวไปข้างหลังและพยายามทำให้ตัวเองรู้สึกสบายที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ในท่านอน โทนี่ก็ถอนหายใจยาวออกมาด้วยความโล่งอก
“ตรงไปโรงพยาบาลเลยแฮปปี้” เปปเปอร์พูดจากที่นั่งด้านข้าง
“ไม่” ในเวลานี้เอง โทนี่ได้ปฏิเสธคำขอของเปปเปอร์ที่ต้องการจะไปโรงพยาบาล
"โทนี่ แต่คุณต้องไปโรงพยาบาลนะ" เปปเปอร์ขมวดคิ้วและได้แต่พูดออกมาว่า "เราไม่รู้ว่าคุณเป็นยังไงบ้าง ต้องให้หมอตรวจคุณก่อน"
'ผมเปลี่ยนไปมากกว่าที่คุณคิดนะ'
เมื่อสัมผัสแม่เหล็กไฟฟ้าบนหน้าอกของเขาผ่านเสื้อ โทนี่ก็ตอบกลับในใจอย่างเงียบๆ เขาพยายามใจเย็นลง และพูดตอบไปว่า
“ผมถูกจับไปรวมแล้ว 3 เดือน ในที่สุดผมก็กลับมา ผมไม่ต้องการจะนอนติดอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลหรอก มีสองสิ่งที่ผมอยาก หนึ่งคือเกี๊ยวของรถขายอาหารที่อยู่หน้าตึกเรา อีกอย่างก็...”
"พอ ไม่ต้องพูดแล้ว..."
เปปเปอร์หันศีรษะมาขัดจังหวะสิ่งที่เขาต้องการจะพูดต่อไป
“มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด ผมต้องการให้คุณเรียกแถลงข่าว”
"เรียกให้มีการแถลงข่าวเหรอ?" เมื่อได้ยินเช่นนั้น เปปเปอร์ก็ได้แต่ต้องทวนถามอีกครั้ง
ทว่าโทนี่ไม่ได้ตอบคำถามของเปปเปอร์ เขาหันกลับไปมองแฮปปี้และสั่งทันที "แฮปปี้ ออกรถไปหาเกี๊ยวก่อน"
....
