ตอนที่ 14 - เรียนทำอาหาร
ตอนที่ 14 - เรียนทำอาหาร
เบนจามินและซาช่านอนหอบหายใจบนเตียง เมื่อครูพยาบาลที่เพิ่งได้กินเด็กสงบสติอารมณ์ลงได้บ้าง เธอก็จูบเขาที่หน้าผาก ดวงตาที่เธอมองมามันเต็มไปด้วยความรักและความซาบซึ้ง
“นั่นเป็นเซ็กส์ที่ดีที่สุดที่ครูเคยมีในชีวิต ขอบคุณนะเบน”
“จริงเหรอครับ แต่ยังไงผมก็ควรจะเป็นคนขอบคุณมากกว่า ทั้งหมดนี้ช่างเหลือเชื่อ”
ประสบการณ์เมื่อกี้ได้เพิ่มความมั่นใจครั้งใหญ่ให้เบน แม้ว่าเขาจะปล่อยตัวเองให้ตัณหาควบคุมไปชั่วขณะ แต่ดูเหมือนว่านี้ผู้หญิงโลกนี้จะแตกต่างออกไปจริงๆ
เบนเห็นว่าครูพยาบาลสนุกกับการมีเซ็กส์ที่รุนแรงมาก อีกประการหนึ่งที่เห็นได้ชัดคือมันทำให้เธอถึงจุดสุดยอดได้ง่ายกว่ามาก เขาจำเรื่องราวจากโลกเก่าได้ว่ามีผู้ชายจำนวนมากที่ไม่รู้ว่าจะทำให้ผู้หญิงพอใจได้ยังไง หรือเรื่องที่ผู้หญิงแสร้งทำเป็นถึงจุดสุดยอดเพื่อรีบเลิกมีเซ็กส์กับคู่ของเธอ แต่ไม่ใช่กับโลกนี้ที่ผู้หญิงจะเป็นฝ่ายอยากให้ผู้ชายถึงจุดสุดยอดมากกว่า
“....เธอรู้อะไรไหมเบน ปกติแล้วพวกผู้ชายมักจะไม่ค่อยกระตือรือร้นในการมีเซ็กส์ ดังนั้นการที่เธอเป็นคนขยับเองเมื่อกี้เลยทำให้ครูประหลาดใจมาก โอ้ แล้วก็เธอไม่จำเป็นต้องเรียกครูว่าครูอีกก็ได้นะ ถ้ามีเราอยู่กันสองคนให้เรียก ซาช่า แบบนั้นครูจะมีความสุขมากกว่า”
“ก็ได้ครับ ซาช่า”
เธอยิ้มอย่างมีความสุขและโอบกอดเขาไว้ในอ้อมแขนตัวเอง
“อีกเรื่องนะเบน การได้กอดอีกฝ่ายหลังมีเซ็กส์จะทำให้มีความสุขมาก มันช่วยให้ทั้งสองคนรู้สึกใกล้ชิดกันมากขึ้น และแสดงให้เห็นว่าการมีเพศสัมพันธ์ไม่ได้เป็นเพียงเพื่อความสุขทางกายเท่านั้น”
เบนจามินพยักหน้าเข้าใจแล้วออกแรงกอดกลับ มันให้ความรู้สึกอบอุ่นและสบายมาก ราวกับว่าเขาอยู่ในสถานที่ที่ปลอดภัย
ไม่กี่นาทีต่อมา ซาช่าก็มองไปที่นาฬิกาแขวนในห้อง เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดอย่างไม่เต็มใจ
"น่าเสียดาย แต่มันจะได้เวลาเรียนแล้วเบน พวกเราควรเริ่มทำความสะอาดได้แล้ว"
ทั้งสองแยกตัวจากกันและทำความสะอาดตัวเอง ครูพยาบาลยังเปลี่ยนผ้าปูที่นอนที่เปียกไปด้วยน้ำรักพวกเขา เมื่อทุกอย่างเสร็จแล้ว มันก็เหลือเวลาอีกเพียงสิบนาทีก่อนจะ 8.00 น. เบนจามินขอบคุณเธออีกครั้งและบอกว่าเขาจะมาหาอีกครั้งในวันรุ่งขึ้น และออกจากห้องพยาบาลในที่สุด
ตอนนี้ไม่ได้บริสุทธิ์อีกต่อไปแล้ว และประสบการณ์ครั้งแรกของเขายังดีที่สุด เบนเดินเข้าห้องเรียนไปด้วยความรู้สึกพึงพอใจอย่างยิ่ง เขาทักทายเพื่อนร่วมชั้นเสียงดังกว่าปกติ ทำให้หลายคนหันไปมอง เขายิ้มให้ทุกคน ทำให้สาวๆ ประหลาดใจ บางคนหน้าแดงเล็กน้อยหรือยิ้มตอบเขาอย่างเขินอาย เขาเห็นกลุ่มเพื่อนของเขานั่งจับกลุ่มกันที่เดิมจึงเดินเข้าไปหาพวกเขา
“สวัสดีตอนเช้า จูเลียน นาธาน วันนี้พวกนายเป็นยังไงบ้าง?”
อารมณ์ที่ดีของเขาไม่อาจซ่อนจากทั้งสองได้ จูเลียนพูดคนแรก
“ก็ดีนะแต่อาจจะไม่มากเท่านายหรอก อะไรทำให้นายมีความสุขขนาดนี้กันเพื่อน?”
“ฮิฮิ มันเป็นความลับ”
นาธานกลอกตามอง
“ไม่เอาน่าเพื่อน อย่างกหน่อยเลย”
“ม่ายบอก….ว่าแต่ มีอีกอย่างหนึ่ง พวกนายสองคนทำอาหารเก่งแค่ไหน?”
“ทำอาหารเหรอ ไม่ค่อยเท่าไหร่”
“ฉันค่อนข้างเก่งนะ พอดีสนใจการทำอาหารมานานแล้ว และฉันก็ฝึกฝนเยอะมาก”
ดูเหมือนว่านาธานจะเป็นผู้ช่วยให้เขารอด
“เยี่ยมมากเพื่อน รู้มั้ย ฉันมีอะไรอยากจะขอ วันนี้นายช่วยสอนฉันเกี่ยวกับพื้นฐานการทำอาหารหลังเลิกเรียนหน่อยได้ไหม”
“อืม แน่นอน ทำไมจะไม่ได้ล่ะ แต่จู่ๆ ทำไมนายถึงอยากเรียนกันเบน?”
การขอร้องเมื่อกี้เบนได้ยอมรับความเสี่ยงที่ว่าตัวเขาคนก่อนอาจจะเคยบอกเพื่อนว่าตัวเองทำอาหารเป็นก็ได้ โชคดีที่เหมือนจะไม่ใช่ เขาเลยสามารถตีเนียนได้
"ขอบคุณนะนาธาน! พอดีจากนี้ไปฉันต้องทำอาหารให้ครอบครัวกินน่ะแต่ฉันไม่รู้อะไรเลย อย่างน้อยฉันก็อยากได้ความรู้พื้นฐานบ้างเพื่อจะได้เรียนต่อเองทีหลัง"
“อ่อ แบบนี้เข้าใจแล้ว ไม่ต้องกังวลนะ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันเอง แล้วอยากให้สอนที่ไหนล่ะบ้านนายไหม”
“อืม ฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่ที่บ้านฉันมีผู้หญิงหกคนอาศัยอยู่ ดังนั้นมันอาจจะทำให้นายอึดอัดก็ได้ เราไปทำที่บ้านนายแทนได้ไหม”
“ได้สิ แต่ว่าหกคนเลยเหรอ นายคงลำบากแย่เลยนะเป็นผู้ชายคนเดียวในบ้านที่มีผู้หญิงตั้งหกคน แล้วนายล่ะ จูเลียน จะมาด้วยกันไหม”
“เอาสิ ฟังดูน่าสนุกดีออก เรียนรู้ไว้ก็ไม่เสียหายอะไร”
“โอเค งั้นไว้เจอกันหลังเลิกเรียนนะ”
หลังจากนั้นครูก็เข้าห้องเรียนและเริ่มสอน วันนี้เป็นอีกวันที่ปกติ และเบนจามินก็ติดตามบทเรียนอย่างตั้งใจ เดิมทีเขาก็ไม่ได้เป็นพวกไม่ชอบเรียนด้วย แค่พอดีเมื่อวานมันมีเรื่องให้คิดเยอะเกินไป ระหว่างช่วงพักเที่ยง เขายังคงรู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองจากสาวๆ ในชั้นเรียน ยกเว้นว่าคราวนี้เขาได้หันไปตอบกลับด้วยยิ้มมีเสน่ห์ทุกครั้งที่สังเกตเห็นพวกเธอ ทำให้สาวๆ เบิกตากว้างประหลาดใจ
ในที่สุด โรงเรียนเลิก และเพื่อนทั้งสามก็มุ่งหน้าไปยังบ้านของนาธาน ซึ่งอยู่ห่างจากโรงเรียนในระยะที่สามารถเดินไปถึงได้ บ้านนาธานอยู่ในทิศทางตรงกันข้ามกับบ้านของเบน เมื่อมาถึงนาธานก็เปิดประตูเข้าไป
“เชิญเลย ทำตัวเหมือนอยู่บ้านตัวเองได้เลยนะ ตอนนี้น่าจะเหลือแค่พ่อฉันน่ะ ส่วนแม่จะกลับมาหลังเลิกงานก็คงอีกสักระยะ”
นาธานเคยบอกพวกเขาไปแล้วว่าตัวเองเป็นลูกคนเดียว บ้านนี้มีแค่สามคนพ่อแม่และตัวเขา ทุกคนเดินนำกระเป๋าไปวางไว้ที่ทางเข้าแล้วพากันเดินไปที่ห้องครัว ตอนนี้เองก็มีชายวัยกลางคนเดินลงบันไดมาดูและทำหน้าตกใจที่เห็นคนเยอะ
“พ่อ พวกเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของผมเอง นี่เบนจามินและนี่จูเลียน วันนี้ผมจะสอนพวกเขาทำอาหาร”
ผู้เป็นพ่อยิ้มและลูบผมของลูกชายอย่างเสน่หา
“ได้แน่นอนลูกรัก ยินดีที่ได้รู้จักนะเด็กๆ ฉันชื่อมาร์ค เป็นพ่อของเด็กคนนี้”
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
“อ่า ไม่ต้องเป็นทางการขนาดนั้น เรียกฉันว่ามาร์คก็ได้ ทำตัวเหมือนอยู่บ้านตัวเองเลยนะ อยากได้อะไรก็บอกฉันได้เลย”
หลังจากที่ทุกคนพยักหน้าและขอบคุณแล้ว เขาก็อวยพรให้โชคดีจากนั้นกลับขึ้นไปชั้นบน
นาธานเริ่มสอนเบนจามินและจูเลียนเกี่ยวกับพื้นฐานการทำอาหาร มีอะไรให้เรียนรู้มากมาย แต่เบนจามินพยายามอย่างเต็มที่ที่จะจดจำทุกอย่าง
การเรียนครั้งนี้มีกระเพาะของครอบครัวเขาเป็นเดิมพัน!
