ตอนที่ 37+38
ตอนที่ 37 เจ้าอยากเป็นแม่ทัพหญิงที่เหยียบย่ำบนสนามรบไหม?
เช่นนั้น อาณาจักรอันจึงแบ่งทัพแสนนายมาจัดการกับทหารของอาณาจักรเซี่ย
แบบนี้ สามอาณาจักรจึงเหลือทหารแค่ห้าแสน
แรงกดดันต่ออาณาจักรโม่จึงลดลงไปมาก ต่อให้ต้องตายแน่ แต่ก็จะตายช้าลง
ตอนนี้ เสบียงมากมายถูกระดมและทหารสามแสนนายก็ถูกส่งไปชายแดน
แต่อดีตอัครมหาเสนาบดีเซียวกั๋วเหลียงกับแม่ทัพใหญ่ไช่หยูหลางกำลังดื่มและถอนหายใจ
“ฝ่าบาทอาการกำเริบอีกแล้ว เขารับผู้ลี้ภัยกว่าล้านมาขุดเหมือง บุกเบิกที่ดิน และขุดแม่น้ำลำคลอง ไม่เพียงจะแจกจ่ายเงินแต่ยังให้อาหาร แล้วคลังเราจะจ่ายไหวได้ไง?ถ้าเราไม่ให้เงินและอาหาร มันก็จบ”!
“ใช่ และยังส่งกองทัพไปโจมตีอาณาจักรอัน!เขาตอแยอาณาจักรอื่นทั้งที่ยังไม่แก้ไขปัญหาภายใน!นี่..ข้าพูดไม่ออกเลย!”
“เฒ่าไช่ ไปโน้มน้าวฝ่าบาทกัน!”
“โน้มน้าวยังไง ใครจะไปโน้มน้าวเขาได้ คนที่ไปโน้มน้าวเขามีแต่จะโดนไล่!”
“นี่…?”
ทั้งสองขมวดคิ้วและได้แต่ดื่มคลายความกังวล
จากนั้น เสียงใสก็ดังจากด้านนอก
“ท่านพ่อ ข้ากลับมาแล้ว!”
แม่ทัพใหญ่ไช่หยูหลางที่กำลังดื่มดีใจ“ฮ่าๆ!ลูกสาวข้ากลับมาแล้ว!”
มหาเสนาบดียิ้ม”หลานข้ากลับมาแล้ว ไปดูกันเร็ว!’
ทั้งสองลุกขึ้นพร้อมกัน
พบเห็นหญิงสาวสวมชุดแดง ใบหน้าเกลี้ยงเกลาแต่ดูเป็นวีรสตรีวิ่งเข้ามา“ท่านพ่อ ลูกสาวแสนล้ำค่าของท่านกลับมาแล้ว!โอ้ ท่านลุงเซียว ท่านก็อยู่ที่นี่ด้วย หยูซินมาแล้ว!”
“ดี ดี…ดีมาก!”คนแก่ทั้งสองหัวเราะจากหัวใจ
หญิงสาวนางนี้คือไข่มุกของไช่หยูหลาง ไช่หยูซิน
“ลูกพ่อ เจ้ากลับมาทำไมกัน?”ไช่หยูหลางถามด้วยความแปลกใจ
ลูกสาวของเขา ไช่หยูซินมีพรสวรรค์ในการบ่มเพาะมาก นางเข้าร่วมสำนักไปตั้งนานแล้ว ทุกปี ระหว่างเทศกาลปีใหม่ นางจะกลับมาและอยู่ประมาณสิบวัน แต่ตอนนี้นางกลับมาก่อนเวลา
“ท่านพ่อ ท่านลุง มันก็ต้องเพราะหลินเป่ยฟานนะสิ!”
ไช่หยูซินกำหมัดและกัดฟัน“ตอนข้ากำลังบ่มเพาะบนภูเขา ข้าได้ยินว่าเด็กตัวเหม็นนี่กลายเป็นจักรพรรดิไม่พอ แถมยังโง่ เขาทำเรื่องโง่ตั้งมากมายและบ้านเมืองก็เกือบพินาศเพราะเขา!”
“แถม เขายังปลดท่านและท่านลุงออกจากตำแหน่ง!พวกท่านดีกับเขามาก แต่เขาไม่ขอบคุณมันเลย!ข้าทนไม่ได้ ข้าเลยลงเขามาเพื่อสั่งสอนเขาและสอนเขาถึงวิธีเป็นจักรพรรดิ!’
คนแก่ทั้งสองตกใจ“หยูซิน อย่าพูดไร้สาระ!ตอนนี้เขาเป็นจักรพรรดิแล้ว เจ้าต้องเคารพเขาด้วย!”
ไช่หยูซินพ่นลม“ข้าไม่มีทางเคารพราชาโง่แบบเขา!ท่านพ่อ ท่านลุง ไม่ต้องห่วง ข้าคือผู้บ่มเพาะก่อกำเนิดแล้ว เขาทำอะไรข้าไม่ได้หรอก!ข้าจะไปทวงความยุติธรรมแทนพวกท่านเอง อย่างน้อยก็ต้องเอาตำแหน่งพวกท่านกลับมาให้ได้!”
หลังพูดจบ นางก็กระทืบเท้าและหายตัวไป
ไช่หยูหลางตะโกนไล่หลัง“หยูซิน!หยูซิน…”
เซียวกั๋วเหลียงส่ายหัว”ช่างมันเถอะ ให้หยูซินลองดู!ฝ่าบาทฟังหยูซินมากสุดตั้งแต่เด็กแล้ว ทั้งสองยังเป็นคู่เกี่ยวดองกันตั้งแต่เด็ก บางทีนางอาจทำสำเร็จ!’
ในเวลาไม่กี่ลมหายใจ ไช่หยูซินก็บุกเข้าวัง
ขณะวิ่งเข้าไป นางก็ตะโกนด่า“หลินเป่ยฟาน คนสารเลว!เจาเพิ่งเป็นจักรพรรดิ แต่ก็ทำตัวไม่ได้ความเอาซะแล้ว ปีกของเจ้าคงแข็งขึ้นจนคันเนื้อคันตัวแล้วสินะ?”
“มีมือสังหาร!มีมือสังหาร…”เหล่าองครักษ์กรูกันมา
ขันทีหลิวพลันปรากฏตัวและโบกมือ“ข้าเอง พวกเจ้าถอยไป!”
“ขอรับ!”เหล่าองครักษ์ถอยไป
พอไม่มีใครหยุด ไช่หยูซินจึงเข้าไปในวังได้อย่างราบรื่น
เป็นผลให้นางเห็นหลินเป่ยฟานกำลังดื่มสุรากับสาวงามในอ้อมกอดอย่างมีความสุขและเลือดก็ขึ้นหน้านางทันที
“หลินเป่ยฟาน ข้าอยู่นี่แล้ว แต่เจ้าก็ยัง…”
หลินเป่ยฟานชี้ที่นั่งข้างเขา“หยูซิน เจ้ามาแล้ว มานั่งดื่มกัน!”
ไช่หยูซินยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่“ดื่มบ้าบออะไร?ข้าไม่มีเวลามาดื่มกับเจ้าหรอก!”
หลินเป่ยฟานยิ้ม“นี่คือสุราชิงจู้ของโปรดของเจ้าเลยนะ มันเพิ่งอุ่นด้วยถ่านไฟมา และรสชาติก็กลมกล่อมยิ่งนัก มันคงน่าเสียดายถ้าเจ้าไม่ดื่ม!”
ไช่หยูซินสูดดมและพบว่ามันคือสุราโปรดของนางจริงๆ
“ฮึ่ม!พอดื่มเสร็จ ข้าจะสั่งสอนเจ้า!”
นางรีบนั่งลงดื่มทันที
หลินเป่ยฟานเทให้นางอีกจอกและนางก็กระดกอีกครั้ง
หลังดื่มไปหลายจอกติด นางก็พอใจและชี้หน้าหลินเป่ยฟาน“ข้าขอบอกเจ้าไว้ตรงนี้เลย อย่าคิดว่าแค่สุราไม่กี่จอกจะทำ…”
หลินเป่ยฟานพลันถามขึ้นมา“เจ้าอยากเป็นแม่ทัพไหม?”
“อะไร?เจ้าพูดเรื่องอะไร?”ไช่หยูซินตกตะลึง
หลินเป่ยฟานยิ้ม“ข้าหมายความว่า เจ้าอยากเป็นเหมือนพ่อของเจ้า นำทัพไปสู้ เป็นแม่ทัพหญิงที่เหยียบย่ำสนามรบและทิ้งชื่อไว้ในประวัติศาสตร์ไหม?”
“หะ!!!!”ดวงตาของไช่หยูซินเบิกกว้าง
ตอนที่ 38 หยูซิน ลูกสาวแสนกตัญญู
เป็นแม่ทัพหญิงและนำทัพเข้าสู่สนามรบ!
นี่คือความปรารถนาของนางตั้งแต่เด็ก!
ด้วยเหตุผลนี้ นางเลยไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่ชอบแต่งตัว แต่ชอบการต่อสู้ นางฝึกขี่ม้าและยิงธนูตั้งแต่เด็กและในเวลาเดียวกันก็ไปเรียนวิชายุทธ์บนเขา เพื่อที่สักวันจะได้กลายเป็นแม่ทัพที่นำทัพเข้าสู่สนามรบ และกลายเป็นแม่ทัพใหญ่ในสักวันหนึ่ง!
หรือว่าเด็กนี่จะรู้วิธีเอาใจพี่สาว?
ครั้งนี้ หลินเป่ยฟานเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ตอบสนองอยู่นาน เขาเลยขมวดคิ้ว“เจ้าไม่อยากเหรอ?งั้นก็ช่างมัน!”
ไช่หยูซินตื่นตระหนก“รอก่อน!ข้าอยาก ข้าใฝ่ฝันมันมาตั้งนานแล้ว!”
“ในเมื่อเจ้าอยาก แล้วทำไมไม่ตอบ?ข้าก็คิดว่าเจ้าไม่อยาก!”หลินเป่ยฟานถอนหายใจ
“ก็ข้าตื่นเต้นนี่!’ไช่หยูซินก้มหัวอายๆ
“เป็นแบบนี้นี่เอง ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่เปลี่ยนไปเลยตั้งแต่เด็ก!’
หลินเป่ยฟานยิ้มอย่างภาคภูมิใจ“ตอนนี้ ข้าเป็นจักรพรรดิแล้วและก็ปกครองทั้งอาณาจักร ข้าสามารถทำให้เจ้าเป็นแม่ทัพได้!เจ้าอยากเป็นแม่ทัพแบบไหน เจ้าอยากนำทัพเยอะแค่ไหน บอกข้ามาได้ตรงๆเลย!ข้าแต่งตั้งให้เจ้าเป็นแม่ทัพระดับสามนำทัพแสนนายก่อนเลยเป็นไง?”
“แม่ทัพระดับสาม นำทัพแสนนาย!”ไช่หยูซินตกใจ
หลินเป่ยฟานขมวดคิ้ว“มากเกินไปเหรอ?นั่นก็จริง เจ้าเพิ่งจะเป็นแม่ทัพหน้าใหม่และไม่ค่อยมีประสบการณ์ต่อสู้ เจ้าคงเกิดความกลัวหน่อย งั้นให้เจ้านำทัพหมื่นนายก่อนแล้วกัน!”
“อย่า อย่า..แสนนายดีแล้ว!”
ไช่หยูซินพูดอย่างวิตก“แม้ข้าจะไม่เคยมีประสบการณ์รบมาก่อน ข้าก็ฝึกมาหนัก ไม่เพียงจะฝึกวิชายุทธ์ แต่ยังศึกษากลยุทธ์การศึกมาตั้งแต่เด็ก เจ้าก็เห็น!เจ้าควรให้โอกาสข้า และข้าจะสร้างกองทัพที่ไร้เทียมทานให้เจ้า!”
หลินเป่ยฟานพยักหน้า“ได้ ข้าจะให้เจ้านำทัพแสนนายก่อน แต่อย่าเอาทหารกับม้าของข้าไปโยนเล่นนะ!”
“ไม่ต้องห่วง!”ไช่หยูซินหัวเราะอย่างมีความสุข“สุดท้าย ข้า ไช่หยูซินก็ได้เป็นแม่ทัพ!แถมยังได้นำทัพตั้งแสนนาย ฮ่าๆๆ!”
นางหัวเราะลั่นอย่างมีความสุข
พอเห็นแบบนี้ หลินเป่ยฟานก็มีความสุขไปด้วย“ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว มาดื่มฉลองกัน!”
“ใช่ มาดื่มกัน!”
หลังดื่มไม่กี่จอก สุดท้ายไช่หยูซินก็สงบสติอารมณ์ลง จ้องหลินเป่ยฟาน“เจ้าเด็กตัวเหม็น อย่าคิดว่าข้าจะให้อภัยเจ้านะ!ข้าขอบอกเจ้าไว้ก่อน พ่อกับลุงเซียวดีกับเจ้าเสียยิ่งกว่าข้า มองเจ้าเป็นเหมือนลูก และยังอยากให้ข้าเป็น…”
ไช่หยูซินหน้าแดง“เช่นนั้น เจ้าควรส่งตำแหน่งคืนให้พวกเขา อย่าทำร้ายหัวใจคนแก่สองคนเลย เข้าใจไหม?”
หลินเป่ยฟานอายขึ้นมาทันที“ข้าสามารถเรียกพวกเขากลับมาได้ แต่ถ้าเรียกพวกเขากลับมา เจ้าจะไม่สามารถเป็นแม่ทัพได้นะ เจ้าตกลงไหม?”
“อะไรนะ?”ไช่หยูซินสับสน
“คิดดูสิ ก่อนอื่นก็พ่อของเจ้า ถ้าเขาได้ตำแหน่งเดิม เขาจะเป็นแม่ทัพ ที่รับผิดชอบทหารและม้าทั้งอาณาจักร คำสั่งทหารทั้งหมดต้องถามเขา เขาจะยังให้เจ้าเป็นแม่ทัพนำกองทัพไปทำศึกอีกเหรอ?”
“แม้เจ้าจะมีพลัง เจ้าก็ไม่มีความสำเร็จทางทหาร พ่อของเจ้าคือคนที่เข้มงวดมาก และเขาไม่มีทางยอม ถ้าเจ้าให้เขากลับมา เจ้ายังคิดว่าเจ้าจะมีโอกาสเป็นแม่ทัพเหรอ?”
“ใช่!”ไช่หยูซินตบหัวตัวเอง
.“อีกข้อ เจ้ายังเป็นลูกสาวของเขา!”หลินเป่ยฟานพูด“ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน มีผู้หญิงน้อยมากที่สามารถเป็นแม่ทัพได้ เกือบจะไม่มีเลยก็ว่าได้!พ่อของเจ้าคือคนที่หวงแหนเจ้ามาก เจ้าไม่มีทางได้เป็นแม่ทัพหรอก!”
“ใช่..”ไช่หยูซินพยักหน้า“พ่อของข้าเป็นคนแบบนั้น!”
“สาม เขายังอยากให้เจ้าเป็นราชินีของข้า..”
“เจ้าพูดบ้าอะไรของเจ้า?”ไช่หยูซินชกหน้าหลินเป่ยฟาน
“งั้น ตามเหตุผลข้างบน เจ้าทำไม่ได้หมด!เลือกมาว่าจะให้พ่อเจ้ากลับมาหรือเจ้าเป็นแม่ทัพ ไม่มีทางอื่นแล้ว เลือกเอาเองเลย!”
“อืม…”ดวงตาของไช่หยูซินทอประกาย“ให้พ่อข้าพักอยู่บ้านนั่นแหละ!เขาก็แก่แล้วและสู้มาครึ่งชีวิต เขาควรพักผ่อนที่บ้าน!”
หลินเป่ยฟานยกนิ้วโป้ง“หยูซิน เจ้าเป็นลูกสาวที่กตัญญูมาก!”
“ขอบคุณ!”ไช่หยูซินก้มหัวแบบรู้สึกผิด
หลังจากนั้น นางก็เงยหน้าใหม่”แล้วท่านลุงเซียวละ?เขาดีมาก ภักดีและไม่เคยทำผิดพลาด เจ้าควรให้เขากลับมานะ!’
หลินเป่ยฟานพยักหน้า“ได้ ได้ แต่เจ้าต้องคิดให้ดี!ท่านลุงเซียวกับพ่อของเจ้ามีนิสัยเดียวกัน หลังเขาได้รับตำแหน่ง เขาคงให้เจ้า…”
“งั้นก็ช่างมัน ท่านลุงเซียวก็แก่แล้ว เขาควรใช้ชีวิตที่เหลือที่บ้าน!ในฐานะผู้เยาว์ เราไม่ควรลำบากผู้อาวุโสนะ”
หลินเป่ยฟานยกนิ้วโป้ง“หยูซิน เจ้าเข้าใจถึงความชอบธรรมและพิจารณาถึงผู้อาวุโส ข้าชื่นชมเจ้านัก!”
“ขอบใจที่ชม!”ไช่หยูซินยิ่งรู้สึกผิด
