บทที่ 40 ขิงแก่และเผ็ด  

กว่างานเลี้ยงจะสิ้นสุดลงก็กินเวลาถึงช่วงดึก

ตามกฎของราชสำนัก เมื่อองค์ชายเติบโตเป็นผู้ใหญ่ จะต้องออกจากวังหลวงไปอยู่ที่วังของตัวเอง และหากไม่ได้รับอนุญาตจากฮ่องเต้ก็ไม่สามารถอยู่ในวังหลวงยามวิกาลได้ ดังนั้นหลังเกิดเรื่อง หนานหยูเทียนจึงไม่มีเวลาได้พูดคุยกับสนมหลี่เลย

ดังนั้นเขาจึงรีบมาหานางที่ตำหนักตั้งแต่เช้าตรู่ และเมื่อเขาเข้ามาในห้อง ก็พบว่าบรรดาสาวใช้และผู้สมรู้ร่วมคิดหลายคนมาเข้าพบนางอยู่ก่อนแล้ว

สนมหลี่เขวี้ยงแก้วชาลงกับพื้นอย่างหัวเสีย โชคดีที่ฮ่องเต้ไม่ได้มาที่ตำหนักของนางบ่อยนัก เพราะหากเขาได้มาเห็นภาพนี้ของนาง เขาคงไม่สามารถยอมรับได้ว่าสนมหลี่ผู้อ่อนโยนจะเป็นคนโมโหร้ายเช่นนี้

“พวกเจ้าออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!” นางตวาดลั่น ไล่สาวใช้และผู้สมรู้ร่วมคิดทุกคนให้ออกไป

“ใจเย็นก่อนท่านแม่ ยิ่งท่านโกรธมันยิ่งไม่ดีต่อสุขภาพท่านนะขอรับ” หนานหยูเทียนรีบปลอบ

“ทั้งที่เมื่อวานมีโอกาสจะกำจัดทั้งองค์ชายใหญ่ ทั้งสนมซีอานแล้ว แต่เฟิ่งหยินซวงก็พังทลายมันลงมาต่อหน้า เจ้าจะให้แม่ใจเย็นได้อีกหรือ!?”

ทั้งที่องค์รัชทายาทเป็นคนโง่เขลาและไร้ความสามารถ แต่ฮ่องเต้ก็ยังยืนกรานจะมอบตำแหน่งฮ่องเต้ให้กับเขา ตราบใดที่เขายังไม่ตาย ลูกชายของนางก็จะไม่มีวันได้นั่งบนบัลลังก์ตั่งทอง

ไหนจะเรื่องของสนมซีอานอีก นางให้กำเนิดบุตรสาวแท้ ๆ แต่กลับได้เป็นสนมคนโปรดของฮ่องเต้ แบบนี้มันยุติธรรมแล้วหรือ? การที่ฮ่องเต้ไม่ค่อยมาที่ตำหนักของนางก็เป็นเพราะไปกกอยู่ที่ตำหนักนางสนมซีอานทั้งวันนั่นอย่างไร

ทั้งสองเป็นหนามยอกอกของนางมานานแล้ว และแทนที่นางจะได้กำจัดทั้งคู่ได้ในครั้งเดียวตั้งแต่เมื่อวาน แต่เฟิ่งหยินซวงก็ทำมันพังลงกับมือ!

“แต่ท่านแม่ การที่หยินซวงตั้งใจคว่ำแก้วขององค์ชายใหญ่แบบนั้น หรือจริง ๆ นางจะรู้เรื่องแผนการของเรา?” หากเป็นกรณีนี้จริง ๆ มันจะเป็นเรื่องที่ร้ายแรงมาก

ทุกคนรู้ดีถึงความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นระหว่างสนมซีอานและตระกูลเฟิ่ง การที่พวกเขาวางแผนใส่ร้ายสนมซีอานเช่นนี้ ถ้าเฟิ่งหยินซวงรู้ขึ้นมาแล้วเอาไปบอกเฟิ่งไท่ซือ ผลที่ตามมาจะร้ายแรงจนคาดไม่ถึงเลยทีเดียว

“เป็นไปไม่ได้ พวกเราเข้มงวดมากในการเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ เฟิ่งหยินซวงไม่มีทางรู้เรื่องนี้อย่างแน่นอน ที่นางทำแบบนั้นมันเป็นเพียงอุบัติเหตุ”

จนถึงตอนนี้สนมหลี่ก็ยังคงมั่นใจว่าทั้งหมดเป็นอุบัติเหตุ และเป็นไปไม่ได้เลยที่แผนการของนางจะรั่วไหลไปถึงหูเฟิ่งหยินซวงได้

แต่สิ่งที่นางไม่เข้าใจคือทำไมเฟิ่งหยินซวงถึงทำแบบนั้นกับองค์รัชทายาท โชคดีที่เขาไม่ได้มีท่าทีสนใจในตัวนาง มิเช่นนั้นเรื่องราวคงจะแย่กว่านี้

ทุกคนรู้ว่าฮ่องเต้คาดหวังอยู่เสมอว่าอยากให้เฟิ่งหยินซวงได้แต่งงานกับองค์ชายใหญ่ แต่นางก็ให้หนานหยูเทียนขัดขวางความตั้งใจของเขาได้สำเร็จ หากเฟิ่งหยินซวงเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมาตอนนี้ เป็นไปได้ไหมที่ฮ่องเต้จะกลับมาคาดหวังในเรื่องนี้อีกครั้ง?

หนานหยูเทียนก็คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นกัน แม่ของเขาระมัดระวังตัวเองอยู่เสมอ และเป็นไปไม่ได้เลยที่เฟิ่งหยินซวงจะรู้แผนการนี้มาก่อน

“แล้ว...ท่านแม่จะทำอย่างไรต่อ…”

“ข้าจะทำอะไรได้อีกนอกจากหาวิธีอื่น! ตอนนี้เราต้องไม่ทำให้ตระกูลเฟิ่งรู้สึกขุ่นเคืองใจ เจ้าเองก็ต้องดูแลหยินซวงอย่างดีแล้วรีบแต่งงานและพานางเข้าหอซะ ตระกูลเฟิ่งจะได้กลายมาเป็นพวกเดียวกับเรา”

“อีกเพียงสามเดือนเท่านั้นท่านแม่ นางจะต้องตกอยู่ในมือข้าอย่างแน่นอน ข้ามั่นใจ”

เมื่อเห็นท่าทีมั่นอกมั่นใจของเขาเช่นนี้ สนมหลี่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหงุดหงิด

“แม้ว่านางจะชอบเจ้า แต่ถ้าเจ้าเอาแต่นั่งเฉย ๆ อยู่แบบนี้ นางคงไม่ลอยมาหาเจ้าเองดอก เจ้าไม่เห็นหรือว่าตอนที่นางล้มใส่องค์ชายใหญ่แล้วคนเข้ามาช่วยนางคือใคร? กษัตริย์ชิงผิงยังรู้จักที่จะยืนหยัดและปกป้องนาง แต่เจ้าดันไม่ทำอะไรสักอย่าง หากเป็นแบบนี้ต่อไป แผนการของเราจะเอาตรงไหนมาสำเร็จ!”

สนมหลี่เป็นผู้หญิง แน่นอนว่านางเข้าใจความอ่อนไหวและเปราะบางของจิตใจผู้หญิงเป็นอย่างดี ในยามตกที่นั่งลำบากแบบนั้น หากมีใครยื่นมือเข้าไปช่วยนาง นางจะรู้สึกประทับใจอย่างไม่รู้ลืม

แม้ตอนนี้เฟิ่งหยินซวงจะยังชอบลูกชายของนาง แต่ก็ไม่มีอะไรประกันได้ว่านางจะไม่เปลี่ยนใจ

“กับผู้หญิงที่เรียกร้องความสนใจอย่างไร้ยางอายเมื่อวานนี้ ทั้งยังเรื่องกษัตริย์ชิงผิงอีก ท่านแม่ยังต้องการให้ข้าทำดีกับภรรยาที่ต้องการมีอีกหรือ?” หนานหยูเทียนพูดอย่างหัวเสีย

“ไม่ว่าในใจเจ้าจะรังเกียจนางมากแค่ไหนเจ้าก็ต้องทำตามที่ข้าสั่ง! หยินซวงเป็นหมากตัวสำคัญของเรา ถ้าเราจับนางไว้ไม่ได้ ราชบัลลังก์ก็จะยิ่งไกลมือเราออกไปเรื่อย ๆ ถึงอย่างไรเจ้าก็ต้องเอาใจนาง” สนมหลี่พูดอย่างไม่พอใจและเตือนเขาอย่างเข้มงวด

“ท่านแม่อย่าลืมว่ากษัตริย์ชิงผิงมีข่าวลือน่ากลัวขนาดไหน เฟิ่งหยินซวงไม่มีทางที่จะชอบเขาลงอย่างแน่นอน โปรดวางใจเถิด ข้าจะเอาใจนางและทำให้นางกลับมาเป็นของข้าทั้งกายและใจให้ได้ ท่านไม่ต้องกังวล”

หนานหยูเทียนเป็นองค์ชายที่ฉลาดและสง่างาม เขาไม่จำเป็นต้องเดินตามผู้หญิงคนไหนเพื่อขอร้องให้นางสนใจ สิ่งที่เขาชอบคือการเป็นที่ต้องการของพวกนางและไม่กล้าเมินเฉยต่อเขา

การตามขอความรักจากเฟิ่งหยินซวงจึงเป็นสิ่งที่เขาเกลียดที่สุด

แต่เพื่อตำแหน่งฮ่องเต้ในอนาคต ไม่ว่าวันนี้เขาต้องทำอะไร เขาต้องทนให้ได้ทุกอย่าง