นักฆ่าเกิดใหม่กลายเป็นจอมดาบอัจฉริยะ 96
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 96
หลังจากราเดนล้มลงไป ทั้งสนามก็ตกอยู่ในความเงียบ
"วู้ววว!”
"ราอน! ราอน!”
"คุณชาย!"
"เขาชนะแล้วล่ะ!ท่านราอนชนะ!”
คนแรกที่ทำลายความเงียบคือซิลเวียและสาวใช้ของอาคารเสริม พวกเขาแทบจะร้องไห้และวิ่งเข้าไปหาเขาอยู่แล้ว
“ราอน!”
“ราอน!”
"เย้!”
พวกเขากรีดร้องและตะโกนด้วยความดีใจโดยไม่สนใจสายตาของสมาชิกของสายตรงและสายรอง
มันคือเสียงตะโกนแห่งอิสรภาพ พวกเขาจะได้หลุดพ้นจากการกดขี่ที่พวกเขาได้รับมาตลอดเสียที
"ราอน ราอน ราอน!”
"โว้ว!”
เสียงตะโกนดังมาจากทั่วทั้งสนามฝึกซ้อมใหญ่ มันคือเสียงของเด็กฝึกหัดที่อยู่ร่วมกับราอนมานานกว่าสามปี
"ท่านราอน!”
“ราอน!”
"วู้ววว!”
สายตรง, สายรอง, ตระกูลขุนนางและแม้แต่เด็กจากครอบครัวธรรมดาก็ตะโกนชื่อของราอนพร้อมกัน
“ฮึ่ย! เขาต้องทำแบบนี้อยู่แล้ว ถึงยังไงเขาก็เป็นตัวแทนของเด็กฝึกหัด”
เบอร์เรนเอนหลังบนเก้าอี้แล้วพยักหน้า
“ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเขาจะชนะ”
“หืม แต่คุณชายตะโกนเชียร์เขาเสียงดังเลยไม่ใช่เหรอครับ?”
พ่อบ้านของเบอร์เรนเอียงหัวเและยิ้ม
"'ราอน,ฉันจะไม่ยกโทษให้นายแน่ถ้านายแพ้ นายแพ้ให้กับฉันได้แค่คนเดียว!' คุณชายเพิ่งพูดไปตอนการต่อสู้เริ่มต้นครับ”
"น-นั่นมัน..."
"'สู้สิ เอาเลย! จัดการไอ้สารเลวนั่นซะ!' นั่นคือสิ่งที่คุณชายพูดก่อนหน้านี้ และเมื่อคุณชายราเดนล้มลงคุณก็ตะโกนกับ'วู้วววว!’”
"ย-หยุดนะ!”
เบอร์เรนทำหน้ามุ่ย แก้มของเขาขึ้นสี
'ฉ-ฉันทำแบบนั้นเหรอ...'
ดูเหมือนว่าเขาตื่นเต้นเกินไปจนจำไม่ได้ว่าตัวเองตะโกนออกไป
แต่เขาไม่คิดว่าเขาผิด เนื่องจากราอนได้เป็นตัวแทนเด็กฝึกหัดแทนที่จะเป็นเขา ดังนั้นราอนก็ต้องรับผิดชอบในการ
"ม-ไม่ได้มีแค่ผมซะหน่อย เด็กฝึกหัดทุกคนก็ตะโกนชื่อของราอนกันทั้งนั้น..."
"หือ จะบอกว่านายควบคุมอารมณ์ไม่ได้ก็เลยตะโกนแบบนั้นใช่ปะ เด็กๆ จริง”
มาร์ธาที่นั่งอยู่ในด้านหน้าของเขาหันกลับมามองและเยาะเย้ย
"น่าอายจริงๆ อย่าบอกใครนะว่ารู้จักฉัน”
"มาร์ธาซีกฮาร์ท..."
"คุณหนูมาร์ธาครับ”
พ่อบ้านของเบอร์เรนชี้ไปที่ราวจับด้านหน้ามาร์ธา ราวที่ควรจะเป็นรูปทรงกระบอกกลับบิดเบี้ยวจนเหลือเป็นรอยมือที่ชัดเจน
"คุณหนูบีบมันเหรอครับ? ดูเหมือนว่าคุณหนูมาร์ธาก็ตื่นเต้นมากเช่นกันนะครับ”
"ม-ไม่ใช่ฉันนะ ใครจะทำแบบนั้นกัน!”
มาร์ธาส่ายหัวอย่างรุนแรงและพูดออกมาด้วยสีหน้าหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด
“ฉันจะตื่นเต้นกับการดวลดาบกระจอกๆ แบบนี้ทำไม? คิดว่าฉันเป็นเด็กน้อยหรือไงกัน?”
เธอปฏิเสธอย่างสุดใจ
“มาร์ธา โกหกไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะ ฉันได้ยินเธอตะโกนคำหยาบอยู่เลย”
"แกนั่นแหละที่โกหก แน่จริงก็มาสู้กันดิ!”
“...ราอน”
เบอร์เรนและมาร์ธาที่คำรามใส่กัน หันไปมองทันทีเมื่อได้ยินเสียงแผ่วเบาดังมาจากด้านล่าง
“...ราอน”
รูนัน ซัลเลียน กำลังเอามือปิดปากและเรียกชื่อของราอน
“ราอน”
ไม่มีทางที่เขาจะได้ยินเธอ แต่รูนันก็ยังตะโกนชื่อของราอนต่อไป
“เฮ้อ…”
“อืม…”
หลังจากที่เห็นรูนันกำลังเชียร์ราอนอย่างสุดใจ มาร์ธาและเบอร์เรนก็ลดมือลง
“เฮอะ มาดูการสู้ครั้งนี้ไม่ได้อะไรเลย มีแต่ท่ากระจอกๆ”
มาร์ธาเกาหัวอย่างงุ่มง่ามแล้วยืนขึ้น
"เฮ้ย ไอ้พวกตาถั่ว!”
เธอวางเท้าบนเก้าอี้ข้างหน้าซึ่งมีนักดาบนั่งอยู่
"ฉันบอกแล้วใช่ป้ะ? ผลลัพธ์มันจะน่าทึ่งสุดๆ”
“อ่า…”
“น-นั่น…”
นักดาบก้มหัวไม่กล้าตอบ
"ถ้าไม่มีทักษะก็ควรมีสมองบ้างสิ แต่ตาถั่วขนาดนี้ก็เอาเวลาไปฝึกซ้อมก่อนที่จะได้ตายแบบโง่ๆ เถอะ”
หลังจากหัวเราะเยาะนักดาบ เธอออกจากสนามฝึกซ้อม
“อารมณ์เสียเหรอ”
เบอร์เรนส่ายหัวและลุกขึ้นยืน มาร์ธาทำตัวเชื่อฟังต่อหน้าราอนเท่านั้น และเธอยังหยาบคายต่อคนอื่นๆ มากกว่าเมื่อก่อน
“เฮ้อ…”
เขาหันหน้าไปมองราอนที่ยืนอยู่ตรงกลางสนามฝึกซ้อม
เขายืนอยู่อย่างมั่นใจ นั่นทำให้เบอร์เรนหวนคิดไปถึงวันที่เขาสู้กับปีศาจกระหายเลือด
'ฉันจะไม่มีวันลืมเรื่องวันนั้น ฉันจะใช้หนี้นั้นไปตลอดชีวิต แต่ฉันก็จะไม่ยอมแพ้ที่จะเอาชนะนายหรอก’
เบอร์เรนกำหมัดแน่นและจ้องมองไปที่แผ่นหลังของราอน
“ฉันจะตามนายทันแน่ราอน”
***
“อืม!”
เกล็นยกตัวเองขึ้นมาจากพนักพิงเก้าอี้ รูม่านตาของเขาใหญ่กว่าปกติและคิ้วของเขาก็ลดลง
มันเป็นปฏิกิริยาที่แปลกตามากเมื่อเทียบกับสีหน้าปกติของเขา
"ท-ท่าน"
โรเอ็นมองไปที่เกล็นน์ด้วยคางที่สั่นเทา
“สิ่งที่คุณชายใช้ตอนช่วงกลาง...นั่นไม่ใช่จังหวะประสานของท่านใช่ไหมครับ?”
"...ใช่”
"หา!”
รอยยิ้มบนใบหน้าตลอดเวลาของโรเอ็นหายไป เขาอุทานกับสิ่งที่ราอนได้ทำ
"อืม..."
เกล็นขมวดคิ้ว สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจมากที่สุดในวันนี้ไม่ใช่เรื่องที่ราอนเอาชนะราเดนได้อย่งขาดลอย
แต่เป็นเรื่องที่ราอนสามารถใช้จังหวะประสานได้ภายในสองสัปดาห์
จังหวะประสานเป็นจังหวะเท้าที่เกล็นสร้างขึ้นมาเมื่อเขาขึ้นไปถึงระดับเหนือธรรมชาติ มันเป็นศิลปะการต่อสู้ขั้นสูงที่นักรบธรรมดาไม่สามารถเรียนรู้ได้ แม้ว่าพวกเขาจะพยายามกันทั้งชีวิตก็ตาม
'แต่ว่า...'
ราอนสามารถครอบครองมันได้ภายในเวลาเพียงสองสัปดาห์
นั่นน่าทึ่งมากจนเกล็นตกตะลึงและประหลาดใจ แม้ว่าเขาจะไม่ได้แสดงอารมณ์ออกมามากนักก็ตาม
'คิดว่าต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งปีซะอีก..'
เกล็นอ้าปากค้าง มองดูราอนที่ยืนอยู่อย่างมั่นใจ เขาคิดว่าราอนจะได้ใช้มันเร็วสุดก็ครึ่งปี
'สองสัปดาห์...’
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาคิดผิดหลังจากที่เขาอยู่ระดับเหนือธรรมชาติ มันดูไม่จริง แต่มันทำให้เขายิ้มออก
'และวิชาดาบ…'
ในตอนท้ายราอนใช้ความหมายที่แท้จริงของดาบเชื่อมดาว เด็กชายอายุสิบห้าปีคนหนึ่งที่ยังไม่ได้เป็นนักดาบเต็มตัวด้วยซ้ำ กลับใช้ความหมายที่แท้จริงของวิชาดาบแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่แปลกใจ
"เขาสุดยอดจริงๆ นะครับ จังหวะประสาน,ดาบเชื่อมดาว และเปลวไฟในตอนท้าย...."
โรเอ็นทึ่งเกินกว่าจะพูดจบประโยค
“อะแฮ่ม มันก็ไม่ได้น่าทึ่งขนาดนั้น จังหวะประสานยังอยู่ที่ดาวเดียวเท่านั้น มันพึ่งเริ่มต้น ถ้าราเดนใช้เทคนิคดาบยืดหยุ่นแบบอื่น เขาก็คงไม่ชนะเอาได้ง่ายๆ แบบนี้”
เกล็นซ่อนสีหน้าประหลาดใจของเขาและส่ายหัวด้วยท่าทีปกติ
"ท่านพูดแบบนั้นแต่สีหน้าของท่านยัง...อุ้บ”
โรเอนยิ้มแซวแต่ก็ต้องปิดปากเงียบเมื่อเจอสายตาของเกล็น
"ไม่ใช่”
เกล็นหันหน้าหนีขณะที่ลูบแก้ม ดูเหมือนว่านิสัยของโรเอ็นจะค่อยๆ เหมือนกับริมเมอร์มากขึ้น เนื่องจากช่วงหลังมานี่พวกเขามักไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ
[การดวลดาบจบลงด้วยชัยชนะของราอน ซีกฮาร์ท!]
ผู้ตัดสินที่ยืนตกตะลึงได้สติกลับคืนมาและประกาศชัยชนะของราอน ผู้คนเริ่มตะโกนจากทั่วสนาม
"วู้ว!”
“ราอน!”
"ราอน!”
เสียงของเด็กๆ
"เด็กพวกนั้น..."
เด็กฝึกหัดที่เคยอยู่กับราอนต่างก็ตะโกนพร้อมกันโดยไม่คำนึงถึงสถานะของพวกเขา สายตรง สายรอง ตระกูลขุนนาง และครอบครัวธรรมดา
“นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นสิ่งนี้ ไม่ใช่สิครับ นี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่ทุกคนเชียร์คนจากสายรอง”
“อืม…”
เกล็นพยักหน้าช้าๆ
'แน่นอน...’
มีหลายครั้งที่สายรองทำผลงานหรือชนะการดวล แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้รับการเชียร์จากสายตรง สายรอง ตระกูลขุนนาง และครอบครัวธรรมดา ในเวลาเดียวกัน
เป็นวันที่เกิดเรื่องน่าตกใจขึ้นมากมาย
“ผมหวังว่าคนอื่นๆ จะคิดเหมือนกับพวกเขา”
“…”
เกล็นไม่ตอบกลับ เพราะเขาเคยปกครองผู้คนด้วยความเผด็จการในตอนที่เขาได้รับคำสาปของปีศาจมา
เขาเคยแบ่งแยกผู้คนในตระกูลด้วยพลังและสายเลือดเป็นเวลานาน และเขาก็แก่เกินไปที่จะเปลี่ยนแปลงมันได้
แต่เขามองเห็นแสงสว่างแล้ว
ถ้าเป็นราอน เขาคิดว่าสักวันหนึ่งราอนจะเปลี่ยนแปลงที่นี่ได้ และเขาก็รู้เกี่ยวกับการปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรมพวกนั้น
“นายท่านครับ การดวลดาบสิ้นสุดลงแล้วครับ!”
ผู้ตัดสินคุกเข่าและโค้งคำนับ ทุกคนในสนามฝึกซ้อมมองไปที่เกล็น
“อืม!”
เกล็นยืนขึ้น ถึงเวลาเฉลิมฉลองให้ผู้ชนะ แม้ว่าเขาจะต้องไปดูแลคนขี้โกงที่ขัดขวางการต่อสู้อันสูงส่งก่อน
วืด!
สายตาข่มขู่ของเกล็นมุ่งตรงไปที่บัลเดอร์ซึ่งนั่งอยู่ทางทิศตะวันตก
* * *
* * *
ราอนเดินขึ้นไปบนแท่นพร้อมกับผู้ตัดสินที่คอยพยุงราเดนที่หมดสติอยู่
'เขาน่ากลัว’
สีหน้าของเกล็นไร้อารมณ์มากกว่าปกติ มีบรรยากาศที่น่าสะพรึงกลัวอยู่รอบตัวเขา เหมือนว่าเขาอาจจะไม่พอใจกับผลลัพธ์
'เป็นเพราะชัยชนะของฉันเหรอ…'
เขารู้อยู่แล้วว่าเกล็นไม่ชอบเขา แต่เขาจะไม่มีวันพลาดที่จะตอบแทนบุญคุณหรือปล่อยให้คนผิดลอยนวลไปโดยไม่มีใครลงโทษ
ถึงแม้ว่าเกล็นจะไม่พอใจกับชัยชนะของเขา แต่ก็ไม่ควรใจแคบถึงขนาดแสดงท่าทีน่ากลัวอย่างชัดเจน
พรึ่บ!
เกล็นยืนขึ้น บรรยากาศของสนามฝึกซ้อมตึงเครียดมาก ไม่มีเสียงคนเล็ดลอดออกมาแม้แต่นิดเดียว
“ราอน ซีกฮาร์ท เป็นผู้ชนะการดวลดาบในวันนี้”
"ว้าว!”
เด็กฝึกหัดตะโกนดังยิ่งขึ้นเมื่อเกล็นประกาศ แม้ว่าผู้ใหญ่ส่วนใหญ่จะยังคงเงียบในขณะที่ดูพวกเขา
“ฉันจะเปิดเผยเงื่อนไขที่ราอนซีกฮาร์ทขอในการดวลดาบครั้งนี้”
เงื่อนไขที่กำหนดโดยนักดาบจะถูกเปิดเผยหลังการแข่งขัน ผู้คนเงียบลงและรอคอยที่จะได้ยินเงื่อนไข
“ราอนซีกฮาร์ทต้องการให้ราเดนคุกเข่าขอโทษซิลเวียและสาวใช้ของอาคารเสริมเพราะปัญหาที่เขาก่อขึ้นในอาคารเสริม นอกจากนี้เขายังต้องการให้พระราชวังต่อสู้จริงไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับอาคารเสริมอีก”
“เอ่อ…”
“อืม…”
ผู้คนยังคงพูดไม่ออกขณะที่พวกเขาจ้องมองไปที่ราอน
“นั่นคือเงื่อนไขเหรอ?”
"ขอโทษ?”
“ฮะ? ขอโทษสาวใช้”
เนื่องจากมันเป็นการต่อสู้แห่งความภาคภูมิใจ คนมักจะขอทรัพย์สิน อาวุธที่ดีที่สุดของคู่ต่อสู้ ตัดแขนขา หรือทำลายศูนย์พลังงานของคู่ต่อสู้
แต่ราอนเพียงต้องการคำขอโทษ เขาแค่อยากจะเอาคำขอโทษให้แม่ของเขาและสาวใช้ที่ไม่มีค่าอะไร
ผู้คนต่างตกตะลึงเนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ยินเงื่อนไขแบบนี้ พวกเขาได้แต่จ้องมองราอนอย่างตกตะลึง
“คำขอโทษในการดวลดาบเหรอ? โง่จริงๆ”
"ใช่มั้ยล่ะ? เขาโง่เหมือนกับซิลเวียเลย”
คนจากสายตรงและสายรองที่มีอำนาจหัวเราะเยาะเขา
“……”
ตระกูลขุนนางไม่ได้พูดอะไร
“ราอนซีกฮาร์ทเหรอ…?”
สายรองที่ไร้อำนาจที่ถูกขับออกจากศูนย์กลาง และนักดาบจากครอบครัวธรรมดา ได้สลักชื่อของราอนไว้ลึกลงไปในจิตใจของพวกเขา
“เมื่อการดวลดาบจบลง เงื่อนไขนั้นก็จะเป็นจริง”
"อึก!”
เกล็นสะบัดนิ้วของเขา ราเดนที่นอนราบกับพื้นก็กระอักเลือดและลืมตาขึ้น
"ฉันอยู่ที่ไหน? “อ๊า!” ท-ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่”
เนื่องจากฟันของเขาหัก ราเดนจึงส่งเสียงแปลกๆ
“ซิลเวียและสาวใช้จากอาคารเสริม ยืนขึ้น”
ซิลเวีย เฮเลน และเหล่าสาวใช้ยืนตรงเมื่อได้ยินคำสั่งของเกล็นน์ พวกเขาพยายามอ่านบรรยากาศ
"ลงมาที่ลานฝึกซ้อม”
"อ๊ะ ใช่!”
ซิลเวียพยักหน้า เธอเดินนำสาวใช้ลงไปที่ลานฝึกซ้อม
“อ๊ะ…”
"น-นี่เรื่องจริงใช่มั้ย?”
“คุณผู้หญิงฉัน ดิฉันตื่นเต้นคนก้าวไม่ออกแล้วค่ะ...”
พวกเขาไม่คุ้นเคยกับการเป็นที่สนใจ พวกเขาจึงกังวลขณะเดินไป
ราอนหันกลับมาเพื่อสบตากับซิลเวีย เฮเลน และสาวใช้ เขาบอกด้วยสายตาว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี ดังนั้นพวกเขาจึงเดินไปอย่างภาคภูมิใจ
“อืม…”
“ทุกคนใจเย็นๆ นะ เราไม่ได้ทำอะไรผิด”
“ค่ะคุณผู้หญิง”
ดูเหมือนว่าสายตางของเขาจะได้ผล เนื่องจากซิลเวียและสาวใช้เริ่มเดินได้เป็นธรรมชาติมากขึ้น พวกเขายืนอยู่ถัดจากราอนและโค้งคำนับให้เกล็น
"พวกเรามาแล้วค่ะ”
เกล็นพยักหน้าและมองไปที่ราเดนที่ยังดึงสติกลับมาไม่ได้
"ราเดน ซีกฮาร์ท”
“เอ๊ะ? อ๊ะ ครับ!
“การดวลดาบจบลงแล้วด้วยการพ่ายแพ้ของเธอ”
“อ่า...”
ในที่สุดราเดนก็ตระหนักถึงความพ่ายแพ้ของเขา เขาตัวสั่น
"ราเดนซีกฮาร์ท เคารพเงื่อนไขของการดวลดาบซะ คุกเข่าลงและขอโทษซิลเวียและสาวใช้”
"ท-ท่านปู่!”
ราเดนส่ายหัวอย่างรุนแรงและคุกเข่าไปทางเกล็นแทนที่จะเป็นซิลเวีย
“ผ-ผเป็นสมาชิกสายตรงที่เป็นนักดาบนะครับ จะให้คุกเข่าลงให้สาวใช้กับคนที่เกือบจะที่ไม่ใช่สายรองได้ยังไงกันครับ?
“เจ้าเป็๋นคนยอมรับข้อตกลงนั้น เจ้าแพ้การดวลดาบแล้ว เจ้าต้องรักษาสัญญา”
"ท่านปู่ ผม...ผม..."
“เราอยู่ในงานทางการ เรียกข้าว่าท่านลอร์ด”
"ท-ท่านลอร์ด! ยกโทษให้ผมด้วยครับ! ครั้งหน้าผมจะชนะ..."
“เจ้าไม่ควรขอโทษข้า เจ้าต้องขอโทษพวกเขาด้วย รักษาคำพูดของเจ้าในฐานะสมาชิกของสายตรงของซีกฮาร์ทหน่อย ราเดนซีกฮาร์ท”
เกล็นขมวดคิ้วแล้ว บรรยากาศดูน่าหดหู่ยิ่งขึ้น ขนลุกบนแขนของเขาราวกับว่าพายุกำลังจะพัง
“อึก…”
ร่างกายของราเดนสั่นสะท้านเพราะแรงกดดันของเขา เขามองไปที่บัลเดอร์ แต่เขาก็ส่ายหัวเช่นกัน
บ้าจริง! “เวรเอ๊ย!”
มันเป็นความผิดของราอน ไอ้สารเลวนั่นทำให้ทุกอย่างวุ่นวายไปหมด
'ฉันจะฆ่าแกให้ได้! แม้ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม... อึก!'
เขาขนลุกเมื่อมองราอน หัวใจเขาเต้นแรงจนไม่อาจสบตาได้
"อึ่ก...”
เขาเจ็บไปทั้งตัวจากการถูกราอนทุบตี เขากลัวเกินกว่าที่จะมองตาเขา ปอดของเขาหดจนหายใจไม่ออก
'กลัวเหรอ? ฉันกลัวผู้ชายแบบเขาจริงๆ เหรอ?
นั่นคือความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว
“อ๊าก!”
เขาเงยหน้าขึ้นเพราะเขาไม่สามารถยอมรับความจริงนั้นได้ แต่ท้องของเขาเริ่มปั่นป่วนและอยากจะอ้วกทันทีที่สบตาราอน
"ลุกขึ้น ไปคุกเข่าลงหน้าพวกเขาสิ”
“อึก…”
เนื่องจากสายตาของราอนอยู่ใกล้กว่าและน่ากลัวกว่าเกล็น ราเดนจึงเดินไปหาซิลเวียโดยไม่พูดอะไร
'ฉันจะฆ่าพวกแกทั้งหมด'
แม้ว่าเขาจะมองตาราอนไม่ได้ แต่เขาก็กัดริมฝีปากด้วยความมุ่งมั่นที่จะฆ่าพวกเขาทุกคน
“ผ-ผมขอโทษ ผมขอโทษ”
เขาก้มหัวลงมากพอที่จะซ่อนความจริงที่ว่าเขากำลังกัดฟันอยู่
“……”
“อ๊ะ…”
ซิลเวียไม่ได้พูดอะไร และสาวใช้ก็โค้งคำนับอย่างเชื่องช้า
“คุณไม่จำเป็นต้องก้มหัวลง”
ราอนล้อมรอบสาวใช้ด้วยออร่าจากหมื่นเปลวเพลิง สีกลับมาเป็นใบหน้าซีดของสาวใช้
“อ๊ะ…”
“ราอน”
"ท-ท่านราอน”
"เราจะได้รับการขอโทษในวันนี้”
ราอนทำให้ซิลเวียและสาวใช้สงบลง จากนั้นจึงเดินไปหาราเดน
“ทำให้มันจบซะ ราเดน ซีกฮาร์ท”
“ว่าไงนะ…?”
“เงื่อนไขคือคุกเข่าลงและขอโทษ คุกเข่าลงแล้วก็ก้มหัวลง”
“สติดีมั้ยเนี่ย? เมื่อกี้ฉันพึ่ง...”
"อีกที”
"เออ!”
เสียงของราอนเข้มขึ้น ราเดนเริ่มตัวสั่น ความน่ากลัวของราอนถูกสลักเข้าไปในร่างกายของเขา
“อึก…”
ราเดนมองไปรอบๆ แต่ไม่มีใครช่วยเขาได้ แต่สายตาที่น่าสะพรึงกลัวของเกล็นกำลังกระตุ้นให้เขาพูดต่อทำให้เขาต้องพูดต่อ
“อ๊ะ…”
Raden กัดริมฝีปากด้วยฟันที่เหลืออยู่สองสามซี่แล้วคุกเข่าลง
“ผ-ผมขอโทษ”
“พูดสิว่านายทำอะไรผิดบ้าง ฉันมั่นใจว่าฉันสอนแกแล้วนะ”
ราอนจะบอกว่าเขาทำผิดอะไรก่อนที่จะต่อยเขาหนึ่งที และมันเจ็บปวดมาก เขาจึงจำทุกๆ ข้อได้
“ผ-ผมกุเรื่องจดหมาย เหยียบดอกไม้ ถ่มน้ำลายใส่มือคุณ ตบแก้มสาวใช้ เตะเธอด้วยเท้า ผ--ผมหาเรื่องอาคารเสริม ผ...ผมขอโทษครับ...”
เนื่องจากความภาคภูมิใจของเขาได้แหลกสลายไปหมดแล้วแต่เขาถูกปลุกขึ้นมา เขาจึงเป็นลมอีกครั้ง
"ไม่เป็นไรนะครับ”
ราอนยิ้มให้สาวใช้ที่หน้าซีด
“ไม่ต้องกังวลไปนะครับ ผมจะทำให้แน่ใจว่าไม่มีใครสามารถยุ่งกับอาคารเสริมได้”
"ฮึก..."
"ฮึก!
ในที่สุดสาวใช้ก็หลั่งน้ำตา
“ราอน...”
ซิลเวียกัดริมฝีปากแล้วจับมือของราอนไว้แน่น
“ท่านลอร์ด ยังมีเงื่อนไขมากกว่านี้ ฉันต้องการให้คุณยืนยันเป็นการส่วนตัว”
"แน่นอน แต่ก่อนอื่น..."
สายตาที่น่าสะพรึงกลัวของเกล็นมุ่งเป้าไปที่บัลเดอร์
“ฉันต้องจัดการคนที่กล้าขัดขวางการดวลดาบอันสูงส่งก่อน”
