ตอนที่ 6 สองทางเลือก
ตอนที่ 6 สองทางเลือก
"ถึงเวลาแล้ว และตอนนี้ฉันเองก็เชี่ยวชาญวิชานินจานั่นแล้วเหมือนกัน" ชินหยูพูดด้วยรอยยิ้ม
"นายใช้เวลาสามวันเพื่อฝึกใช้คาถานินจาระดับ A ได้จริงๆงั้นเหรอ?" อุซึกิคังหวู่ถึงกับสะดุ้ง เขาตบไหล่ของชินหยูและพูดว่า "แม้ว่านายจะแข็งแกร่งแต่ตอนนี้ไม่ช่วงเวลาจะมาพูดเล่นหรอกนะ"
"แต่เอาเถอะ มันอาจทําให้บรรยากาศผ่อนคลายลงเล็กน้อยก็ได้ จากรายงานของหน่วยลับเมื่อสามสิบนาทีที่แล้ว กองกําลังหลักของคุโมะงาคุเระได้ปรากฏตัวขึ้นแล้ว ตอนนี้พวกมันอยู่ห่างออกไปประมาณห้ากิโลเมตร"
ชินหยูไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่ม เขาขมวดคิ้วและถามว่า "สามสิบนาทีที่แล้วงั้นเหรอ?"
"ปกติแล้วข่าวของหน่วยกรองจะส่งมาทุกๆสิบห้านาทีไม่ใช่รึไง?"
การแสดงออกของอุซึกิเปลี่ยนไป
พวกเขาลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไงกัน?
"นี่อุซึกิ เกิดเรื่องแล้ว ฟูกับโทรุเนะหายตัวไปแล้ว"
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ดังออกมา ความกังวลของทุกคนก็เริ่มเพิ่มขึ้น
ดูเหมือนว่าสองเรื่องนี้อาจจะเกี่ยวกันก็ได้!!
หากพวกเขาต้องตรวจสอบให้ลึกขึ้น หน่วยลับของพวกเขาอาจจะถูกกําจัดทำให้พวกเขาจะไม่มีเวลาแม้แต่แจ้งเตือนเลยแม้แต่ครั้งเดียว
"พวกนายทุกคนกลับไปที่ถ้ำซะ" ชินหยูตะโกนอย่างจริงจัง
การแสดงออกของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างมากในตอนนี้
"ฮ่าๆๆๆ ฉันคิดว่าจะมีคนจากโคโนฮะถูกส่งไปป้องกันการโจมตีของคุโมะงาคุเระของพวกเราในครั้งนี้แท้ๆ แต่ปรากฏว่ากลับกลายเป็นคนใจร้อนที่ไหนก็ไม่รู้เนี่ยนะ?”
เสียงหัวเราะมากมายดังก้องอย่างกระทันหัน
เหล่านินจามากกว่าร้อยคนค่อยๆทยอยปรากฎตัวขึ้นต่อหน้าพวกเขา
ผู้นําของกลุ่มคือแฝด A B ที่ทําให้ทุกแคว้นต่างหวาดกลัว
"แย่ลแล้ว พวกเราโดนล้อมแล้ว" ใบหน้าของอินุโฮะซีดลงอย่างมาก
เมื่อมองไปที่กลุ่มนินจาคุโมะงาคุเระที่ปรากฎตัวขึ้น เขาก็ถึงกับทำอะไรไม่ถูก
"ถ้าหากพวกนินจากว่าร้อยคนและแฝด A B เริ่มโจมตีล่ะก็พวกเราตายหมดแน่"
"อุซึกิ? พวกเราควรทํายังไงดี?"
"ต้องเป็นฝีมือของฟูและโทรุเนะแน่ๆ มิฉะนั้นหน่วยลับของพวกเราคงไม่ถูกจัดการง่ายๆแบบนั้น"
ชายที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าที่ชื่อ A ซึ่งมีตำแหน่งเป็นว่าที่ไรคาเงะคนต่อไปของคุโมะงาคุเระ นอกจากนี้ยังมีพลังสถิตร่างแปดหางอย่าง คิลเลอร์บี ที่นํากลุ่มนินจานับร้อยคนอยู่
นี่เป็นสถานการณ์ที่ยากลำบากมากสำหรับพวกเขา
"ใจเย็นๆก่อน" ใบหน้าของอุซึกิยังคงนิ่งเมื่อเขามองไปที่ชินหยู ก่อนที่เขาจะอดไม่ได้ที่จะแสดงอาการตกใจออกมา
ใบหน้าของชินหยูนั้นสงบมาก ราวกับว่าเขาไม่เห็นนินจานับร้อยอยู่ตรงหน้าเลย
“เขากลัวจนทำอะไรไม่ถูกไปแล้วหรือเปล่านะ?”
"ฮ่าๆๆๆ อาการตื่นตระหนกของนายทําให้ฉันมีความสุขมากจริงๆ ฉันอยากรู้จริงๆว่าแผนต่อไปของพวกนายคืออะไร? พวกนายจะยอมแพ้ดีๆหรือจะให้ฉันฆ่าพวกนายด้วยน้ำมือของฉันน่ะ?"
"ฆ่ามัน ฆ่ามัน!"
"จะยอมแพ้หรือจะถูกฆ่าตาย!"
นินจาหลายร้อยคนตะโกนออกมาพร้อมเพรียงกัน ทําให้นินจาโคโนฮะทุกคนถึงกับตึงเครียดจนขีดสุด ความตื่นตระหนกบนใบหน้าของพวกเขานั้นไม่สามารถปกปิดได้อีกต่อไป
เมื่อพวกนินจาคุโมะงาคุเระเห็นแบบนี้ พวกเขาทั้งหมดจึงเริ่มเยาะเย้ยมากขึ้น
"ชินหยู!" ใบหน้าของชิซุเนะซีดลงอย่างมาก เธออดไม่ได้ที่จะมองไปที่ชินหยู
"ไม่ต้องห่วง ยังไงซะก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก" ชินหยูลูบหัวชิซุเนะและพูดว่า "นี่อุซึกิ ช่วยพาพวกเขากลับเข้าไปในถ้ำและไปซ่อนตัวก่อน ปล่อยให้ที่เหลือเป็นหน้าที่ของฉันเอง"
ชินหยูออกคำสั่งกับพวกเขาทั้งหมด
เนื่องจากหน่วยรากนั้นพร้อมที่จะทําทุกอย่างเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของพวกเขา
ตอนนี้ทั้งฟูและโทรุเนะถูกชินหยูจัดการได้แล้ว ทำให้พวกเขาเลือกที่จะทิ้งเพื่อนร่วมทีมและหนีเอาตัวรอดไป
หากชินหยูและคนอื่นๆยังมีชีวิตอยู่ มันอาจจะส่งผลเสียต่อหน่วยรากของพวกเขาได้
ดังนั้นวิธีเดียวที่ทำได้ก็คือชิงฆ่าพวกชินหยูโดยใช้พวกคุโมะงาคุเระเป็นตัวช่วย ทำให้พวกเขาทั้งสองคนไม่จำเปป็นต้องลงมือด้วยตัวเอง
แต่ว่านี่คือสิ่งที่ชินหยูนั้นต้องการ เพราะครั้งต่อไปที่พวกเขาได้พบกัน เขาจะสามารถทำลายหน่วยรากได้โดยที่ไม่ต้องกลัวอะไรอีกต่อไป
เพราะเขามีเหตุผลที่ชัดเจนแล้วในตอนนี้
"ชินหยู นายจะสู้อยู่คนเดียวงั้นเหรอ?"
"นายบ้าไปแล้วเหรอ? พวกเราจะไม่ปล่อยให้นายตายคนเดียวหรอกนะ"
การแสดงออกของอุซึกิเปลี่ยนไป เขาไม่คิดเลยว่าชินหยูจะพูดกับเขาแบบนี้
แม้ว่าพวกเขาจะต้องเผชิญหน้ากับนินจาของคุโมะงาคุเระหลายร้อยคนและแฝด A B ที่ทรงพลัง แต่พวกเขาไม่ก็สามารถปล่อยให้ชินหยูต้องต่อสู้กับพวกเขาเพียงลําพังได้
"ชินหยู อย่าแบกภาระเอาไว้มากขนาดนั้นเลย พวกเราจะเผชิญหน้ากับพวกมันไปด้วยกันพร้อมกับนาย" ชิซุเนะพยายามเกลี้ยกล่อมชินหยู
"ชินหยู นายไม่ต้องห่วงหรอก พวกเรายินดีที่จะสู้ไปพร้อมกับนายนะ"
"ใช่ พวกเราเป็นนินจาแห่งโคโนฮะ พวกเราได้ทิ้งชีวิตของพวกเราไปตั้งแต่เข้าร่วมสงครามในครั้งนี้แล้ว"
ในสายตาของหลายๆคน การที่ชินหยูทำแบบนี้เป็นเพราะเขาต้องการให้ทุกคนหนีเอาตัวรอดไป ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทําให้เขาโทษตัวเอง
"ตายงั้นเหรอ" ชินหยูยิ้มและส่ายหัวเบาๆ "ไม่ต้องห่วง ฉันน่ะไม่ตายง่ายๆหรอกนะ"
"พวกนายเข้าไปหลบในถ้ำเถอะ ยังไงซะฉันก็ไม่ตายหรอกนะ"
"และตอนนี้ฉันก็เป็นหัวหน้าที่พวกนายเป็นคนเลือกด้วย ดังนั้นนี่จึงถือว่าเป็นคําสั่งของฉัน!!"
ในตอนนี้ เสียงของชินหยูนั้นเต็มไปด้วยน้ำเสียงที่จริงจังจนทำให้พวกเขาไม่สามารถขัดคำสั่งได้
"อุซึกิ พวกเราจะทํายังไงต่อดี?" ชิซุเนะเริ่มรู้สึกกังวล
การแสดงออกของอุซึกิเปลี่ยนไป เขามองไปที่ชินหยูและพูดว่า "ทุกคน ถอยกลับเข้าไปในถ้ำและเตรียมพร้อมช่วยชินหยูไว้ตลอดเวลา อย่าลืมว่าตอนนี้เขาแข็งแกร่งกว่าฉันไปแล้ว"
ทันทีที่คําพูดเหล่านี้ดังออกมา ทั้งนินจาแห่งโคโนฮะและคุโมะงาคุเระต่างก็พากันตกตะลึงเมื่อได้ยินแบบนี้
แต่เมื่อพวกเขาคิดได้ว่าชินหยูนั้นสามารถใช้คาถาลวงตาเพื่อจัดการกับฟูและโทรุเนะได้พวกเขาก็พอจะเข้าใจได้บ้าง
ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ยังกังวลอยู่ในใจ แต่ว่าพวกเขาก็ทำได้เพียงทำตามคำสั่งของชินหยูในฐานะหัวหน้าเท่านั้น
เมื่อเห็นว่าพวกเขากลับเข้าไปในถ้ำจนหมดแล้ว หนึ่งในหัวหน้าทีมของคุโมะงาคุเระก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า "ท่าน A พวกเราควรจะจัดการกับพวกมันเลยหรือไม่? ถ้าพวกเราเข้าไปในถ้ำนั่น มันจะเป็นการล่อพวกเราเข้าไปติดกับของพวกมันหรือเปล่า?"
"หือ จะต้องกลัวอะไรอีกงั้นเรอะ? ตอนนี้น่ะพวกอุจิวะได้ส่งชิซุยมาแล้วก็จริง แต่ฉันไม่ได้คิดว่านินจาที่พวกเราเจอตอนนี้จะเป็นแค่พวกนินจาชั้นต่ำเท่านั้น" A ตะโกนออกมาด้วยความรังเกียจและพูดว่า "จากรายงานของพวกเรา ไอ้โง่นี่เป็นแค่นินจาระดับชิโอนินเท่านั้น "
"การที่พวกนินจาโคโนฮะพวกนั้นต้องทำตามคําสั่งของนินจาระดับนี้ พวกเขาคงเสียสติไปแล้วแน่ๆ"
เมื่อหัวหน้านินจาคนนั้นได้ยินแบบนี้ เขาก็ยิ้มออกมาทันที "ท่าน A พูดถูก พวกคนเหล่านี้หนีไม่พ้นเงื้อมมือของพวกเราแล้วแน่ๆ"
"ตราบใดที่พวกเราสามารถจัดการกับนินจาพวกนี้ได้ แคว้นแห่งไฟอันยิ่งใหญ่นั่นก็จะกลายเป็นหนึ่งเดียวกับแคว้นสายฟ้าของเรา!!"
นินจาคุโมะงาคุเระที่ยืนอยู่ตรงกลางเผยให้เห็นสีหน้าที่ตื่นเต้นออกมา
แม้ว่าสนามรบอันยิ่งใหญ่ทั้งสามแห่งของโคโนฮะได้เริ่มเปิดฉากขึ้นในเวลาที่ไล่เลี่ยกัน แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถเข้าโจมตีได้ซึ่งเรื่องนี้ทําให้คุโมะงาคุเระรู้สึกถูกคุกคามด้วยเช่นกัน
ใครบ้างที่จะไม่มีความสุขที่จะได้ครอบครองแคว้นขนาดใหญ่มาเพิ่มได้?
"นายพูดจบรึยัง?" จู่ๆ ชินหยูก็เอ่ยถามขึ้น
"ฉันจะให้พวกนายเลือกสองอย่าง"
"อย่างแรก ให้พวกนายทั้งหมดถอยกลับไปซะ"
"และอย่างที่สอง ฉันจะฆ่าพวกนายทุกคน!!"
