ตอนที่ 15 หนีไปอย่างรวดเร็ว
ตอนที่ 15 หนีไปอย่างรวดเร็ว
"นาย... นายจะทำอะไรน่ะ?!" ยูกาโอะถอยหลังไปครึ่งก้าวโดยที่ไม่รู้ตัว
หลังจากได้เห็นชินหยูฆ่านินจาหน่วยลับเจ็ดคนอย่างรวดเร็วนั้น…
เธอก็ตกใจอย่างมากที่ได้ยินชินหยูพูดแบบนี้
ถ้าให้เลือกได้เธอขอโดนพวกนินจาหน่วยลับนั่นฆ่าตายยังจะดีกว่า
"ก็ตามนั้น อย่างที่เธอได้ยินนั่นแหละ" ชินหยูและมองไปที่ฮายาเตะ
"แต่เอาเถอะ ฉันจะไว้ชีวิตพวกเธอทั้งสองคน"
"นายจะปล่อยพวกเราไปจริงๆใช่มั้ย? ถ้าหากนายปล่อยพวกเราไป พวกเราจะตอบแทนนายอย่างงามเลย"
ฮายาเตะพร้อมที่จะจากไปกับยูกาโอะหลังจากที่เขาพูดจบ
"ดูเหมือนนายจะเข้าใจผิดนะ ฉันหมายถึงมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะรอดไปได้ต่างหาก" จู่ๆชินหยูก็พูดขึ้น
ฮายาเตะและยูกาโอะถึงกับหยุดนิ่ง
“อะไรกัน นี่เขาไม่ได้มาช่วยพวกเราจริงๆใช่ไหม?”
"ไม่ต้องห่วง พวกเธอเลือกได้เลยว่าจะให้ใครหนีไปและใครอยู่ที่นี่ และแน่นอนฉันจะฆ่าคนที่อยู่ที่นี่เอง" ชินหยูพูดพลางหัวเราะเยาะ
"แต่ถ้าหากพวกเธอคิดว่าแข็งแกร่งกว่าหน่วยลับทั้งเจ็ดล่ะก็ เข้ามาได้เลย!!"
เสียงเงียบๆที่ดังก้องอยู่ในป่านั้น ทําให้บรรยากาศกดดันมากขึ้น
ยูกาโอะอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ฮายาเตะ
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นทําให้เธอตกตะลึง
“ยูกาโอะ รอฉันอยู่ที่นี่ก่อน สถานที่แห่งนี้อยู่ห่างจากฐานเพียงไม่กี่กิโลเท่านั้น ฉันจะรีบไปเรียกกำลังเสริมมาช่วยเธอเอง”
ฮายาเตะหันกลับมาและหนีไปหลังจากที่พูดจบ
เขาใช้พลังทั้งหมดของเขาเพื่อหนีไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากกระโดดไปมาสองสามครั้ง เขาก็เข้าไปในป่าและหายตัวไป
"เธอคิดว่าพลังเธอจะหนีรอดไปได้ง่ายๆไหม?" ชินหยูพูดด้วยรอยยิ้ม
ใบหน้าของยูกาโอะซีดลงเล็กน้อย เธอหยิบคุไนออกมาและแทงไปที่คอของเธอทันที
แก๊ง!
ชินหยูเหวี่ยงดาบในมือของเขาออกไปและทำให้คุไนนั้นหลุดมือยูกาโอะไปทันที
การแสดงออกของยูกาโอะเปลี่ยนไปและเธอก็ตะโกนออกมาเสียงดัง "นายบอกว่าจะฆ่าฉันไม่ใช่เหรอ?แล้วทำไมนายถึงไม่ทำให้ฉันตายด้วยตัวเองไปล่ะ?"
"มันก็ใช่" "แต่ฉันแค่พยายามทําให้เธอกลัวเท่านั้น"
"ฉันไม่คิดเลยว่าเด็กคนนั้นจะหนีไปเร็วขนาดนั้นน่ะ"
"ไปกันเถอะ อุซึกิน่าจะเป็นห่วงเธอมากแล้วล่ะ"
หลังจากพูดจบ ชินหยูก็หันกลับไปและมุ่งหน้ากลับไปที่ฐาน
ยูกาโอะถึงกับตกตะลึง
เธอไม่คิดเลยว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้
เธอจ้องมองชินหยูขณะที่เขาจากไป และเมื่อมองไปที่ด้านหลังของชินหยู เธอก็นึกถึงฮายาเตะที่หนีไปพร้อมกับทำหน้าเยาะเย้ยตัวเองออกมา
"ช่วยด้วย! ลุงอุซึกิ รีบไปช่วยยูกาโอะเร็วเข้า!" ฮายาเตะมาถึงด้านหน้าของฐานและตะโกนเข้าไปทันที
การต่อสู้ของชินหยูในตอนนี้ก็ถูกตรวจจับได้โดยกลุ่มนินจาสายตรวจจับแล้ว
ดังนั้นอุซึกิและอินุโฮะจึงได้รีบออกไปแล้วก่อนหน้านี้
"ฮายาเตะ ทําไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้?" การแสดงออกของอุซึกิเปลี่ยนไป "แล้วเมื่อกี้นี้นายบอกว่าอะไร? เกิดอะไรขึ้นกับยูกาโอะเรอะ?!"
"ลุงอุซึกิ ตอนนี้แย่แล้ว" ฮายาเตะรีบอธิบายว่า "ยูกาโอะกับผมได้รับคําสั่งให้นําคุไนเทพสายฟ้าเหินมาที่นี่เพื่อให้คุณมินาโตะมาที่นี่ได้"
“แต่ระหว่างทางยูกาโอะกับผมโดนซุ่มโจมตีจากหน่วยรากที่อยู่ห่างออกไปหลายกิโลเมตร และทันใดนั้นก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีจักระสายฟ้าทั่วร่างกายของเขาปรากฎตัวขึ้นและฆ่าคนของหน่วยรากตายหมด”
“แต่ตอนนี้เขากำลังอยู่กับยูกาโอะและบอกให้พวกเราคนใดคนหนึ่งหนีไป ผมที่เร็วกว่ายูกาโอะจึงรีบมาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือที่ฐานแห่งนี้”
เมื่อมองไปที่ฮายาเตะที่กำลังกังวลและตื่นตระหนก ทุกคนก็มองหน้ากันด้วยความตกใจ
"ไอ้เด็กบ้านี่!!" อุซึกิเหวี่ยงแขนไปด้านหลัง
ป้าบ!
จู่ๆอุซึกิก็ตบหน้าฮายาเตะอย่างแรง
ฮายาเตะอดไม่ได้ที่จะตกใจเขาจับหน้าของเขาและพูดว่า "ลุงอุซึกิ? ทําไม... ทําไมคุณถึงตบผมแบบนี้ล่ะ? ตอนนี้รีบไปช่วยยูกาโอะก่อนเถอะ!!"
"ช่วยบ้าบออะไรวะ!" อุซึกิเกือบจะยกขาของเขาเพื่อเตะฮายาเตะแล้ว
"ทำไมนายถึงได้ทิ้งยูกาโอะไว้แล้วหนีมาแบบนี้ ห้ะ!!"
"ถ้ายูกาโอะไม่ได้เจอกับชินหยูและมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ ฉันจะทำให้นายพิการจนเดินไม่ได้อีกตลอดชีวิตไปแล้ว!!"
“แม้ว่าพ่อของนายคือ เก็คโค โยรุ แต่ฉันก็จะทําให้นายพิการอยู่ดีโดยที่ไม่สนอะไรทั้งนั้น”
ในสายตาของอุซึกิ ฮายาเตะและยูกาโอะเป็นเหมือนกับเพื่อนรักกัน
นอกจากนี้ เก็คโค โยรุ เองก็ยังช่วยฝึกวิชาลับดาบโคโนฮะให้กับยูกาโอะด้วย
ดังนั้นเขาจึงค่อนข้างสนิทสนมกับฮายาเตะมาก
หากทั้งคู่ยังเป็นแบบนี้ต่อไป บางทีอุซึกิอาจจะปล่อยให้พวกเขาพัฒนาความสัมพันธ์ให้ไปไกลมากขึ้นโดยที่ไม่เข้าไปยุ่งอะไรอีกแล้ว
แต่ตอนนี้ฮายาเตะกลับเลือกที่จะทิ้งยูกาโอะแล้วหนีเอาตัวรอด
เรื่องนี้ทําให้อุซึกิรู้สึกว่าเขานั้นดูคนผิดมาตลอด
"ลุงอุซึกิ?... คุณ... คุณพูดอะไรน่ะ? ยูกาโอะยังคงอยู่กับไอ้บ้านั้นอยู่เลย..." สีหน้าของฮายาเตะแข็งขึ้น
"พวกนายกำลังตามหาฉันอยู่เหรอ?"
"ตอนที่ฉันกําลังเดินเล่นอยู่ ฉันเห็นเด็กสองคนกำลังแย่ ฉันก็เลยช่วยพวกเขาไว้น่ะ"
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น
ฮายาเตะอดไม่ได้ที่จะตกใจ เขารีบหันไปที่ต้นทางของเสียงนั้นทันที
สายตาของเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าที่เคยคิดจะฆ่าเขาทันที
และฮายาเตะก็ไม่คิดว่ายูกาโอะจะค่อยๆเดินตามชินหยูมาด้วยสีหน้าที่เย็นชา
"เธอ...เธอปลอดภัยดีใช่ไหม?" ฮายาเตะมองไปที่ยูกาโอะและถาม
"นายนี่แปลกจริงๆ เมื่อกี้นายน่ะวิ่งหนีไปอย่างเร็วเองแท้ๆ แต่ตอนนี้นายกําลังถามยูกาโอะว่าปลอดภัยดีมั้ยงั้นเหรอ?” ชินหยูยิ้มพูด
“นี่นาย!”
ฮายาเตะโกรธมาก เขายังคงจําใบหน้าที่น่าหวาดกลัวของชินหยูได้ดี
"ยูกาโอะ ฟังฉันก่อนนะคือะว่า…" ฮายาเตะรีบอธิบายกับยูกาโอะทันที
ป้าบบ!
เสียงตบหน้าดังขึ้นอีกครั้ง
"ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรต้องอธิบายอีกแล้วล่ะ" ยูกาโอะพูดอย่างเย็นชา
"พ่อ หนูมาที่นี่เพื่อมอบภารกิจให้กับพ่อ"
"โอเค เข้าไปคุยกันกันเถอะ" อุซึกิมองไปที่ฮายาเตะอย่างเย็นชาและพูดว่า "คราวหลังนายจะต้องฉลาดให้มากกว่านี้"
การแสดงออกของฮายาเตะเปลี่ยนไปเมื่อเห็นยูกาโอะเดินจากไป
"ดูเหมือนนายจะชื่อชินหยูสินะ" ฮายาเตะยังคงเอามือป้องใบหน้าที่ยังแสบของเขาอยู่และตะโกนออกมาทันที
"อะไร นายอยากสู้กับฉันรึไง? แค่นั้นนายยังกลัวไม่พออีกรึไง?" ชินหยูพูดอย่างเยาะเย้ย
"สู้เลย! สู้เลย!"
เมื่อได้ยินชินหยูพูด การแสดงออกของฮายาเตะก็เปลี่ยนไปเมื่อเขานึกถึงนินจาหน่วยลับทั้งเจ็ดที่ถูกฆ่าอย่างรวดเร็ว
"ฉันจะไปส่งมอบภารกิจก่อน" ฮายาเตะพูดและรีบหันกลับไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นทุกคนก็เริ่มกลับมาฮือฮากันอีกครั้ง
"ชินหยู นี่นายใช้โหมดจักระสายฟ้าได้แล้วจริงๆเหรอ?" จู่ๆอินุโฮะก็ถามขึ้นมาด้วยความสงสัย
