ยอดอาจารย์มหาเมตตา บทที่ 809 ลูกหลานของกู่

ตู้ม!

ขณะที่เย่ชิวต่อยออกไปอีกครั้ง ซูหยานก็ถูกทุบออกจากทะเลเพลิงจนหายไปจากสายตาของทุกคน

"ฟู่ว…น่ากลัวจริงๆ ! ความแข็งแกร่งของชายคนนี้น่าทึ่งมากจริงๆ เขาไม่เก่งอะไรบ้าง?"

ผลกระทบที่น่าตกตะลึงก็ถล่มทลายลงมาอีกครั้ง เย่ฉิงซวนพยายามอย่างดีที่สุดที่จะใช้หม้อหมื่นฉีและแทบจะต้านทานการระเบิดระลอกนี้ไม่ไหว ในขณะนี้ หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึง!

!!

เดิมทีเขาคิดว่าด้วยหม้อปราณมารดา เขาจะทัดเทียมกับเย่ชิว แม้ว่าเขาจะไม่สามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้ แต่เขาก็จะไม่แพ้ อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคาดหวังว่าความแข็งแกร่งของเย่ชิวจะไปถึงระดับที่น่าสะพรึงกลัวขนาดนี้ สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นคืออีกฝ่ายยังมีอาวุธที่น่ากลัวอยู่อีกสองสามชิ้น

หลังจากเดือดพล่าน ทะเลเพลิงก็ค่อยๆ สงบลง แต่ก่อนที่เย่ชิวจะสามารถหายใจได้ "โฮก!" เสียงคำรามของมังกรดังมาจากทุกทิศทุกทาง การต่อสู้ระหว่างฝูซีและนกอมตะดำเนินไปอย่างรวดเร็ว เย่ชิวขมวดคิ้วและไม่มีอารมณ์ที่จะต่อสู้กับพวกเขา

ขณะที่เขากำลังจะจากไป พลัน ร่างอันดุร้ายก็พุ่งเข้ามาอีกครั้ง

"ยังไม่จบอีกหรือ?"

เย่ชิวโกรธมาก ร่างที่พังทลายอีกครั้งนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากซูหยาน เขาได้ให้โอกาสซูหยานไปแล้วสองครั้ง แต่อีกฝ่ายก็ยังคงไม่ยอมแพ้และยังคงหาเรื่องกับเย่ชิวต่อไป

บางทีในขณะนี้ เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสที่หัวใจและไม่เต็มใจที่จะยอมรับความจริงที่ว่าเขาพ่ายแพ้ไปแล้ว เขาโกรธมากแล้ว

ร่างกายของเขาเปล่งเปลวไฟสีทองออกมา และเขาก็แข็งแกร่งขึ้น แขนที่หยาบกร้านมีขนาดเท่าภูเขา เขาถือง้าวไว้ในมือข้างหนึ่งและอีกข้างถือกระบองปลุกสวรรค์ เขาเป็นเหมือนเทพมารในขณะที่เขาพุ่งเข้ามาอีกครั้ง

ในขณะนี้ กลิ่นอายของอีกฝ่ายมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก เย่ชิวรู้สึกประหลาดใจกับการเปลี่ยนแปลงที่น่าตกตะลึงของอีกฝ่ายเช่นกัน? เขาสาปแช่งในใจ? "เจ้าช่างน่ารำคาญ เจ้าคิดจะสู้กับข้าจนตายงั้นหรือ?"

แน่นอนว่าผู้ที่สามารถยืนอยู่ที่นี่ไม่มากก็น้อยก็มีวิธีการและไพ่เด็ดบางอย่าง

ไพ่เด็ดของซูหยานอาจเป็นอักขระเปลวไฟสีทองและร่างกายที่มีสามหัวและหกแขน หลังจากเปิดใช้งานพลังเทพเจ้าอันยิ่งใหญ่ของเขาแล้ว ความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเย่ชิวที่จะโค่นเขาลงทันที

เมื่อมองไปที่อีกฝ่ายอย่างเย็นชา เย่ชิวตัดสินใจที่จะไม่ซ่อนความแข็งแกร่งอีกต่อไป ร่างของเขากะพริบ "ร่างจำลองศักดิ์สิทธิ์! โจมตี!"

ฉับพลัน มีเงาปรากฏขึ้นด้านหลังเย่ชิวและค่อยๆ เผยให้เห็นโครงร่างของเย่ชิว เคล็ดวิชาระดับเทพเจ้านี้คือพลังเทพเจ้าสูงสุดของเย่ชิว ร่างจำลองศักดิ์สิทธิ์! อย่างไรก็ตาม ร่างจำลองของเขามีความสามารถทั้งหมดของเย่ชิว แม้ว่าความแข็งแกร่งของร่างนี้จะไม่สามารถเปรียบเทียบกับร่างหลักได้แต่มันก็เพียงพอแล้วที่จะยับยั้งซูหยานนี้

ขณะที่เย่ชิวเปล่งเสียง ร่างจำลองศักดิ์สิทธิ์ก็พุ่งออกมาทันที เขาถือกระบี่เซียน มารสวรรค์ และต่อสู้กับซูหยาน

เมื่อเห็นฉากนี้ หัวใจของฝูซีก็เริ่มเต้นรัว ช่วงเวลาที่เย่ชิวใช้ร่างจำลองศักดิ์สิทธิ์ เขาก็เข้าใจแล้วว่าเย่ชิวต้องการทำอะไร

"หยุดเขา!" ฝูซีเตรียมที่จะละทิ้งนกอมตะและโจมตีทันที แต่นกอมตะไม่เข้าใจความหมายของเขาและขัดจังหวะการโจมตีของเขาอย่างแข็งขัน

"ฮ่าฮ่า เจ้านกโง่ มังกรโง่ และเจ้าลิงโง่ ใช้เวลาของเจ้าในการเล่นไปซะ ข้าจะไม่เล่นกับเจ้าอีกแล้ว" เย่ชิวหัวเราะเสียงดังและเข้าไปในรอยแตก หายไปจากสายตาของทุกคน

ก่อนจากไป เขาไม่ลืมล้อเลียนอีกฝ่าย ฝูซีโกรธจัดทันที "บัดซบ เย่ชิว เจ้าจะไปไหน?!"

โดยไม่สนใจการกีดขวางของนกอมตะ ฝูซีพุ่งเข้าใส่รอยแตกในมิติอย่างแข็งกร้าวและเข้าไปในรัง

นกอมตะก็ตอบสนองเช่นกัน แต่เขาไม่มีเวลาหยุดเย่ชิว หากเขาปล่อยให้ฝูซีเข้าไปในรัง โอกาสที่รอเขาอยู่จะลดลง

นกอมตะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยับยั้งอีกฝ่าย ต้องการหยุดอีกฝ่าย ทั้งสองต่อสู้อย่างดุเดือดในทันทีและเข้าไปในถ้ำด้วยกัน

ในทางกลับกัน เย่ชิว ที่ได้เข้าไปในรัง ได้มาถึงพื้นที่หลักของถ้ำหงส์แดงที่แท้จริงแล้ว เขาดีใจมากเมื่อเห็นถ้ำขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้าเขา

"กระดูกสมบัติหงส์แดงแท้จริง?"

ในรังขนาดใหญ่มีกระดูกล้ำค่าขนาดใหญ่อยู่ มันคือกระดูกของหงส์แดงแท้จริง

เย่ชิวรู้สึกตื่นเต้นทันที เขาไม่ได้คาดหวังว่าความประหลาดใจจะเกิดขึ้นกระทันหันขนาดนี้ ขณะที่เขากำลังจะเอากระดูกล้ำค่าออกไป ทันใดนั้นก็มีลมกระโชกแรงพัดมา

"นั่นไม่ถูกต้อง!" เย่ชิวตระหนักได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ ขณะที่เขาตอบสนอง เขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะอันเย็นชาในความมืด

"ฮ่าฮ่า เอาเวลาไปต่อสู้เถอะ กระดูกสมบัติหงส์แดงแท้จริงนี้เป็นของข้า"

เมื่อได้ยินเสียงนี้ เย่ชิวก็ขมวดคิ้วและเปิดเนตรสวรรค์ของเขา

"กู่หรือ?" เย่ชิวตกตะลึงอย่างมาก ทั้งสี่ต่อสู้กันมานานแล้ว แต่ไม่มีใครค้นพบตัวตนของกู่

นี่เป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังอย่างหาที่เปรียบมิได้ สายเลือดของเขามาจากเผ่าพันธุ์ที่ทรงพลังอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ในยุคเซียนโบราณ! นั่นเป็นตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวที่สามารถต่อสู้กับสิบอสูรได้ ความพิเศษของเขาคือเคล็ดวิชาลับพิเศษ เขาสามารถเดินทางไปมาระหว่างโลกและไปมาได้อย่างอิสระ

หากอีกฝ่ายไม่คิดที่จะปรากฏตัว เย่ชิวคงไม่ค้นพบการค้นหา ใครจะคิดว่าหลังจากต่อสู้กันมานาน ทั้งสี่จะปล่อยให้บุคคลที่สามได้ประโยชน์ไป?

เย่ชิวโกรธมาก ดาบศักดิ์สิทธิ์ปรากฏในมือของเขา เขาจ้องมองคนในความมืดอย่างเย็นชาและพูดอย่างเย็นชา "วางกระดูกล้ำค่าลงแล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า"

"ฮ่าฮ่า…ไร้สาระ! เย่ชิว ข้ายอมรับว่าเจ้าแข็งแกร่งมาก แต่ถ้าเจ้าต้องการเอากระดูกล้ำค่าไปจากมือของข้า เจ้าก็ลองดู" เมื่อเผชิญกับภัยคุกคามจากเย่ชิว กู่ก็ไม่ได้ตื่นตระหนก แต่ เขากลับพูดอย่างมั่นใจ

เย่ชิวพุ่งเข้าไปทันที เพียงชั่วลมหายใจ แสงดาบก็มาถึง ความเร็วของมันเร็วอย่างไม่มีใครเทียบได้ เคล็ดวิชาสมบัติคุนเผิงถูกใช้จนเกือบถึงขีดจำกัดแล้ว

อย่างไรก็ตาม ในลมหายใจถัดมา กู่ได้หายไปจากจุดที่เขาอยู่และหายตัวไปในความมืด

เย่ชิวยืนหยั่งรากอยู่กับพื้น เขาวาดดาบและมองไปรอบๆ อย่างว่างเปล่า จ้องมองอย่างเย็นชาไปที่อักขระมิติที่ผันผวนในความมืด

นี่คือพลังเทพเจ้าโดยกำเนิดของกู่ที่สามารถเดินทางผ่านมิติได้ตามต้องการ มันมองไม่เห็นและไม่มีรูปร่าง หากใครไม่เก่งในเขตแดนเชิงมิติ พวกเขาก็จะไม่สามารถหาร่างของเขาได้

บังเอิญที่เย่ชิวเก่งในด้านนี้

"เคล็ดวิชาท่องมิติงั้นหรือ? โชคของเจ้าดูไม่ค่อยดีนัก บังเอิญว่านี่ก็เป็นจุดแข็งของข้า" ด้วยเสียงหัวเราะที่เย็นชา เย่ชิวยื่นมือออกมาแล้วคว้าไว้ทันที ฉับพลัน พื้นที่มืดก็ผันผวนและร่างหนึ่งค่อยๆ ปรากฏขึ้นในความว่างเปล่าที่บิดเบี้ยว

"เจ้า!" ในขณะนี้ กู่ตกตะลึงมาก เขาไม่ได้คาดหวังว่าเย่ชิวจะบังคับเขาออกไปในขณะที่เขาซ่อนตัวอยู่ในชั้นมิติ

"เจ้าแปลกใจมากเลยหรือ? มีบางอย่างที่น่าตกตะลึงยิ่งกว่านั้นอยู่ข้างหลังเจ้า ข้าจะพูดอีกครั้ง ถ้าเจ้าต้องการมีชีวิตอยู่ จงมอบกระดูกล้ำค่านั้นมาให้ข้าแล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า" เย่ชิวพูดอย่างเย็นชา นี่ไม่ใช่คำขู่ แต่เป็นคำเตือน

มีโอกาสเพียงครั้งเดียวเท่านั้น และมันก็ขึ้นอยู่กับว่าเจ้าสนใจมันหรือไม่ เห็นได้ชัดว่ากู่จะละทิ้งโอกาสที่หายากนี้ไปได้อย่างไร? นี่คือกระดูกหงส์แดงที่แท้จริง ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่ใช่เศษขยะที่คนอื่นจะควบคุมได้ ความแข็งแกร่งของเขาเหนือกว่าซูหยานด้วยซ้ำ

"ฮึ่ม! เย่ชิว กระดูกล้ำค่าอยู่ที่นี่ มาเอามันไปสิถ้าเจ้ามีความสามารถ" กู่ตะคอกอย่างเย็นชา เมื่อเห็นว่าเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ เขาจึงวางแผนที่จะต่อสู้แบบเผชิญหน้า

"เอาสิ เจ้าขอแล้วนี่!" เมื่อมาถึงจุดนี้ เย่ชิวไม่ได้ตั้งใจที่จะเสียลมหายใจ ท้ายที่สุดแล้ว เวลามีจำกัด ฝูซีและนกอมตะจะเข้ามาทันที