บทที่ 28 ความบาดหมางนองเลือด  

อธิบายเรื่องนี้แล้วแต่เขาไม่ลุกขึ้นจากไป จุนโมเชนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เจ้าต้องการถามอะไรก็แค่ถาม”

“พอกลับมาคราวนี้ก็ได้ยินว่าเจ้าชายแต่งงานแล้ว”

จุนโมเชน แต่งงานมาแล้วเจ็ดครั้งและอยู่ในนามของภรรยา หญิงสาวคนไหนในเมืองหลวงที่ไม่เปลี่ยนสีเมื่อได้ยินว่ากำลังจะแต่งงานกับกษัตริย์ชิงผิง จะถามอะไรล่ะ?

“แล้วไงต่อ?”

“ฝ่าบาททรงแต่งงานกับผู้หญิงจากตระกูลเฟิง เขาลืมความบาดหมางอันลึกซึ้งของเราไปแล้วหรือ?” เมื่อพูดเช่นนี้ เยว่ฉีรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยในตอนแรก และแววตาแห่งความไม่เต็มใจปรากฏขึ้นในดวงตาที่เย็นชาของนางด้วยเจตนาฆ่า

“อวดดี!” ชายคนนั้นขมวดคิ้ว ไม่โกรธ แต่เย่อหยิ่ง

“มันเป็นความผิดพลาดของผู้ใต้บังคับบัญชา แต่ผู้ใต้บังคับบัญชาไม่เข้าใจจริงๆ อะไรคือประโยชน์ของเจ้าชายที่แต่งงานกับเฟิงหยินซวง หากเฟิงหยินซวงเสียชีวิตในวัง ตระกูลเฟิงจะไม่มีวันยอมแพ้ ข้อตกลงมากมายจะสำเร็จหาก มีการแทรกแซงจากตระกูลเฟิง มันจะทำร้ายพวกเราทุกคนและไม่ได้อะไรเลย”

พวกเขาไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับตระกูลเฟิงในช่วงหลายปีที่ผ่านมา และมันจะไม่ทำให้พวกเขาสงสัยอะไรเลย แต่ตอนนี้เมื่อมีเฟิงหยินซวง บางทีนางอาจเป็นตัวหมากที่ตระกูลเฟิงส่งมาเพื่อติดตามพวกเขา

“เฟิงหยินซวงจะไม่ตาย ราชาองค์นี้ต้องการให้นางมีชีวิตที่ดี”

เยว่ฉีมองเขาด้วยความไม่เชื่อ ซึ่งเห็นได้ชัดว่ายอมรับไม่ได้

“นายท่าน นางเป็นหลานสาวของเฟิงโมหยาน ท่านลืมไปแล้วหรือว่า…”

จุนโมเชนขัดจังหวะเขาอย่างเย็นชา “กษัตริย์องค์นี้ไม่ลืม และบุคคลที่กษัตริย์องค์นี้แต่งงานแต่แรกนั้นไม่ใช่นางเลย การแต่งงานของนางกับกษัตริย์องค์นี้เป็นเพียงอุบัติเหตุ”

อุบัติเหตุ? มันเป็นเซอร์ไพรส์เหรอ? มันยากที่จะเชื่อ

แล้วจะผิดได้ยังไงถ้าขึ้นไปบนเกี้ยว แม้ว่ามันจะเป็นความผิดพลาด แต่เหตุใดเจ้าชายจึงไม่ใช้มาตรการที่จะแยกตัวจากนางหลังจากรู้ข้อผิดพลาด แต่กลับทำผิดพลาดโดยตรง ตอนนี้มีข่าวลือว่าหนานชูทั้งหมดเป็นราชาแห่ง ชิงผิง และเจ้าชายคนที่สาม เกิดการทะเลาะวิวาทเรื่องผู้หญิงคนหนึ่งและการทะเลาะวิวาทก็รุนแรง

แผนใหญ่ของพวกเขากำลังจะถูกนำมาใช้ และตอนนี้เจ้าชายก็ถูกผลักดันให้อยู่แถวหน้า ซึ่งไม่ฉลาดเลยจริงๆ

“แล้วท่านลอร์ดมีแผนจะทำอะไรต่อไป?”

จุนโมเชนยืนขึ้นและเดินไปที่หน้าต่าง ร่างอันเพรียวบางของเขาดูเหมือนจะกลายเป็นภาพติดตาภายใต้แสงจันทร์

“ตามแผน!” ริมฝีปากบางของเขาขยับเล็กน้อย และเขาก็ค่อยๆ คายคำสี่คำนี้ออกมา

“ลูกน้องของข้าไม่เข้าใจความหมายของลอร์ด ดังนั้นโปรดขอให้ลอร์ดตอบความสับสนของผู้ใต้บังคับบัญชาด้วย” เยว่ฉีไม่เคยหยาบคายขนาดนี้ แต่เห็นได้ชัดว่าเรื่องของตระกูลเฟิงทำให้เขาสนใจ และเขาไม่ลังเลเลยที่จะทำเช่นนั้น ต่อไปนี้จะต้องถามให้ชัดเจน

แม้ว่าเขาจะไม่ถาม แต่เยว่หยิงก็ยังคงยึดมั่นต่อไป

“ตระกูลเฟิงเป็นเส้นชีวิตที่สำคัญที่สุดของใต้ฉู่ อิทธิพลของตระกูล เฟิง แพร่กระจายไปทั่วราชสำนักและมีผู้อยู่ในความอุปการะมากมาย ด้วยความสำเร็จในระดับสูงเช่นนี้ ยังต้องขอบคุณความขี้ขลาดของกษัตริย์องค์ปัจจุบันที่เขาไม่ได้ใช้มาตรการคว่ำบาตรใด ๆ เพื่อให้พัฒนาได้อย่างปลอดภัย นี่เป็นเรื่องจริง การตรัสรู้ของเขา หากตระกูลเฟิงมีใจที่จะก้าวไปไกลกว่าพวกเขาก็คงได้เริ่มดำเนินการแล้วและพวกเขาก็ไม่ต้องรอจนถึงตอนนี้ ตรงกันข้ามถ้าหนานชูไม่มีตระกูลเฟิง มันก็จะเหมือนกับต้นไม้ใหญ่ที่ถูกมดกัดกิน มันเจริญรุ่งเรือง แต่ในความเป็นจริงมันเสียหายไปแล้ว”

เยว่ฉีไม่เข้าใจคำพูดที่ลึกซึ้งเช่นนี้เลย

ดังนั้นจุนโมเชน จึงทำได้เพียงบอกเขาด้วยวิธีที่ง่ายกว่าเท่านั้น

“เฟิงหยินซวงเป็นลูกสาวคนเดียวของตระกูลเฟิง และนางก็ได้รับความรักมากมาย ตอนนี้พระเจ้าได้จัดให้นางตกไปอยู่ในพระหัตถ์ของกษัตริย์องค์นี้แล้ว กษัตริย์องค์นี้จะปล่อยตัวหมากที่ถูกส่งไปที่โดยอัตโนมัติได้อย่างไร ประตูเหรอ ถ้าอยู่กับนาง เราบรรจุเฟิงได้ บ้านใครใช้ใครก็ไม่รู้”

คราวนี้ในที่สุดเยว่ฉีก็เข้าใจและรู้สึกโล่งใจในที่สุด

ปรากฏว่าเจ้าชายเพียงต้องการใช้เฟิงหยินซวง เดิมทีเขากังวลมากที่เจ้าชายตัดสินใจเช่นนั้นเพราะเขาสนใจผู้หญิงคนนั้น ทายาทของศัตรูจะกลายเป็นภรรยาของเจ้าชายได้อย่างไร ยิ่งไปกว่านั้น ความเกลียดชังที่พวกเขาแบกรับไม่ใช่แค่ตระกูลเฟิงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงหนานชูทั้งหมดด้วย

…

หลังจากที่ซูมันรูถูกส่งกลับไปที่บ้านของซู นางก็ล้มป่วยหนักและในที่สุดก็ตื่นขึ้นมาหลังจากมีไข้สูงทั้งวันทั้งคืน

นางกัดฟันด้วยความเกลียดชังเฟิงหยินซวงในใจ ถ้าไม่ใช่เพราะนาง นางจะตกลงไปในน้ำและเกือบจะจมน้ำตายได้อย่างไร

สถานการณ์ในเวลานั้นเร่งด่วนเกินไป และนางไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นเฟิงหยินซวงที่ผลักนางโดยตั้งใจหรืออะไรก็ตาม มันเกิดขึ้นโดยบังเอิญ

เมื่อนึกถึงความรู้สึกสิ้นหวังและหายใจไม่ออกเมื่อนางจมลงไปในน้ำและค่อยๆ จมลง ซูมันรูก็รู้สึกหนาวไปทั้งตัว และเกลียดเฟิงหยินซวงจนเข้ากระดูก

เมื่อเห็นยาแก้ปวดทองคำเจ้าภาพสูง “สโนว์เฟลกยูลู่” ที่เฟิงหยินซวงมอบให้นางบนโต๊ะ นางก็คิดเกี่ยวกับมัน จากนั้นจึงหยิบมันมาถูบนแขนของนาง

ไม่ว่าในกรณีใด องค์ชายสามได้สัญญาว่าจะพานางเข้าไปในวังแล้ว ดังนั้นนางจะต้องดูแลตัวเองให้ดี และผิวของนางทุก ๆ นิ้วจะต้องขาวกระจ่างใส โดยไม่ทิ้งรอยแผลเป็นใด ๆ จึงจะน่าดึงดูดใจ สำหรับผู้ชาย ยาของเฟิงหยินซวงดีที่สุดอย่างแน่นอน นางไม่ต้องการมันโดยเปล่าประโยชน์

นางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่หลังจากทาครีมแล้ว นางรู้สึกชาที่แขน

นางยังรู้สึกแบบเดียวกันเมื่อทามันสองสามครั้งก่อนหน้านี้ แต่ก็ไม่ชัดเจน นางคิดว่ามันเป็นเพราะบาดแผล แต่คราวนี้ความรู้สึกเสียวซ่าทำให้นางไม่สบายใจ นางถูกข่วนอีกครั้ง

ซูมันรูโกรธมากจนนางโยนขวดสโนว์เฟลกยูลู่ลงพื้นทันที แต่หลังจากคิดถึงเรื่องนี้ในตอนท้าย นางก็ยังหยิบมันขึ้นมา

บางทีสิ่งดี ๆ นี้อาจแตกต่างจากยาสามัญทั่วไปก็ได้ ยิ่งคันมากเท่าไรก็จะหายเร็วขึ้นเท่านั้น วิธีนี้รักษาและตกสะเก็ดภายในไม่กี่วันไม่ใช่หรือ?

ไม่ว่าจะคันแค่ไหน นางก็ต้องยืนกรานและทาบนแผลเล็กน้อย

เฟิงหยินซวงรู้จักนางดีเกินไป นางรู้ดีว่าแม้ว่าซูมันรูจะรู้ นางก็คงไม่เต็มใจที่จะโยนมันทิ้งไปอย่างแน่นอน เพราะนางเป็นเพียงคนถ่อมตัวที่ไม่สามารถยืนบนเวทีได้

ในเวลานี้ นางได้ยินรายงานจากสาวใช้ที่บ้าน โดยระบุว่าวันนั้นเป็นวันเกิดของนางสนมซีอาน และจักรพรรดิได้สั่งให้จัดงานเลี้ยงในพระราชวังเป็นการส่วนตัวเพื่อสังหารนางสนมซีอาน

ทุกครั้งที่นางได้ยินคำว่า “งานเลี้ยงในวัง” ซูมันรูจะตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น ซึ่งหมายความว่านางมีโอกาสโดดเด่นอีกครั้ง

พ่อของนางเป็นเพียงข้าราชการระดับเจ็ดเท่านั้น หากนางขึ้นอยู่กับสถานะทางครอบครัวของนาง นางจะไม่มีโอกาสเข้าใกล้ประตูพระราชวังด้วยซ้ำ แต่มีเฟิงหยินซวง ตราบใดที่นางรบกวนเฟิงหยินซวง นางจะสามารถเข้าไปในพระราชวังได้อีกครั้ง และอยู่ในหมู่หลานชายเหล่านั้นอย่างแน่นอน ต่อหน้าขุนนางเขาแสดงตัวได้ดี

เพียงแต่ว่านางไม่พอใจอย่างมาก หากมีงานเลี้ยงในวังมาก่อนนางก็ไม่จำเป็นต้องพูด เฟิงหยินซวงจะปล่อยให้ใครบางคนมาแจ้งให้นางทราบโดยตรง และนางก็จะส่งชุดเสื้อผ้าและเครื่องประดับที่สวยงามให้นางด้วย ไม่ใช่ว่าได้ยินสาวใช้พูดแบบนี้ กลัวไม่รู้เรื่องเลยเลยพลาดงานเลี้ยงในวังนี้ไป