บทที่ 154: ทางเลือกในการช่วยโลก
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 154: ทางเลือกในการช่วยโลก
ขณะที่เสียงของทรังคซ์เบาลง หลินเฉินก็ได้ยินเสียงเตือนจากระบบที่คุ้นเคย
"ติ้ง! ตรวจพบคำขอของทรังคซ์ กระตุ้นทางเลือกที่แข็งแกร่งที่สุด!”
“ทางเลือกที่ 1: ปฏิเสธคำขอของทรังค์และสังหารเขา! รางวัล: วิชา: บอลเก็งกิชั่วร้าย”
“ทางเลือกที่สอง: กำจัดโบแจ็คและแก๊งของเขาด้วยมือของผู้ใช้เอง! รางวัล: วิชา: ข้ามเวลาเพิ่มผลของพลังขึ้น 0.1 วินาที”
“ทางเลือกที่สาม: ฝึกทรังคซ์และปล่อยให้เขากำจัดโบแจ็คกับแก๊งของเขา เพื่อหวนคืนความสงบสุขคืนสู่โลก! รางวัล: วิชา: หมัดเจ้าพิภพ 2 เท่าโดยไม่มีผลข้างเคียง”
ทางเลือกที่เกี่ยวข้องกับวิชางั้นเหรอ?
หลินเฉินไม่ลังเลและตัดสินใจในทันที
เขาไม่ได้คิดจะเลือกการสังหารทรังคซ์เพื่อเอาบอลเก็งกิชั่วร้ายเลย ส่วนระยะเวลาของวิชาข้ามเวลาที่เพิ่มขึ้น 0.1 วินาทีนั้นดูดีมาก แต่ก็ยังเทียบไม่ติดกับวิชาหมัดเจ้าพิภพที่ไม่มีผลข้างเคียง
“ระบบ ข้าเลือกทางเลือกที่สาม!”
"ปึ๊บ! ยืนยันตัวเลือกของผู้ใช้ โปรดทำภารกิจให้เสร็จโดยเร็วที่สุด”
……
อีกด้านหนึ่งของโลก
เกาะที่ล้อมรอบด้วยทะเล เกาะนี้ไม่ใหญ่นัก แต่มันล้อมรอบด้วยทะเลที่โกลาหลเป็นรัศมีสิบกิโลเมตร ฉลามยักษ์ที่มีความยาวหลายเมตรได้ซ่อนตัวอยู่ใต้ท้องทะเล ในอดีตมันเป็นสถานที่ที่เงียบสงบ
ในอดีต เกาะแห่งนี้ถูกใช้เป็นฐานลับของเมืองศูนย์กลางในการวิจัยเทคโนโลยีกาลอวกาศ ทว่าหลังจากเกิดอุบัติเหตุ ฐานแห่งนี้ก็ถูกทิ้งร้างและเหลือเพียงคนชราที่อาศัยอยู่บนเกาะ
แต่ยามนี้ เกาะแห่งนี้ได้กลายเป็นฐานลับที่หล่อเลี้ยงความหวังสุดท้ายของมนุษย์เอาไว้
บนเกาะ เราจะเห็นทหารมนุษย์จำนวนมากกำลังฝึกฝนกันอยู่
นอกจากนี้ยังมีกลุ่มวัยรุ่นหนุ่มสาวที่มีกระดองเต่าอยู่บนหลังของพวกเขา จนทำให้มีเหงื่อจำนวนมากไหลออกทั่วร่างกาย โดยมีชายชราผู้หนึ่งคอยคุมอยู่
ชายชราสวมแว่นกันแดดไม่ได้เผยอารมณ์ใดออกมาผ่านสีหน้า
ในยามนั้นเอง ผู้ฝึกสอนที่เป็นหญิงหน้าตาดีผมสั้นก็มายังข้างหลังของชายชรา
“ท่านโรชิ ป้าบูลม่าเริ่มกลับมาใจเย็นและกำลังวิจัยต่อแล้ว ตอนนี้ป้าชิชิกำลังดูแลนางอยู่” บีเดลกล่าว
“อืม” ผู้เฒ่าเต่าพยักหน้า “ขอบคุณนะบีเดล มันคงเป็นเรื่องยากสำหรับบูลม่าที่ต้องสูญเสียเบจิต้าไป ตอนนี้ก็ทรังคซ์อีก…ข้าเข้าใจความรู้สึกของนางดี”
“ท่านโรชิ เรายังมีความหวังเหลืออยู่อีกงั้นเหรอ? ทรังคซ์เป็นนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดของเรา ทว่าตอนนี้เขากลับ... แม้ว่าเราจะเอาชนะโบแจ็คและแก๊งของเขาได้ แต่เซลล์ก็คงจะกลับมาในสักวันหนึ่ง ใครจะสามารถเอาชนะเซลล์ได้กัน? พวกเราเหล่ามนุษย์ยังมีโอกาสอยู่อีกเหรอ?”
“เด็กน้อย อย่าเพิ่งหมดหวังไป!” ท่านโรชิกล่าวตอบตอบ
“แต่ …” บีเดลกัดริมฝีปากของนางแน่น “ท่านโรชิ ทรังค์ตายแล้วจริงๆ เหรอ? ยังมีโอกาสที่เขาจะกลับมาอีกหรือไม่?”
ผู้เฒ่าเต่าถอนหายใจและส่ายศีรษะ “โอกาสมีน้อยมาก เพราะออร่าของทรังคซ์ได้หายไปแล้ว…”
ทันทีที่ผู้เฒ่าเต่าพูดจบ เขาก็เงยหน้าขึ้นมอง เขาถอดแว่นกันแดดออกและดวงตาเล็กๆ ของเขาก็เบิกกว้างราวกับระฆังทองแดง
“ท่านโรชิ เกิดอะไรขึ้นกัน?”
“หยุดพูด!” ผู้เฒ่าเต่ายกมือขึ้นและจ้องมองไปในระยะไกล “ข้าสัมผัสได้ถึงออร่าของทรังคซ์อีกครั้ง! อีกทั้งยังมีออร่าที่ทรงพลังอีกร่างอยู่ใกล้เขาด้วย!”
ในขณะนั้นเอง สายตาของผู้เฒ่าเต่าก็หันกลับไปทางสถานที่วิจัยบนเกาะ
“ท่านโรชิ?”
"ไปกันเถอะ! เราต้องรีบไป! ออร่าของทรังคซ์ใกล้กับสถานที่วิจัยแล้ว!”
หลังจากพูดจบไป ผู้เฒ่าเต่าก็วิ่งไปที่สถานวิจัยด้วยความร้อนใจ
เมื่อพวกเขามาถึง พวกเขาก็เห็นบูลม่าโอบกอดทรังคซ์พร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างเสียงดัง
ด้านข้างของแม่และลูกชายที่มีอารมณ์แปรปรวน มีชายผู้หนึ่งที่ดูไม่คุ้นเคยคนหนึ่ง พวกเขาไม่เคยพบเห็นมาก่อน แต่หางที่อยู่ข้างหลังเขาก็ทำให้ผู้เฒ่าเต่ารู้สึกตื่นเต้นยิ่ง
“ชาวไซย่า? มีชาวไซย่าอีกคนหนึ่งอยู่บนโลกใบนี้ด้วยหรือ?”
“นี่! ท่านโรชิ!”
หลินเฉินทักทายผู้เฒ่าเต่าและมองไปที่หญิงสาวที่อยู่ข้างๆ เขาด้วยความประหลาดใจ เพราะลักษณะภายนอกของนางทำให้เขานึกถึงลูกสาวของซาตาน บีเดล
“ท่านแม่ ท่านโรชิ ทุกคน…นี่คือคุณหลินเฉิน เขาเป็นชาวไซย่าด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะคุณหลินเฉินปรากฏตัวทันเวลา ข้าเกรงว่าข้าคงจะไม่สามารถกลับมาได้”
หลังจากที่ทรังค์เล่าสิ่งที่เกิดขึ้นสั้นๆ ทุกคนต่างก็ตกตะลึง
บูลม่ารีบวิ่งไปหาหลินเฉินและจับมือเขาแน่น “ท่านหลินเฉิน ขอบคุณท่านที่ช่วยทรังคซ์เอาไว้”
เมื่อมองไปที่บูลม่าที่ดูคุ้นเคยแต่ก็ไม่คุ้นเคย หลินเฉินยิ้มออกมาเล็กน้อย “ไม่ต้องขอบคุณข้าหรอก ในจักรวาลของข้า เราทุกคนเป็นเพื่อนกัน”
“ท่านหลินเฉิน ท่านมาจากอีกโลกหนึ่งจริงๆ หรือ?” บีเดลเอ่ยถามขึ้น
"ถูกต้องแล้ว" หลินเฉินพยักหน้า
เมื่อได้ยินเช่นนี้ บีเดลก็มองไปทางบูลม่าทันทีด้วยความประหลาดใจ “ป้าบูลม่า ในเมื่อท่านหลินเฉินมาที่นี่ได้ บางทีการวิจัยของท่านก็อาจประสบความสำเร็จได้เช่นกัน!”
"งานวิจัยหรือ?" หลินเฉินเลิกคิ้วขึ้น
ทรังค์จึงกล่าวว่า “ท่านหลินเฉิน แม่ของข้ากำลังค้นคว้าเรื่องเครื่องย้อนเวลาบนเกาะนี้อยู่ เราต้องการย้อนเวลากลับไปและเปลี่ยนผลลัพธ์ของเซลล์เกมที่กำลังจะเกิดขึ้น”
หลินเฉินหัวเราะออกมา เขารู้ว่าในโลกนี้น่าจะมีทรังค์สองคน คนที่เดินทางมาจากอนาคตและคนที่เกิดในโลกนี้ บูลม่าเองก็มีความคิดที่จะเริ่มทำเครื่องย้อนเวลาแล้ว ซึ่งคงจะเป็นเครื่องเดียวกับที่ใช้ในตอนเซลล์เกม
ดังนั้นจึงไม่แปลกใจเลยที่พวกเขาจะมีความคิดเช่นนี้
แต่ตอนนี้เมื่อมีหลินเฉิน ก็ไม่จำเป็นต้องแก้ปัญหาเช่นนี้
“บูลม่า เจ้าควรรู้ไว้ เครื่องย้อนเวลาไม่สามารถควบคุมเวลาได้ แท้จริงแล้วมันเป็นเพียงเครื่องกระโดดข้ามจักรวาลคู่ขนาน แม้ว่าเจ้าจะย้อนเวลากลับไปและเปลี่ยนประวัติศาสตร์ จักรวาลนี้ก็จะไม่เปลี่ยนแปลงอยู่ดี”
"อะไรนะ?" ทรังคซ์หันกลับมาทันที นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเรื่องนี้
แต่สิ่งที่ทำให้เขาตกใจคือ บูลม่าไม่ได้ปฏิเสธเลย
“ข้ารู้ แต่นี่คือความหวังเดียวของเรา ท่านหลินเฉิน โกคูและคนอื่นๆ ตายหมดแล้ว เหลือเพียงทรังค์เท่านั้น มนุษย์ไม่มีทางรอดเหลืออยู่เลย”
หลินเฉินส่ายศีรษะไปมา “อาจจะใช่ แต่ไม่ต้องห่วง ตอนนี้ข้าอยู่ที่นี่แล้ว มนุษย์จะไม่พินาศเด็ดขาด ข้าจะช่วยเจ้ากำจัดโบแจ็คและแก๊งของเขาเอง”
“จริงเหรอท่านหลินเฉิน? โบแจ๊คและแก๊งของเขามีพลังมากมายมหาศาลเลยนะ!” บีเดลและคนอื่นๆ เมื่อได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกตื่นเต้นกันมาก
ผู้เฒ่าเต่าจึงกล่าวออกมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ท่านหลินเฉิน ข้าไม่รู้ว่าท่านแข็งแกร่งแค่ไหน แต่ความแข็งแกร่งของโบแจ็คไม่ได้ด้อยไปกว่าเซลล์ในเซลล์เกมเลยนะ!”
“ไม่ต้องห่วง ความแข็งแกร่งของข้าอยู่เหนือพวกมัน อันที่จริงเจ้าไม่ต้องการข้าด้วยซ้ำ ทรังคซ์เองก็มีศักยภาพมากมาย ด้วยการสั่งสอนที่เหมาะสม เขาเพียงคนเดียวก็สามารถจัดการกับโบแจ็คและแก๊งของเขาได้แล้ว”
“ข…ข้าทำได้เหรอ?” ทรังคซ์กล่าวถามออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อเท่าไร
เพราะก่อนหน้านี้เขาไม่สามารถเอาชนะลูกน้องของโบแจ็คได้ แล้วหลินเฉินบอกว่าเขาจะสามารถเอาชนะโบแจ็คได้เนี่ยนะ?
นี่เป็นเรื่องยากที่จะเชื่อนัก
“แน่นอน เพราะเจ้าเป็นลูกผสมลูกครึ่งไซย่าและชาวโลก เจ้ามีศักยภาพที่ดีมาก เจ้าแค่ต้องการคำสั่งสอนจากอาจารย์ที่ดี หากเจ้าฝึกฝนอย่างหนัก เจ้าก็สามารถเอาชนะโบแจ็คและแก๊งของเขาได้อย่างง่ายดาย หลินเฉินตบไหล่ทรังคซ์
