ตอนที่ 1351 คุณรู้ไหม.. ตอนนี้ ผมได้เห็นคุณแล้ว?

ไชน่าทาวน์, ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

หัวหน้าลูกเรือ ได้นำคนกลุ่มหนึ่งเข้าไปในร้านอาหารทั้งจากทางประตูหน้า และประตูหลัง ตั้งใจจะปิดล้อม หลินฟาน เพื่อไม่ให้ หลินฟาน หลบหนีไปได้ แต่เมื่อพวกเขาเข้าไปภายในอาหารแล้ว พวกเขากลับไม่พบเห็นแม้แต่เงาของ หลินฟาน..

หัวหน้าลูกเรือ พบเจ้าของร้านอาหาร และอธิบายถึงการแต่งตัว และรูปลักษณ์ของ หลินฟาน เพื่อต้องการจะถามเจ้าของร้านว่าเคยพบเห็น หลินฟาน หรือไม่

เจ้าของร้าน ก็รีบตอบทันทีว่า : “ฉันเคยพบเห็นเขา และฉันก็จำเขาได้ขึ้นใจ”

หัวหน้าลูกเรือ กล่าวถามอย่างสงสัยว่า : “ทำไม?”

เจ้าของร้าน กล่าวว่า : “ชายหนุ่มคนนี้ได้มาให้สกุลเงินจีนแก่ฉันมาใบหนึ่ง เพื่อแลกเหรียญกับฉันไปกองหนึ่ง แล้วก็จากไปทันที โดยไม่ได้สั่งข้าวหรืออะไรกินด้วยซ้ำ”

หัวหน้าลูกเรือขมวดคิ้ว : “เขาแลกเหรียญไปเพื่ออะไร แล้วเขาจากไปตอนทางไหน?”

เจ้าของร้าน ได้บอกว่า : “เขาได้เดินออกไปทางประตูหลังแล้ว”

ทันใดนั้น หัวหน้าลูกเรือ ก็ตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง เมื่อนั้นสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที : “ไม่ดี เรารีบกลับไปเร็ว!”

ภายในอาคารเก่าแห่งหนึ่ง ได้ยินเสียงกรีดร้องดังมาจากข้างนอก ชายคนนั้น ก็ได้งุนงงในทันที แล้วเกิดสงสัยว่า ..มันเกิดอะไรขึ้นกัน?

ทั้งนี้.. คนของเขาส่วนใหญ่ก็อยู่ข้างนอก และเขาก็ได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา ไม่ต่างอันใดกับผนังทองแดงกำแพงเหล็ก เขาคาดว่าแม้แต่ เฉินหลง ก็ไม่สามารถหลบหนีออกไปได้

ในห้องนี้มีเพียงเขา และชายร่างใหญ่สองคนเท่านั้นที่มีปืนอยู่ในมือ.. ทั้งสถานการณ์ก็อยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเขา เฉินหลง ไม่มีอาวุธ เฉินหลิง ซึ่งคือผู้หญิงที่อ่อนแอ เรียกได้ว่า เธอ.. ไม่ใช่ปัญหาสำหรับพวกเขา

อาจกล่าวได้ว่าพวกเขา.. เป็นผู้ชนะอย่างแน่นอนอยู่แล้ว

แต่เสียงกรีดร้องที่มันดังมาจากข้างนอกตอนนี้ มัน.. เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

นี่ไม่ใช่เสียงกรีดร้องของบุคคลหนึ่ง แต่มันกลับเป็นเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องไปทีละคนๆ ทั้งมันยังดังกระหึ่ม หากไม่ใช่คนหูหนวกก็ต้องได้ยินมันทั้งหมด และนี่คงไม่ใช่ว่าคนของเขากําลังถูกกวาดล้าง…

แต่แล้ว.. มัน เป็นไปได้ยังไง?

คนของเขาพกปืนกันทั้งหมด แล้วจะไปถูกคนอื่นจัดการลงไปได้ยังไง?

หลังจากนั้นไม่นาน

เสียงกรีดร้องด้านนอกก็ได้หยุดลง แล้ว จู่ๆ ภายนอกก็ได้เกิดความเงียบขึ้น ทั้ง.. ความเงียบแบบนี้มันก็ทําให้ผู้คนอดที่จะตื่นตระหนก ไม่ได้

ชายคนนั้น ได้ตกใจมาก และตะโกนออกไปข้างนอกถึงสองครั้ง พร้อมกับตะโกนเรียกชื่อลูกน้องของเขา แต่กลับไม่ได้รับเสียงตอบรับ.. ที่นี่มันก็เหมือนกับว่า ลูกน้องของเขาไม่ได้อยู่ที่นั่นอีกต่อไปแล้ว

เห็นเช่นนี้ ชายคนนั้นก็ยิ่งตื่นตระหนก และพูดกับ ชายร่างใหญ่ ไปว่า : “แก ออกไปดูสิ”

ชายร่างใหญ่ เองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาได้สับสนเล็กน้อย แต่เมื่อได้ยินคำสั่งนั้น ชายร่างใหญ่ จึงได้ปล่อย เฉินหลิง ไปชั่วคราว เขาถือกระชับปืนในมือแล้วเดินไปที่ประตู

“หลิงหลิง!” เฉินหลง ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อกี้ ชายร่างใหญ่เกือบจะยิงแล้ว มาตอนนี้ลูกสาวเขายังคงอยู่ในสภาพสมบูรณ์ เธอยังไม่บุบสลาย เนื่องจากมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นจากภายนอก แม้ว่าเขาเองจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ เฉินหลง ก็พอจะเดาได้

เฉินหลง กําลังพยายามวิ่งไปช่วยลูกสาวขึ้นมา

ปากกระบอกปืนของ ชายคนนั้น ก็ได้ชี้ไปที่ เฉินหลง : “คุณเฉิน ฉันขอแนะนําว่า ..คุณ อย่าคิดทําอะไรบุ่มบ่าม”

เฉินหลง ไม่มีทางเลือก ได้แต่ต้อง ..อดทนไว้

เขาเห็นชายร่างใหญ่เดินไปที่ประตู แล้วเอื้อมมือไปเปิดประตู และกำลังก้าวขาเดินออกไปดูข้างนอก แต่เพียงแค่ศีรษะของเขาโผล่ออกไป

ทันใดนั้น..

เสียงบางอย่างที่กำลังฉีกกระชากอากาศก็ได้ดังขึ้น

ชายร่างใหญ่ได้ส่งเสียงกรีดร้องออกมาอย่างน่าสังเวช และเมื่อนั้นร่างของเขาก็ได้แข็งทื่อไปทันที แล้วหงายหลังล้มลงไปกับพื้น…

ตามมาด้วยเสียง, กริ๊งกิ๊ง, ที่ดังกึกก้อง.. พร้อมกับเห็นว่ามีเหรียญร่วงหล่นลงไปกับพื้น และหมุนไปมากับพื้นอย่างรวดเร็วอยู่หลายครั้ง ก่อนที่จะหยุดชะงัก และเผยให้เห็นรูปพระเศียรของสมเด็จพระราชินีแห่งอังกฤษ ซึ่งเป็นเหรียญกษาปณ์

และมันเป็นเหลือเชื่อที่เห็นเพียงรอยประทับสีแดงกลมๆ ที่บริเวณคิ้วของ ชายร่างใหญ่ เห็นได้ชัดว่าเขาถูกตีด้วยเหรียญนี้ และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขายังเป็นหรือตาย หรือไม่นั้นบางที ..สมองของเขาอาจได้รับการกระทบกระเทือนจนสลบไป, แต่หากพูดโดยสรุปแล้ว ชายร่างใหญ่ ในตอนนี้นอนแน่นิ่งไม่ขยับเขยื้อนราวกับว่า เขา.. ได้ตายไปแล้ว

ฉากนี้.. ทำให้ทุกคนในห้องถึงกับตกตะลึงไป

มัน.. เกิดอะไรขึ้น?

คือมีคนกล้าใช้เหรียญนี้ ล้มชายร่างใหญ่คนนี้ลง?

แต่นี่อีกฝ่ายมัน ..แค่ใช้เหรียญ?

มันเป็นไปได้ยังไง แล้วสิ่งนี้.. มันเกิดขึ้นจริง?

ชายคนนั้น ตกใจมาก จนรีบวิ่งไปคว้าตัว เฉินหลิง ให้ขึ้นมา แล้วเขาจึงได้หลบซ่อนตัวอยู่ข้างหลัง เฉินหลิง ปากกระบอกปืนก็จ่อไปที่ขมับของ เฉินหลิง

“นั่นใคร ออกมา!” ชายคนนั้นได้ตะโกนไปที่ประตู

“วางปืนลง เหตุผลเดียวที่คุณยังปลอดภัยอยู่ในตอนนี้ ก็เพราะผมยังมีบางอย่างที่จะถามคุณ”

มีเสียงหนึ่ง.. ดังมาจากนอกประตู

เฉินหลง จําเสียงนี้ได้

หลินฟาน มาแล้ว!

เฉินหลง รู้ว่า หลินฟาน เก่งมาก แต่ก็ไม่คาดคิดเลยว่า หลินฟาน จะเก่งได้มากถึงขนาดนี้ แล้วเขากล้าคิดได้เลยว่ากลุ่มคนข้างนอกทั้งหมดได้ถูก หลินฟาน เก็บกวาดหมดแล้ว, ทั้งตอนนี้ หลินฟาน ก็เพิ่งใช้เหรียญเดียว ล้มชายร่างใหญ่ลง, และนี่มันเป็นเทคนิคแบบไหนกัน?

เทคนิคแบบนี้ เขาเองเคยเห็นแค่จากในหนังเท่านั้น, แล้วในความเป็นจริง มีคนเก่งได้ขนาดนี้?

ชายคนนั้น ตะโกนขึ้นว่า : “คุณปรากฏตัวออกมาเดี๋ยวนี้ ได้ยินฉันไหม ไม่อย่างนั้นฉันจะยิงเธอให้ตาย!”

หลินฟาน กล่าวว่า : “วางปืนลง และปล่อย พ่อ และลูกสาวอย่างพวกเขาไป ผมจะได้พูดคุยกับคุณอย่างสงบ ทั้งผมสัญญาว่าจะไม่ทําร้ายคุณ”

ชายคนนั้น ตะโกนว่า : “ไร้สาระ! คุณไม่รู้หรอกว่ากำลังยุ่งอยู่กับใคร ฉันไม่สนใจว่าคุณมันจะเป็นใคร ปรากฏตัวออกมาเดี๋ยวนี้ ให้ฉันเห็นคุณ อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ ถ้าคุณยังไม่ยอมปรากฏตัวอีก ฉันจะฆ่าเธอซะ!”

หลินฟาน กล่าวว่า : “การที่คุณฆ่าเธอ มันจะไม่เป็นผลดีต่อคุณ”

ชายคนนั้น กล่าวว่า : “ฉันจะบอกคุณให้ว่าอะไรมันคือสิ่งที่ควรทำ ตอนนี้พวกคุณควรบอกบุคคลเป้าหมายมาให้ฉันรู้เดี๋ยวนี้ แล้วก็ถอยออกไป เมื่อระบุตัวบุคคลเป้าหมายได้แล้ว เป็นธรรมดาที่ฉันจะคืนผู้หญิงคนนี้ให้กับพวกคุณ!”

หลินฟาน กล่าวว่า : “ผมไม่คิดว่านี่เป็นความคิดที่ดี สู้คุณฟังคําแนะนําของผมก่อนดีกว่า คุณวางปืนลง ปล่อยผู้หญิงคนนั้น แล้วบอกผมมาว่าใครเป็นเจ้านายของคุณ เพื่อที่คุณจะได้ปลอดภัย เพราะผมยังต้องการให้คุณกลับไปรายงานสถานการณ์นี้ให้กับเจ้านายของคุณ ได้ทราบ”

ชายคนนั้น ได้ตะคอกออกมาทันที : “ไอ้หนู อย่ามาหยิ่งให้มาก! คุณมันคิดว่าตัวเองเป็นใคร หากกล้ามายุ่งกับเราล่ะก็.. คุณมันได้ตายแน่ และที่นี่มันคืออังกฤษ ไม่ใช่จีน คุณคิดจริงๆ เหรอว่าจะมาต่อต้านเราได้ และต่อให้บุคคลเป้าหมายนั้นเป็นลูกชายแท้ๆ ของคุณเอง มันก็ดูไม่คุ้มค่าเลยสักนิด!”

หลินฟาน กล่าวว่า : “หากถ้าผมบอกตัวตนของบุคคลเป้าหมายให้กับคุณ แล้วที่นี่ ..พวกคุณจะยินยอมปล่อยพวกเราไปจริงๆ หรือ?”

ชายคนนั้น กล่าวว่า : “แน่นอน การเป็นปฏิปักษ์กับเรามันไม่มีประโยชน์ใดๆ ต่อพวกคุณเลย และมีแต่จะต้องเชื่อฟังเราเท่านั้น มันถึงจะเป็นทางรอดเดียวของพวกคุณ”

หลินฟาน กล่าวว่า : “คุณรู้ไหม.. ตอนนี้ ผมได้เห็นคุณแล้ว? และผมคิดว่าคุณกําลังโกหก ตั้งแต่พวกคุณจับผู้หญิงคนนี้มา พวกคุณก็ไม่ได้คิด หรือมีเจตนาที่จะเก็บเธอไว้แบบมีชีวิต ถูกไหม? ในทํานองเดียวกัน พวกเราที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ พวกคุณก็ไม่ได้วางแผนที่จะปล่อยเราไปตั้งแต่ต้นจนจบ.. นี่คือสไตล์การทํางานของพวกคุณ และเป็นแผนการของพวกคุณด้วย ผมพูดถูกไหม?”

ชายคนนั้นพูดว่า : “ไม่ ไม่ใช่เช่นนั้น…”

แน่นอนว่าเขาจะไม่คิดยอมรับ ถ้าเขายอมรับออกไป เรื่องนี้ก็จะไม่มีที่ว่างให้สําหรับการต่อรองอีกต่อไป

แต่ หลินฟาน ได้ดูออกแล้วว่าอีกฝ่าย ..กําลังโกหก

และเป็นไปตามที่ หลินฟาน คาดไว้ เรื่องนี้ดูจากสถานการณ์แล้ว มันจะไปมีวันจบ จนกว่าจะตายกันไปข้าง..

ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว งั้นก็ดึงคนที่อยู่เบื้องหลังออกมา และจัดการเก็บกวาดพวกมันซะทั้งหมด!

“ในเรื่องของ บุคคลเป้าหมาย ผมจะไม่บอกคุณ คุณกลับไปบอกเจ้านายของคุณหน่อยว่า.. ให้เรื่องนี้มันจบลงแค่นี้จะดีกว่า ขอพูดตามตรง ผมไม่มีเวลามากพอที่จะไปยุ่งกับพวกคุณจริงๆ แต่ถ้าหากพวกคุณอยากที่จะเข้ามายุ่งกับผมจริงๆ ผมก็คงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องอยู่เล่นเป็นเพื่อนพวกคุณ…” หลินฟาน ได้กล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงที่ดูราบเรียบมาก

ชายคนนั้นได้ฮึ่มเสียงออกมา แล้วกล่าวว่า : “ไอ้หนู ตอนนี้มันใช้ตาของคุณที่จะมาออกคำสั่งไหม? ในเมื่อคุณเห็นฉันแล้ว งั้นก็ควรจะเห็นว่าปากกระบอกปืนของฉันมันอยู่ตรงไหน อย่าได้มาท้าทายความอดทนของฉัน และฉันจะนับถึงสาม หากคุณยังไม่ยอมปรากฏตัวออกมา งั้นฉันก็จะยิงเธอให้ตาย หนึ่ง!”

ทันใดนั้น เงาดําด้านนอกประตูก็ได้กระพริบวาบขึ้น และมีสิ่งหนึ่งได้บินมาจากทางหน้าประตู

ชายคนนั้น ได้สะดุ้งตกใจ ยกปืนขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว และเขา.. ดูจะตื่นตัวขึ้นมาทันที

แต่.. ในตอนนี้เอง

วี้ด!

มีแสงสีเงินกระพริบวาบขึ้นมา

“อ๊ะ!”

และชายคนนั้น ก็ได้ส่งเสียงกรีดร้องลั่น, ตามมาแบบติดๆ..