ตอนที่ 1350 ..หรือคุณอยากให้ลูกสาวของคุณพิการไปจริงๆ?

เฉินหลง และลูกสาวกอดกัน ไม่ยอมแยกจากกันเป็นเวลานาน เฉินหลิง ได้ร้องไห้พร้อมกับกล่าวว่า : “พ่อคะ หนูกลัวว่าจะไม่ได้เจอคุณพ่ออีกแล้ว..”

เฉินหลง ได้แต่พูดปลอบไปว่า : “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรแล้ว พ่อจะไม่ยอมให้ลูกมาเจอเรื่องแบบนี้อีก”

เฉินหลิง กล่าวว่า : “พ่อค่ะ พวกเรากลับประเทศจีนดีกว่า กลับไปที่เกาะฮ่องกง หนูไม่อยากอยู่ที่อังกฤษแล้ว ที่จีน.. เรายังปลอดภัยกว่า”

เฉินหลง กล่าวว่า : “ได้ลูก.. หลังจากเรื่องนี้จบลง พ่อจะพาลูกกลับประเทศทันที”

เฉินหลง เงยหน้าขึ้น มองไป ชายคนนั้น แล้วพูดว่า : “ตอนนี้ ฉันจะพาลูกสาวของฉันออกไป”

ชายคนนั้นร้องโอ้ออกมา แล้วพูดว่า : “คุณเฉิน.. ดูเหมือนคุณจะลืมอะไรไปหรือเปล่า คงไม่ใช่ว่ามีความสุขมากที่ได้เจอลูกสาว แล้วลืมเรื่องธุรกิจของเราไป ..หรอกนะ ใช่มั้ย?”

เฉินหลง กล่าวว่า : “คุณคงไม่คิดว่าฉันจะพูดที่นี่หรอก.. ใช่ไหม? และแน่นอนฉันจะไม่พูดอะไรออกไป ..จนกว่า เราจะปลอดภัย”

ชายคนนั้น ถามว่า : “คุณเฉิน ..นี่มัน หมายความว่ายังไง?”

เฉินหลง กล่าวว่า : “คุณเข้าใจว่าฉัน ..หมายถึงอะไร”

ชายคนนั้นส่ายศีรษะแล้วพูดว่า : “คุณเฉิน คุณคิดผิดแล้ว.. อีกอย่างพวกเราก็ได้ตกลงกันแล้ว ทางเราคืนลูกสาวให้คุณ คุณก็แค่บอกบุคคลเป้าหมายมาให้เรา แต่.. คุณกลับคำ”

เฉินหลง กล่าวว่า : “ฉันพูดออกมาแน่ แต่แล้วคุณ ..จะปล่อยให้พวกเราออกไปไหม?”

ชายคนนั้นพูดว่า : “แน่นอน เรารักษาคำพูดอยู่แล้ว ตราบใดที่ คุณเฉิน บอกเรามา เราก็จะปล่อยให้พวกคุณออกไป และ.. จากเรื่องในครั้งนี้ เรา ‘ไม่มีอะไรติดค้างต่อกัน’ คุณคงเข้าใจดี..” [คำในภาษาถิ่น ‘没拖没欠’ - ทั้งสองฝ่ายจะไม่ลากกัน ไม่เป็นหนี้กัน และไม่จำเป็นต้องติดต่อกันอีก (ตรงๆ เลยคือ ไม่มีหนี้ต่อกันอีกแล้ว)]

เฉินหลง กล่าวว่า : “แล้ว.. ฉันจะเชื่อคําพูดของคุณได้อย่างไร?”

ชายคนนั้นได้ยิ้ม แล้วพูดว่า : “อันนี้.. เกรงว่า คุณเฉิน จะไม่มีทางเลือก และคุณก็มีแต่ต้องเชื่อฉันเท่านั้น”

เฉินหลง กล่าวว่า : “อืมม นี่คงกลายเป็นปัญหาแล้ว ถ้าฉันบอกตัวตนของบุคคลเป้าหมายให้กับพวกคุณ พวกคุณก็อาจจะฆ่าเราสองพ่อลูก และฉันไม่คิดจะรับความเสี่ยงแบบนี้ ..หรอกนะ”

ชายคนนั้นพูดว่า : “ถ้าฉันปล่อยพวกคุณไปตอนนี้ และเมื่อพวกคุณปลอดภัยแล้ว คุณจะบอกเราอยู่อีกไหม? ความเสี่ยงนี้ ทางฝ่ายเราเองก็ไม่ได้อยากรับเหมือนกัน..”

เฉินหลง กล่าวว่า : “ฉันไม่มีเจตนาที่จะยั่วยุพวกคุณ ดังนั้นฉันจะรักษาคำพูด อย่างไรก็ตามฉันไม่อยากถูกพวกคุณตามไล่ล่าในอนาคต แม้ว่าฉันจะไม่กลัวพวกคุณก็ตาม แต่ฉันก็ยังคงเป็นห่วงลูกสาวของฉัน และเพื่อลูกสาวของฉัน ฉันจะไม่เลือกทางที่เสี่ยง ..อย่างแน่นอน”

ชายคนนั้นดูเหมือนจะคิดอย่างจริงจัง และจากนั้นเขาก็ส่ายศีรษะ แล้วพูดว่า : “ไม่.. ไม่ คุณเฉิน คุณต้องพูดออกมาที่นี่ ตอนนี้ และเดี๋ยวนี้เลย!”

พูดพลางเขา.. ก็ได้หยิบปืนขึ้นมา ปากกระบอกปืนได้เล็งไปที่ เฉินหลง

เฉินหลิง ที่เห็นได้ร้องออกมาด้วยความตกใจ และฝังศีรษะของเธอเอาไว้ในอ้อมแขนของผู้เป็นพ่อ..

“คุณเฉิน.. ความอดทนของฉันนั้นก็ค่อนข้างดีอยู่แล้ว ถ้ามันเปลี่ยนเป็นเรื่องอื่น ฉันยังสามารถเล่นกับคุณอย่างช้าๆ ได้ แต่เรื่องนี้แตกต่างออกไป ฉันสามารถเปิดเผยกับคุณได้เล็กน้อยว่า ‘บุคคลเป้าหมายนี้’ มีความสําคัญกับเรายิ่ง เราต้องรู้ถึงตัวตนของเขาทันที เดิมทีคุณได้ทำผิดพลาดอย่างที่ไม่อาจให้อภัยได้ นั่นคือคุณไม่ได้กําจัดบุคคลเป้าหมายไปบนเครื่องบิน แต่เราก็ยังให้โอกาสคุณได้พบกับลูกสาวของคุณ ขอย้ำ.. คุณอย่าได้กดดันตัวเองให้มาก ‘อย่าได้คืบแล้วเอาศอก’ และอย่าได้.. ไม่รู้จักชั่วดี” ชายคนนั้นได้พูดด้วยสีหน้าที่จริงจังออกมา

เฉินหลง กล่าวว่า : “ถ้าฉันไม่พูดมันออกไป คุณจะฆ่าฉันใช่ไหม?”

ชายคนนั้น ขยับปากกระบอกปืน แล้วพูดว่า : “ไม่ ไม่ ฉันจะไม่ฆ่าคุณ แต่กลับลูกสาวของคุณ.. ฉันไม่สามารถรับประกันได้”

เขาส่งสัญญาณเล็กน้อยก็เห็นชายร่างใหญ่คนหนึ่งเดินเข้ามา จับ เฉินหลิง และใช้กำลังบังคับลากพาตัว เฉินหลิง ออกไป

เฉินหลิง ตกใจจนหน้าซีด เธอดิ้นรนไปพลางกรีดร้องออกมาว่า : “พ่อคะ ช่วยหนูด้วย อย่านะ ไม่!”

เฉินหลง อยากจะช่วยลูกสาว แต่เขาได้ถูกปืนจ่อหัวอยู่ จนไม่กล้าทําอะไรบุ่มบ่าม เฉินหลิง ยังคงถูกชายร่างใหญ่ลากออกไป และออกจากอ้อมกอดของผู้เป็นพ่อ อย่างเขา..

“คุกเข่าลงไป!”

ชายร่างใหญ่ได้ตวาดออกมาอย่างรุนแรง และเตะเข้าที่ข้อพับขาของ เฉินหลิง เฉินหลิง จึงได้ล้มลงคุกเข่าไปกับพื้น ไปโดย ..ไม่ได้สมัครใจ

ชายร่างใหญ่ใช้มือหนึ่งคว้าจับผมของ เฉินหลิง อีกมือหนึ่งถือปืนจ่อไปที่หัวของ เฉินหลิง

“คุณจะทําอะไร ปล่อยเธอ!” เฉินหลง ได้ตะโกนดังลั่นด้วยความโกรธ และชี้นิ้วไปที่ ชายร่างใหญ่

ชายคนนั้น ยิ้มแล้วพูดว่า : “คุณเฉิน ที่นี่.. คุณรู้สึกเสียใจหรือยัง? และการที่คุณรู้สึกเสียใจนั้นมันก็ถูกต้องแล้ว เข้าเรื่อง.. ตอนนี้ฉันจะให้ทางเลือกแก่คุณ บอกตัวตนของบุคคลเป้าหมายออกมา แล้วคุณจะสามารถพาลูกสาวของคุณออกไปได้อย่างปลอดภัย ไม่อย่างนั้น.. เราจะต้องมอบความทุกข์ทรมานเล็กน้อยให้กับคุณ.. ในที่นี่คงหนีไม่พ้นลูกสาวของคุณ เอาล่ะ.. มาเถอะ ฉันต้องการดูว่า คุณเฉิน ของเรา เขาจะอดทนไปได้อีกนานมากน้อยเพียงใดกัน ..คุณเฉิน”

เฉินหลง ทั้งตกใจ และก็โกรธอย่างมาก

ชายคนนั้นพูดว่า : “บุคคลเป้าหมายไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณ ..แม้แต่สตางค์เดียว แต่กับเธอคนนี้ที่เป็นลูกสาวของคุณ ฉันคิดว่าคนปกติก็รู้วิธีเลือกดี ถูกมั้ย.. ฉันจะนับถึงสาม ถ้า คุณเฉิน ยังไม่ยอมพูด ฉันจะขอเริ่มจากขาของลูกสาวคุณก่อนเป็นอันดับแรก..”

เฉินหลิง กลัวมาก เธอกลัวจนตัวสั่นไปหมด และได้เงยหน้าขึ้นมองไปที่ เฉินหลง พร้อมกับร้องเสียงสั่นเทาว่า : “พ่อ คุณพ่อช่วยหนูด้วย…”

เฉินหลง ปวดใจมาก เขาไม่ต้องการมองเห็นลูกสาวต้องทนทุกข์ทรมาน นี่คือลูกสาวที่เขารักที่สุด และเธอก็เป็นเพียงญาติคนเดียวของเขา

อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่ต้องการเปิดเผยตัวบุคคลเป้าหมาย แต่ลูกสาวของเขาก็เป็นคนสำคัญสำหรับเขา และนี่มันก็เป็นหน้าที่ของเขาในฐานะตํารวจ และเป็นศีลธรรมของเขาในฐานะมนุษย์ สําหรับเขาแล้ว.. นี่มันคือการทดสอบ

ความคิดของเขาในขณะนี้มันยุ่งเหยิงมาก ความยุ่งเหยิงแบบนี้ จริงๆ แล้วมันเป็นมาตลอดทาง ตอนที่เขาขึ้นเครื่องบิน เขาก็ทรมานอยู่แล้ว แต่คำถามคือ ..หากเขาเจอบุคคลเป้าหมายจริงๆ เขาจะช่วยลูกสาว โดยการฆ่าผู้บริสุทธิ์เหรอ?

คำถามนี้.. เขาก็ได้ถามมันกับ หลินฟาน

“พ่อหนุ่ม แล้วถ้าเป็นคุณ คุณจะเลือกอย่างไร?”

ในตอนนั้น หลินฟาน ทำเพียงแค่ยิ้ม และไม่ได้บอกคําตอบใดๆ ให้กับเขา…

อาจเป็นเพราะในตอนนั้น ..แม้แต่ หลินฟาน ก็ไม่รู้ว่าจะเลือกอย่างไรก็ได้มั้ง

แน่นอน.. แท้จริงแล้วคําถามนี้มันตอบได้ยากเกินไป ไม่ว่าเขาจะตัดสินใจอย่างไร ก็จะมีฝ่ายหนึ่งที่ต้องเสียสละ น่าเศร้าจริงๆ ที่เขา ..ไม่มีทางเลือกที่สามเลย

“หนึ่ง!”

ชายคนนั้นเริ่มนับแล้ว

เหลือเวลาไม่มากแล้วสำหรับ เฉินหลง และชายคนนั้นจะไม่ให้เวลา เฉินหลง มากนัก แผนเดิมของพวกเขาคือการกำจัดบุคคลเป้าหมายบนเครื่องบิน และไม่ให้บุคคลเป้าหมายลงจากเครื่องบินไปได้ มาตอนนี้บุคคลเป้าหมายได้ลงจากเครื่องบินแล้ว ต่อไป.. แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าบุคคลเป้าหมายคือใคร แต่ก็เกรงว่า …อาจจะฆ่าอีกฝ่ายได้ยาก

ที่นี่.. เราจึงต้องแข่งกับเวลา

นี่คือเหตุผลที่ว่าทำไม ชายคนนี้ จึงตกลงกับ เฉินหลง อย่างตรงไปตรงมา และปล่อยให้เขาได้พบกับลูกสาวของเขา และทั้งหมด.. เขาเพียงต้องการบังคับให้ เฉินหลง เผยตัวตนของ บุคคลเป้าหมาย

“สอง!”

ชายคนนั้นจ้องมองไปที่ เฉินหลง : “คุณเฉิน คุณไม่มีเวลาแล้ว หรือว่าคุณอยากให้ลูกสาวของคุณ ‘พิการ’ ไปจริงๆ?”

ปากกระบอกปืนของชายร่างใหญ่คนนั้นได้ชี้ไปที่ขาของ เฉินหลิง แล้ว ถ้าชายคนนั้นนับถึงสาม และเฉินหลง ยังคงไม่ยอมสารภาพออกมา เขาจะยิงขาที่สวยงามของ เฉินหลิง ด้วยวิธีนี้.. แม้ว่า เฉินหลิง จะยังคงมีชีวิตอยู่ได้ แต่ก็ต้องพิการไปตลอดชีวิต

ชายคนนั้น มีความตั้งใจแน่วแน่มาก เขาไม่เชื่อว่า เฉินหลง จะเพิกเฉยต่อความปลอดภัยของลูกสาวของเขา ..ไปจริงๆ

เฉินหลง ในตอนนี้เขาเคลียดมาก และกําลังดิ้นรนอย่างเจ็บปวดในใจ  การมาใช้ความปลอดภัยของลูกสาวของเขามาทดสอบเขา นี่มันช่างโหดร้ายเกินไปสําหรับคนเป็นพ่อคนหนึ่งจริงๆ

“สาม!”

ชายคนนั้น เมื่อเห็น เฉินหลง ยังไม่ยอมพูดอะไร ก็ได้แต่ต้องนับสามเท่านั้น

จากนั้น ชายคนนั้น ก็พยักหน้าให้กับชายร่างใหญ่ คนเหล่านี้ไม่แม้แต่จะกะพริบตาในการฆ่าคน แล้วนับประสาอะไรกับการยิงขาของ เฉินหลิง นี่คือ เฉินหลง หาเรื่องใส่ตัวเอง ดูเหมือนว่า เฉินหลง ไม่เห็นโลงศพ จะไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ ทางเขากลับต้องการดูว่า เฉินหลง จะยืนหยัดไปได้จนถึงเมื่อไหร่ อย่างแรกก็คงต้องเริ่มจากทำลายขาของ เฉินหลิง ไปข้างหนึ่งก่อน แล้วค่อยหักมือของเธอทิ้ง หลังจากแขนขาพิการแล้ว มันยังมีอย่างอื่นๆ อีก เขาไม่เชื่อว่า เฉินหลง จะไม่ยอมแพ้ แน่นอนไม่มีพ่อคนใดสามารถทนดูลูกสาวของตัวถูกทรมาน และเลือกที่จะไม่ยอมจำนนได้..

ชายร่างใหญ่เมื่อได้รับคำสั่งก็เตรียมเหนี่ยวไกปืนทันที

“อ๊าาาก!”

จังหวะนี้เอง จู่ๆ ก็กลับได้ยินเสียงร้องดังออกมาจากข้างนอก