บทที่ 83 ใกล้เข้ามา
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 83 ใกล้เข้ามา
"ท่านเทพเมฆาอัคคี เราพบไอรอนฟิสต์และพวกของมันแล้ว"
'เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?'
คำพูดของมาดามเกาทำให้ไรอันประหลาดใจเล็กน้อย ทางเดอะแฮนนั้นหาคนได้เร็วกว่าที่เขาคาดไว้พอสมควร
โชคดีที่ภายในร้านอาหารจีน ยิปมันได้เข้าร่วมกับกลุ่มของแมตต์ด้วยความช่วยเหลือของแดนนี่แล้ว
ดังนั้นแม้ว่าการปรากฏตัวครั้งต่อไปจะเร็วไปหน่อย แต่มันก็ยังสามารถเดินเรื่องต่ิไปได้
เมื่อคิดเช่นนั้น ไรอันก็สั่งเทพเมฆาอัคคีและถามมาดามเกาว่า "โอ้ แล้วพวกมันอยู่ที่ไหน?"
"ทางตอนใต้ของแมนฮัตตันช่วงล่าง ในไชน่าทาวน์ค่ะ" มาดามเกาตอบพร้อมกับก้มหน้าลง
"ไชน่าทาวน์?"
เขาจงใจย้ำคำที่มาดามเกาพูด จากนั้นเทพเมฆาอัคคีก็มองไปยังหญิงชราที่แสนเชื่องที่ยืนอยู่ด้านข้างเขา ในฐานะผู้นำของเดอะแฮนและเป็นหนึ่งในผู้บงการที่คอยควบคุมการค้ายาเสพติดที่ผิดกฎหมายในนิวยอร์ก เขาไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะไม่คิดแทงข้างหลังเขา แต่ไรอันก็ไม่คิดจะสนใจ
ไม่ว่ามาดามเกาจะซ่อนตัวอยู่ภายใต้รูปลักษณ์ที่อ่อนแอ หรือยังไงก็ช่าง
เทพเมฆาอัคคีหรือไรอันก็ต้องการเพียงแค่เดอะแฮนของมาดามเกา เพื่อเก็บเกี่ยวคะแนนเท่านั้น
สายตาของเทพเมฆาอัคคีกดดันมาดามเกาอย่างมาก ภายใต้การจ้องมองของอีกฝ่าย เธอก็นึกถึงผู้นำคนอื่นๆ ในเดอะแฮนที่ตายลงไปโดยไม่รู้ตัว เหงื่อเย็นเหยียบได้หยดลงมาที่หน้าผากของเธอ
เมื่อสัมผัสได้ถึงอารมณ์ของมาดามเกา เทพเมฆาอัคคีก็ถอนสายตาจากมาดามเกาและยิ้มออกมาด้วยสีหน้าสบายๆ "ถ้าอย่างนั้นก็ไปเยี่ยมพวกมันกันสักหน่อย บางทีเราอาจแก้ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ พวกนี้ได้เสียที"
เมื่อรู้สึกว่าเขาไม่ได้มองเธออีกต่อไป มาดามเกาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกและก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็ว "ฉันเข้าใจแล้วค่ะท่านเทพเมฆาอัคคี ถ้าอย่างนั้นฉันจะเตรียมการุทกอย่างให้เอง"
...
"พวกเธอรู้เรื่องของเทพเมฆาอัคคีได้ยังไง?"
"อาซิงบอกเรา" ลุคกล่าวขึ้นมา
"นั่นคงเป็นสิ่งที่อาซิงจะทำแหละนะ" เมื่อได้ยินเช่นนั้น ยิปมันก็ส่ายศีรษะและถอนหายใจออกมา
"ปรมาจารย์ยิป เทพเมฆาอัคคีเป็นคนแบบไหนกันเหรอ?" เมื่อได้ยินคำพูดของยิปมัน แมตต์ก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะถามต่อไป
'ฉันหวังให้นายถามมาตั้งนานแล้ว'
เขาหัวเราะอยู่ภายในใจ ยิปมันที่ยังคงมีท่าทางนิ่งเฉยก็ถามกลับว่า "อาซิงบอกพวกเธอว่ายังไง?"
"เขาบอกเราว่าเทพเมฆาอัคคีได้ฆ่าคนในเผิงไหลและหนีไปยังสถานที่ที่เรียกว่าวิลลาร์ดในนิวยอร์ก"
"ผมได้ให้คนไปตรวจสอบดูแล้ว วิลลาร์ดเป็นโรงพยาบาลจิตเวชที่ตั้งอยู่ในเขตชานเมืองของนิวยอร์ก" แดนนี่บอกพวกเขาถึงสิ่งที่เขาไปสืบมา
"นายจะบอกว่า...ผู้ชายคนนั้นเป็นโรคจิตจริงๆ เหรอ?" เจสซิก้าเลิกคิ้วเรียวยาวขึ้น จากนั้นเธอก็นึกถึงสิ่งที่อสูรทำในการต่อสู้ก่อนห้านี้ "อืม ก็ไม่น่าแปลกใจเลยแฮะ"
'ดูเหมือนพวกเขาจะรู้เยอะกันมาก...'
เมื่อมองไปที่แมตต์และคนอื่นๆ ไรอันรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เขาไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรเรื่องเทพเมฆาอัคคีเลย พวกเขาทั้งหมดเชื่อมต่อมันเข้าทีละจุดกันเอง
ทว่าส่วนสำคัญคือเรื่องของข้อมูล ตัวยิปมันจำเป็นต้องเล่าอะไรออกไปบ้าง
"พูดตามตรง เขาไม่ได้แค่ฆ่าคนของเผิงไหลไปเท่านั้น" เมื่อยิปมันกล่าวขึ้นมา มันก็ดึงดูดความสนใจของดีเฟนเดอร์สทันที "เทพเมฆาอัคคีได้ขโมยวิชายุทธ์สวรรค์ของเผิงไหลเราไป"
“วิชายุทธ์สวรรค์?!”
คำพูดของยิปมันทำให้แมตต์และคนอื่นๆ ที่เคยได้ยินอาซิงพูดถึงวิชายุทธ์สวรรค์ไปก่อนหน้านี้ มันก็ทำให้สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไป ลุคจึงได้แต่ถามออกมาด้วยความสงสัย "มันเป็นวิชาพวกนั้นเหรอ? แล้วมันเป็นวิชาที่อันตรายไหม? เป็นวิชาอะไรกัน?"
"วิชาฝ่ามือยูไล!"
ยิปมันกล่าวบอกกลุ่มของแมตต์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
[คะแนนชื่อเสียงจากแดร์เดวิล +320]
[คะแนนชื่อเสียงจากเจสซิก้า โจนส์ +225]
[คะแนนชื่อเสียงจากลุค เคจ +275]
[คะแนนชื่อเสียงจากแดนนี่ แรนด์ +170]
...
"ที่นี่น่ะเหรอคือไชน่าทาวน์?"
ด้านหลังของเทพเมฆาอัคคี นินจาของเดอะแฮนได้กรู่เข้ามายังพื้นที่ชุมชนเอเชียที่มีโคมไฟสีแดงตกแต่งตามท้องถนน
ชุดนินจาแปลกๆ และบรรยากาศเต็มไปด้วยจิตสังหาร ทำให้ธุรกิจในไชน่าทาวน์ต่างรีบปิดประตูร้านของตนอย่างรวดเร็ว
เทพเมฆาอัคคีมองไปรอบๆ ไชน่าทาวน์ที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยความสงสัยและก็เลิกคิ้วขึ้นมา "น่าอับอายยิ่งนัก"
"เป็นปกติค่ะท่านเทพเมฆาอัคคี ไชน่าทาวน์ไม่อาจเทียบกับประเทศจีนที่แท้จริงได้เลย" มาดามเกาพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง "แท้จริงแล้วที่นี่เป็นสถานที่รวมตัวของคนพลัดถิ่นจำนวนมากที่มาจากประเทศจีน"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เทพเมฆาอัคคีก็พยักหน้าและเปิดปากกำลังพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นก็มีลูกฟุตบอลที่เต็มไปด้วยฝุ่นกลิ้งมาที่เท้าของเขา
"คุณปู่ ส่งลูกบอลคืนให้ผมได้ไหม?"
เสียงที่ดูเด็กมากดังขึ้นมาแต่ไกล
"ท่านคะ ให้ฉัน..."
"ไม่จำเป็น” เขายกมือขึ้นและหยุดมาดามเกาทันที เทพเมฆาอัคคีมองลงไปที่ลูกบอลที่เท้าของเขาและเตะมันขึ้นมาเพื่อให้มันมาอยู่บนมือ
จากนั้นเขาก็ถือบอลไปให้เด็กน้อย
"ขอบคุณมากคุณปู่"
เมื่อเอื้อมมือออกไป เด็กคนนั้นก็กำลังจะหยิบลูกบอลจากเทพเมฆาอัคคีและก็ขอบคุณเขา
"ด้วยความยินดี เจ้าหนู" เทพเมฆาอัคคียกมือขึ้นลูบศีรษะเด็กพร้อมกับถามด้วยรอยยิ้มว่า "ว่าแต่เจ้าหนูเจ้า เคยเห็นคนแปลกหน้าสองสามคนปรากฏตัวในไชน่าทาวน์ช่วงนี้บ้างหรือเปล่า?
“ไม่เลย” เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมองชายแปลกหน้าตรงหน้า พร้อมกับถามอย่างสงสัยว่า "คุณปู่กำลังตามหาใครอยู่หรือเปล่า?"
"ใช่ พวกเขากำลังทำอะไรบางอย่างที่ทำให้คุณปู่ผู้นี้โกรธอยู่ ตอนนี้คุณปู่กำลังตามหาพวกเขาและกะว่าจะสอนบทเรียนให้พวกเขาสักหน่อย"
เมื่อลูบศีรษะของเด็กน้อย เทพเมฆาอัคคีก็กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"ผมว่าปู่ต้องหาเขาเจอแน่"
"ฮ่าๆ ฉันเห็นด้วย แต่เจ้าหนู เธอรีบกลับไปที่บ้านเถอะ ช่วงนี้เดี๋ยวข้างนอกมันน่าจะอันตรายสักพักหนึ่ง"
เทพเมฆาอัคคียิ้มกว้างพร้อมกับยกมือขึ้นและบีบแก้มอวบๆ ของเด็กด้วยที่ไม่รู้เรื่องอะไร
ในขณะนั้นเอง เทพเมฆาอัคคีก็เหลือบมองขึ้นไปและเห็นนินจาเดอะแฮนผู้หนึ่งกระโดดลงมาจากหลังคา ชายคนนั้นวิ่งเข้าไปหามาดามเกา เธอพยักหน้ากลับไปที่เขา
"ท่านค่ะ เราพบพวกเขาแล้ว พวกเขาอยู่ในร้านอาหารข้างหน้า"
มาดามเกาแจ้งให้เทพเมฆาอัคคีทราบทันที
เทพเมฆาอัคคีลูบศีรษะของเด็กและหันไปตามทางมาดามเกาที่กำลังชี้ไป
อีกด้านหนึ่ง แม่ของเด็กน้อยก็รีบเปิดประตูออกมาและดึงเด็กน้อยที่กำลังรู้สึกสับสนเข้าไปในบ้านทันที
