บทที่ 79 ไม่คิดถึงอีกแล้ว (1)
เขาไปซื้อเต้าหู้เหม็นกับแป้งทอดคลุกน้ำตาล เมื่อเขากลับมาพร้อมกล่องในมือแต่ละข้าง หร่วนหลิวเจิงรู้สึกเพียงหมดหนทาง เขาไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้จริงๆ แต่ว่าก็ยังคงยิ้มให้เขา เขาชิมอย่างละชิ้นก็หยุด ตอนที่เธอถามเขาว่ารสชาติเป็นอย่างไร เขาก็วิจารณ์แบบกลางๆ “ไม่แย่” เธอรู้ว่าคำว่าไม่แย่หมายถึงอะไร ก็ธรรมดา ไ...
