บทที่ 49 ปิ่นอัญมณี (2)
แม้ว่าจะเป็นภาพแบบศีรษะใหญ่ แต่เพียงมองก็สามารถจำได้ เขาหยุดมองที่ภาพเหมือนของเสิ่นเยว่อยู่นาน ท้ายที่สุดก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ ขณะที่หันหน้าไปมองนาง นางยังคงก้มหน้าไม่ทันได้สังเกต เพียงแต่รอยยิ้มบนใบหน้าจัวหย่วนยังไม่ทันหายไปก็มองเห็นตำนานที่กล่าวขานกัน... "ข้าวโพดชิงจือ" ? จัวหย่วนตะลึง——เสื้อคลุมสีแ...