บทที่ 6: พิธีขึ้นครองราชย์
บทที่ 6: พิธีขึ้นครองราชย์
หลังจากที่ซูเฉินมองดูลุงฟู่่จากไป เขาก็นอนลงอย่างสบายใจอีกครั้ง และในเวลาเดียวกันก็ตะโกนออกมาว่า "หยวนเอ๋อ!"
ขณะที่ซูเฉินสิ้นเสียงลง เด็กสาวก็รีบเดินออกมาจากสวนหลังตำหนัก
ผู้หญิงคนนี้คือสาวใช้ หยวนเอ๋อ ที่ ซูจินซี ส่งออกจากตำหนักของเธอ หลังจาก หยวนเอ๋อ ออกจากตำหนักของซูจินซี เธอก็ถูกส่งมาที่ตำหนักแห่งนี้ในฐานะสาวใช้
แม้ว่าการปฏิบัติต่อ หยวนเอ๋อ หลังจากที่เธอมาที่ตำหนักของซูเฉินจะไม่ดีเท่าเมื่อก่อน แต่อย่างน้อยชีวิตของเธอก็ไม่ตกอยู่ในอันตราย
ดังนั้น หยวนเอ๋อ จึงรู้สึกขอบคุณซูเฉินมากที่เต็มใจรับเธอเข้ามา
“บ่าวมาแล้วเจ้าค่ะ!” หยวนเอ๋อเดินไปพร้อมกับก้มหัวลง
ซูเฉินยิ้มก่อนจะพูดออกมาว่า "เจ้าไม่จำเป็นต้องนอบน้อมขนาดนั้น ข้าต่างจากซูซินหลิงมากนัก"
เมื่อพูดเช่นนั้น ซูเฉินก็เอนกายลงบนเก้าอี้เอน เหล่มองท้องฟ้า และยกมือส่งสัญญาณให้หยวนเอ๋อเข้ามาใกล้เขา
หยวนเอ๋อ เข้าใจ เธอมาหาซูเฉินและนวดกลางคิ้วให้เขา
อนิจจา ในชีวิตที่เสื่อมทรามนี้ ข้าตกต่ำลงแล้วจริงๆ!
ซูเฉินถอนหายใจในขณะที่เพลิดเพลินกับมือเล็กๆ นุ่มๆ ของหยวนเอ๋อที่กดศีรษะของเขาเบาๆ
สองชั่วโมงต่อมา
ลุงฟู่่ กลับมา แต่ใบหน้าของเขามืดมนเล็กน้อย
“องค์ชายสาม ท่านคาดเดาได้ถูกนัก องค์ชายคนโตทำบางอย่างกับคนใช้ของเราจริงๆ!”
ลุงฟู่ กล่าวอย่างเคร่งขรึม
ซูเฉินเลิกคิ้วขึ้นโดยไม่รู้ตัวและถามว่า "มีคนกลับมากี่คน"
“สิบแปดคนกลับมาแล้ว แต่คนอื่นๆ ที่เหลือล้วนหาได้อยู่ดีไม่ ข้าส่งคนไปนำศพพวกเขากลับมาแล้ว” ลุงฟู่ได้พูดออกมา
ซูเฉินถอนหายใจและได้พูดออกมา "ผู้ตกตายที่มีสมาชิกในครอบครัวให้คืนร่างของข้ารับใช้ที่ถูกสังเวยแก่พวกเขา และจ่ายเงินชดเชย 100 เหรียญทองเพื่อฝังศพ ส่วนผู้ที่ไม่มีสมาชิกในครอบครัวจะถูกฝังในตำหนักแห่งนี้"
"ขอรับ!"
ลุงฟู่่ พยักหน้า
วิธีการของซูเฉินกล่าวได้ว่ามีเมตตากรุณามากแล้ว
ต้องรู้กันก่อนว่า ชีวิตของข้ารับใช้ในอาณาจักรเทพยุทธ์เป็นเหมือนของเล่นในสายตาของขุนนางและเหล่าเชื้อพระวงศ์ และโดยพื้นฐานแล้วพวกเขาจะถูกโยนลงไปในหลุมศพจำนวนมากเมื่อพวกเขาตายโดยที่ไม่ได้รับสิ่งใด
และมีไม่กี่คนที่เลือกที่จะฝังคนตายและดูแลครอบครัวของพวกเขาเช่นซูเฉิน
ตอนนี้ กองทัพป้องกันเมืองซึ่งเป็นกองกำลังติดอาวุธที่ทรงพลังที่สุดในเมืองหลวงอยู่ในมือของเขาเอง และทิศทางของความคิดเห็นของประชาชนในเมืองหลวงก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
ถัดมาเป็นพิธีขึ้นครองราชย์ในอีกสามวันต่อมา
ความสำเร็จหรือความล้มเหลวล้วนแล้วขึ้นกับเรื่องนี้!
ซูเฉินคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาเล่นกับตราประทับกงตงที่เขาหยิบออกมาจากกระเป๋าเป้สะพายหลังได้จากระบบในมือของเขา ตราประทับคงถงได้ฉายแสงเรืองแสงสีฟ้าอีกครั้งภายใต้สภาวะที่เขาได้รับความอบอุ่นด้วยพลังภายในและพลังสายเลือดในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา .
ภายในสามวันข้างหน้า
องค์ชายใหญ่ซูซินหลิงสั่งให้เจ้าหน้าที่ของอาณาจักรเทพยุทธ์เตรียมพร้อมสำหรับพิธีขึ้นครองราชย์ และวางแผนที่จะจัดพิธีขึ้นครองราชย์อย่างงดงามและยิ่งใหญ่ที่สุด
อย่างไรก็ตาม ความคิดเห็นของสาธารณชนในเมืองหลวงก็เดือดพล่านอย่างรวดเร็วในช่วงสามวันที่ผ่านมา
แม้ว่าคนของซูเฉินจะถอนตัวไปนานแล้ว แต่ภาพลักษณ์ของ ซูซินหลิง ก็ถูกมวลชนกลบหมดสิ้นไปในสามวันนั้น
เหตุการณ์นี้ทำให้ซูซินหลิงโกรธจนอยากจะบ้าตาย
ซูซินหลิงไม่ได้แก้ไขปัญหาในทันที แต่ยังคงเตรียมพร้อมสำหรับพิธีขึ้นครองราชย์ของเขาต่อไป
ในความคิดของเขา ตราบใดที่เขาขึ้นครองบัลลังก์ได้สำเร็จ การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดในเมืองจักรพรรดิจะถูกควบคุมด้วยฝ่ามือของเขา!
“องค์ชายสาม พิธีขึ้นครองราชย์จะเริ่มในอีกสองชั่วโมง เราจะไปกันเลยไหม” ลุงฟู่ยืนต่อหน้าซูเฉินด้วยความเคารพแล้วเอ่ยถามออกมา
ซูเฉินได้พูดออกมา: "หยวนเอ๋อกับข้าจะไปพิธีขึ้นครองราชย์ด้วยกัน ลุงฟู่่ ท่านไปที่ค่ายทหารของกองทัพป้องกันเมืองหลวง และแจ้งให้ซีหยานและหยูเหวินจัวเตรียมตัวให้พร้อม"
"ขอรับ!"
ลุงฟู่เห็นด้วย
ซูเฉินมองไปที่สาวใช้หยวนเอ๋อที่ขึ้นรถม้าตามหลังมาแล้ว และผายมือให้เธอทันที
"เชิญ!"
…
ค่ายทหารป้องกันเมือง.
ซูจือหยาน ยืนอยู่ข้างผู้บัญชาการหยูเหวินจัวถอยไปหนึ่งก้าว
“อาจารย์ พิธีขึ้นครองราชย์กำลังจะเริ่มขึ้น”
ซูจือหยานเตือน
หยูเหวินจัวพยักหน้าก่อนจะพูดออกมาว่า "เอาล่ะ ข้ากำลังรอข่าวขององค์ชายสามอยู่ เจ้าไปเถอะ"
"ขอรับ!" ซูซีหยานวางแผนที่จะจากไป
"อีกอย่างนึง!"
อย่างไรก็ตามหยูเหวินจัวได้หยุดซูจือหยานเอาไว้
“ท่านอาจารย์ มีอะไรหรือขอรับ” ซูจือหยาน ถามด้วยความสงสัย
หยูเหวินจัวมองเขาอย่างอ่อนโยนด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
"จือหยาน ข้าเห็นการทำงานหนักของเจ้าจนมาถึงวันนี้ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เจ้าเป็นศิษย์สายตรงเพียงคนเดียวของข้า"
หยูเหวินจัวกล่าว พลางยกหอกสีขาวเงินที่มีเส้นสลักสีฟ้าปรากฏขึ้นในมือของเขา
หอกยาวพุ่งออกไปอย่างแหลมคม และหัวหอกของมันเหมือนมังกรที่ออกทะเล และมันดูสง่างาม
"หอกนี้เรียกว่าหอกยาว เจียวยี่ และเป็นอาวุธที่เจ้านายของข้าส่งต่อมาให้ข้า ตอนนี้ถึงเวลาที่ข้าต้องส่งมอบมันให้กับเจ้า ด้วยหอกนี้ ประสิทธิภาพการต่อสู้ของเจ้าจะเพิ่มขึ้นเหมือนเสือที่ติดปีกอย่างแน่นอน!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซูจือหยานรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เขาหยิบหอกเจียวยี่มาไว้ในมือ
"จือหยาน ขอบคุณท่านอาจารย์!"
…
เมืองหลวง ประตูไป่หู
มีสี่ประตูทางตะวันออก ตะวันตก ใต้ และเหนือของเมืองหลวง แต่ละประตูมีชื่อว่า ฉิงหรงเหมิน, ไป่ฮูเหมิน, ฮัวหนิวเหมิน และ หยวนหวูเหมิน ซึ่งแปลว่าสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่ที่ปกป้องเมืองหลวง
ภายใต้การจัดการของซูซินหลิง สถานที่สำหรับพิธีขึ้นครองราชย์นั้นอยู่นอกประตูพยัคฆ์ขาว/ไป่ฮูเหมิน
เมื่อเวลาผ่านไป เจ้าหน้าที่พลเรือนและทหารของอาณาจักรเทพยุทธ์และคนรับใช้ในวังก็มาถึงเป็นส่วนมาก
และองค์ชายทั้งหมดของอาณาจักรเทพยุทธ์ก็อยู่ที่นั่น ยกเว้น ซูจือหยาน
สำหรับองค์หญิงทั้งสองตอนนี้มีเพียงซูจินซีเท่านั้น
“เสด็จพี่!”
ในขณะนี้ เสียงของ ซูจือหยาน ดังมาจากด้านหลัง
ซูเฉินได้ยินเสียงและมองไปรอบ ๆ เพียงเพื่อเห็นว่า ซูจือหยาน สวมชุดคลุมงูเหลือม โดยมีหอก เจียวปัง อยู่บนหลังของเขา
"จือหยาน เจ้าเป็นนักศิลปะการต่อสู้ที่ทะลวงผ่านความแข็งแกร่งความมืดแล้วใช่หรือไม่"ซูเฉินสัมผัสได้ถึงลมหายใจของ ซูจือหยาน และถามด้วยความสนใจ
ระดับการฝึกฝนบ่มเพาะของ ซูจือหยาน นั้นอยู่ในช่วงปลายของนักศิลปะการต่อสู้ระดับพลังงานสว่าง แต่หลังจากเรียนกับหยูเหวินจัวในค่ายทหารป้องกันเมืองเป็นเวลาไม่ถึงเจ็ดวัน เขาก็ทะลวงไปสู่นักศิลปะการต่อสู้พลังงานมืด!
ซูจือหยาน ยิ้มและพยักหน้าก่อนจะพูดออกมาว่า "ใช่ พี่ชาย จินซี! ภายใต้การแนะนำของอาจารย์ ระดับศิลปะการต่อสู้ที่ข้าเรียนรู้ได้ก้าวหน้าอีกครั้ง และระดับการฝึกฝนบ่มเพาะของข้าจะเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆตามธรรมชาติ"
ซูเฉินพยักหน้า เขาลดเสียงลงก่อนจะพูดออกมาว่า "ข้าได้สั่งให้ลุงฟู่่แจ้งหยูเหวินจัวแล้ว ต่อไป การแสดงจะเริ่ม!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของซูจือหยานก็แสดงความตื่นเต้นเล็กน้อยเช่นกัน
เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เขาไว้วางใจซูเฉินอย่างสมบูรณ์
ซูจือหยาน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าซูเฉินสามารถประสบความสำเร็จได้
ท้ายที่สุดแล้ว นักรบระดับปรมาจารย์เพียงคนเดียวในเมืองอาณาจักรตอนนี้คือซูเฉินและหยูเหวินจัวบวกกับความจงรักภักดีของกองทัพป้องกันเมืองของจักรพรรดิ การปราบซูซินหลิงเพียงมือเดียวจะไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยหรือ
ในขณะนี้ ซูจินซีก็เข้ามาด้วย และเธอนั่งลงทางด้านขวาของทั้งสองคน
“พี่เฉิน เสี่ยวจิ่วยังไม่มา” ซูจินซีกระซิบกับทั้งสองคน
เสี่ยวจิวที่ ซูจินซี กล่าวถึงก็คือ ซูเสี่ยวจิว องค์หญิงองค์ที่เก้าแห่งอาณาจักรเทพยุทธ์
ซูเฉินครุ่นคิด: "ข้าจำได้ว่าเซียวจิ่วและองค์ชายแปดเป็นแม่คนเดียวกัน ตอนนี้องค์ชายของพวกเราทุกคนเป็นเหมือนเข็มในดวงตาของซูซินหลิง แน่นอน เซียวจิ่วจะไม่เฝ้าดูการตายขององค์ชายแปด"
“เป็นไปได้ไหมว่าเธออยากทำสิ่งเดียวกันกับเรา” ซูจินซี กล่าวอย่างเหลือเชื่อ
ซูเฉินส่ายหน้าก่อนจะพูดออกมาว่า "ไม่แน่ใจ รอดูกันว่าจะเกิดอะไรขึ้น"
ทันใดนั้น
“องค์ชายลำดับที่หนึ่ง เสด็จแล้ว!”
เสียงแหลมสูงดังมาจากประตูพยัคฆ์ขาว/ไป่ฮูเหมิน ผู้รับใช้สามสิบคนจากวังที่บ่มเพาะความแข็งแกร่ง เดินออกจากประตูพยัคฆ์ขาว/ไป่ฮูเหมินและเข้าหาฝูงชน
และภายใต้ดวงตาของข้ารับใช้ในวังสามสิบคนที่ถือพระจันทร์ องค์ชายคนโตซูซินหลิงกำลังแกว่งพัดกระดาษและเดินไปมา
ดวงตาของซูซินหลิงเต็มไปด้วยสีสันที่คมชัด มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อยเผยให้เห็นรอยยิ้มที่ค่อนข้างน่ากลัว
เจ้าของพิธีขึ้นครองราชย์อยู่ที่นี่แล้ว!
